Η φωτογραφία αποτελεί ευγενική παραχώρηση του OFF-SIDE Festival
Κάπου-κάπου, υπάρχουν ηλεκτρισμένες στιγμές στην ποδοσφαιρική ιστορία που σε διαπερνούν ολοκληρωτικά, στιγμές που η μπάλα και η ζωή ανακατεύονται σε ένα χαρμάνι άγριας ομορφιάς που δεν σηκώνει ευσεβισμό. Κι εσύ, παραδομένος στην «ασεβή» εικόνα, στέκεις αμήχανος και παρακολουθείς τα λίγα λεπτά που η μόνωση του fair play αδυνατεί να σκεπάσει τα ορμητικά ένστικτα των πρωταγωνιστών –στο φινάλε ο κουρασμένος αρτίστας, στην τελευταία παράσταση της ζωής του, θα αποχωρήσει από το χορτάρι διάφανος μέσα στο σκοτάδι του. Οι καθωσπρεπιστές θα πουν πως δεν ήταν αυτό το φινάλε που του άρμοζε, οι υπόλοιποι απλώς θα θαυμάσουν τον τύπο με το 10 στην πλάτη, που αντί για τον μύθο του επέλεξε μια δύσκολη ελευθερία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αν και έχουν περάσει 11 χρόνια από την πυρετώδη λογομαχία του Ζινεντίν Ζιντάν με τον Μάρκο Ματεράτσι, η οποία κατέληξε στην πιο διάσημη κουτουλιά της σύγχρονης ποδοσφαιρικής ιστορίας, το περιστατικό συνεχίζει να περιδιαβαίνει τους διαδρόμους της δημόσιας μνήμης σα να μην πέρασε ούτε μέρα. Πoτέ άλλοτε η βίαιη αψιμαχία δύο εκατομμυριούχων ποδοσφαιριστών δεν απασχόλησε τόσο έντονα την κοινή γνώμη σε ολόκληρο τον πλανήτη. Στο πέρασμα του χρόνου χύθηκαν τόνοι μελάνι, ενώ μόλις πέρυσι ο αμφιλεγόμενος Ιταλός αμυντικός αποκάλυψε στη γαλλική εφημερίδα Equipe, ανήμερα της επετείου εκείνου του τελικού Μουντιάλ, πώς είχε καταφέρει να εξοργίσει τον ούτως ή άλλως ευερέθιστο Γαλλοαλγερινό: «Του είπα για την αδερφή του, όχι για τη μητέρα του όπως έγραφαν οι δημοσιογράφοι. Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν έφηβος, οπότε δεν θα έπεφτα τόσο χαμηλά. Ήταν όντως ηλίθιο αυτό που του είπα, αλλά δεν έπρεπε να αντιδράσει έτσι. Σε κάθε γειτονιά στη Ρώμη, στη Νάπολη, στο Μιλάνο, στο Τορίνο και στο Παρίσι, ακούς πολύ χειρότερα πράγματα. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί πήρε τέτοια διάσταση αυτό το περιστατικό», ήταν τα λόγια του μπαρουτοκαπνισμένου στις εντάσεις, Μάρκο.
