Άνθρωποι που Δουλεύουν στη Βιομηχανία Κρέατος μας Απαντούν αν τα Ζώα Έχουν Ψυχή

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Australia. Να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτό το άρθρο δεν αφορά τη χορτοφαγία. Ούτε την PETA, ούτε τις γούνες. Έχει να κάνει με το πώς σκέφτονται οι άνθρωποι για τον θάνατο. Συγκεκριμένα, είναι μια προσπάθεια εξερεύνησης του πώς η αντίληψή μας για τον θάνατο διαφέρει όσον αφορά εμάς και άλλα είδη – επειδή είναι αυτονόητο πως για τους περισσότερους ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι πολύ πιο σημαντικός από τον θάνατο ενός γουρουνιού. Αλλά από πού προήλθε αυτή η ιδέα; Όπως έχουν αποκαλύψει πρόσφατες μελέτες, υπάρχουν πολύ μικρές διαφορές ανάμεσα στον γενετικό κώδικα ενός γουρουνιού και ενός ανθρώπου. Σε τέτοιο βαθμό, που τα όργανα των γουρουνιών είναι πιθανόν κάποια μέρα να χρησιμοποιούνται για την παράταση της ανθρώπινης ζωής.

Διαβάστε ακόμη: Είναι Ηθικό να Αναπτύσσουμε Ανθρώπινα Όργανα Mέσα σε Ζώα;

Ας πούμε λοιπόν ότι ο λόγος που δεν πενθούμε τους θανάτους των ζώων, όπως των ανθρώπων, είναι συναισθηματικός. Τα ζώα δεν μιλάνε ή δεν είναι τόσο έξυπνα κι έτσι οι θάνατοί τους δεν έχουν την πνευματική διάσταση ή τις δεισιδαιμονίες που αποδίδουμε στον θάνατο των ανθρώπων. Γιατί όμως; Για να βρω απαντήσεις, μίλησα με ανθρώπους που βιώνουν το πιο ακραίο παράδειγμα αυτής της ασυνέπειας: εργαζόμενους στη βιομηχανία κρέατος. Είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται πιο κοντά στους θανάτους ζώων, αλλά που είναι επίσης πιθανόν αυτοί που επηρεάζονται λιγότερο από τον θάνατό τους. Ένα καλό μέρος, για να ξεκινήσω με την ερώτηση «Έχουν ψυχή τα ζώα;» ήταν το σφαγείο της περιοχής μου.

VICE: Mario, μπορείς να μου πεις για τη δουλειά σου;
Mario: Δεν χτυπάω εγώ τα βόδια στο κεφάλι, αλλά εγώ τα τεμαχίζω και τα στέλνω για κατανάλωση. Κάνω αυτό που πρέπει να κάνω, φίλε. Αυτή είναι η δουλειά μου και ο καλύτερος τρόπος που μπορώ να βγάλω λεφτά, για να ζήσω την οικογένειά μου. Είμαι από τη Βενεζουέλα και αυτήν τη στιγμή η χώρα μου δεν προσφέρει ευκαιρίες. Εδώ στην Αυστραλία έχω καλή δουλειά και μια υπέροχη ζωή, έτσι δεν μπορώ να παραπονιέμαι. Ορισμένοι πιστεύουν ότι οι εργαζόμενοι στα σφαγεία είναι αναίσθητοι. Τι λες γι' αυτό;
Η γυναίκα μου συνήθως λέει ότι είμαι ο πιο ρομαντικός και αξιολάτρευτος άνδρας που έχει γνωρίσει. Πιστεύεις ότι τα ζώα έχουν ψυχή;
Όχι. Μόνο οι άνθρωποι έχουν ψυχή. Τα ζώα έχουν συναισθήματα, μπορεί να είναι έξυπνα, να δείξουν τρυφερότητα ή σεβασμό στους ιδιοκτήτες τους, αλλά δεν έχουν ψυχή. Αν αποδεικνυόταν ότι τα ζώα έχουν ψυχή, θα συνέχιζες να δουλεύεις σε σφαγείο;
Δεν ξέρω. Ίσως να παραιτούμουν. Ο πρώτος μου μήνας εδώ ήταν δύσκολος, αλλά σύντομα το συνήθισα. Όταν γυρίζω σπίτι, η γυναίκα μου δεν με ρωτάει ποτέ «Πώς ήταν η μέρα σου, αγάπη μου;». Ξέρει ότι θέλω να ανοίξω μια μπίρα, να δω τηλεόραση και να παίξω με τα παιδιά, για να χαλαρώσω. Πιστεύω πως όποιον και να ρωτήσεις αν του αρέσει η δουλειά του, η απάντηση θα είναι «όχι». Ήμουν δικηγόρος στην πατρίδα μου και θα ήταν δύσκολο να ζήσω την οικογένειά μου εκεί τώρα. Έτσι, μπορώ να πω ότι είμαι ευτυχισμένος που δουλεύω στην Αυστραλία, ακόμη και σε σφαγείο.

