Από τα Χαρακώματα στη Μάχη Κατά του Σωματεμπορίου

Εικονογραφήσεις από τον Jonny Ruzzo

Σημείωση: Το Jane Doe είναι το ψευδώνυμο που χρησιμοποιείται στο δικαστήριο για τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.

Η Jane Doe κάθισε σε ένα κρεβάτι φθηνού μοτέλ στο Σκότσντεϊλ της Αριζόνα. Στο ένα χέρι κρατούσε τσιγάρο, Four Loko [σημ. νομιμοποιημένη κοκαϊνη σε αλουμινένιο κουτάκι] στο άλλο. Τα πόδια της ταλαντεύονταν λίγα εκατοστά πάνω από το πάτωμα. Ήταν 14 ετών.

«Έχω κάτι να σου πω» της είπε σοβαρά ο 32χρονος Chuncey Garcia. «Αλλά από τη στιγμή που θα σου πω, δεν μπορείς να φύγεις και δεν μπορείς να πεις σε κανέναν τι σου έχω πει».

Η Jane νόμιζε ότι ήταν εκεί για να κερδίσει λίγα επιπλέον χρήματα απαντώντας σε τηλεφωνήματα και κάνοντας τηλεφωνικό σεξ. Νωρίτερα εκείνο το βράδυ, στις 22 Φεβρουαρίου του 2013, μια μαύρη Mercedes την είχε πλησιάσει μετά το τέλος της βάρδιας της στο Skin Cabaret, ένα στριπτιτζάδικο στο Νότιο Σκότσντεϊλ, όπου εργαζόταν εδώ και μερικές μέρες, αφότου το έσκασε από το σπίτι της. Τα φιμέ τζάμια κατέβηκαν αποκαλύπτοντας την Cierra Robinson, 27 ετών, μια γυναίκα με την οποία η Jane είχαν γίνει φίλες στο κλαμπ λίγες μέρες νωρίτερα. Οδηγός ήταν ο Garcia, ένας άνδρας που δεν είχε δει ποτέ πριν. Της είπε ότι ήταν εκθαμβωτική και πως ήθελε να συζητήσει μαζί της για μια ευκαιρία να κερδίσει χρήματα.

«Θέλω να είσαι μέλος της ομάδας μας» είπε.

Όμως κάτι περίεργο συνέβαινε με αυτή την ομάδα. Αργότερα, στο δωμάτιο του μοτέλ, η Jane είδε τον Garcia να χτυπάει την Robinson στο πρόσωπο. Το λάθος της Cierra ήταν απλό: δεν του απάντησε με το απαιτούμενο «Ναι,μπαμπάκα». Αυτός είναι ένα από τους βασικούς κανόνες του Garcia. Τα κορίτσια του πάντα απευθύνονται σε εκείνον ως “Slim” ,“King Slim”, ή συνηθέστερα ‘Μπαμπάκα’.

Αφού η Jane συμφώνησε με τη συνθήκη σιωπής, της αποκάλυψε το μυστικό του: θα ήταν η νεότερη πόρνη του.

Δεκατέσσερις μήνες αργότερα, στις 16 Μαϊου 2014, ο Garcia ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην Κομητεία Όραντζ που καταδικαζόταν για εμπορία ανηλίκου με βάση τη νομοθετική διάταξη Proposition 35 του 2012, που έχει υπερδιπλασιάσει τις ποινές για την εμπορία ανθρώπων, δημιουργώντας μια νέα θεωρία για τη σωματεμπορία όταν αφορά ανήλικο θύμα. Ο Garcia θα εκτίσει 17 χρόνια φυλακή, τη μέγιστη δυνατή ποινή βάσει του νέου νόμου.

Πριν περάσει η Proposition 35 «ήταν σχετικά σπάνιο να πηγαίνουν στη φυλακή οι νταβατζήδες» σύμφωνα με τον εισαγγελέα της υπόθεσης και Αναπληρωτή Εισαγγελέα της Κομητείας Daniel Varon. Η ποινή για την σωματεμπορία ενηλίκου στην Καλιφόρνια, αρχικά ήταν μόνο 3-5 χρόνια και έως 8 έτη για ανήλικο. Αυτό όμως που δυσκόλευε τους εισαγγελείς στο να διασφαλίσουν τις καταδίκες ήταν η προϋπόθεση που προέβλεπε ότι το δικαστήριο θα έπρεπε να ακούσει αποδεικτικά στοιχεία που να αποδεικνύουν «στέρηση της ελευθερίας», δηλαδή ότι η ελευθερία του θύματος περιορίζεται με τη χρήση βίας, φόβου ή εξαναγκασμό. Αυτό είναι εμφανώς δύσκολο να αποδειχθεί, κυρίως επειδή τα θύματα συνήθως αρνούνται να καταθέσουν από το φόβο αντιποίνων από τον σωματέμπορο τους.

