H φωτογραφία είναι μια ευγενική παραχώρηση της μπάντας.
Βρισκόμαστε στο σωτήριον έτος 2017 και με κάποιο περίεργο, διαδικτυακό, τρόπο πέφτει στην αντίληψή μου μια μπάντα από την Αθήνα, η οποία αποτελείται από τρία άτομα που βρίσκονται στα early 20s τους. Ο ήχος τους -μια μίξη από synth pop και post punk-, σε συνδυασμό με τη μαγευτική φωνή της τραγουδίστριας του γκρουπ με συνεπαίρνει και σπεύδω να μάθω περισσότερα γι' αυτούς. Υπό τους ήχους του πρώτου τους single, «Flares», που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2016, τους στέλνω ένα μήνυμα και έκτοτε διατηρούμε επαφές.Ο λόγος για τους St. Guilt, δηλαδή την Ελίνα Τερσενίδου (synthesizer/φωνή), τον Οδυσσέα Μαστραππά (ντραμς) και τον Χρήστο Μουσλή (μπάσο), που απόψε θα καταλάβουν τη σκηνή της Death Disco, για λογαριασμό του Let me Know Festival. Μαζί τους θα είναι οι Cosmic Shadows, οι Art of Simplicity και οι Holy Limbo. Με αφορμή την εμφάνισή τους, λοιπόν, κάναμε μια μικρή, αλλά όμορφη, κουβέντα. Τα υπόλοιπα σε λίγες ώρες on stage.VICE: Πώς γνωριστήκατε και πότε ξεκινήσατε την μπάντα;
E.T.: Είχα βάλει μια αγγελία στο Facebook με σκοπό να βρω μέλη για συγκρότημα. Θυμάμαι πως είχα αναφέρει τις επιρροές μου, τις ηλικίες που ψάχνω και κάποιες ακόμη πληροφορίες. Η αλήθεια είναι ότι μου απάντησαν πάρα πολλά άτομα, κάποιοι από αυτούς, όμως, είτε ήθελαν να παίζουμε brutal black metal είτε να πάμε για «κάνα χαλαρό ποτό». Τελικά βρήκα την απάντηση που μου άρεσε, έτυχε να είναι το πρώτο μήνυμα κιόλας και κανονίσαμε να βρεθούμε. Ήταν ο Οδυσσέας. Μετά από κάποιο διάστημα κλείσαμε ένα live και ψάχναμε για session μπασίστα. Ο κιθαρίστας που είχαμε τότε, μας γνώρισε τον Χρήστο. Κάναμε δυο-τρεις πρόβες, αλλά τελικά η εμφάνισή μας δεν πραγματοποιήθηκε. Ωστόσο, ο Χρήστος έμεινε μαζί μας. Μοιραίο. Έτσι απλά.
X.M.: Ναι. Μου έκανε εντύπωση το μουσικό ύφος της μπάντας και αυτό ήταν που με έκανε αρχικά να μείνω. Αργότερα προστέθηκαν και άλλοι λόγοι.Πιστεύετε στα μουσικά είδωλα ή θεωρείτε ότι πρόκειται για μια υπερβολική λέξη;
O.M.: Εγώ πιστεύω. Γενικά, όλοι ξέρουμε πως πρόκειται για ανθρώπους σαν εμένα και εσένα και όχι θεούς. Όταν όμως κάποιος έχει επηρεάσει τόσο πολύ τη ζωή σου και τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείς και ίσως σκέφτεσαι πολλές φορές, δεν νομίζω ότι του ταιριάζει κάποιος διαφορετικός χαρακτηρισμός. Ίσως όσοι δεν πιστεύουν στα είδωλα να μην έχουν βρει το δικό τους.