Γεια σου, Jason, ευχαριστώ που με δέχτηκες. Γιατί πιστεύεις ότι οι άνθρωποι τρώνε κρέας;
Επειδή είμαστε σαρκοφάγοι. Χρειαζόμαστε κρέας και μας αρέσει το κρέας. Επιπλέον, χρειαζόμαστε πρωτεΐνη για να επιβιώσουμε. Πάμε σε κάτι πιο αμφιλεγόμενο: πόσα ζώα σκοτώνονται εδώ κάθε μέρα;
Σκοτώνουμε 1.500 ζώα την εβδομάδα. Πρώτα ζαλίζουμε το ζώο. Είναι σαν γροθιά στο κεφάλι. Αποκοιμιέται αμέσως και μετά το σκοτώνουμε. Το πόσο τρυφερό είναι το κρέας εξαρτάται από το στρες του ζώου. Αν το ζώο είναι στρεσαρισμένο, το κρέας θα είναι σκληρό, έτσι θέλουμε να είναι όσο πιο χαλαρό γίνεται. Αν οι χορτοφάγοι ήξεραν ότι τα ζώα δεν υποφέρουν, πριν από τον θάνατό τους, μάλλον και εκείνοι θα έτρωγαν κρέας. Είναι πολύ σημαντικό το ζώο να μην υποφέρει, πρώτα για να διασφαλιστεί η ποιότητα του κρέατος και ύστερα για το ίδιο το ζώο.

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Απ' όσο ξέρω, η εταιρεία παρέχει υπηρεσίες συμβουλευτικής στους εργαζόμενους;
Αν έχουν προσωπικά ή οικογενειακά ζητήματα, ναι, παρέχουμε υπηρεσία συμβουλευτικής δωρεάν. Αλλά αν έχουν κάποιο θέμα με τη διαδικασία επεξεργασίας του κρέατος, δεν θα έπρεπε να δουλεύουν στη βιομηχανία κρέατος. Έχεις σκοτώσει ποτέ ζώο;
Ναι. Είναι μέρος της δουλειάς μου. Και πώς ένιωσες την πρώτη φορά που σκότωσες ζώο;
Ένιωσα ότι έπρεπε να τελειώσω τη διαδικασία για να το κάνω σωστά, όσο πιο ανθρώπινα γίνεται. Από ηθικής πλευράς ήσουν ΟΚ;
Ναι, δεν είχα πρόβλημα. Πιστεύεις ότι τα ζώα έχουν ψυχή;
Όχι, πεθαίνουν και όλα τελειώνουν. Δεν πιστεύω ότι έχουν συνείδηση, ψυχή ή ότι έχουν μετά θάνατον ζωή. Πώς φαντάζεσαι ότι είναι ο θάνατος για εμάς, τους ανθρώπους;
Είμαι καθολικός. Έτσι έχω διδαχτεί ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή. Πιστεύω στην κόλαση και στον παράδεισο. Αν θες να μάθεις περισσότερα, ψάξε τη λέξη «καθολικός» στο Ίντερνετ.