Τις προάλλες, το εκρηκτικό, κύκνειο άσμα του Ζιντάν επέστρεψε στο μυαλό μου για πολλοστή φορά –η αφορμή δεν ήταν κάποιο βίντεο στο YouTube, ούτε η αβίαστη νοσταλγία που συνοδεύει πλέον τις ποδοσφαιροκουβέντες με φίλους, αλλά το OFF-SIDE Festival, το πρώτο φεστιβάλ ποδοσφαιρικού ντοκιμαντέρ στη χώρα μας, το οποίο επιστρέφει και φέτος στη Θεσσαλονίκη, για δεύτερη χρονιά, από τις 26 μέχρι τις 28 Μαΐου στην Αποθήκη 1 (Λιμάνι Θεσσαλονίκης). Τσεκάροντας τις φετινές προβολές, οι οποίες παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, έπεσα πάνω σε μια ξεχασμένη «υπενθύμιση»: να δω το «Les Bleus une autre histoire de France 1996-2016» [Οι Μπλε – Μία διαφορετική ιστορία της Γαλλίας 1996-2016] των Sonia Dauger και David Dietz. Ένα ντοκιμαντέρ που καταγράφει τη σύγχρονη ιστορία της γαλλικής εθνικής ομάδας τα τελευταία 20 χρόνια – από τη μαγική φουρνιά του '98 έως το καταβροχθιστικό φινάλε του Ζιζού το 2006 και από τις οδυνηρές εμπειρίες του 2010 έως τα δάκρυα του Αντουάν Γκριεζμάν στο τελικό του Euro 2016, κόντρα στην Πορτογαλία. Μου το είχε προτείνει ενθουσιωδώς ένας φίλος πριν από λίγο καιρό, μιλώντας για ένα φιλμ-κατάδυση στον πυρήνα της γαλλικής κοινωνίας, αφού οι δημιουργοί του δεν εξετάζουν την πορεία των «Τρικολόρ», τις τελευταίες δεκαετίες, εστιάζοντας αποκλειστικά εντός των γραμμών του γηπέδου, αντιθέτως χαρτογραφούν τις ευρύτερες κοινωνικές, φυλετικές και ταξικές παραμέτρους που συνοδεύουν τη γαλλική ομάδα όλα αυτά τα χρόνια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η «διαφορετική ιστορία των Μπλε» δεν είναι το μοναδικό «ζουμερό» πιάτο στο φεστιβαλικό μενού. Οι ποδοσφαιρόφιλοι που θα βρεθούν στην Θεσσαλονίκη το τριήμερο (26-28/05) θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν πλήθος ιστοριών με επίκεντρο το δημοφιλέστερο άθλημα στον πλανήτη: από το παθιασμένο «90 χρόνια ΠΑΟΚ - Νοσταλγώντας το Μέλλον» του συγχωρεμένου, Νίκου Τριανταφυλλίδη μέχρι το βιογραφικό «Becoming Zlatan», που συνθέτει ένα διαφορετικό πορτραίτο του ξαναμένου Σουηδού επιθετικού, Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και από την σπαρταριστή αφήγηση των 200 χρόνων ποδοσφαιρικής ιστορίας της Σέλτικ, στο «Celtic Soul» του Michael McNamara μέχρι το «Lobanovskiy Forever», ένα ντοκιμαντέρ για τη διαχρονική κληρονομιά του μυθικού Βαλερί Λομπανόφσκι, του ανθρώπου που οδήγησε την Ντιναμό Κιέβου στην πρώτη κατάκτηση ευρωπαϊκού τροπαίου από σοβιετική ομάδα.
«Το Offside Festival, μας ενθουσίασε από την πρώτη στιγμή γιατί συνδυάζει δύο πράγματα που αγαπάμε πολύ: τo ποδόσφαιρο και τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια στη Βαρκελώνη και σκεφτήκαμε πως πρέπει να το φέρουμε οπωσδήποτε στην Ελλάδα. Η πρώτη διοργάνωση πραγματοποιήθηκε πέρυσι τον Μάιο στη Θεσσαλονίκη. Το κοινό ήταν διστακτικό στην αρχή, όπως ήμασταν κι εμείς, απέναντι στο είδος "ποδοσφαιρικό ντοκιμαντέρ" αλλά ο ενθουσιασμός ήταν τεράστιος μετά την παρθενική διοργάνωση, διότι όπως το ποδόσφαιρο συγκινεί εκατομμύρια ανθρώπους μέσα στα γήπεδα, έτσι μπορεί να δημιουργήσει μεγάλες συγκινήσεις και στην κινηματογραφική αίθουσα», λέει η υπεύθυνη επικοινωνίας του OFF-SIDE Festival, Αθηνά Ριζοπούλου.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