E.T.: Εγώ λαμβάνω συνέχεια έμπνευση απ' τους ανθρώπους. Δεν πρέπει να είναι απαραίτητα κάποιος ένας Stanley Kubrick ή ένας David Bowie, αρκεί να έχει αληθινή καρδιά και το θάρρος να υποστηρίζει τη μοναδικότητά του. Για μένα αυτομάτως, αυτός ο άνθρωπος είναι κάτι σαν υπέρ-ήρωας.Μέχρι στιγμής έχετε κυκλοφορήσει -επίσημα- δύο κομμάτια, θέλετε να μου μιλήσετε λίγο γι' αυτά;
Ο.Μ.: Το «Flares» είναι στην ουσία το κομμάτι που σηματοδότησε το ξεκίνημα της μπάντας. Όταν άκουσα για πρώτη φορά τη μουσική του κατάλαβα πως ήθελα πραγματικά να κάνω ένα δημιουργικό ταξίδι με την Ελίνα με κάθε κόστος. Αυτό και το «Turn Your Back», γράφτηκαν σχετικά κοντά μεταξύ τους, την περίοδο του δημοψηφίσματος. Συναντιώμασταν στο κέντρο παράλληλα με όλες τις συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια για να ενώσουμε το παζλ που είχαμε ξεκινήσει. Υπήρχε ο πολιτικός αναβρασμός γύρω και ο δημιουργικός μέσα μας. Το «Turn Your Back» εξερευνά μια ενδιαφέρουσα πλευρά της σκοτεινότητας και ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι όταν το φτιάχναμε.Το όνομα του γκρουπ είναι τέλειο. Πώς προέκυψε;
E.T.: Ευχαριστούμε πολύ. Υπάρχει μια ιστορία, ναι, αλλά δεν θέλω να δίνω πολύ σημασία στο όνομα, είναι λίγο «phony» φιλοσοφία. Ένα όνομα είναι. Τα υπόλοιπα σκεφτείτε τα εσείς.Πιστεύετε ότι στην εποχή του ΥouΤube και του streaming υπάρχει λόγος για έναν καλλιτέχνη να κυκλοφορεί, για παράδειγμα, έναν δίσκο;
X.M.: Δεν νομίζω ότι σχετίζεται με το μέσο που θα προωθηθεί το έργο κάθε καλλιτέχνη. Το ένα δεν ακυρώνει το άλλο, καλό θα ήταν να προσεγγιστεί κάθε δυνατό τρόπο. Άλλωστε οι εποχές μπορεί να αλλάζουν, όμως, κάποια πράγματα παραμένουν αναλλοίωτα. Κακά τα ψέματα, θα θελα να κρατάω έναν δικό μας δίσκο στα χέρια μου και να το ακούω σε πικ απ.
E.T.: Θεωρώ πως ο άνθρωπος μένει πραγματικά ζωντανός όταν νοιάζεται, όχι μόνο για τον προορισμό, αλλά και για τη διαδρομή. Η διαδικασία του να ανοίγεις τη θήκη, να βγάζεις τον δίσκο, να τον κοιτάς, να τον καθαρίζεις και επιτέλους να τον βάζεις για να παίξει, σου δημιουργεί μαγικά συναισθήματα.
O.M.: Και εγώ βλέπω κάτι παραπάνω σε αυτό.Ο δίσκος δεν είναι τα κομμάτια απλά ηχογραφημένα σε ένα compact disc. Είναι ένα ολοκληρωμένο κομμάτι τέχνης που αποτελείται από το art work, τις φωτογραφίες και προαιρετικά τους στίχους. Όταν τον έχεις στα χέρια σου, κρατάς τη συνολική δουλειά ενός συγκροτήματος. Το να έχεις κάτι σε φυσική μορφή είναι πολύ διαφορετικό. Κάθε φορά που ανοίγεις ένα cd και το βάζεις να παίζει, ξυπνoύν διακριτικά και νοσταλγικά στο μυαλό σου και οι προηγούμενες φορές που κατέφυγες για συντροφιά σε αυτό. Είναι ένας από τους λόγους που, παρότι υπάρχει το Spotify, εγώ επιμένω να αγοράζω CD όποτε βρίσκω ευκαιρία.
E.T.: Ναι, χάρη στον Οδυσσέα θα μαζέψω σε λίγο μια συλλογή από albums των White Lies και των Joy Division.