Δεν ήξερα ότι στα σφαγεία δούλευαν κτηνίατροι. Τι κάνεις εκεί;
Βασικά, είμαι υπεύθυνος για την υγεία των ζώων και για να διασφαλίζω ότι η θανάτωση γίνεται με τον τρόπο που επιβάλλεται από τις Αρχές. Αν με ρωτάς, θα έλεγα ότι ο θάνατος ενός ζώου στα σφαγεία της Αυστραλίας είναι γρήγορος και αρκετά ανθρώπινος. Τη μια στιγμή είναι ζωντανά και την άλλη τρώνε μία στο κεφάλι και τελειώνουν όλα. Εκτός αυτού, το κρέας έχει καλύτερη γεύση, όταν εφαρμόζεις καλές μεθόδους. Πώς συμπεριφέρονται τα ζώα, πριν από τη θανάτωσή τους;
Τα ζώα δεν έχουν λογική. Δεν μπορούν να προβλέψουν τον θάνατό τους - ούτε καν οι άνθρωποι μπορούν να το κάνουν αυτό. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα ήταν τυχεροί να έχουν έναν τέτοιον θάνατο, χωρίς πόνο, χωρίς να υποφέρουν. Νομίζω ότι πρέπει να ρωτήσεις έναν γιατρό πώς νιώθει ένας άνθρωπος δευτερόλεπτα πριν από τον θάνατό του. Έχεις σκεφτεί την πιθανότητα τα ζώα να έχουν ψυχή;
Βέβαια, πραγματικά πιστεύω πως έχουν. Γιατί να πιστεύουμε ότι μόνο οι άνθρωποι έχουν ψυχή; Είναι τελείως παράλογο. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν ψυχή ή ενέργεια, ή συνείδηση. Τι πιστεύεις ότι γίνεται μετά τον θάνατο ενός ζώου;
Πιστεύω στη μετενσάρκωση. Πιστεύω ότι οι ψυχές τους γεννιούνται ξανά σε άλλα ζώα. Πιστεύεις ότι ένα ζώο μπορεί να γεννηθεί μετά ως άνθρωπος και το αντίστροφο;
Ένα ζώο μπορεί να γεννηθεί ξανά ως άνθρωπος, αλλά ένας άνθρωπος δεν μπορεί να γεννηθεί ξανά ως ζώο, επειδή αυτό θα ήταν ενάντια στην πνευματική εξέλιξη. Τι πράγμα;
Άκου, πιστεύω στον Θεό και ο Θεός έχει έναν σκοπό για όλους μας. Δεν θα επιθυμούσε ένα τέκνο του να γεννηθεί ως ζώο. Αλλά αν ένα ζώο αποδείξει στον Θεό ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί ως άνθρωπος, γιατί όχι; Όπως είπα προηγουμένως, πιστεύω στην εξέλιξη και οι άνθρωποι είναι μια εικόνα του Θεού. Είπες ότι τα ζώα έχουν ψυχή. Πώς θα δικαιολογούσε ο Θεός τη θανάτωση ενός ζώου;
Άκου, πρέπει να τρώμε κρέας. Αν δεν τρώμε, δεν θα είμαστε υγιείς και δυνατοί. Όσοι είναι ενάντια στην κατανάλωση κρέατος, να κοιτάνε τη δουλειά τους. Όλοι έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν, αν προτιμούν να φάνε σαλάτα ή μπριζόλα. Δεν είμαι κακός, επειδή τρώω κρέας. Έτσι είναι ο κόσμος. Τα λιοντάρια τρώνε ένα σωρό θηλαστικά και δεν το θεωρώ φόνο, έτσι είναι η τροφική αλυσίδα.

Susan, θα μπω κατευθείαν στο ψητό. Πιστεύεις ότι τα ζώα έχουν ψυχή;
Ναι. Έχω μια γάτα και είμαι σίγουρη ότι έχει ψυχή. Όσοι έχουν κατοικίδια, έχουν την ίδια αίσθηση. Όλα τα ζώα έχουν ψυχή;
Ίσως τα ψάρια και τα φίδια να μην έχουν - αν με ρωτήσεις γιατί, μάλλον επειδή είναι ψυχρόαιμα. Έχω την αίσθηση ότι μόνο τα θερμόαιμα ζώα έχουν ψυχή. Σε παρακαλώ μη με ρωτήσεις γιατί, δεν ξέρω. Τέλος πάντων, οι ψυχές τους πηγαίνουν κάπου να ξεκουραστούν, όπως των ανθρώπων. Έχεις σκοτώσει ποτέ ζώο;
Όχι, αλλά δούλευα ως καθαρίστρια στο σφαγείο και μέρος της δουλειάς μου ήταν να καθαρίζω τα πάντα. Όσο τα ζώα έμπαιναν στη σειρά, για να οδηγηθούν στον χώρο θανάτωσης, ένιωθα ότι υπέφεραν. Ήταν φρικτό. Ακόμη και όταν γύριζα σπίτι, η μυρωδιά του θανάτου παρέμενε στα ρούχα και στο μυαλό μου. Έκανα δυο βδομάδες αυτήν τη δουλειά και μετά πήρα προαγωγή ως συσκευάστρια. Εκείνη η δουλειά παραήταν στενόχωρη για μένα, αλλά τουλάχιστον δεν έχω εφιάλτες πια. Εφιάλτες;
Ναι και ελπίζω να μη δω κανέναν απόψε - θα φταις εσύ που με έκανες να τα θυμηθώ. Έβλεπα ότι ήμουν στην κουζίνα και μαγείρευα και χιλιάδες αγελάδες ήταν μαζεμένες γύρω μου και με κοίταζαν. Πάντα το ίδιο κωλοόνειρο. Δεν τις φοβόμουν, αλλά ήταν πολύ παράξενο να τις βλέπω και είχαν πάνω τους εκείνην τη μυρωδιά. Τη μυρωδιά του θανάτου. Δεν μπορώ να την περιγράψω, αλλά και μόνο που τη θυμάμαι, αηδιάζω.

Περισσότερα από το VICE

Πώς να Επιβιώσεις την Πρώτη Ώρα μιας Πυρηνικής Επίθεσης

Ανάποδα Τιμόνια, Μπάντες και Καμένα Λάστιχα στη Θεσσαλονίκη

Όταν Είσαι Πάνω από 50, η Αποκάλυψη πως Είσαι Γκέι Δεν Είναι Πάντα μια Ιδανική Εμπειρία