O Γυμνός Κόσμος των Νεο-Χίπηδων της Αμερικής

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο i-D.

Στο νέο βιβλίο (Bliss) του φωτογράφου Steve Schapiro, γυμνοί και μακρυμάλληδες χίπηδες διαλογίζονται και χορεύουν. Σε μια μαγευτική φωτογραφία, ένας γυμνός κοκκινομάλλης, καλυμμένος με λάσπη σε όλο του το σώμα, χαμογελάει εκστατικά στρέφοντας το κεφάλι του προς τον ουρανό. Σε μια άλλη φωτογραφία, κάποιοι κάθονται έχοντας σχηματίσει έναν κύκλο και σταυρώνουν τα χέρια τους με τους ανθρώπους που κάθονται δίπλα τους προκειμένου να σχηματίσουν το σχήμα της καρδιάς. Αυτού του είδους οι μαζώξεις και τα εν λόγω συμβάντα, θα περίμενε κανείς να προέρχονται από τη δεκαετία του '60, αλλά αυτό που κάνει αυτές τις εικόνες ιδιαίτερα συναρπαστικές είναι το γεγονός ότι τραβήχτηκαν το 2014. «Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι hippies ήταν ένα φαινόμενο της δεκαετίας του 1960 και των αρχών της δεκαετίας του 1970», γράφει ο γιος του Schapiro, ο Theophilus Donoghue, στην εισαγωγή του βιβλίου. «Το κίνημα δεν τελείωσε ποτέ. Απλά, οι εκπρόσωποί του εγκατέλειψαν τις πόλεις προκειμένου να ζήσουν σε χωριά και να συναθροίζονται για τις ετήσιες γιορτές τους».

Για το Bliss, ο Schapiro και ο γιος του ταξίδεψαν σε διάφορα φεστιβάλ σε όλη τη χώρα, συμπεριλαμβανομένων των Mystic Garden, Rainbow Gathering και Electric Forest, στα οποία ο Schapiro φωτογράφισε πορτρέτα νεο-χίπηδων που συμμετείχαν σε εκστατικούς χορούς, θεραπείες με ήχους, διαλογισμό και γιόγκα. Ωστόσο, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που φωτογράφιζε αυτή την υποκουλτούρα: Στην πρώτη του αποστολή για το περιοδικό Life, το 1967, ο Schapiro κατέγραψε hippies στην περιοχή Haight-Ashbury, του San Francisco (αν και, όπως ο ίδιος εξηγεί στη συνέχεια, κάποια πράγματα έχουν αλλάξει από τότε). Ο Schapiro, έπειτα, φωτογράφισε ιστορικές στιγμές, όπως τις πορείες από τη Selma στο Montgomery με τον Martin Luther King Jr, αλλά και διασημότητες, όπως οι Steve McQueen, Sophia Loren, Andy Warhol, Michael Jackson και David Bowie. Επίσης, δούλεψε για τις αφίσες των ταινιών Taxi Driver και The Godfather (Part III). Ωστόσο, ο 82χρονος φωτογράφος αναζητά ακόμα την τέλεια λήψη. «Ακόμα δεν έχω βγάλει καλύτερη φωτογραφία μου», λέει ο Schapiro στη συνέντευξη που ακολουθεί. «Δεν ξέρω τι θα είναι».

i-D: Πώς μπήκες στο κίνημα των νεο-χίπηδων και γιατί αποφάσισες να το φωτογραφίσεις;
Steve Schapiro: Tο 2001, την 4η Ιουλίου, πήγα με τον γιο μου τον Τheophilus στο Rainbow Gathering, στο Μichigan, που ήταν πολύ δυνατό. Εκεί, είχαν ένα σλόγκαν - «το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα μπολ, ένα κουτάλι και έναν αφαλό». Στη συνέχεια, το 2008, για την Ημέρα του Πατέρα, ο Theophilus με εξέπληξε και πάλι με ένα εισιτήριο για το φεστιβάλ Burning Man, που ήταν για μένα μια εκπληκτική καλλιτεχνική εμπειρία. Είχα τη φωτογραφική μηχανή μαζί μου και πιστεύω ότι ο σπόρος φυτεύτηκε εκεί.