[VICE Video] The Last Drive: Συναντήσαμε το πιο Εμβληματικό Γκρουπ της Ελληνικής Ροκ
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Ποιες είναι οι βασικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας νέος μουσικός στην Ελλάδα του 2018;
O.M.: Είναι πάρα πολλές, αλλά νομίζω πως η βασικότερη είναι οι προτιμήσεις του ελληνικού κοινού. Επειδή εδώ στην Ελλάδα παράγουμε «εγχώριο προϊόν» - αναφέρομαι κυρίως στα λαϊκά- το οποίο αρέσει σε τεράστιο αριθμό ανθρώπων, δεν υπάρχει πολύς χώρος για οτιδήποτε άλλο και έτσι καταναλώνεται σχεδόν αποκλειστικά αυτό. Δεν έχω καταλήξει ακόμα αν αυτό οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι ο Έλληνας πραγματικά λατρεύει τόσο το συγκεκριμένο είδος που νοιώθει καλυμμένος και δεν αναζητεί κάτι άλλο, ή αν φταίει σε μεγάλο βαθμό η καταιγιστική προώθηση του.Τι στόχους έχει μια ελληνική, αγγλόφωνη μπάντα που παίζει ένα κράμα από indie και post punk;
O.M.: Να αποκτήσει ένα μικρό αφοσιωμένο κοινό στην Ελλάδα, έτσι ώστε να μπορεί να διεκδικήσει πράγματα και στο εξωτερικό.Πώς βλέπετε τα πράγματα στην εγχώρια underground σκηνή; Θα μπορούσαμε να πούμε πως υπάρχει μια σχετική άνθιση του χώρου;
X.M.: Ναι. Υπάρχουν μπαντάρες εκεί έξω. Απλώς στην Ελλάδα είναι λίγο δύσκολο να μαθευτούν και να ακουστούν.Ποιο είναι το καλύτερο και πιο το χειρότερο πράγμα που έχετε ακούσει για τη μουσική σας;
O.M.: Όσο άσχημο και να ακούγεται, το πιο ωραίο που θυμάμαι να μας έχουν πει είναι ότι δεν φαίνεται πως είμαστε μπάντα από την Ελλάδα, αλλά από την Αγγλία. Όταν εκπροσωπείς ένα «κύμα» που γεννήθηκε σε εκείνη τη χώρα και θες να γίνεις κομμάτι του, κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα κολακευτικό. Το χειρότερο δεν μας το έχουν πει ακόμα νομίζω. Μάλλον το κρατάνε για τη στιγμή που θα μας πειράξει περισσότερο.
E.T.: Κάθε σχόλιο για καλό είναι. Αν κάθεσαι και σκέφτεσαι για το κάθε «μου άρεσε - δεν μου άρεσε» μάλλον δεν θα πας πολύ μακριά.Για το τέλος, θέλω να μου πείτε ένα guilty pleasure σας.
E.T.: Κendrick Lamar, The Weeknd - θεωρούνται guilty; Συνήθως κάτι τέτοιο ακούω στο γυμναστήριο, ή όταν πάω για τρέξιμο. Anyway, thank you Kendrick and Abel for my abs, and not only.
X.M.: Θα πάω κόντρα στο αναμενόμενο και θα πω το «Πόσο λυπάμαι» της Σοφίας Βέμπο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
E.T.: Είχα βάλει μια αγγελία στο Facebook με σκοπό να βρω μέλη για συγκρότημα. Θυμάμαι πως είχα αναφέρει τις επιρροές μου, τις ηλικίες που ψάχνω και κάποιες ακόμη πληροφορίες. Η αλήθεια είναι ότι μου απάντησαν πάρα πολλά άτομα, κάποιοι από αυτούς, όμως, είτε ήθελαν να παίζουμε brutal black metal είτε να πάμε για «κάνα χαλαρό ποτό». Τελικά βρήκα την απάντηση που μου άρεσε, έτυχε να είναι το πρώτο μήνυμα κιόλας και κανονίσαμε να βρεθούμε. Ήταν ο Οδυσσέας. Μετά από κάποιο διάστημα κλείσαμε ένα live και ψάχναμε για session μπασίστα. Ο κιθαρίστας που είχαμε τότε, μας γνώρισε τον Χρήστο. Κάναμε δυο-τρεις πρόβες, αλλά τελικά η εμφάνισή μας δεν πραγματοποιήθηκε. Ωστόσο, ο Χρήστος έμεινε μαζί μας. Μοιραίο. Έτσι απλά.
