Ο DJ The Boy Είναι Ένας Ζωντανός Θρύλος του Εγχώριου Hip Hop

Όταν μιλάμε για το ελληνικό hip hop, έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία που μετράει περίπου τρεις δεκαετίες, εκατοντάδες κυκλοφορίες, χιλιάδες συναυλίες και έναν εξίσου μεγάλο αριθμό αξιομνημόνευτων στιγμών που όρισαν τη σκηνή. Ωστόσο, οι καλλιτέχνες που κατάφεραν να επιβιώσουν και να εξελιχθούν μέσα στο πέρασμα του χρόνου, είναι ελάχιστοι. Ένας από αυτούς είναι ο DJ The Boy, ίσως ο πιο γνωστός και ταλαντούχος battle DJ στην Ελλάδα και ένας από τους κορυφαίους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Έχει κερδίσει τρία ελληνικά πρωταθλήματα DMC DJ και έχει εκπροσωπήσει τη χώρα μας στις αντίστοιχες τελικές φάσεις στο εξωτερικό. Έχει υπάρξει επίσημος DJ των θρυλικών ΖΝ, του Εισβολέα και των Giants, ενώ εδώ και χρόνια ελίσσεται με ιδιαίτερη ευκολία μεταξύ underground και mainstream.

Aξίζει να σημειωθεί ότι ήταν από τους πρώτους Έλληνες μουσικούς που έκανε vlogging, πολύ πριν από τα Instagram story, ενώ χαίρει σεβασμού από τους σημαντικότερους ράπερ εκεί έξω. Πρόκειται για έναν ευχάριστο τύπο που δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του και λέει τα πράγματα όπως τα βλέπει. Αυτήν την εποχή, ο DJ The Boy ετοιμάζει πυρετωδώς το νέο του άλμπουμ και εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να αράξουμε μαζί του στο προαύλιο του σχολείου που φοίτησε στο Μαρούσι -στο οποίο υπάρχει ένα τεράστιο γκραφίτι αφιερωμένο σε αυτόν-, με σκοπό να τον βοηθήσουμε να θυμηθεί τις αλητείες που έκανε μικρός και να κάνουμε μια κουβέντα εφ’ όλης της ύλης.

VICE: Βρισκόμαστε στο προαύλιο του σχολείου σου. Πώς αισθάνεσαι όποτε επιστρέφεις εδώ;
DJ The Boy: Είχα την τύχη να ζήσω πολύ όμορφα μαθητικά χρόνια, ίσως να ήταν και τα καλύτερα της ζωής μου. Αυτό είναι κάτι που συνειδητοποιώ, όλο και περισσότερο, μεγαλώνοντας. Νιώθω νοσταλγία. Έχει τύχει να βρεθούμε με φίλους μεθυσμένοι εδώ, να πίνουμε μπίρες και να θυμόμαστε τα παλιά. Έτσι είναι η ζωή, μεγαλώνουμε, εξελισσόμαστε και συνεχίζουμε.

Στο κτίριο υπάρχει ένα τεράστιο γκραφίτι με το πρόσωπό σου, το σήμα των ΖΝ και το όνομά σου. Πώς νιώθεις γι’ αυτό;
Αυτό το σχολείο και ο συγκεκριμένος τοίχος δεν είναι καθόλου τυχαία, φίλε. Προσωπικά, έμαθα το hip hop στην Α΄ Γυμνασίου από έναν γκραφιτά, τον Woozy, o οποίος ήταν στο crew των TXC, που εκείνη την εποχή μεσουρανούσαν, με συναυλίες στο ΑΝ Club και ένα crew για γκραφίτι που «πετούσε φωτιές». Σου μιλάω τώρα για εποχές 1994-1995. Είχε γίνει πραγματικά μανιασμένη η φάση του να πας σε live των Terror X Crew, μαζευόμασταν σε πλατείες στην Αθήνα και όλη η διαδρομή ήταν bomb και βανδαλισμός σε τρένα, σταθμούς και δρόμους. Εδώ, λοιπόν, έχουν γράψει κάποιοι από τους μεγαλύτερους γκραφιτάδες της πόλης. Ο Αρτέμης, ο Woozy, o Dimer, οι Tatts Crew, μέχρι και o Seen - ένας θρύλος που είχε βάψει τα γράμματα στην πινακίδα του Χόλιγουντ, με αποτέλεσμα να τον κυνηγούν με ελικόπτερα. Εντάξει, εγώ δεν εκπροσωπώ τον χώρο του γκραφίτι, απλώς επειδή είμαι κάτι σαν τοπικός ήρωας, ήρθαν τα παιδιά και το έκαναν.