Η αναθεωρημένη νομοθετική διάταξη καθιστά πλέον δυνατή την καταδίκη των παραβατών χωρίς να υπάρχει απόδειξη στέρησης της ελευθερίας σε περιπτώσεις στις οποίες το θύμα είναι ανήλικος. Το σκεπτικό είναι παρόμοιο με εκείνο των νόμων που αφορούν το βιασμό ανηλίκων, και δέχεται την ύπαρξη εξαναγκασμού επειδή τα άτομα κάτω των 18 ετών νομικά θεωρούνται ανίκανα να συναινέσουν. Η Proposition 35 ταξινομεί όλες τις μορφές μαστροπείας ανηλίκου ως σωματεμπορία, κάτι που στο παρελθόν δεν κατηγοριοποιούνταν απαραιτήτως έτσι. Είναι μια αλλαγή που έχει φέρει στο φως, αυτό το οποίο οι ακτιβιστές αποκαλούν επιδημία παιδικής σεξουαλικής δουλείας.

Μετά το εμπόριο ναρκωτικών και την παραχάραξη, το ανθρώπινο δουλεμπόριο είναι η πλέον επικερδής εγκληματική δραστηριότητα παγκοσμίως, με τζίρο 31,6 δις δολάρια ετησίως. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας, μιας εξειδικευμένης υπηρεσίας των Ηνωμένων Εθνών που προωθεί τα δικαιώματα στο χώρο εργασίας, το 26% των θυμάτων είναι παιδιά και τα περισσότερα από τα κορίτσια εξαναγκάζονται σε παιδική πορνεία και πορνογραφία.

Παλιότερα, όταν η Proposition 35 ήταν απλώς μια σκέψη, η Daphne Phung η εκτελεστική διευθύντρια της οργάνωσης California Against Slavery και μία από τους πρώτους υποστηρικτές του νομοσχεδίου, διαδήλωνε στους δρόμους της Bay Area ζητώντας υπογραφές για τη στήριξη του νομοσχεδίου. Ανέφερε στον κόσμο τα στατιστικά στοιχεία. Τους έλεγε ότι οι νταβατζήδες παραμονεύουν έξω από τα σπίτια των θετών οικογενειών, τα σχολεία για να στρατολογήσουν κορίτσια στη δούλεψη τους. Προσπαθούσε να καταλάβουν ότι όλα αυτά συνέβαιναν εδώ, στις κοινότητες μας, ακριβώς κάτω από τις μύτες μας.

«Ο κόσμος μου φώναζε, με έλεγαν τρελή» μου είπε η Phung. «Έλεγαν ‘Αυτά που λες δεν έχουν κανένα νόημα!’. Η ενημέρωση ήταν απλώς ανύπαρκτη».

Η Phung έπρεπε να ξεκινήσει από την αρχή, εξηγώντας ότι η σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών δεν ήταν ένα φαινόμενο που συνέβαινε σε μακρινές, τριτοκοσμικές γωνιές της υδρογείου.

Το 55% της παιδικής πορνογραφίας παγκοσμίως παράγεται στις ΗΠΑ και το FBI  εκτιμά ότι εντός της χώρας πωλούνται για σεξουαλική εκμετάλλευση 100.000-300.000 ανήλικοι κάθε χρόνο (αυτό αντιστοιχεί στο 10-30% της παγκόσμιας αγοράς). Ο μέσος όρος ηλικίας που ξεκινάει ένας ανήλικος να εργάζεται στη βιομηχανία του σεξ στις ΗΠΑ είναι τα 12-14 έτη, σύμφωνα με μελέτη του 2005 από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια που φέρει τον τίτλο ‘Η Εμπορική Σεξουαλική Εκμετάλλευση των Παιδιών σε ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικό’.

