Οι Ελληνίδες Ράπερ που «Φτύνουν» Ρίμες

FYI.

This story is over 5 years old.

Μουσική

Οι Ελληνίδες Ράπερ που «Φτύνουν» Ρίμες

Το hip-hop δεν είναι μόνο ανδρικό «σπορ».

Φωτογραφίες: Παναγιώτης Μαΐδης

Πιλότος, στρατιωτικός, οδηγός νταλίκας ή ταξί, μηχανικός, καπετάνιος: στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, όλα αυτά είναι ανδροκρατούμενα επαγγέλματα. Για του λόγου το αληθές, όσο και αν είμαστε υπέρ της ισότητας -δεν το συζητώ ότι είμαστε- κάποια πράγματα φαίνονται πιο ανδρικά από κάποια άλλα. Καλή ώρα το rap. Αυτή τη μουσική που ο πατέρας μου θεωρεί μη μελωδική και τσακωνόμστε κάθε φορά που προσπαθώ να του εξηγήσω ότι είναι είδος μου-σι-κής κι όχι «αλητεία» -ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο- που την αποκαλεί.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Το rap, λοιπόν, είναι αλήθεια πως ανδροκρατείται. Αν σας ζητήσω, αμέσως-αμέσως, να μου πείτε 2-3 αγαπημένα σας rap κομμάτια, οι περισσότεροι μάλλον θα μου απαντήσετε με 3/3 κομμάτια ανδρών MCs. Οι γυναίκες όμως πού στο καλό είναι;

Οι Ελληνίδες που «φτύνουν» ρίμες είναι το θέμα μου λοιπόν. Πλησίασα κάποιες από αυτές και τους ζήτησα να τις συναντήσω σε ένα αγαπημένο τους spot. Από εδώ και κάτω ακολουθούν όλα αυτά που θα θέλατε να μάθετε για αυτές, καθώς επίσης και όσα θέλουν αυτές να (σας) πουν για το rap. Διότι το rap είναι rap και δεν χωρίζεται σε ανδρικό και γυναικείο, όπως έμαθα.

Inka

Με την Inka τα είπαμε σε κάτι σκαλάκια στο Κουκάκι.

VICE: Ποιο είναι το χρονικό εισόδου της Inka στη hip hop σκηνή;
Inka: Ξεκίνησα να γράφω στίχους το 2001, όταν τελείωσα το σχολείο. Την επόμενη χρονιά, ως φοιτήτρια στη Λάρισα, μπήκα σε ένα συγκρότημα εκεί για έναν χρόνο περίπου. Μετά, το 2003 μπήκα στους «Δίχως Συμπόνοια» και φθάνουμε στο 2007, δηλαδή όταν φτιάχτηκαν oι Bong da City (BDC), που ήταν ό,τι πιο επίσημο και huge σε σχέση με τα προηγούμενα - και έμεινα εκεί.

Ποιος έμαθε πρώτος ότι ασχολείσαι με το rap;
Δεν θυμάμαι σε ποιον ακριβώς το πρωτοείπα, αλλά θυμάμαι ότι από πολύ-πολύ μικρή ηλικία έλεγα πως θα ασχοληθώ με το rap. Το έλεγα στη μάνα μου. Άκουγα ΖΝ και της έλεγα «θα γίνω αυτό».

Και η αντίδραση της μάνας σου ποια ήταν;
Δεν της άρεσε, αλλά δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς. Γενικά, υπάρχουν φάσεις που γουστάρει και άλλες που όχι. Ξέρεις, μάνα είναι.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Το rap παραείναι ανδροκρατούμενο, έτσι;
Εννοείται. Το 90% είναι άνδρες - και λίγο λέω. Λογικό είναι όμως. Διότι, πολλές γυναίκες κωλώνουν να βγάλουν τα raps τους προς τα έξω. Λογικό, διότι από τους άνδρες «παίζουν» φάσεις τύπου «τι να μας πει μια γυναίκα» κ.τ.λ., οπότε οι γυναίκες κρατιούνται και δεν μπαίνουν ενεργά στον χώρο.