Πότε έγινε το γκραφίτι;
Έγινε το 2012, την εποχή που έβγαζα το Boy Πες τους. Το concept του βίντεο ήταν να γυριστούν για κάθε MC που συμμετείχε στο κομμάτι σκηνές από τη γειτονιά του. Αποφάσισα, όμως, να φέρω τον Μηδενιστή στη γειτονιά μου και πιο συγκεκριμένα στο σχολείο, επειδή έχω αυτό το συναισθηματικό δέσιμο. Φώναξα δύο φίλους που είναι φοβεροί στο γκραφίτι -ο ένας είναι ο Spark και ο άλλος ο Insane- και κάναμε αυτό το mural για το κλιπ, που τελικά έμεινε μέσα στα χρόνια.

Ως μαθητής, πώς ήσουν;
Του 13. Προς το τέλος διάβαζα και το έπαιζα μετανιωμένος και καλός, ενώ πάντα ήμουν οριακά σε απουσίες.

Εποχές αλητείας. ε;
Μιλάμε για τα 90s. Εποχές που έπαιζε γήπεδο, fly μπουφάν, φέρμες και όλα αυτά. Σε αυτό το σχολείο πήγαιναν όλοι οι αληταράδες από το Μαρούσι και λίγο πιο κάτω υπήρχαν οι εργατικές κατοικίες. Τότε, έτυχε να ενωθεί αυτός ο πυρήνας, ο γηπεδικός, με τον δικό μας και να δημιουργηθεί κάτι πολύ τρελό. Αντί να τσακωθούμε, γίναμε φίλοι. Μηχανάκια, φέρμες και γήπεδα, ενώθηκαν με τη φρέσκια αλητεία, τους TXC και το γκραφίτι. Ο μπάφος ήταν κάτι κοινό και για τις δύο φάσεις.

Είχες ποτέ χοντρά μπλεξίματα;
Όπως κάθε πιτσιρικάς, έμπλεκα σε φασαρίες, αλλά το πιο συνηθισμένο ήταν που με τραβούσαν στα Τμήματα για εξακρίβωση στοιχείων. Καβαλούσα μηχανάκι από τα 14, μου το είχε πάρει ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν και αυτός που μου μετέδωσε το μικρόβιο των δύο τροχών. Όσο να ’ναι, σε εποχές που έπαιζαν δίχρονα μηχανάκια και «μπόμποι», η εξακρίβωση ήταν στανταράκι.

Μια ζωή στα δίτροχα είσαι…
Ναι, μου αρέσουν τα «μοτόρια». Όταν έχεις κάτι που έχει δύναμη, σε κάνει πολύ θρασύ στον δρόμο και αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό. Το να μπορείς να κουμαντάρεις ένα μηχανοκίνητο σύνολο -είτε με δύο είτε με τέσσερις ρόδες- με δεξιοτεχνία, βγάζει καύλα. Έχει μια χυδαία δύναμη.

Έγραφες και για μηχανές σε περιοδικά, σωστά;
Ναι, από το 2005 μέχρι το 2008 έγραφα στο XL, ένα «κοντράδικο» περιοδικό, το οποίο χρησιμοποιούσε γλώσσα του δρόμου. Διαβάζοντάς το, ήμουν σίγουρος ότι οι τύποι άκουγαν hip hop και όταν τους γνώρισα, το επιβεβαίωσα και μάλιστα, ένιωσα από την πρώτη στιγμή λες και τους ήξερα χρόνια. Ζούσα το όνειρο του να καβαλάς ένα μηχανάκι, να το πηγαίνεις στα όριά του και να γράφεις μετά ένα κείμενο γι’ αυτό. Περνούσαμε πολύ όμορφα, αλλά είχε και πολύ τρέξιμο.

