FYI.

This story is over 5 years old.

Η Βιομηχανία του Θανάτου

Μια Ματιά στoν Κόσμο των Κηδειών Κατοικιδίων

«Έχουμε εξυπηρετήσει οικογένειες που είχαν παπαγάλους, αρουραίους, ινδικά χοιρίδια, χάμστερ, τσιντσιλά. Μας έτυχαν και ένα-δυο φίδια».
TT
Κείμενο Tiffy Thompson
pet funerals
Φωτό: Pets at Peace

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Canada.

Στα 35 της η Helen Hobbs είχε χάσει τον πατέρα της, τη μάνα της και δυο αγαπημένους παππούδες. Όταν κανόνιζε τα της κηδείας του πατέρα της, είδε για πρώτη φορά γυναίκα εργολάβο κηδειών. Τότε, αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το να βοηθάει τους άλλους να αντιμετωπίσουν τον πόνο τους.

Μετά από δέκα χρόνια ως εργολάβος κηδειών ανθρώπων, αποφάσισε να ανοίξει το Pets at Peace: Pet Loss & Memorial Services – το αντίστοιχο για κατοικίδια. Ως εργολάβος κηδειών κατοικίδιων αναλαμβάνει μια απλή τελετή, για να τιμήσει τη ζωή του κατοικίδιού σου, που συνήθως απαρτίζεται από φίλους και συγγενείς οι οποίοι μοιράζονται αστεία περιστατικά και ξεχωριστές αναμνήσεις. «Αποτελεί ένα ωραίο "κλείσιμο", αν και δεν μου αρέσει η λέξη, είναι ένας τρόπος αναγνώρισης της ζωή του κατοικίδιου και του τι σήμαινε για τους ιδιοκτήτες του», λέει η Hobbs.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η Helen παρέχει ό,τι θα περίμενες από έναν εργολάβο κηδειών: βοηθάει στο πλύσιμο, στην περιποίηση και στην τοποθέτηση του κατοικίδιου, ώστε το τελευταίο αντίο να μοιάζει όσο πιο φυσικό γίνεται. Ύστερα, το πεθαμένο ζώο, συχνά τυλιγμένο σε μια κουβέρτα ή ένα ρούχο του ιδιοκτήτη, τοποθετείται σε έναν σάκο για την αποτέφρωση. Επειδή δεν υπάρχουν νεκροταφείο ζώων στο Τορόντο (και ένας τοπικός κανονισμός λέει ότι δεν μπορείς να θάψεις το ζώο σου στην αυλή σου) η Hobbs κάνει μόνο αποτεφρώσεις – αν και είναι παράνομο να αποτεφρώνεις ανθρώπους και ζώα στο ίδιο αποτεφρωτήριο.

Μιλήσαμε με τη Hobbs, για να μάθουμε τι είδους κατοικίδια τυγχάνουν τέτοιου επίσημου αποχαιρετισμού και πώς είναι να αντιμετωπίζεις αυτό το συγκεκριμένο πένθος.

Λίγοι επιλέγουν την τελετή. Οι περισσότεροι θέλουν να πάρουν τις στάχτες του ζώου τους.

VICE: Πώς αποφάσισες να γίνεις εργολάβος κηδειών κατοικίδιων;
Helen Hobbs
:
Μια φίλη είχε πάει τη γάτα της στον κτηνίατρο για ευθανασία. Ήθελε τις στάχτες της. Περίμενε δυο βδομάδες και τηλεφώνησε, για να ρωτήσει πού ήταν οι στάχτες. Της είπαν, «Δεν τις έχουμε ακόμα». Αυτό τράβηξε έξι βδομάδες - τους τηλεφωνούσε κάθε βδομάδα. Τελικά, μετά την έκτη βδομάδα, πήρε και τους είπε πως ήταν απαράδεκτο. Μια ώρα αργότερα, της τηλεφώνησαν και της είπαν, «Α, εδώ είναι οι στάχτες της τελικά». Όλο αυτό ενέτεινε τον πόνο της. Μέχρι σήμερα αναρωτιέται αν είναι οι στάχτες της γάτας της. Καθώς αυτή ήταν η δουλειά μου, γνώριζα τη διαδικασία της αποτέφρωσης και ήξερα ότι δεν θα έπρεπε να έχει πάρει τόσο πολύ καιρό. Είναι θέμα ημερών. Σκέφτηκα ότι θα υπάρχει καλύτερος τρόπος.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Σε τι διαφέρουν οι κηδείες ζώων από τις κηδείες ανθρώπων;
Οι περισσότεροι άνθρωποι που φέρνουν τα ζώα τους θέλουν μια αξιοπρεπή αποτέφρωση για τα κατοικίδιά τους, κάτι που να δείχνει σεβασμό. Λίγοι επιλέγουν την τελετή. Οι περισσότεροι θέλουν να πάρουν τις στάχτες του ζώου τους. Όταν οργανώνεις κηδείες ανθρώπων, αφορούν συνήθως γονείς που έζησαν μια όμορφη, μεγάλη ζωή, έτσι η οικογένεια πάνω-κάτω το έχει αποδεχτεί και έχει προσαρμοστεί. Όσον αφορά τα κατοικίδια όμως, ακόμη και αν έζησαν τη ζωή τους στο έπακρο για το είδος τους, ας πούμε 15 ή 16 χρόνια, ποτέ δεν είναι αρκετό. Μοιάζει σαν χθες που ήταν κουταβάκια ή γατάκια. Άρα, παρόλο που μπορεί να είναι αναμενόμενο με βάση την ηλικία, οι ιδιοκτήτες και πάλι σοκάρονται. Είναι σχεδόν σαν να κάνεις την κηδεία ενός παιδιού - είναι το μόνο πράγμα με το οποίο μπορώ να το συγκρίνω. Νομίζω ότι ο λόγος που δενόμαστε τόσο με τα κατοικίδιά μας, είναι επειδή παραμένουν σαν παιδιά μας όλη τους τη ζωή. Δενόμαστε, επειδή είναι κοντά μας ίσως και περισσότερο από έναν σύζυγο ή ένα παιδί, καθώς είναι συνέχεια στο σπίτι.

