Ναζί Eξηγούν Γιατί Έγιναν Nαζί

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Germany.

Σε μια επιστολή του 1934 στον Αμερικανό κοινωνιολόγο Theodore Abel, η Helen Radtke εξηγούσε γιατί είχε μπει στο γερμανικό ναζιστικό κόμμα. Έγραψε ότι ήταν ένα πολιτικά ενεργό άτομο που παρακολουθούσε συζητήσεις στην τοπική βουλή και πήγαινε σε όσες περισσότερες πολιτικές συγκεντρώσεις μπορούσε, αναζητώντας ένα κόμμα που ήταν «εθνικιστικό, αλλά νοιαζόταν και για τους φτωχούς». Τελικά, έγραψε, βρήκε αυτό που έψαχνε στον Hitler και το κίνημά του.

Η επιστολή της Radtke ήταν μόνο μία από τις 683 προσωπικές αφηγήσεις που στάλθηκαν στον Abel τα χρόνια μετά την εκλογή του Hitler, το 1933. Πέρσι τον Ιανουάριο, το Ίδρυμα Hoover –ένα think tank δημόσιας πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια– δημοσίευσε 584 από αυτές τις επιστολές στο Ίντερνετ. Αυτές οι προσωπικές καταθέσεις δεν είναι χρήσιμες μόνο για να καταλάβουμε γιατί οι Ναζί είχαν προσελκύσει τόσους ανθρώπους τη δεκαετία του ’30, αλλά επιπλέον μας δίνουν μια εικόνα του πώς σκέφτονται εκατομμύρια Γερμανοί που στρέφονται σήμερα σε ακροδεξιά πολιτικά κόμματα, όπως το Alternative für Deutschland (AfD).

Έναν χρόνο αφότου ο Hitler έγινε Καγκελάριος, ο Theodore Abel ήθελε να μάθει τι είχε παρακινήσει τόσο κόσμο να τον υποστηρίξει. Μιας και δεν κατάφερε να πείσει κανένα από τα 850.000 μέλη του ναζιστικού κόμματος να του δώσει συνέντευξη, σκέφτηκε την ιδέα ενός ψεύτικου διαγωνισμού, προσφέροντας 125 μάρκα σε όποιον μπορούσε να περιγράψει πιο όμορφα και περισσότερο λεπτομερώς γιατί είχε προσχωρήσει στο ναζιστικό κόμμα.

Εκείνη την εποχή, τα λεφτά του επάθλου ήταν περισσότερα από τον μισό μηνιαίο μισθό στη Γερμανία και ο Joseph Goebbels –ο διαβόητος υπουργός Προπαγάνδας των Ναζί– υποστήριξε δημόσια τον διαγωνισμό. Οι συμμετοχές ήταν από χειρόγραφα «ερωτικά» γράμματα για τον ναζισμό, μέχρι 12σελιδες καταθέσεις-ψυχής, ενώ οι συμμετέχοντες ήταν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της γερμανικής κοινωνίας, από στρατιώτες και αξιωματικούς των SS, μέχρι υπαλλήλους γραφείου, νοικοκυρές, παιδιά και μεταλλωρύχους.

Πολλοί από τους συγγραφείς των επιστολών χάρηκαν που τελείωσε η Δημοκρατία της Βαϊμάρης, που είχε ιδρυθεί το 1919, αφότου η Γερμανία ηττήθηκε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την οποία κατηγορούσαν για την οικονομική κατάσταση της χώρας, μετά τον πόλεμο και τη μεγάλη ύφεση. Οι συγγραφείς των επιστολών ενθουσιάστηκαν από την υπόσχεση του Hitler να εφαρμόσει αυστηρή πολιτική τάξη. Ο Bernard Horstmann, μεταλλωρύχος από το Μπότροπ στη δυτική Γερμανία, έγραψε ότι θεωρούσε πως η προηγούμενη κυβέρνηση προωθούσε «την προδοσία του λαού και της πατρίδας μας».