Ας πάμε στα μουσικά: Θέλω να μου μιλήσεις για το κεφάλαιο της ζωής σου που λέγεται ΖΝ.
Θα σου πω την ιστορία από τη δική μου πλευρά. Όλα ξεκίνησαν από την ιστορική Πλατεία Ηρώων, στο Μαρούσι. Ο Τάκης ήταν ένα αμερικανάκι που ερχόταν εκεί και είχε αυτήν την τρέλα. Έχεις δει το κλασικό βίντεο με τον Φερεντίνο; Ακριβώς έτσι ήταν, δεν προσποιούνταν. Ήταν γαμάτος. Τότε τον έλεγαν Waze, ερχόταν, μου έλεγε κάτι raps -ακόμη θυμάμαι κάποια lines- και ανέφερε πως θέλει να φτιάξει ένα συγκρότημα, τους GLD που ήταν και το πρώτο όνομα των ΖΝ. Μου μιλούσε για τον Μηδενιστή που είχε έρθει από Αμερική, τον Χαρμάνη, ο οποίος έριχνε γενικά πολύ ξύλο -δεν έμπλεκες μαζί του- και ήθελε γενικά να το τρέξει. Ο DJ Alx -αδερφός του Τάκι Τσαν- ήταν στους TXC και τότε υπήρχε η παράδοση μετά τα live να ανοίγουν τα μικρόφωνα, για να κάνει ο κόσμος freestyle. Σε ένα από αυτά, ανεβαίνει ο Τάκης -ντρεπόταν λίγο- και λέει κάποια από τα lines που είχε πει στην πλατεία. Τα είπε γαμώ και είχε μια φάτσα του στιλ, «Τόσο εύκολο ήταν;».

Το πήρε απόφαση και έκανε το γκρουπ που είχε στην αρχή ως DJ τον Jimmy D, τον οποίο είχα σαν δάσκαλο και τον σεβόμουν. Με τον καιρό, κόλλησα πολύ με τον Μηδενιστή και τον Τάκη, κάναμε παρέα, με έβλεπαν που ήμουν με το πουλί κάγκελο, όλη μέρα πάνω από τα πικ-απ και πως δεν έκανα τίποτα άλλο στη ζωή μου. Σκέψου, με ρωτούσαν οι γονείς μου τι θέλω να κάνω και τους έλεγα, «Πρωταθλητής στα μηχανάκια και στα scratch». Πήγαινα συνεχώς στα live μαζί τους, κάναμε τραγούδια μαζί και τελικά μπήκα στο γκρουπ.

VICE Video: Ο Saske Είναι το Next Big Thing της Εγχώριας Rap Σκηνής

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Θυμάσαι κάποιο αστείο ΖΝ σκηνικό;
Άπειρα. Να σκάει ο Μηδενιστής με γούνα στο ΑΝ Club -όταν σου λέω γούνα, μη φανταστείς swag καταστάσεις- έχοντας αυτό το κακό ύφος, το αλήτικο, κομμάτια από τη γυμναστική, με φάτσα έτοιμη για καυγά και να χώνει αυτά τα lines. Ήταν σκέτη αλητεία. Από κάτω γινόταν πόλεμος. Έκανα scratch την ώρα που ανέβαιναν αυτοί οι πέντε στη σκηνή και ένιωθα ένα δέος. Από πιο πρόσφατα, θυμάμαι στο reunion που είχαμε πάει να παίξουμε σε ένα φεστιβάλ στο Νεστόριο Καστοριάς και είχαμε από κάτω 2.000 άτομα. Βέβαια, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν - είμαστε οι ίδιοι μαλάκες σε έκδοση 30 plus (γέλια). Αυτό είναι και το γαμάτο της φάσης. Έχουμε γίνει όλοι σκατά και σκάνε από ένα τοπικό κανάλι, για να κάνουν συνεντεύξεις. Δεν ξέρω τι νόμιζαν πως είμαστε, μιλούσαν λες και έπαιρναν συνέντευξη από τις Melisses και η παρουσιάστρια ρωτούσε πώς μας φάνηκε το live. Σκάει ο Τάκι τέρμα σουρωμένος, με ένα μεγάλο μπουκάλι αναψυκτικού γεμάτο ρετσίνα στο χέρι και της λέει, «Έλα να σου πω πώς μου φάνηκε». Κατεβάζει μια γουλιά, γυρνάει και την ξερνάει μέσα στη μούρη (γέλια).

