FYI.

This story is over 5 years old.

Φωτογραφίες

Πορτρέτα που Καταγράφουν τις Καθημερινές Ζωές Ανθρώπων με Ψυχικές Ασθένειες

Ένας φωτογράφος τρυπώνει πίσω από κλειστές πόρτες, για να τους «αιχμαλωτίσει» στις πιο αληθινές στιγμές τους.
Katyusha Methanisa
Κείμενο Katyusha Methanisa
DA
φωτογραφίες Dwi Asrul Fajar

Tο άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Indonesia.

Τι όψη έχει η ψυχική υγεία σε μια χώρα που ακόμη και η υπόνοια μιας ψυχικής ασθένειας είναι ταμπού; Ο φωτογράφος Dwi Asrul Fajar, από την Τζακάρτα της Ινδονησίας, ξεκίνησε να καταγράφει τις καθημερινές ζωές των νέων που ζουν με ψυχικές ασθένειες μέσα από μια σειρά προσωπικών πορτρέτων στο υπνοδωμάτιο του καθενός, αυθόρμητων φωτογραφιών και εικόνων νεκρής φύσης.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Διαβάστε ακόμη: Πέντε Καλοί Λόγοι για να Απολύσεις τον Ψυχοθεραπευτή σου

«Οι φωτογραφίες στα υπνοδωμάτια μού δίνουν μια ευρύτερη οπτική για τα θέματά μου: πώς ζουν, τι κάνουν, τις διαθέσεις τους», μου είπε ο Fajar. «Επίσης, βοηθούν εμένα και άλλους ανθρώπους να μπουν στον κόσμο τους. Αυτήν την αίσθηση οικειότητας ήθελα να αιχμαλωτίσω. Όταν κάποιος νιώθει οικειότητα με κάτι, είναι πιο εύκολο να καταλάβει τη δουλειά μου».

Η συλλογή τιτλοφορείται A Stream Under the Table (Ένα Ρέμα Κάτω από το Τραπέζι) και δίνει μια αφυπνιστική εικόνα για τους ανθρώπους που επηρεάζονται από κάτι που οι περισσότεροι Ινδονήσιοι θα προτιμούσαν να προσποιηθούν ότι δεν υπάρχει. Υπάρχει μια χαλαρότητα στα πορτρέτα που δείχνει αμοιβαίο σεβασμό ανάμεσα στον φωτογράφο και τα άτομα που φωτογραφίζει – σεβασμός που κερδήθηκε, επειδή τους φέρθηκε ως συνεργάτες και τους έδωσε έλεγχο στο πώς ήθελαν να φωτογραφηθούν.

Η συλλογή εκτέθηκε πρόσφατα στο Obscura Festival στη Μαλαισία και περιλήφθηκε σε ένα λεύκωμα από τον εκδοτικό οίκο Dienacht Publishing, μαζί με τα έργα άλλων συμμετεχόντων στην έκθεση. Μου είπε ότι το βιβλίο επίσης περιλαμβάνει νεκρή φύση, αστικά τοπία και μικρές σκηνές ζωής που τραβούν την προσοχή του.

«Μου αρέσει να φωτογραφίζω κάτι που είναι παράξενα όμορφο», είπε ο Fajar. «Δεν ξέρω αν υπάρχει μοτίβο στις φωτογραφίες μου. Είναι σαν μια συλλογή με αξιοπερίεργα αντικείμενα – μια συλλογή πραγμάτων που με ενδιαφέρουν, αλλά είναι ίσως βαρετά για τους φίλους μου. Είναι πολύ τυχαίες. Ίσως το μοτίβο να είναι η τύχη».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Περισσότερα από το VICE

Η Αλεξία Είναι 63 και Ήρθε η Ώρα να Μάθει να Γράφει το Όνομά της

Έτσι Επηρεάζει το Μυαλό των Εφήβων η Κατάχρηση Κάνναβης

«Φανταστική Κόκα, Όμως Αργή Εξυπηρέτηση» - Έτσι Πωλούνται τα Ναρκωτικά στο Dark Net

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.