Χιλιάδες Άνθρωποι Ψήφισαν για το πιο Σιχαμερό Πράγμα στον Κόσμο

Οι περισσότεροι από εμάς τους ώριμους ενήλικες μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι είναι αηδιαστικό να σκαλίζεις τη μύτη σου. Όπως και το να αφοδεύεις δημόσια - ανεξάρτητα από το πόσο έχεις πιεί ή τι προσπαθείς να αποδείξεις. Το μουχλιασμένο φαγητό, οι πληγές με πύον, οι κατσαρίδες - οι περισσότεροι από εμάς μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι όλα αυτά είναι πολύ σιχαμερά.

Αλλά τι μας κάνει να νιώθουμε έτσι; Είναι μια βαθιά ριζωμένη, σπλαχνική αντίδραση. Δεν έχει κάποια λογική, αλλά οι περισσότεροι από εμάς φαίνεται να μοιραζόμαστε την ίδια αίσθηση ότι ορισμένα πράγματα είναι αποκρουστικά.

Οι ερευνητές από καιρό πιστεύουν ότι η αηδία έχει εξελικτική προέλευση: Μπορεί να βοήθησε τους προγόνους μας να αποφύγουν ασθένειες. Μια νέα έρευνα βασίζεται στην ιδέα αυτή, υποδηλώνοντας ότι η αηδία μας προστατεύει από τους ανθρώπους, τις συμπεριφορές και τα πράγματα που μπορεί να αποτελούν κίνδυνο για την υγεία μας. Η έρευνα ορίζει επίσης έξι κατηγορίες σιχαμάρας, οι οποίες συνδέονται με τον κίνδυνο της ασθένειας.

Θεωρούμε, για παράδειγμα, σιχαμερή την κακή υγιεινή, καθώς το σκάλισμα της μύτης και η απλυσιά αυξάνει τις πιθανότητές κάποιου να αρρωστήσει - και συνεπώς τις πιθανότητές μας να κολλήσουμε κάτι από αυτόν. Είναι το ίδιο με την αποφυγή φαγητού που η όψη (ή η μυρωδιά του) δείχνει ότι είναι χαλασμένο, την αποφυγή ζώων που μεταφέρουν ασθένειες (κατσαρίδες, ψύλλοι) και την αποφυγή πληγών ή τραυμάτων που υποδηλώνουν την παρουσία λοίμωξης. Στην περίπτωση των ανθρώπων, τείνουμε να βρίσκουμε αποκρουστικές την μη τυπική εμφάνιση και τις επικίνδυνες σεξουαλικές πρακτικές, οι οποίες μπορεί να συνεπάγονται αυξημένο κίνδυνο ασθένειας.

Kάνναβη: Το Παρεξηγημένο Φυτό

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

«Αυτό μας δείχνει ότι η αηδία ως συναίσθημα εξελίχθηκε για να μας αναγκάσει να κάνουμε πράγματα που μας έκαναν καλό στο εξελικτικό παρελθόν», λέει ο Val Curtis, καθηγητής στη Σχολή Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου και ένας από τους συντάκτες της έρευνας. «Αντί να είναι οργανωμένος βάσει κατηγοριών μολυσματικών ασθενειών, ο εγκέφαλος είναι δομημένος βάσει κατηγοριών πραγμάτων που είναι καλό να αποφεύγουμε να ερχόμαστε σε επαφή».

Για να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα, οι ερευνητές εξέτασαν περισσότερους από 2.500 ανθρώπους στο διαδίκτυο, παρέχοντάς τους μια λίστα με 75 ενδεχομένως αηδιαστικές καταστάσεις - από το να ακούν το φτέρνισμα κάποιου, μέχρι να βλέπουν δερματικές αλλοιώσεις γεμάτες με πύον. Οι συμμετέχοντες αξιολόγησαν τις απαντήσεις τους σε μια κλίμακα που κυμαινόταν από το «καμία αηδία» έως το «ακραία αηδία» (τα μολυσμένα τραύματα που παρήγαγαν πύον ήταν γενικά τα πιο αηδιαστικά, ενώ η παραβίαση των κανόνων υγιεινής ήταν επίσης ιδιαίτερα σιχαμερή). Υπάρχει ένα ενδιαφέρον συμπέρασμα το οποίο είναι κοινό στις έρευνες πάνω στην αηδία, λέει ο Curtis: Οι άνδρες τείνουν να σιχαίνονται ελαφρώς λιγότερο από ό,τι οι γυναίκες, με περίπου 12% διαφορά στην αξιολόγηση της αηδίας. Αυτή η διαφορά μπορεί επίσης να έχει εξελικτική προέλευση. «Όλοι οι άνδρες τείνουν να παίρνουν περισσότερα ρίσκα», λέει ο Curtis, «επειδή στο παρελθόν οι άνδρες που έπαιρναν περισσότερα ρίσκα είχαν περισσότερους απογόνους, ενώ οι γυναίκες που ήταν πιο προσεκτικές ήταν σε θέση να μεγαλώσουν περισσότερα παιδιά με επιτυχία». Οι άνδρες, όπως δείχνει η έρευνα, μπορεί να είναι λιγότερο πιθανό να αηδιάσουν στη θέα των συμπτωμάτων σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών και είναι πιθανότερο να επιδείξουν πιο επικίνδυνη σεξουαλική συμπεριφορά.

Ο Curtis σημειώνει, ωστόσο, ότι πρόκειται για μια ηλεκτρονική έρευνα - μια επισκόπηση του τι λέει ο κόσμος ότι σιχαίνεται. Αν και θα ήταν πολύ χρήσιμο να κάνουμε περισσότερους εμπειρικούς ελέγχους, για να δούμε πώς ανταποκρίνονται πραγματικά οι άνθρωποι σε αηδιαστικές καταστάσεις, «αυτό θα ήταν μια μεγάλη, δαπανηρή και ίσως ηθικά αμφισβητήσιμη έρευνα», λέει ο Curtis.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα αποτελέσματα είναι εντελώς αφηρημένα. Η έρευνα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την καλύτερη μάθηση των κανόνων δημόσιας υγείας - για παράδειγμα, ώστε να ενθαρρύνονται οι άνθρωποι να πλένουν τα χέρια τους και να απενοχοποιηθούν ορισμένες ασθένειες. Τελικά, λέει ο Curtis, το θέμα είναι να κατανοήσουμε πώς μπορεί να εξελίχθηκαν τα συναισθήματα, για να προωθήσουν ορισμένες ωφέλιμες συμπεριφορές. Εάν η αηδία μας βοηθάει να μην βάζουμε σε κίνδυνο την υγεία μας, τι μπορεί να κάνουν άλλα συναισθήματα για την επιβίωσή μας; Αυτό είναι που θέλουν να διερευνήσουν στο μέλλον ο Curtis και οι συνεργάτες του.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK

Περισσότερα από το VICE

Πριν Από 20 Χρόνια, η Χαβάη Έχασε το Μεγαλύτερο Μουσικό της Είδωλο

Το 10.564 Φυτά Κάνναβης στην Καρδίτσα και η Μάχη για την Νόμιμη Καλλιέργεια

Ο Μάκης Παπαδημητρίου Θέλει να Πει ένα Σεξιστικό Ανέκδοτο