Γιατί δεν βγήκε ο Δεύτερος Τόμος;
Έγινε τότε η κίνηση για να βγει ο Δεύτερος Τόμος και όλοι καυλώσαμε. Όμως, όταν έχεις να κάνεις με πέντε δυναμικές προσωπικότητες -ειδικά όταν μιλάμε για Μήδε, YPO και Τάκη- είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει συνεννόηση. Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς μπόρεσαν εξαρχής να συνεργαστούν αυτά τα άτομα. Αν σκεφτείς ότι πλέον έχουν φτάσει σε μια ηλικία που έχουν ζήσει και κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα ο Μηδενιστής που έγινε commercial και πέρασαν χρήματα από τα χέρια του ή ο YPO που έκανε την Capital, καταλαβαίνεις πως υπάρχει περίπτωση να δεις αλλιώς τα πράγματα και να μην κάνεις πίσω στις απόψεις σου σχετικά με το πώς πρέπει να βγει ένα LP. Είναι πολύ εύκολο να χαθεί η μπάλα. Το θέμα ήταν καλλιτεχνικό και εγωιστικό.

Είσαι 20 χρόνια μέσα στο παιχνίδι. Πόσο έχει αλλάξει το hip hop σήμερα;
Από τη δεκαετία του ’90 μέχρι σήμερα, έχει περάσει από διάφορες φάσεις η σκηνή και έχω ζήσει τις περισσότερες από αυτές. Αυτήν τη στιγμή, το hip hop είναι το πιο εμπορικό μουσικό ιδίωμα στον κόσμο και αυτό αποδεικνύεται με πολλούς τρόπους. Πρόκειται για μουσική αστικού περιβάλλοντος, που αρμόζει το ίδιο σε κάθε καπιταλιστική κοινωνία. Δεν πιστεύω ότι πλέον, κοινωνικά τουλάχιστον, η Ελλάδα έχει μεγάλες διαφορές από την Αμερική. Δεν στηρίζω την άποψη που θέλει τους Έλληνες καλλιτέχνες ντε και καλά να έχουν άλλη θεματολογία από τους Αμερικανούς.

Αυτό που υποστηρίζει πολύς κόσμος, ότι το παλιό ήταν πιο αληθινό;
Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι πάντα υπήρχαν καλλιτέχνες που είχαν ταλέντο και άλλοι που ήταν για κλοτσιές. Δεν έχει να κάνει με την εποχή. Παλιά φορούσε κάποιος τα ρούχα και μόλις έπιανε το mic ή το σπρέι, αποδεικνυόταν ότι ήταν απλά ένα ποζέρι. Σήμερα, μπορεί να έχω ένα τρομερό account στο Instagram και να είμαι ένας βλάκας και μισός. Το ίδιο πράγμα είναι.

Υπάρχει ghost writing στην εγχώρια σκηνή;
Ναι, ξέρω άτομο που γράφει για τον YPO.