Έχοντας βιώσει το κίνημα των hippies από το ξεκίνημά του, ήταν έκπληξη ή ανησυχία για σένα το γεγονός ότι ο γιος σου αποφάσισε να γίνει ένας νεο-hippie;
Ο Theophilus είχε πάντα μεγάλες πνευματικές αξίες και, επίσης, λατρεύει τον χορό. Εμπνέει συνεχώς τους γύρω του και διδάσκει και μένα να είμαι πιο πνευματικός άνθρωπος. Οι νεο-χίπηδες έχουν μια διαφορετική άποψη για τη ζωή, τη στάση προς τον εαυτό τους και προς τους άλλους, από ό,τι είχα δει στο Haight.

Μπορείς να το αναλύσεις λίγο αυτό; Πώς οι σύγχρονοι χίπηδες διαφέρουν από τους προκατόχους τους, του 1960;
Το 1967, φωτογράφισα το Haight-Ashbury για το περιοδικό Life, με θέμα «Χίπηδες και Ινδιάνοι». Τότε, τα ναρκωτικά και ο γρήγορος ρομαντισμός ήταν στο μυαλό όλων μας. Σε αντίθεση, όμως, με τους χίπηδες του παρελθόντος, η σημερινή γενιά έχει μια κατεύθυνση προς τον διαλογισμό, την προσευχή και τον εκστατικό χορό, παρά προς την ψυχεδέλεια. Υπάρχει, επίσης, μια εστίαση στη φροντίδα του σώματος, μέσα από την ωμοφαγία ή τη χορτοφαγία.

Τι συμβαίνει σε αυτά τα φεστιβάλ; Μπορείς να περιγράψεις μια μέρα της ζωής ενός hippie στο Mystic Garden ή στο Electric Forest;
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, τα φεστιβάλ μουσικής ξεφυτρώνουν παντού. Όχι μόνο στο Oregon και τη βόρεια Califοrnia, όπου θα τους περίμενε κανείς, αλλά σε όλες τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Τα φεστιβάλ αποτελούν μια επανασύνδεση των οικογενειών και οι χίπηδες επιστρέφουν κάθε χρόνο προκειμένου να συναντήσουν παλιούς φίλους και μένουν για μια εβδομάδα σε αυτοκίνητα και σκηνές. Στα αληθινά οικογενειακά φεστιβάλ, όπως το Mystic Garden, δεν υπάρχει αλκοόλ. Σε αυτά, οι οικογένειες έρχονται με τα παιδιά τους και ζουν για μια εβδομάδα στις σκηνές τους. Η μουσική, από διάφορα συγκροτήματα, ξεκινά αργά το πρωί και διαρκεί μέχρι τη νύχτα. Συνήθως, υπάρχουν ορισμένοι αγαπημένοι ερμηνευτές αυτών των φεστιβάλ, όπως oι Nahko and Medicine for the People. Περίπτερα πωλούν όλα τα είδη των τροφίμων, από ωμές τροφές μέχρι ταϊλανδέζικο φαγητό. Υπάρχουν πολλές δραστηριότητες, όπως γιόγκα και διαλογισμός με ανοιχτά μάτια. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ο εξαιρετικά ζωηρός χορός.

Συμμετείχες ποτέ σε κάποια δραστηριότητα στα φεστιβάλ;
Έκανα πολλούς φίλους, μίλησα πολύ, χόρεψα λίγο και έβγαλα πολλές φωτογραφίες. Όλοι ήθελαν να φωτογραφηθούν.

Τι θέλεις να σκεφτούν ή να καταλάβουν οι άνθρωποι κοιτάζοντας τις φωτογραφίες σου;
Ελπίζω, την αίσθηση της αξίας της ζωής.

Περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω.

Περισσότερα από το VICE

H Περίεργη Ιστορία του Άντρα που Πέθανε Μετά από Σεξ με Άλογο

Παρακολουθήσαμε την Ετοιμασία μιας Νεκρής Πριν την Κηδεία της

Τι Συμβαίνει στον Εγκέφαλό σου Όταν Πίνεις Μπάφους και Παίζεις Video Games;