Το Clubbing Οδεύει Προς το Τέλος του για τους Σημερινούς 17χρονους

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Συχνά ακούμε ότι η Generation Z δεν ψήνεται και τόσο για ηδονισμό και ναρκωτικά. Ότι γουστάρουν πιο πολύ Netflix και άραγμα, παρά βότκα και Red Bull. Του χρόνου, αυτή η θεωρία θα δοκιμαστεί στην πράξη για πρώτη φορά, καθώς τα μωρά του Millenium –όσοι γεννήθηκαν το 2000– θα μπορούν να πάνε νόμιμα για clubbing.

Τι γνώμη έχουν λοιπόν οι σημερινοί 17άρηδες για τον παλιό στόχο τού να χτυπιέσαι στην πίστα μεθυσμένος; Ρωτήσαμε επτά ανθρώπους στην απαρχή της clubbing εποχής τους αν τους νοιάζει που σύντομα θα μπορούν να χορεύουν νόμιμα ανάμεσα σε ιδρωμένα κορμιά ως το ξημέρωμα.

Πιστεύω ότι το clubbing οδεύει προς το τέλος του. Δεν νομίζω ότι θα τελειώσει με τη γενιά μου, αλλά σίγουρα πιστεύω ότι θα υπάρξει μια πτώση στην κουλτούρα του clubbing. Ο κόσμος πάντα θα θέλει να παρτάρει, αλλά όπως αλλάζουν όλα, δεν νομίζω ότι τα club θα είναι για πολύ καιρό τόσο πετυχημένα, όσο είναι τώρα.

Νομίζω ότι τα social media έχουν επιτρέψει σε ανθρώπους σαν εμένα –που δεν είναι πολύ του έξω– να έχουν έναν λόγο να μείνουν σπίτι, νιώθοντας ταυτόχρονα συνδεδεμένοι με τη γενιά τους. Πιστεύω, όμως, ότι τα social media παρουσιάζουν το clubbing πιο γκλαμουράτο απ’ ό,τι είναι και ότι αποσιωπούν τους κινδύνους του.

Προτιμώ τις ώρες νωρίς το πρωί, παρά τις νυχτερινές και θεωρώ ότι οι κίνδυνοι που σχετίζονται με το clubbing είναι περισσότεροι από τα πλεονεκτήματα.

Ξέρω πώς να βγάλω ψεύτικη ταυτότητα και είχα ευκαιρίες να πάω για clubbing, αλλά ποτέ δεν έχω κάνει. Νομίζω ότι οι κίνδυνοι είναι πολλοί και η ανταμοιβή του να βγαίνεις έξω, ως νεαρή γυναίκα, μικρή. Στη σημερινή κοινωνία έχω λόγους να φοβάμαι τη σεξουαλική παρενόχληση και τις επιθέσεις στα club. Παρέχουν ένα περιβάλλον που καθιστά εύκολο να εκμεταλλευτείς ανθρώπους, εξαιτίας του αλκοόλ και της χρήσης ναρκωτικών. Νιώθω ότι θα έπρεπε να ήμουν διαρκώς σε εγρήγορση, για να είμαι ασφαλής, έτσι ο σκοπός της όλης εξόδου ακυρώνεται.

Τα ιδανικά πάρτι είναι στο σπίτι. Βγαίνουμε για event και ιδιαίτερες περιστάσεις, αλλά προτιμούμε να μένουμε σπίτι και να βλέπουμε ταινίες, να παίζουμε παιχνίδια και να τρώμε πίτσα. Μας αρέσει να αράζουμε μέσα και να χαλαρώνουμε.

Όταν πήγαινα σε club στη Μόσχα, έφτιαχνα ένα αντίγραφο του διαβατηρίου μου και τους έλεγα ότι το αυθεντικό μου διαβατήριο το είχα αφήσει, για να βγει η βίζα. Το clubbing είναι καλό κυρίως για νέες γνωριμίες με κορίτσια και για τις αστείες συνέπειες που συζητάς με τους φίλους σου το πρωί.

Γνώριζα μεθυσμένους Ρώσους που σου λένε τα πάντα για τον εαυτό τους, μετά από μια ώρα χορό και σε αποκαλούν «αδερφέ». Ήταν ωραία εμπειρία clubbing. Το χειρότερο ήταν οι σεκιουριτάδες που συχνά φέρονταν επιθετικά.

Στην πατρίδα, το Σαββατοκύριακο, όλο μου το Instagram feed είναι γεμάτο φωτογραφίες ανθρώπων σε club. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά club, για κάθε γούστο. Οι ιδιοκτήτες βρίσκουν πολλούς τρόπους να τραβάνε τον κόσμο, οπότε πάντα έχει πολύ κόσμο τα Σαββατοκύριακα.