X.M.: Ναι. Μου έκανε εντύπωση το μουσικό ύφος της μπάντας και αυτό ήταν που με έκανε αρχικά να μείνω. Αργότερα προστέθηκαν και άλλοι λόγοι.Πιστεύετε στα μουσικά είδωλα ή θεωρείτε ότι πρόκειται για μια υπερβολική λέξη;
O.M.: Εγώ πιστεύω. Γενικά, όλοι ξέρουμε πως πρόκειται για ανθρώπους σαν εμένα και εσένα και όχι θεούς. Όταν όμως κάποιος έχει επηρεάσει τόσο πολύ τη ζωή σου και τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείς και ίσως σκέφτεσαι πολλές φορές, δεν νομίζω ότι του ταιριάζει κάποιος διαφορετικός χαρακτηρισμός. Ίσως όσοι δεν πιστεύουν στα είδωλα να μην έχουν βρει το δικό τους.
E.T.: Εγώ λαμβάνω συνέχεια έμπνευση απ' τους ανθρώπους. Δεν πρέπει να είναι απαραίτητα κάποιος ένας Stanley Kubrick ή ένας David Bowie, αρκεί να έχει αληθινή καρδιά και το θάρρος να υποστηρίζει τη μοναδικότητά του. Για μένα αυτομάτως, αυτός ο άνθρωπος είναι κάτι σαν υπέρ-ήρωας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο.Μ.: Το «Flares» είναι στην ουσία το κομμάτι που σηματοδότησε το ξεκίνημα της μπάντας. Όταν άκουσα για πρώτη φορά τη μουσική του κατάλαβα πως ήθελα πραγματικά να κάνω ένα δημιουργικό ταξίδι με την Ελίνα με κάθε κόστος. Αυτό και το «Turn Your Back», γράφτηκαν σχετικά κοντά μεταξύ τους, την περίοδο του δημοψηφίσματος. Συναντιώμασταν στο κέντρο παράλληλα με όλες τις συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια για να ενώσουμε το παζλ που είχαμε ξεκινήσει. Υπήρχε ο πολιτικός αναβρασμός γύρω και ο δημιουργικός μέσα μας. Το «Turn Your Back» εξερευνά μια ενδιαφέρουσα πλευρά της σκοτεινότητας και ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι όταν το φτιάχναμε.Το όνομα του γκρουπ είναι τέλειο. Πώς προέκυψε;
E.T.: Ευχαριστούμε πολύ. Υπάρχει μια ιστορία, ναι, αλλά δεν θέλω να δίνω πολύ σημασία στο όνομα, είναι λίγο «phony» φιλοσοφία. Ένα όνομα είναι. Τα υπόλοιπα σκεφτείτε τα εσείς.Πιστεύετε ότι στην εποχή του ΥouΤube και του streaming υπάρχει λόγος για έναν καλλιτέχνη να κυκλοφορεί, για παράδειγμα, έναν δίσκο;
X.M.: Δεν νομίζω ότι σχετίζεται με το μέσο που θα προωθηθεί το έργο κάθε καλλιτέχνη. Το ένα δεν ακυρώνει το άλλο, καλό θα ήταν να προσεγγιστεί κάθε δυνατό τρόπο. Άλλωστε οι εποχές μπορεί να αλλάζουν, όμως, κάποια πράγματα παραμένουν αναλλοίωτα. Κακά τα ψέματα, θα θελα να κρατάω έναν δικό μας δίσκο στα χέρια μου και να το ακούω σε πικ απ.
E.T.: Θεωρώ πως ο άνθρωπος μένει πραγματικά ζωντανός όταν νοιάζεται, όχι μόνο για τον προορισμό, αλλά και για τη διαδρομή. Η διαδικασία του να ανοίγεις τη θήκη, να βγάζεις τον δίσκο, να τον κοιτάς, να τον καθαρίζεις και επιτέλους να τον βάζεις για να παίξει, σου δημιουργεί μαγικά συναισθήματα.
O.M.: Και εγώ βλέπω κάτι παραπάνω σε αυτό.Ο δίσκος δεν είναι τα κομμάτια απλά ηχογραφημένα σε ένα compact disc. Είναι ένα ολοκληρωμένο κομμάτι τέχνης που αποτελείται από το art work, τις φωτογραφίες και προαιρετικά τους στίχους. Όταν τον έχεις στα χέρια σου, κρατάς τη συνολική δουλειά ενός συγκροτήματος. Το να έχεις κάτι σε φυσική μορφή είναι πολύ διαφορετικό. Κάθε φορά που ανοίγεις ένα cd και το βάζεις να παίζει, ξυπνoύν διακριτικά και νοσταλγικά στο μυαλό σου και οι προηγούμενες φορές που κατέφυγες για συντροφιά σε αυτό. Είναι ένας από τους λόγους που, παρότι υπάρχει το Spotify, εγώ επιμένω να αγοράζω CD όποτε βρίσκω ευκαιρία.
