Μια Mατιά στα Πολυτελή Μπουρδέλα του Παρισιού Όταν Ήταν Νόμιμα

Το "Capital of Pleasure: Paris In the Inter-war Period" είναι ένα καινούργιο βιβλίο που κυκλοφόρησε στα γαλλικά, από τον ειδικό ερωτικής ιστορίας Alexandre Dupouy. Ακολουθεί ένα κεφάλαιο για τη χρυσή εποχή των μπουρδέλων του Παρισιού.

Μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, ένα κλίμα σεξουαλικής έντασης οδήγησε σε μαζική έκρηξη της βιομηχανίας του εμπορίου του σεξ. Αυτό που συνήθως αποκαλούμε «Η χρυσή εποχή των μπουρδέλων», δεν υπάρχει σήμερα. Αλλά τότε, η γυναικεία χειραφέτηση και η πορνεία πήγαιναν χεράκι-χεράκι. Δυο φιλόδοξες γυναίκες, οι Marthe Marguerite και Camille Fernance “Dinah” Alfrédine, κυριάρχησαν στο μεσοπολεμικό σεξουαλικό τοπίο του Παρισιού και ήταν η αντίθεση της εκμετάλλευσης άντρα προς γυναίκα.

Η Camille άρχισε να δουλεύει σε ένα πολυτελές μπουρδέλο, το Le Chabanais, στα 20 της. Άρχισε να λειτουργεί το 1877, αλλά δεν ήταν πια στις δόξες του. Η πορνεία δεν έλκυε το ίδιο μπουρζουά κοινό όπως κάποτε και οι πελάτες δεν ήθελαν να συχνάζουν σε πολυτελή μπουρδέλα. Προτιμούσαν να διασκεδάζουν με κορίτσια σε πιο πριβέ σκηνικά. Σε αυτό το πλαίσιο, η Camille αναλαμβάνει το Palais de Cristal στη Rue Taitbout, με τη βοήθεια του εραστή της, Marcel Jamet, γνωστού και ως Fraisette. Στο μέρος αυτό, έδωσε το παρατσούκλι της: Dinah. Αυτό το μικρό «οικογενειακό σπίτι», σύντομα ξεπέρασε τις φιλοδοξίες του. Το 1927 αγοράζουν το One Two Two γνωστό και ως The One, που πήρε το όνομά του επειδή βρισκόταν στο 122 της Rue de Provence και ακούγεται κάπως διεθνές. Η Dinah αλλάζει το παρατσούκλι της, σε Doriane. Το σπίτι είναι κλασάτο και σύντομα μπαίνει στον μικρό κύκλο των Σπουδαίων Παρισινών Σπιτιών. Το 1931, κάτι επαναστατικό συμβαίνει στη νυχτερινή ζωή του Παρισιού. Εμφανίζεται το Sphinx στη Boulevard Edgar-Quinet, στο κέντρο του Μονπαρνάς.

Το Sphinx δεν είναι μπουρδέλο στην πραγματικότητα, είναι ένα μπαρ που αγαπάει η παρισινή ελίτ. Τα κορίτσια μπορούν να φύγουν όποτε θέλουν και καμία δεν υποχρεούται να πάει πάνω με τους πελάτες. Σε αντίθεση με άλλα μέρη που επικεντρώνουν στην ευχαρίστηση του πελάτη, νόμιμα και παράνομα ζευγάρια μπορούν να εμφανιστούν μαζί. Είναι ένα μέρος περήφανο, που παρουσιάζεται ως μια διακριτική βιτρίνα πολυτέλειας.

Το Sphinx είναι ιδέα των Marthe “Martoune” Marguerite και Georges Lemestre. Εκείνη θέλει να πετύχει και να ξεφύγει από τη βαρετή της δουλειά ως πωλήτρια. Εκείνος την προστατεύει και τη στηρίζει, και της δείχνει ότι η τύχη χαμογελάει στους τολμηρούς. Σε αντίθεση με τους περισσότερους στον χώρο, αυτοί οι δύο αποφασίζουν να ανακαλύψουν τον κόσμο και ταξιδεύουν μαζί.

Όταν γυρίζουν από τις ΗΠΑ, εκείνη έχει έναν στόχο, ένα μπουρδέλο δικό της. Αλλά όχι οποιοδήποτε. Ονειρεύεται μια όαση στο πνεύμα όσων είδε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, που θα μπορεί να φιλοξενεί ατελείωτα πάρτι με σαμπάνια, φώτα, μουσική (τζαζ ιδίως), με κορίτσια με ελεύθερο πνεύμα και ομορφιά, όλα με μια αίσθηση εγκατάλειψης. Ονειρεύεται ένα στιλάτο σπίτι, που διαφέρει από τα παραδοσιακά γαλλικά μπουρδέλα, επιτηδευμένο, με βαριές κόκκινες κουρτίνες.