Άλλες περιφερειακές μελέτες διαπιστώνουν ότι η μέση ηλικία έναρξης της πορνείας είναι περίπου τα 15 έτη. Αυτό δείχνει ότι ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων στη βιομηχανία του σεξ αρχίζει να δουλεύει κατά τη διάρκεια της εφηβείας.

Ο αξιωματικός Michael Viscomi ρύθμιζε την κυκλοφορία στο Γκάρντεν Γκρόουβ, ένα προάστιο της Κομητείας Όραντζ, που φημίζεται για το ετήσιο φεστιβάλ φράουλας, όταν συνάντησε πρώτη φορά την Jane Doe.

Σταμάτησε μια μαύρη Mercedes στις 02.30 πμ, την 1η Μαρτίου 2013, για σπασμένο φανάρι. Κοιτώντας γρήγορα στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, είδε εκτός από τον οδηγό, τον Garcia, την Robinson στη θέση του συνοδηγού και στο πίσω κάθισμα ακόμα μια γυναίκα και τελευταίο παρατήρησε ένα κορίτσι που ήταν κολλημένο στο παράθυρο. Το μικροσκοπικό σώμα της έμοιαζε αταίριαστο με το πολύχρωμο εφαρμοστό φόρεμα που φορούσε. Ήταν αμάνικο από το αριστερό χέρι και μόλις που έφθανε κάτω από τους γοφούς της.

Τα δυο αυτοκίνητα είχαν σταματήσει κάτω από αερογέφυρα στη Χάρμπορ Μπουλβάρ με την Trask Avenue, μια διασταύρωση γνωστή ως στέκι ιερόδουλων. Εκείνη η Jane Doe «έμοιαζε πολύ πιο νέα από τις άλλες» όπως κατέθεσε ο Viscomi, και σε μια τέτοια περιοχή αυτό τον έκανε να αισθάνεται πως κάτι δεν πήγαινε καλά.

Σύμφωνα με την Proposition 35, όλη η αστυνομική δύναμη εκπαιδεύεται για να μπορεί να αναγνωρίζει και να προσεγγίζει θύματα σωματεμπορίας. Για να εντοπίσεις θύματα, πρέπει να καταλάβεις πως οι σωματέμποροι εντοπίζουν τους στόχους τους.

Το 60% των παιδιών που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης στις ΗΠΑ έχουν περάσει χρόνο σε ανάδοχες οικογένειες ή σε ειδικούς ξενώνες, σύμφωνα με τα στοιχεία του FBI. Άλλες μελέτες δείχνουν ότι η αιμομιξία και η σωματική κακοποίηση στην παιδική ηλικία είναι κοινό στοιχείο στην πλειοψηφία των ιστοριών που σχετίζονται με την πορνεία, σε ποσοστό 85%. Αν και οι εκτιμήσεις ποικίλλουν, όλοι συμφωνούν ότι τουλάχιστον το ένα τρίτο των παιδιών που το έχουν σκάσει από τα σπίτια τους στις ΗΠΑ, καταλήγουν να δουλεύουν στη βιομηχανία του σεξ.

Προερχόμενα από διαλυμένα σπίτια ή χωρίς να έχουν καν σπίτι, οι εξαφανίσεις τους συχνά περνούν απαρατήρητες.

Αν και ο Περιφερειακός Εισαγγελέας Varon γνωρίζει όλους τους παράγοντες κινδύνους, λέει ότι το πιο βασανιστικό κομμάτι της υπόθεσης Garcia είναι μόνο το πόσες από τις Jane Doe είχε βγάλει στο πεζοδρόμιο. Εκείνη το είχε σκάσει. Έπαιρνε μεθαμφεταμίνη την περίοδο που γνώρισε τον Garcia. Παρόλο που ο εισαγγελέας αρνήθηκε να αποκαλύψει λεπτομέρειες προκειμένου να την προστατέψει, λέει ότι κατέθεσε πως είχε «θέματα και ανησυχίες» με τη ζωή στο σπίτι της, αρκετά σοβαρά για να την οδηγήσουν να το σκάσει 5-10 φορές το 2012.

Η πλειοψηφία των θυμάτων σωματεμπορίας αντιμετωπίζουν παρόμοιους κινδύνους, ο συνδυασμός των οποίων δημιουργεί το εισιτήριο του νταβατζή για να τις προσλάβει: την ευαλωτότητα.