Πρόσφατα, κάποιος μου είπε ότι το clubbing δεν είναι όπως παλιά. Προφανώς, δεν ξέρω πώς ήταν, αλλά λένε ότι ο κόσμος δεν έχει την ίδια στάση με παλιά. Απ’ ό,τι φαίνεται, κάποιος μπορεί να φανατιζόταν με το club όπου ήθελε να μπει, προσπαθούσε ξανά και ξανά, άλλαζε ρούχα ή εμφάνιση, μέχρι να τον αφήσουν να μπει, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πλέον.

Νομίζω ότι είναι πιο εύκολο να μπεις σε club τώρα. Δεν βλέπω σχεδόν ποτέ να κόβουν κόσμο. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχει ανοίξει ένα ζόρικο club, που να ρίχνει πόρτα, όπως παλιά.

Είναι ριψοκίνδυνο να πας ανήλικος σε club με την ταυτότητα άλλου, έτσι το έχω κάνει μόνο τέσσερις φορές.

Μια φορά σε ένα club ξέσπασε ένας καυγάς ανάμεσα σε δυο κορίτσια, η μία πέταξε ένα ποτήρι στην άλλη, αλλά δεν την πέτυχε και άνοιξε το κεφάλι του φίλου μου. Δεν έπαθε τίποτα, δεν χρειάστηκε ράμματα ή κάτι τέτοιο, αλλά ήταν η πρώτη μου εμπειρία clubbing και εξεπλάγην από το πόσο άγρια μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα. Δεν περίμενα να δω κάτι τέτοιο.

Όταν θα γίνω 18, θα πηγαίνω πολύ περισσότερο για clubbing. Όταν βλέπω τους διάσημους που συμπαθώ να πηγαίνουν σε ένα club, θέλω να πάω κι εγώ. Μου αρέσει η ιδέα να είμαι στη VIP περιοχή με φίλους, πιο πολύ από το να μπω, να μεθύσω και να χορέψω λιγάκι. Δεν πίνω πολύ και δεν κάνω ναρκωτικά.

Συνήθως πηγαίνω για clubbing μια φορά τη βδομάδα, αν και είμαι 17. Μου αρέσει όλη η εμπειρία του να βγαίνεις έξω: είναι πολύ διαφορετική απ’ οτιδήποτε έχω κάνει, όπως τα πάρτι σε σπίτια. Όταν είσαι έξω ξεχνάς τα πάντα και συγκεντρώνεσαι στη στιγμή, περνάς καλά, χορεύεις, ακούς μουσική, πίνεις και γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους.

Σχεδόν όλοι οι φίλοι μου δεν βλέπουν την ώρα να πάνε για clubbing - εκείνοι που είναι 18, συνέχεια στέλνουν μηνύματα και κανονίζουν πότε θα βγουν. Σε όλους μας αρέσει να παρτάρουμε και να πίνουμε κανένα ποτάκι. Έτσι προτιμάμε να βγούμε, παρά να μείνουμε μέσα.

Το ωραίο στο clubbing είναι το ποτό, ο χορός και το φλερτ. Το να φασώνεσαι με κορίτσια είναι μεγάλο δέλεαρ.

Έχω χρησιμοποιήσει ψεύτικη ταυτότητα. Δεν ένιωσα πίεση από την παρέα μου, αλλά το ότι όλοι οι φίλοι σου πηγαίνουν και εσύ δεν μπορείς, χωρίς ψεύτικη ταυτότητα, είναι λίγο σπάσιμο.

Έχω συναντήσει φοβερή ποικιλία ανθρώπων στα club που έχω πάει. Το χειρότερο είναι τα ακριβά ποτά και μερικές φορές κανένας βλάκας, αλλά δεν συναντάς τέτοιους συχνά.

Οι βασικοί μου φίλοι προτιμούν να αράζουν – κυρίως επειδή οι περισσότεροι την πίνουν, εκτός από μένα και μερικούς άλλους και επειδή μένουμε μακριά από το κοντινότερο club. Όμως, έχω και μια παρέα με φίλους και βγαίνουν σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο. Τα social media έχουν βελτιώσει την εμπειρία του clubbing. Συχνά, μου έρχεται ένα μήνυμα στο Snapchat ή στο Facebook, στο οποίο με ρωτάνε αν θα πάω στο Spiders, το τοπικό club, το Σαββατοκύριακο.

Περισσότερα από το VICE

Ο Ρόλος των Ελλήνων «Πατριωτών» στη Γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα

Οι Δύο YouTuber από τη Λαμία που Έχουν Αποφασίσει να σε Φοβίσουν

Ένας Πρόσφυγας στη Μόρια Φωτογραφίζει την Καθημερινότητά του για Έναν Μήνα και Πρέπει να τη Δεις