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Όσο για το μέρος, έχει άλλη μια εκπληκτική ιδέα. Δεν θέλει να αγοράσει μια παλιομοδίτικη κακόφημη τρύπα. Αγοράζει ένα καινούργιο κτίριο, λίγα μέτρα από τον σταθμό του Μονπαρνάς, σε μια μοδάτη γειτονιά με διεθνές περιβάλλον: τη γειτονιά των καλλιτεχνών και της νυχτερινής ζωής. Τα συναρπαστικά εγκαίνια γίνονται την άνοιξη του 1931. Όλοι οι σημαντικοί άνθρωποι του Μονπαρνάς διασκεδάζουν μέχρι πρωίας, έκθαμβοι και γεμάτοι περιέργεια.

Καθώς το Sphinx δεν είναι ακριβώς μπουρδέλο, έρχονται διάσημοι, πολιτικοί, ηθοποιοί, μουσικοί και καλλιτέχνες, όπως οι Clark Gable, Errol Flynn και Cary Grant. Η Martoune, που έχει ενσωματωθεί με τον κόσμο του Montparnasse είναι πολύ ενεργή στην κοινότητα, στηρίζει τους καλλιτέχνες και αυτό μόνο ενισχύει τη φήμη της.

Στο μεταξύ, στο The One, οι Jamets δεν πτοούνται από την επιτυχία των ανταγωνιστών. Σύντομα καταλαβαίνουν ότι για να τραβήξουν τον κόσμο των διάσημων και το ανάλογο κοινό, πρέπει να ανεβάσουν ταχύτητα: Να αλλάξουν τις συνήθειες, το μέρος ή να το ανακαινίσουν. Έτσι ξεκινάνε εργασίες. Το 1935 η οικογενειακή τους επιχείριση δεν έχει να ζηλέψει πολλά από το Sphinx. Οι Jamets χτίζουν κι άλλους ορόφους και προσλαμβάνουν ταλαντούχους ζωγράφους και διακοσμητές για το εσωτερικό. Τώρα υπάρχει μπαρ, δωμάτιο καπνιστού, διάφορα σαλόνια (Miami, Musketeer, Japan, Maple, με αυθεντικά μαονένια έπιπλα), ένα εστιατόριο (που λέγεται Beeff on a String) και περίπου 20 θεματικά δωμάτια με ονόματα όπως: The Blue Beard, Gallant Indias, The Pirate, The Sleeping Room, The African hut, The Transatlantic, The Orient-Express, The Hay Loft, The Igloo, The Tipi, The Provincial, The Country House, The Egyptian, The Roman, The Greek, The Renaissance, The Hall of Mirrors και The Torture Chamber. Όπως στο Sphinx, τα κορίτσια επιλέγονται με βάση την ομορφιά της. Ζουν έξω, έχουν μια μέρα ρεπό την εβδομάδα, και έχουν πρόσβαση σε κομμωτή, πεντικιούρ, μανικιούρ, πλυντήρια και δώδεκα ντους. Δεξιά Όχθη vs Αριστερή Όχθη, Doriane vs Martoune. Η παρισινή ελίτ έρχεται τρέχοντας να δοκιμάσει το κόσμημα του Σεντ Λαζάρ. Και έχει επιτυχία. Το εργοστάσιο απόλαυσης λειτουργεί με φουλ μηχανές.

Στο τέλος της δεκαετίας του ‘30, ο Marcel κάνει τη μαντάμ Fabienne ερωμένη του. Η Doriane βρίσκει έναν εραστή και φεύγει από το The One. Ο Marcel παντρεύεται τη Fabienne κατά τη γερμανική κατοχή σε ένα όργιο σαμπάνιας. Τη μέρα μετά την απελευθέρωση του Παρισιού, οι Παριζιάνοι ψηφίζουν ενάντια στα δικαιώματα των ιδιοκτητών μπουρδέλων έτσι η ιστορία του ζευγαριού τελειώνει στις 7 Οκτωβρίου 1946. Ο νόμος Marthe Richard σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου ανοχής προς την πορνεία. Όλα τα μπουρδέλα στο Παρίσι πρέπει να κλείσουν. Το πάρτι τελείωσε.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE France

Περισσότερα από το VICE

Αυθαίρετα, Μπαζωμένα Ρέματα και Αντιπλημμυρικά Έργα-Φαντάσματα

Ο Koki Πιστεύει Ότι η Trap Είναι το Νέο Λαϊκό

«Το Στήθος μου Πέτρωνε και Πονούσα» - Γυναίκες στην Ελλάδα Σταματούν τον Θηλασμό Λόγω Δουλειάς