E.T.: Ναι, χάρη στον Οδυσσέα θα μαζέψω σε λίγο μια συλλογή από albums των White Lies και των Joy Division.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
[VICE Video] The Last Drive: Συναντήσαμε το πιο Εμβληματικό Γκρουπ της Ελληνικής Ροκ
Ποιες είναι οι βασικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας νέος μουσικός στην Ελλάδα του 2018;
O.M.: Είναι πάρα πολλές, αλλά νομίζω πως η βασικότερη είναι οι προτιμήσεις του ελληνικού κοινού. Επειδή εδώ στην Ελλάδα παράγουμε «εγχώριο προϊόν» - αναφέρομαι κυρίως στα λαϊκά- το οποίο αρέσει σε τεράστιο αριθμό ανθρώπων, δεν υπάρχει πολύς χώρος για οτιδήποτε άλλο και έτσι καταναλώνεται σχεδόν αποκλειστικά αυτό. Δεν έχω καταλήξει ακόμα αν αυτό οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι ο Έλληνας πραγματικά λατρεύει τόσο το συγκεκριμένο είδος που νοιώθει καλυμμένος και δεν αναζητεί κάτι άλλο, ή αν φταίει σε μεγάλο βαθμό η καταιγιστική προώθηση του.Τι στόχους έχει μια ελληνική, αγγλόφωνη μπάντα που παίζει ένα κράμα από indie και post punk;
O.M.: Να αποκτήσει ένα μικρό αφοσιωμένο κοινό στην Ελλάδα, έτσι ώστε να μπορεί να διεκδικήσει πράγματα και στο εξωτερικό.Πώς βλέπετε τα πράγματα στην εγχώρια underground σκηνή; Θα μπορούσαμε να πούμε πως υπάρχει μια σχετική άνθιση του χώρου;
X.M.: Ναι. Υπάρχουν μπαντάρες εκεί έξω. Απλώς στην Ελλάδα είναι λίγο δύσκολο να μαθευτούν και να ακουστούν.Ποιο είναι το καλύτερο και πιο το χειρότερο πράγμα που έχετε ακούσει για τη μουσική σας;
O.M.: Όσο άσχημο και να ακούγεται, το πιο ωραίο που θυμάμαι να μας έχουν πει είναι ότι δεν φαίνεται πως είμαστε μπάντα από την Ελλάδα, αλλά από την Αγγλία. Όταν εκπροσωπείς ένα «κύμα» που γεννήθηκε σε εκείνη τη χώρα και θες να γίνεις κομμάτι του, κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα κολακευτικό. Το χειρότερο δεν μας το έχουν πει ακόμα νομίζω. Μάλλον το κρατάνε για τη στιγμή που θα μας πειράξει περισσότερο.
E.T.: Κάθε σχόλιο για καλό είναι. Αν κάθεσαι και σκέφτεσαι για το κάθε «μου άρεσε - δεν μου άρεσε» μάλλον δεν θα πας πολύ μακριά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
E.T.: Κendrick Lamar, The Weeknd - θεωρούνται guilty; Συνήθως κάτι τέτοιο ακούω στο γυμναστήριο, ή όταν πάω για τρέξιμο. Anyway, thank you Kendrick and Abel for my abs, and not only.
X.M.: Θα πάω κόντρα στο αναμενόμενο και θα πω το «Πόσο λυπάμαι» της Σοφίας Βέμπο.
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Let me Know Festival εδώ.
Περισσότερα από το VICEΗ Ήσυχη Πλευρά της Θεσσαλονίκης: Καφέδες, Μελέτη και Φλερτ με τα Μάτια στη Βιβλιοθήκη του ΑΠΘΗ Ναταλία Ρασούλη Έχει Πάρει τα πιο Απειλητικά Μηνύματα από «Χρυσαυγίτες, Νταλαριστές και Σφακιανακιστές»Έκανα Οικονομία, Έτρωγα Υγιεινά και Σχεδόν Καταστράφηκε η Ζωή μουΓια τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίοNewsletter μας.