Έδωσα τον Αριθμό Τηλεφώνου μου για να Βρω Πλάσμα Αίματος και ως Αντάλλαγμα Έλαβα Dick Pics

Το δεύτερο κύμα COVID χτύπησε την Ινδία πολύ άσχημα. Ήταν σκέτη καταστροφή. Αν ένας χρόνος με lockdown δεν προκάλεσε αρκετή ζημιά, αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια τεράστια κρίση υγείας, τα στατιστικά της οποίας δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε καν.

Σύντομα, το δεύτερο κύμα έφτασε στην οικογένειά μου στο Μουμπάι. Θα ήθελα εδώ να πω πως συνειδητοποίησα την έκταση και την ένταση του θεριού που λέγεται Covid μόνο όταν άγγιξε εμένα. Μόνο τότε κατάλαβα πόσο φρικτή είναι πραγματικά η κατάσταση. Έμενα σπίτι, φορούσα μάσκα, φοβόμουν μην αρρωστήσω – αλλά ποτέ δεν φοβήθηκα τόσο πολύ ένα σύστημα υγείας που κατέρρεε ώσπου βρέθηκα μέσα σ’ αυτό. 

Ένα μέλος της οικογένειάς μου κόλλησε την περασμένη εβδομάδα και ήταν σε σοβαρή κατάσταση. Προσπαθούσαμε να της βρούμε αναπνευστήρα που ήταν σε έλλειψη. Πάντα πίστευα στη δύναμη του Ίντερνετ και έγραψα ένα αίτημα στο Twitter ζητώντας βοήθεια ή επαφές που μπορούσαν να μου πουν πού να βρω αναπνευστήρα. Με έφεραν σε επαφή με αρκετό κόσμο που βοήθησε. Μέσα σε έξι ώρες καταφέραμε να βρούμε.

Δύο μέρες αργότερα, με τις συνθήκες υγείας να χειροτερεύουν, ψάχναμε απεγνωσμένα πλάσμα ομάδας αίματος Α+. Για να βρούμε πλάσμα έπρεπε να βρούμε δωρητές (που είχαν περάσει 28 μέρες από την τελευταία φορά που διαγνώστηκαν αρνητικοί) για να δώσουν αίμα, ώστε να πάρουμε σε αντάλλαγμα αίμα από την τράπεζα αίματος. Παρόλο που υπάρχουν εφαρμογές και δίκτυα για αυτό τον σκοπό, είναι πολύ δύσκολο.

Στράφηκα ξανά στο Διαδίκτυο για βοήθεια. Αυτή τη φορά, μερικοί φίλοι παρενέβησαν και έπεισαν αρκετούς επιδραστικούς λογαριασμούς (influencers) να ποστάρουν για μένα. Σύντομα το κινητό μου κυκλοφόρησε σε κάποια stories και tweets. Πανικοβλήθηκα λιγάκι όταν είδα τον αριθμό μου σε μερικούς δημοφιλείς λογαριασμούς αλλά ένας φίλος με καθησύχασε ότι θα ήταν ο πιο εύκολος και γρήγορος τρόπος για να με βρει κάποιος. Ήμουν πανικόβλητη και απελπισμένη και το μόνο πράγμα που είχε σημασία ήταν η ζωή ενός αγαπημένου μου ανθρώπου, έτσι συμφώνησα.

Τότε έκανα, χωρίς να το θέλω, ένα λάθος που μου προκάλεσε μεγάλα τραύματα. Έδωσε στο κοινό το τεκμήριο της αθωότητας.

Μια μέρα μετά το επείγον αίτημά μου, είχα τρεις με τέσσερις κλήσεις το λεπτό. Μιλούσα με τράπεζες αίματος, συνεννοούμουν με δωρητές, προσπαθούσα να δω αν πληρούσαν τις προϋποθέσεις και ένα εκατομμύριο πράγματα. Ήταν εξαντλητικό. Αλλά ανάμεσα στα τηλεφωνήματα αυτά –πολλά από τα οποία με βοήθησαν πραγματικά– μου τηλεφώνησε ένας άδτρας που με ρώτησε πώς ήξερα το άτομο που είχε ποστάρει το SOS μου. «Δεν έχει σημασία» είπα, «Θέλετε να δωρίσετε αίμα»; Κι εκείνος απάντησε, «Όχι, είσαι ελεύθερη»;

Σάστισα τόσο που το έκλεισα. Δεν είχα χρόνο ή κουράγιο να κάτσω να σκεφτώ. Λίγα λεπτά αργότερα δέχτηκα άλλη μια κλήση και άκουγα δύο άνδρες στην άλλη άκρη της γραμμής να χασκογελάνε. «Η φωτογραφία σου είναι πολύ ωραία», είπε ο ένας. Το έκλεισα ξανά και συνέχισα να δέχομαι τηλεφωνήματα όπου με ρωτούσαν πού μένω, αν μένω μόνη, αν είμαι ελεύθερη, αν θέλω να μιλήσουμε, πώς με λένε. Ένας άνδρας έστελνε φιλάκια.

