Η διοργάνωση μιας συναυλίας ή ενός φεστιβάλ στην Ελλάδα είναι μια παρεξηγημένη υπόθεση. Καταρχάς, οι περισσότεροι όταν ακούν τη λέξη «φεστιβάλ», το μυαλό τους πάει αμέσως στο καλοκαίρι και στα open events. Πέρα για πέρα λάθος, καθώς και τον χειμώνα γίνονται εξίσου καλές και επιτυχημένες προσπάθειες.

Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Ακόμα περισσότεροι πιστεύουν ότι η διοργάνωση μιας συναυλίας ή ενός φεστιβάλ είναι μια εύκολη υπόθεση. «Έλα ρε και εγώ μπορώ να το κάνω», μου είχε πει κάποτε ένας φίλος, ένα καλοκαίρι που μας είχε πιάσει η μανία να «στήσουμε» ένα μουσικό event. Και φυσικά, από την ώρα που υπάρχει αυτή η αντίληψη, λογικό είναι να θεωρούν ότι είναι αρκετά εύκολο το φεστιβάλ «τους» να γίνει επιτυχημένο σε χρόνο dt και να βγάζει ένα κάρο λεφτά.

ΟΚ, καταλαβαίνουμε όλοι ότι η αλήθεια βρίσκεται αρκετά μακριά από αυτή τη σκέψη. Αλλά πόσο μακριά; Και τελικά πόσο δύσκολο είναι να διοργανώσεις μια συναυλία ή ένα φεστιβάλ στην Ελλάδα το 2015;

Με αυτή τη σκέψη μίλησα με τον Κωνσταντίνο Μεσογίτη και τον Γιάννη Ραουζαίο, τον διευθυντή επικοινωνίας και τον culture manager του Let me know! Festival αντίστοιχα, ώστε να με βάλουν στο κλίμα και να μου δώσουν μερικά πρακτικά tips. Γιατί, μεταξύ μας τώρα, ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή.

Το Let me know! Festival, από το το ξεκίνημά του, είχε στην ταυτότητά του το στοιχείο της πόλης. Δημιουργήθηκε από ανθρώπους που ζουν και κυκλοφορούν στην πόλη. Συνεπώς, τα σημεία που επιλέγονται είναι χώροι που ταυτίζονται με το profile του festival, έχουν δηλαδή χαρακτηριστικό το alternative στοιχείο, ενταγμένα στο αστικό τοπίο.

Το τρία χρόνια που «τρέχει» το φεστιβάλ μας, έχει περάσει από πολλά σημεία της Αθήνας - από το Ίδρυμα Μείζωνος Ελληνισμού και το Bios μέχρι το κ-44, το Hoxton, το Boiler. Παράλληλα, τα σημεία αυτά πρέπει να πληρούν και κάποια βασικά λειτουργικά που χρειάζεται ένα festival, όπως bar, wc κλπ.

Μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει ένα minimum budget, αλλά ταβάνι δεν υπάρχει. Βέβαια, όταν έχεις να κάνεις με την ελληνική εναλλακτική μουσική σκηνή, σίγουρα το κόστος είναι πολύ χαμηλότερο από την επιλογή ξένων ονομάτων.

H αγάπη για τη μουσική, για το καινούριο, για το ριζοσπαστικό. Η αγάπη για ό,τι είναι φωτεινό, για ό,τι μπορεί να τολμήσει και να πάει ακόμα πιο πέρα τα πράγματα μέσα στην τόλμη της.

Για να διοργανώσεις ένα φεστιβάλ χρειάζεται ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Τρεις μήνες σίγουρα, ίσως και λίγο παραπάνω.

Α ναι, η εποχή των Plan B. Τι θα μπορούσε άραγε να πάει τόσο στραβά; Ας πούμε, το Let me know! Festival ήταν να γίνει αρχές Ιουνίου, οι οικονομικοπολιτικές εξελίξεις φαινόντουσαν περίεργες και μεταφέρθηκε για τώρα. Τέτοιες περιπτώσεις όμως είναι πολύ σπάνιες.

Η διαφορετικότητά του έναντι των υπολοίπων. Ένα event ξεχωρίζει από τα συγκροτήματα που έχει, την επιλογή του χώρου, αλλά και το concept του. Είναι καλό ένα φεστιβάλ, να παρουσιάζει και άλλες μορφές τέχνης εκτός της μουσικής.

Το πάθος για τη ζωή, για το παράξενο, το διαφορετικό, το underground. Εκείνο που θέλει να βγει από την κανονικότητα, αλλά να μη μείνει ταυτόχρονα στο χώρο του περιθωρίου. Πάθος για την ένωση με τον άλλον άνθρωπο και το βάδισμα δίπλα του, αλλά με τους δικούς σου όρους. Και πάθος για την πόλη . Οπωσδήποτε πάθος για την πόλη.

Περισσότερα από το VICE

Φωτογραφίζοντας Ανθρώπους που Δεν Θέλει να Δει Κανείς

Αναμνήσεις από τη «Δική» μου Όμορφη Πλατεία Βικτωρίας

Οι Ελληνίδες Ράπερ που «Φτύνουν» Ρίμες