«Αυτά είναι παιδιά τα οποία έχουν σοβαρές ελλείψεις στις ζωές τους» είπε η Shannon Forsythe, ιδρύτρια και Εκτελεστική Διευθύντρια του Run2Rescue, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης δεσμευμένης στην αποκατάσταση των θυμάτων σωματεμπορίας. «Και διψούν για να καλύψουν αυτό το κενό».

Αυτό το κενό είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ψυχολογίας σεξουαλικής εκμετάλλευσης, το σημείο πρόσβασης ενός εμπόρου λευκής σαρκός. Ξεκινάει δίνοντας στο θύμα άφθονο συναίσθημα και πολλά υλικά αγαθά: φιλοφρονήσεις που ικανοποιούν τις ανασφάλειες, έπειτα τροφή, ρούχα, ή καταφύγιο έτσι ώστε να ικανοποιηθούν οι βασικές ανάγκες που συχνά έχουν ακάλυπτες οι φυγάδες. Η Jane Doe πληροφόρησε τον Viscomi, σύμφωνα με την κατάθεση του, ότι ο Garcia της είπε «πράγματα που ήθελε να ακούσει», όταν την πλησίασε πρώτη φορά έξω από το Skin-ότι ήταν όμορφη, εκθαμβωτική. Ότι μαζί του θα μπορούσε να βγάλει χρήματα.

Η ομάδα του νταβατζή- δανείζομαι ορολογία του χώρου- γίνεται η οικογένεια που λείπει από το θύμα. Το παρατσούκλι του είναι ‘Μπαμπάκας’, μια και πλασάρει τον εαυτό του ως πάροχο αγαθών και προστάτη της ομάδας, ενώ είναι το κεντρικό πρόσωπο εξουσίας. Τα κορίτσια του αποκαλούν η μία την άλλη ‘σύζυγοι’, ‘πεθερικά’ ή ‘αδερφές’. Συνολικά είναι γνωστοί ως ‘στάβλος’, με το νταβατζιλίκι και την πορνεία να αποκαλούνται ‘παιχνίδι’.

Η Jane Doe δεν κατάφερε να πιάσει το ελάχιστο ποσό των 200 δολαρίων την ημέρα που της είχε ζητήσει ο Garcia, το δεύτερο 24ωρο εργασίας στο δρόμο. Την μετεγκατέστησε στο Μπουένα Παρκ στην Καλιφόρνια, μετά από μια μέρα ταξίδι μέσω της Νοτιοδυτικής ερήμου. Ο Garcia κλείδωσε την Jane Doe στο δωμάτιο τους στο Buena Park Hotel and Suites, ενώ αυτός και οι υπόλοιποι πήγαν έξω για φαγητό, απαγορεύοντας της να φάει ως τιμωρία για την παράβαση της.

Σε τουλάχιστον μία περίπτωση, της πίεσε το κεφάλι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, όταν την είδε να κοιτάει έναν άλλο νταβατζή. Και μία από αυτές τις πρώτες νύχτες στην Αριζόνα, σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα, την βίασε.

Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να δώσει μια προσποιητή φιλία ή αγάπη ανάμεσα στον σωματέμπορο και το θύμα τη θέση της στον καταχρηστικό έλεγχο, με έναν ολοκληρωτικό τρόπο. Η οικονομική, κοινωνική και σεξουαλική ευημερία της εξαρτώνται όλα από το επίπεδο συμμόρφωσης της με τις απαιτήσεις του νταβατζή της.

«Τις πείθουν ότι είναι ερωτευμένοι μαζί τους, αλλά πως εάν δεν συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις θα τις σκοτώσουν» είπε η Δρ. Sharon Cooper, CEO της Αναπτυξιακής και Ιατροδικαστικής Παιδιατρικής PA, στη Βόρεια Καρολίνα και εξειδικευμένη στη σεξουαλική εκμετάλλευση και τα τραύματα παιδιών.