VICE Video: Οι Επιθέσεις της Χρυσής Αυγής στο Πέραμα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ο Horstmann έλεγε ότι ένας καθηγητής που θεωρούσε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αδικαιολόγητο, «δηλητηρίαζε το μυαλό των ανθρώπων». Προτού μπει στους Ναζί, ο Horstmann ήταν μέλος του αντισημιτικού εθνικιστικού Γερμανικού Λαϊκού Κόμματος της Ελευθερίας, αλλά σύντομα, έγραψε, η ιδεολογία της ομάδας έγινε πολύ ήπια για εκείνον. Μια επιστολή του Ernst Seyffardt από το Ντούισμπουργκ, άλλη μια πόλη στη δυτική Γερμανία, είχε τίτλο: «Το βιογραφικό σημείωμα ενός Γερμανού του Hitler». Ο Seyffardt έγραψε ότι μπήκε στο ναζιστικό κόμμα, επειδή ήθελε να συμβάλει στην «επαναφορά της ειρήνης και της τάξης στην πατρίδα μας».

Εκείνη την εποχή, αριστερές ομάδες προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη στήριξη προς τους εθνικιστές. Συχνά, ξεσπούσαν συγκρούσεις ανάμεσα σε μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος και κακοποιά στοιχεία από το παραστρατιωτικό κομμάτι των Ναζί, τους Sturmabteilung (SA), ενώ κάποιες πιο φιλελεύθερες ομάδες καλούσαν σε μποϊκοτάζ των μαγαζιών που ανήκαν σε μέλη του ναζιστικού κόμματος. Αλλά αυτό απ’ ό,τι φαινόταν έκανε τον Hitler και τους Ναζί πιο συμπαθείς σε πολλούς. «Ο Adolf Hitler και το κόμμα του αντιμετωπίζονταν τόσο επικριτικά και με τόση επιθετικότητα από τον Τύπο, που ενδιαφέρθηκα ιδιαίτερα να μπω στο κίνημά τους», έγραψε ένα μέλος του κόμματος ονόματι Friedrich Jörns. Οι επιστολές που έλαβε ο Abel αποκαλύπτουν ότι η φούσκα της ακροδεξιάς πληροφόρησης, πριν το από 1933, προερχόταν σε μεγάλο βαθμό από την εβδομαδιαία εφημερίδα Der Stürmer, το Ο Αγών μου του Hitler και τις συγκεντρώσεις του ναζιστικού κόμματος.

Ένα μέλος, ονόματι Schwarz, εξήγησε πώς όταν διάβασε το Ο Αγών μου, όχι μόνο σταμάτησε να εμπιστεύεται τις περισσότερες εφημερίδες, αλλά και τους εβραίους και τους Πολωνούς, για τον τρόπο που οι «καταστροφικές, χαφιέδικες δραστηριότητές τους έχουν καταστρέψει τον κόσμο». Παρόλο που Schwarz παραδέχτηκε ότι ποτέ δεν είχε προσωπική επαφή με κανέναν εβραίο και ότι δεν μπορούσε να αποδείξει ότι οι Πολωνοί ήταν αναξιόπιστοι, έγραψε ότι εμπιστεύεται το ένστικτό του στο θέμα. Η νοσοκόμα Lisi Paupié εμφανώς συμφώνησε: «Οι εβραίοι είναι η ατυχία μας, αυτό είναι σαφές», έγραψε στην επιστολή της στον Abel.

Πρόσφατα, η γερμανική τηλεοπτική εκπομπή Panorama έβαλε τρεις ηθοποιούς να διαβάσουν επιστολές, εν μέρει για να δείξει πώς η ρητορική που χρησιμοποιείται -«παλιά κόμματα», «φρικτός Τύπος», «δηλητηριαστές των μυαλών», «προδοσία του λαού και της πατρίδας»– είναι παρόμοια με αυτήν που χρησιμοποιείται από το AfD. Το απόσπασμα αυτό αποδείκνυε πράγματι ότι αυτοί οι όροι είναι ακόμη οικείοι, σχεδόν 85 χρόνια αφότου ο Theodore Abel αποφάσισε να ξεγελάσει μερικούς Ναζί, ώστε να του γράψουν τις επιστολές.

Περισσότερα από το VICE

Ο Ερντογάν Φοβάται τα «Κουτιά των Παπουτσιών» που Αποκάλυψε Ένας Τούρκος Φυγάς στην Ελλάδα

Ανανάδες, Μπανάνες και Fake Eκρήξεις - Φέτος το 12άρι στη Eurovision θα Πάει Λίγο πιο Εύκολα στην Κύπρο

Ακροδεξιά και Εξέδρα: Τι Συμβαίνει Μακριά από Τούμπα, Καραϊσκάκη, ΟΑΚΑ και Λεωφόρο