Ποια είναι η θέση σου σχετικά με την πρόσφατη κόντρα μεταξύ Μηδενιστή και Υποχθόνιου;
Κοίτα, το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η μία είναι πως ο YPO είναι αλαζόνας και η άλλη ότι ο Μήδε έβγαλε κάποια κόμπλεξ. Θεωρώ πως αυτό ήταν λάθος, επειδή πιστεύω ότι είναι λίγο πιο ώριμος σαν άνθρωπος. Αν ήμουν στη θέση του, δεν θα έβαζα τη μαλακία που δέρνει έναν άνθρωπο πάνω από τόσα χρόνια φιλίας. Τώρα, από τη στιγμή που αποφασίζεις να βγάλεις έναν δίσκο στον οποίο κράζεις, τουλάχιστον μην το παίρνεις πίσω. Πήγαινέ το μέχρι το τέλος. Απογοητεύεις τους fans έτσι.

Έχεις άποψη για την κόντρα μεταξύ Snik και Light;
Κοίτα, αυτήν τη στιγμή είναι τα δύο κορυφαία ονόματα στη σκηνή. Έχω αράξει και με τους δύο, και σέβομαι ότι είναι αυτοδημιούργητοι. Ουσιαστικά, δεν νομίζω πως υπάρχει κάποια ιδιαίτερη αιτία τσακωμού. Γίνονται, όμως, πράγματα που είναι δυσάρεστα. Για παράδειγμα, τσακώθηκαν οι δυο τους και κατέβασαν από το κανάλι της Capital ένα δικό μου κλιπ, επειδή δεν είμαι πια μέλος της και έτυχε να τα έχω σπάσει με τον Skive και τον ΥPO. Είναι πολύ άσχημο αυτό. Σαν να παίζαμε σε μια ομάδα, να κερδίσαμε ένα κύπελλο μαζί και επειδή πήρα μεταγραφή, να το πετάς χωρίς να με ρωτήσεις. Στην τελική, αυτό το κλιπ το έχω πληρώσει όλο εγώ.

Από νέα ονόματα, ποια ξεχωρίζεις;
Είναι κάτι αληταράδες, οι ATC, οι οποίοι είναι πραγματικοί τράπερ. Έμεναν Αμερική, γι' αυτό δεν μιλάνε πολύ καλά τα ελληνικά και μου θυμίζουν το στιλ του Alitiz. Είναι φίλοι του Χαρμάνη από Σικάγο, σκέτη αλητεία. Είχα δει κάποια κλιπ τους και την έφαγα, πήγα κατευθείαν να τους γνωρίσω και θα τους έχω στον δίσκο μου, όπως και τους Young Montanas που είναι ανακάλυψη του Mente Fuerte. Επίσης, μου αρέσει πολύ ο Saske, οι Above the Hood και ο iLLEOo.

Για το τέλος, θα ήθελα να μου πεις μερικά πράγματα και για το άλμπουμ που ετοιμάζεις.
Θεωρώ πως έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή να κυκλοφορήσω ένα ολοκληρωμένο LP. Θέλω να μαζέψω όσους έχω αράξει μαζί τους και όσους πιστεύω ως ταλέντα, για να φτιάξω το Αρρωστούργημα, όπως θα λέγεται. Από συμμετοχές, μέχρι στιγμής, μπορώ να σου πω ότι θα έχει Light, iLLEOo, Sapranov, Saske, Hatemost, Mad Clip, Mente Fuerte και πολλούς ακόμη. Μου αρέσει να τραβάω κόσμο, να δημιουργώ το concept, τα feat και τις συνεργασίες, πετώντας το μπαλάκι στους ράπερ. Αυτό έχει ουσία για μένα και πιστεύω ότι τέτοια tracks βγαίνουν μια φορά στα δέκα χρόνια.

Περισσότερα από το VICE

Όταν Πεθαίνεις για μια «Πατρίδα» που Δεν Ήταν Ποτέ Δική σου

Μιλήσαμε με τον Ιδιοκτήτη της Πρώτης Καφετέριας με Drone Delivery στην Ελλάδα

Τα Κινητά Άλλαξαν για Πάντα τον Τρόπο που Γίνεται το Εμπόριο Ναρκωτικών