Μπλόκαρα όλα τα νούμερα και συνέχισα την προσπάθεια εύρεσης δωρητή πλάσματος. Είχα να αντιμετωπίσω ένα επείγον ιατρικό περιστατικό στην οικογένειά μου και μόνο βοήθεια χρειαζόμουν - σίγουρα όχι παρενόχληση.

Το επόμενο πρωί, όμως, η κατάσταση κλιμακώθηκε. Επτά άνδρες μού έκαναν βιντεοκλήσεις. Δεν προλάβαινα καν να το κλείσω και να μπλοκάρω τους αριθμούς και ερχόταν κι άλλη κλήση. Μετά από πέντε λεπτά σύγχυσης έβαλα το κινητό μου στο αθόρυβο, το άφησα στην άκρη και περίμενα. Πήρε λίγη ώρα να σταματήσει.

Μπλόκαρα τα νούμερα στη διάρκεια της μέρας, οι βιντεοκλήσεις σταμάτησαν. Αλλά η τραυματική εμπειρία μεταφέρθηκε σε άλλη πλατφόρμα.

Άνοιξα το WhatsApp μου για να δω τα μηνύματά μου και είδα τρεις dick pics αγνώστων.

Σοκαρίστηκα πολύ αλλά δεν μπορούσα να το επεξεργαστώ εκείνη τη στιγμή. Ένιωθα αποστροφή, θυμό και φόβο, και ταυτόχρονα απελπισία και ένα σωρό άλλα συναισθήματα που δεν χρειάζεται κανείς σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, παρόλο που έσβησα τις φωτογραφίες αυτόματα για να προστατευτώ. Ζήτησα να κατέβουν τα tweets και τα stories με τον αριθμό μου, επειδή δεν άντεχα την αίσθηση παραβίασης που μου προκαλούσε όλο αυτό. Ευτυχώς είχα βρει δωρητές ως τότε.

Η συμβουλή μου προς τις γυναίκες είναι να μη δίνουν ποτέ το τηλέφωνό τους δημόσια. Ξέρω ότι αυτή η γενική συμβουλή δεν μπορεί να λειτουργήσει σε όλες τις καταστάσεις και δεν είναι δική μας ευθύνη να προστατεύσουμε τα inbox μας από ανώμαλους. Συχνά τα σχόλια γύρω από την πράξη επικεντρώνονται στο τι θα έπρεπε να κάνει ο αποδέκτης της προσβλητικής φωτογραφίας – αλλά όχι στις πράξεις του δράστη. Το είδα να συμβαίνει και στα σχόλιά μου στο Twitter - κάποιοι μου έλεγαν ότι δεν έπρεπε να δώσω τον αριθμό μου. Απέρριψα αυτές τις προβληματικές ιδέες, αλλά θα ξαναβάλω το κινητό μου κάπου δημόσια; Μάλλον όχι.

Έρευνες λένε ότ ιοι άνδρες στέλνουν dick pics για διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς είναι η λογική, τύπου «θα σου δείξω εγώ, δείξε μου κι εσύ». Ένας άλλος είναι ότι ψάχνουν σύντροφο και θεωρούν αυτή τη συμπεριφορά εργαλείο για φλερτ. Σκέτη θλίψη. Αλλά δεν βρήκα έρευνες που να εξηγούν γιατί ένας άνδρας θα το έκανε αυτό σε κάποια που προσπαθούσε να σώσει τη ζωή ενός συγγενή της ή σε μια στιγμή που υποφέρει. Μου πήρε καιρό να το κατανοήσω. Να αντιληφθώ πόσο αδιάκριτικό και αηδιαστικό ήταν όλο αυτό, μια κατάσταση όπου με αντιμετώπιζαν σαν να μην ήμουν άνθρωπος. Και όταν το κατάλαβα, ήταν βαρύ. Πέντε μέρες αργότερα, το νιώθω ακόμα βαρύ.

Θέλω να ευχαριστήσω στην αστυνομία του Μουμπάι που μου τηλεφώνησε μόλις είδε τα tweets μου. Τους εξήγησα ευγενικά ότι δεν έχω το κουράγιο να κάνω καταγγελία και να κυνηγήσω αυτά τα αποβράσματα εν μέσω μιας καλπάζουσας, θανάσιμης πανδημίας.

Προς το παρόν, μπορώ να εστιάσω μόνο στο πώς να βοηθήσω τους άλλους και να ξεπεράσω τα τραύματα που μας αφήνει η πανδημία.

 Περισσότερα από το VICE

«Αν Είχαμε Μουσικούλα θα Ήταν σαν να Κάναμε Σεξ» - Το #MeToo στα Ελληνικά Ιατρεία

Οι Κλέφτες Αυτοκινήτων στην Αθήνα

Οδηγός Προς Straight Άνδρες για Καλό Κρεβάτι

 Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.