Η Cooper εξηγεί  ότι ο σωματικός τρόμος γίνεται το εργαλείο εξουσίας του νταβατζή, και χρησιμοποιείται για να μεταδοθεί δυνατά και καθαρά ένα μήνυμα: Δεν υπάρχει διέξοδος. Οι σωματέμποροι παίρνουν μέτρα για να κόψουν τους δεσμούς των θυμάτων με τον έξω κόσμο, να διαγράψουν τις προηγούμενες ζωές τους. Τους δίνουν νέα ονόματα (της Jane Doe ήταν Snowflake). Η επικοινωνία είναι ελεγχόμενη και ρυθμίζεται από εκείνους. Δημιουργούν επιπλέον τρωτά σημεία, πείθοντας το θύμα ότι έχουν χάσει κάθε αξιοπιστία ενώπιον της κοινωνίας. Ποιος αστυνομικός δεν θα σε πετάξει στη φυλακή; Ποια κοινότητα ή οικογένεια-εάν υπάρχει κάποια για να επιστρέψει-θα δεχθεί πίσω μια πόρνη;

Το επίπεδο της εξάρτησης είναι τόσο υψηλό που πολλά θύματα αναπτύσσουν σύνδρομο Στοκχόλμης, δηλαδή οι όμηροι εκφράζουν συμπάθεια και συνδέονται συναισθηματικά με τους απαγωγείς τους.

Η Phung ελπίζει ότι η Proposition 35 θα αλλάξει εκ βάθρων τον τρόπο που η αστυνομία προσεγγίζει την πορνεία. Όταν αντιμετωπίζουν αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συνηθισμένη περίπτωση πορνείας, τους προτρέπει να βάλουν στην άκρη αυτή την υπόθεση και να διερευνήσουν την πιθανότητα ότι υπάρχει «κάτι άλλο σε αυτό, κάτω από την επιφάνεια».

«Η σωματεμπορία και η μαστροπεία υπήρχαν πάντα ως κινητήριες δυνάμεις της πορνείας» λέει ο Varon. «Και η κατανόηση αυτού, σημαίνει ότι υπάρχει μια αλλαγή στην αντίληψη για κάποιον που εμπλέκεται στην πορνεία-από τον εγκληματία μέχρι το θύμα που έχει εξαναγκαστεί να μπει στο παιχνίδι, και το οποίο συχνά το εκμεταλλεύονται από όταν ήταν παιδί».

Η σεξουαλική εκμετάλλευση είναι ένα αρχέτυπο ενός φαύλου κύκλου. Οι παράγοντες κινδύνου που καθιστούν κάποιον πιο ευάλωτο στο να πέσει θύμα εκμετάλλευσης είναι οι ίδιοι που δίνουν σε κάποιον περισσότερες πιθανότητες να γίνει εκμεταλλευτής. Μελέτη του Πανεπιστημίου DePaul που αφορούσε τους πρώην νταβατζήδες στο Σικάγο κατέληξε στο ότι το 76% ήταν κακοποιημένα παιδιά. Το 88% είχαν υποστεί σωματική κακοποίηση. Σχεδόν οι μισοί το είχαν σκάσει από το σπίτι για να γλιτώσουν από τη βία, και βρέθηκαν στο δρόμο στην ίδια κατάσταση με τα θύματα, τα οποία βάζουν στη συνέχεια στο στόχαστρο: ευάλωτοι και χωρίς σπίτι. Το 66% ήταν θύμα σωματεμπορίας πριν γίνουν μαστροποί. Οι κακοποιημένοι συχνά γίνονται θύτες και οι ίδιοι.

Όταν αποσαφηνίστηκε ότι η Jane Doe ήταν νεαρή που το είχε σκάσει, μεταφέρθηκε στον Ξενώνα Παίδων Orangewood, το μοναδικό καταφύγιο έκτακτης ανάγκης για παραμελημένα και κακοποιημένα παιδιά στην Κομητεία Όραντζ. Ο ξενώνας διαθέτει 1.000 κλίνες που παραμένουν γεμάτες όλο το χρόνο. Αφού το είχε σκάσει πολλές φορές, τελικά βρέθηκε στην Αριζόνα, έγκλειστη σε εγκαταστάσεις αποθεραπείας, στα τέλη του Ιουνίου 2013. Μέχρι τον περασμένο Φεβρουάριο, σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα, εξακολουθούσε να βρίσκεται εκεί και υποβαλλόταν σε «θεραπεία ζωτικής σημασίας». Υποφέρει από ακραία διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD). Έχει καθημερινά εφιάλτες και ξεσπάσματα επιθετικότητας και οργής. Χρειάστηκε σχεδόν πέντε μήνες για να δείξει κάποιο σημάδι προόδου.