---

Τι κατοικίδια έχεις αποτεφρώσει;
Έχουμε εξυπηρετήσει οικογένειες με παπαγάλους, αρουραίους, ινδικά χοιρίδια, χάμστερ, τσιντσιλά. Μας έχουν τύχει κάνα δυο φίδια. Είχαμε και έναν σκίουρο – ένα νεαρό ζευγάρι είχε βρει ένα μωρό σκίουρο στον κήπο του και τον πήρε στο σπίτι και τον μεγάλωσε. Είναι εκπληκτικό τι θεωρούν και αγαπούν οι άνθρωποι ως κατοικίδιό τους, είναι συγκινητικό. Το μεγαλύτερο κατοικίδιο που έχω αποτεφρώσει ήταν μια 22χρονη γάτα. Πριν από τρεις βδομάδες, το γκόλντεν ριτρίβερ ενός άνδρα είχε μόλις γεννήσει και το ένα κουταβάκι γεννήθηκε νεκρό. Το έφερε εδώ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Σε επηρεάζει καθόλου το να βλέπεις νεκρά κατοικίδια κάθε μέρα;
Σίγουρα. Έχω έναν σκύλο και τρεις γάτες. Οι άνθρωποι δυστυχώς έχουν να υπομείνουν πολλά και το πένθος για ένα κατοικίδιο είναι βαθύ και δυνατό. Έχω ακούσει ανθρώπους να μου λένε, «θρηνώ τη γάτα μου σχεδόν περισσότερο απ' ό,τι θρήνησα για τη μάνα μου». Επίσης, σκέφτομαι ότι κάτι αντίστοιχο σε επίπεδο θλίψης, είναι όταν οι άνθρωποι χάνουν κατοικίδια – δηλαδή δεν μπορούν να τα βρουν. Τη στιγμή που αποχαιρετάνε τα κατοικίδιά τους για πάντα, πολλές φορές οι ιδιοκτήτες τους τούς λένε «να με περιμένεις» ή «τα λέμε σύντομα». Στο τέλος, βγάζουν το κινητό τους και σου δείχνουν φωτογραφίες – «να 'τος, μόλις την προηγούμενη βδομάδα». Είναι πολύ γλυκό. Αυτό είναι το κομμάτι που σε κάνει να νιώθεις χαρά.

Είναι σχεδόν σαν να κάνεις την κηδεία ενός παιδιού - είναι το μόνο πράγμα με το οποίο μπορώ να το συγκρίνω.

Ποια είναι η μεγαλύτερη παρανόηση για τη δουλειά σου;
Νομίζω ότι υπάρχουν περισσότερες παρανοήσεις για τις ανθρώπινες κηδείες. Νομίζω ότι οι άνθρωποι νομίζουν ότι οι εργολάβοι κηδειών περιφέρονται άσκοπα την ώρα που η οικογένεια δέχεται τα συλλυπητήρια ή σου ανοίγουν τις πόρτες. Δεν νομίζω ότι συνειδητοποιούν πόσα κάνουμε και νομίζω ότι εκπλήσσονται, όταν καταλαβαίνουν ότι ως εργολάβος κηδειών βαλσαμώνεις και πτώματα.

Τι θέλεις να ξέρει ο κόσμος για τις κηδείες κατοικίδιων;
Ότι δεν θα υποτιμούσαμε ποτέ το πένθος τους και ότι δεν είναι κακό να θρηνείς για το κατοικίδιό σου, δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι. Θέλω να ξέρουν ότι είναι σημαντικό να βρεις ανθρώπους που θα τους στηρίξουν σε αυτή τη διαδικασία πένθους. Υπάρχει ακόμη αυτό που λέγεται «πένθος της αποστέρησης», που σημαίνει ότι οι άλλοι δεν σε στηρίζουν το ίδιο, όπως αν χάσεις, ας πούμε, έναν αδελφό ή μια αδελφή. Λένε, «έλα μωρέ, ένα σκυλί είναι, θα πάρεις άλλο». Οι άνθρωποι που λένε επιπόλαια τέτοια πράγματα συνήθως δεν αγαπούν τα ζώα και δεν καταλαβαίνουν το δέσιμο μαζί τους.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Περισσότερα από το VICE

Ένα Βράδυ με Φακούς (και τη Μιμή Ντενίση) στο Πεδίο του Άρεως

Στην Ελλάδα οι Γυναίκες Δεν Έχουν το Δικαίωμα στην Αυτοάμυνα

«Με Λένε Γιώργο και στον Ελεύθερο Χρόνο μου Είμαι Fursuiter»

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.