FYI.

This story is over 5 years old.

Έρευνα

Σεξ, Ναρκωτικά και Μουσική «Σκάνε» με τον Ίδιο Τρόπο στον Εγκέφαλό σου

Τα είχε πει ο Bob Marley.
Nick Keppler
Κείμενο Nick Keppler

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε αρχικά στο Tonic.

Ο Bob Marley φαίνεται πως κάτι είχε καταλάβει λέγοντας «when [music] hits you feel no pain» (δηλαδή, όταν «σκάει» η μουσική δεν νιώθεις πόνο), μιας και ο εγκέφαλος φαίνεται πως επεξεργάζεται τη μουσική με τον ίδιο τρόπο που επεξεργάζεται τα παυσίπονα ναρκωτικά, σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου McGill στο Μόντρεαλ.

Η έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Scientific Reports, εξέτασε την απόλαυση που ένιωθαν οι συμμετέχοντες ακούγοντας τα αγαπημένα τους τραγούδια, μετά τη λήψη ναλτρεξόνης, μιας ουσίας που μπλοκάρει τα οπιοειδή και μετά τη λήψη εικονικού φαρμάκου (placebo). Οι ερευνητές έλαβαν υπόψη τις κινήσεις των μυών, αλλά και τις προσωπικές αναφορές των συμμετεχόντων, για να υπολογίσουν την απόλαυσή τους. Με μεγάλη στατιστική διαφορά, οι συμμετέχοντες απόλαυσαν λιγότερο τα αγαπημένα τους κομμάτια όταν τους χορηγήθηκε ναλτρεξόνη, η οποία φράσσει τους υποδοχείς οπιοειδών στον εγκέφαλο και συνταγογραφείται σε τοξικοεξαρτημένους, με σκοπό την παρεμπόδιση της απόλαυσης που αντλούν από τη χρήση της ναρκωτικής ουσίας της επιλογής τους.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Το σύστημα οπιοειδών αποτελεί ένα μεγάλο ερωτηματικό», είπε ο Daniel Levitin, επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας και συγγραφέας του βιβλίου This Is Your Brain on Music (Έτσι Είναι ο Εγκέφαλός σου υπό την Επήρεια της Μουσικής, εκδ. Plume/Penguin). «Γνωρίζουμε από μελέτες σε ζώα ότι οι ίδιες περιοχές του εγκεφάλου που επηρεάζονται από τα οπιοειδή, επηρεάζονται από το φαγητό και το σεξ (…) Δεν γνωρίζαμε αρκετά για τη μουσική, μιας και τα ζώα δεν την απολαμβάνουν».

Ο Levitin είπε ότι αφορμή για την έρευνα στάθηκε μια συζήτηση με τον Paul Simon (ναι, είπε ότι «μιλάει συχνά» με τον Paul Simon). Οι προηγούμενες έρευνες για τον εγκέφαλο και τη μουσική είχαν εξετάσει την αντίδραση των συμμετεχόντων σε τραγούδια που είχαν επιλέξει οι ερευνητές. Όμως, το τι θεωρείται καλή μουσική είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό (όπως ξέρουν όλοι όσοι έχουν βρεθεί για πολλές ώρες στο ίδιο αυτοκίνητο με τα αδέρφια τους). Ο Simon πρότεινε να ερευνηθεί ο τρόπος που αντιδρούν οι συμμετέχοντες σε τραγούδια δικής τους επιλογής. Ο Levitin θεώρησε ότι αυτός θα ήταν ένας τρόπος να ανακτηθεί ο «συναισθηματικός έλεγχος», ο οποίος είχε θυσιαστεί, όταν οι συμμετέχοντες αντέδρασαν στα τραγούδια που είχαν επιλέξει οι ερευνητές, τα οποία μπορεί να μην τους άρεσαν ιδιαίτερα.

Οι 17 συμμετέχοντες, όπως γράφει η έρευνα, «κλήθηκαν να φέρουν στο εργαστήριο ηχογραφημένη μουσική που δημιουργούσε έντονα συναισθήματα ή/και ρίγη, μεταξύ άλλων». Στις επιλογές συμπεριλήφθηκε το Lonely Boy των Black Keys, το Primavera του Santana, το Creep των Radiohead, το Turn Me On του David Guetta (ft Nicki Minaj), το Comfortably Numb των Pink Floyd και η Ουβερτούρα: O Γάμος του Φίγκαρο του Μότσαρτ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ο Levitin δεν εξεπλάγη, όταν είδε ότι κάποια από τα κομμάτια ήταν μελαγχολικά. «Πολύ κόσμος απολαμβάνει έντονα τα λυπητερά τραγούδια», είπε. «Όταν ακούμε λυπητερά τραγούδια, ο εγκέφαλος εκκρίνει τη νευροχημική προλακτίνη, την ίδια χημική ουσία που εκκρίνει μια μητέρα την ώρα που θηλάζει. Η ουσία εντοπίζεται τόσο στη μητέρα όσο και στο παιδί (κατά τον θηλασμό). Όταν νιώθουμε λυπημένοι και ότι μας έχουν παρεξηγήσει, η ουσία εκκρίνεται για να μας δείξει ότι δεν είμαστε μόνοι».

Οι συμμετέχοντες φόρεσαν ακουστικά και οι ερευνητές κατέγραψαν τις ακούσιες κινήσεις τους. Οι συμμετέχοντες χειρίζονταν επίσης μια αναλογική κλίμακα, μέσω της οποίας αξιολογούσαν πόσο απορροφημένοι ένιωθαν σε κάθε στιγμή του τραγουδιού. Η κλίμακα ξεκινούσε από το 0 και έφτανε στο 100 – με το 0 προφανώς να αντιπροσωπεύει τον βαθμό στον οποίο απορροφιέται κάποιος που ακούει soft jazz σε ένα ασανσέρ και το 100 την εμπειρία του να βάζεις το Bohemian Rhapsody των Queen στη διαπασών μέσα στο αυτοκίνητα.

Αν και δεν ήξεραν κατά πόσο τους είχε χορηγηθεί ναλτρεξόνη, οι ερωτηθέντες απόλαυσαν πολύ λιγότερο τα τραγούδια υπό την επήρειά της. Η έρευνα κατέληξε ότι «η μουσική χρησιμοποιεί τις ίδιες οδούς ανταμοιβής με το φαγητό, τα ναρκωτικά και τη σεξουαλική απόλαυση» - πράγμα που μπορεί να αποτελεί μια επιστημονική εξήγηση για τον λόγο που το σεξ, τα ναρκωτικά και το rock and roll δημιουργούν τόσο γαμάτο συνδυασμό.

Περισσότερα από το VICE

Ένας Άνδρας Περιγράφει όσα Έζησε σαν Γυναίκα στο Ελληνικό Facebook

Αίμα, Δάκρυα και Ιδρώτας στο Γαλάτσι

Μιλήσαμε με Κάποιους Από τους Καλύτερους Κομιξάδες της Ελλάδας

Ακολουθήστε το VICE στο TwitterFacebook και Instagram.