Αν και ο Varon απέφυγε να ενημερώσει σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση της, σημείωσε «γενικά, αυτού του είδους οι υποθέσεις έχουν καταστροφικές, δια βίου επιπτώσεις στα θύματα τους».

Οι ψυχολόγοι συνδέουν τη σεξουαλική εκμετάλλευση με τον πόλεμο. Παράγει τραύματα ανάλογα με εκείνα που βιώνουν οι όμηροι, οι αιχμάλωτοι πολέμου και οι κρατούμενοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σε διεθνή μελέτη όπου αξιολογήθηκαν 900 εργαζόμενοι στη βιομηχανία του σεξ από την Δρ. Melissa Farley-την κορυφαία ερευνήτρια για τις επιπτώσεις της πορνείας και της σεξουαλικής βίας στην Αμερική- βρέθηκε ότι το 68% έπασχε από PTSD. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ πιο υψηλό από τα ποσοστά που βλέπουμε σε βετεράνους πολέμου και τα οποία κυμαίνονται από 4-50%. Και όπως ορισμένα μέτωπα πολέμου, το πεδίο της σεξουαλικής εκμετάλλευσης μπορεί να είναι μοιραίο. Το μέσο προσδόκιμο ζωής μετά την έναρξη της εκμετάλλευσης, εάν το υποκείμενο δεν καταφέρει να δραπετεύσει, είναι επτά χρόνια. Η κύρια αιτία θανάτου είναι η αυτοκτονία, που ακολουθείται σε μικρή απόσταση από το AIDS.

Όταν ολοκληρωθεί η θεραπεία της (συνήθως 18-24 μήνες μετά την εισαγωγή) η Jane Doe θα αντιμετωπίσει την επανένταξη. Θα επιστρέψει στην μαμά της, η οποία, κατά τον Varon είναι «υποστηρικτική, την αγαπάει και κάνει ότι μπορεί για την κόρη της». Ωστόσο πολλά θύματα δεν έχουν μια τέτοια φιγούρα στη ζωή τους. Προσγειώνονται με αλεξίπτωτο στην κοινωνία-ίσως σε κάποιο άλλο καταφύγιο που μοιάζει αρκετά με εκείνο από το οποίο το είχαν σκάσει αρχικά-στο σχολείο έχουν μείνει πίσω, συχνά αρκετά χρόνια, και στιγματισμένα από το χρόνο που πέρασαν στους δρόμους. Το να έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης είναι απλώς μια ακόμα κακή αποσκευή που διαθέτουν. Και πάντα υπάρχουν κι άλλοι νταβατζήδες που περιμένουν.

Ο Garcia, νευρικός μετά από ένα χρόνο στη φυλακή, κοίταζε αφηρημένα τα χέρια του, την ώρα που ο Varon απήγγειλε τις αξιόποινες πράξεις του που δικαιολογούν την καταδίκη. Ο Varon υπενθύμισε στο δικαστή ότι ο Garcia δεν έχει αναλάβει «ούτε την ελάχιστη ευθύνη» , ενώ δεν έχει δείξει «την παραμικρή» μεταμέλεια για τις πράξεις του.

«Ισχυρίζεται συνεχώς ότι όλοι ήταν ελεύθεροι να κάνουν ότι ήθελαν» είπε ο Varon.

Θα περάσουν 17 χρόνια μέχρι ο Garcia να μπορεί να κάνει αίτηση αποφυλάκισης. Η Jane Doe, μετά από μόλις δυο εβδομάδες σεξουαλικής εκμετάλλευσης, θα χρειαστεί όλη της τη ζωή για να αποθεραπευτεί. Στο μεταξύ,  η αυξανόμενη ζήτηση σάρκας προς εξαγορά συνεχίζει να οδηγεί τις νέες, περιθωριοποιημένες ψυχές-τόσο τους μαστροπούς όσο και τα θύματα τους-στους δρόμους.

«Δεν μπορείς να πουλήσεις ότι οι άνθρωποι δεν αγοράζουν» μου είπε η Phung. Αλλά αυτή είναι η επόμενη μάχη που έχει να δώσει.

Η Danielle L. Davisείναι συγγραφέας με έδρα το Λος Άντζελες. Η δουλειά της δημοσιεύεται στα Intentional, LA Weekly και σε διάφορες διαδικτυακές πλατφόρμες όπως η www.takepart.com.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.