Στο εξωτερικό είναι καλύτερα τα πράγματα για τις γυναίκες rapers;
Καταρχάς, στο εξωτερικό υπάρχουν δισκογραφικές εταιρίες. Ας ξεκινήσουμε από αυτό. Διότι είναι πολύ βασικό να υπάρχει μια δισκογραφική να σε στηρίξει στα πρώτα σου βήματα, ώστε να «κάνεις» όνομα, εφόσον είσαι σωστή. Από 'κει και πέρα, σίγουρα είναι παραπάνω γυναίκες rapers και από αριθμητικής άποψης. Ειδικά στην Αγγλία ή την Αμερική.

Έχεις ακούσει ποτέ ρατσιστικά σχόλια;
Εννοείται. Πάντα ακούγονταν για τις γυναίκες, πόσο μάλλον για μένα, λόγω του look μου. Γενικά, ακούς πολλά τέτοια. Το θέμα είναι να μη σε επηρεάζουν. Δεν σου κρύβω ότι στην αρχή τσαντιζόμουν. Ήμουν και πιο κοριτσάκι, καταλαβαίνεις. Αλλά, απ' τη στιγμή που μπαίνεις στον χορό θα χορέψεις. Δεν μπορείς να τα αποφύγεις. Στην τελική, πρέπει να φερθείς ως επαγγελματίας. Αν μάλωνα κάθε φορά που με κράζει κάποιος, θα είχα μαλώσει με τη μισή Ελλάδα.

Από Έλληνες rapers ποιους γουστάρεις;
Το πρώτο-πρώτο respect το δίνω στους «δικούς μου», τους Bong da City. Γουστάρω όμως και Θύτη, RNS, Ζωντανούς Νεκρούς, Άλφα Γάμα - σε αυτό το στυλ κυμαίνομαι.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Θα γινόσουν ποτέ πιο mainstream μουσικά, μέσω κάποιας ενδεχόμενης συνεργασίας με κάποιον εκτός rap;
Άν αυτός ο «μη hip-hop» καλλιτέχνης ερχόταν στα δικά μου μουσικά μέτρα, ίσως ναι. Δεν έχω «κολλήματα», αρκεί o άλλος να είναι, γενικά, νορμάλ. Να μπω όμως εγώ σε ένα, για παράδειγμα, λαϊκό κομμάτι δεν νομίζω, δεν μου ταιριάζει.

Είχες ποτές τέτοια πρόταση;
Από λαϊκό τραγουδιστή; Όχι. Μου έχει γίνει πρόταση για συνεργασία με metal μπάντα, αλλά ψιλοκωλώνω, δεν είναι τόσο εύκολο. Είναι κάτι διαφορετικό. Δεν νομίζω ότι θα το έκανα σωστά.

Κόντρες με άλλες Ελληνίδες rapers έχεις;
Όχι, τα έχω καλά μαζί τους. Γενικά, αν δεν τα έχω καλά με κάποιον/-α, δεν ασχολούμαι ή δεν του/της μιλάω. Δεν θα ασχοληθώ, για παράδειγμα, με κάποια που θα μου κάνει diss (rap κομμάτι, με στίχο που επιτίθεται σε κάποιον/-α άλλον/-η raper), απλά και μόνο επειδή με έκραξε. Για να ασχοληθείς σε επίπεδο diss πρέπει, καταρχάς, να είσαι στο ίδιο level με αυτόν/ή που diss-άρεις.

Μουσικά τι να περιμένουμε από εσένα μες στο 2015-16;
Μέσα σε 2 μήνες θέλω να πιστεύω ότι θα έχω κάνει το videoclip που θέλω για ένα καινούριο κομμάτι. Δεν ξέρω, βέβαια, αν θα τα καταφέρω - είμαστε περίεργες οι γυναίκες με τη διαχείριση του χρόνου. Από 'κει και πέρα, θέλω να ετοιμάσω ένα demo με 6-7 κομμάτια. Θα κάνω και κάποια feat (συμμετοχές) σε άλλα κομμάτια. Αυτά.

Η top στιγμή σου μέχρι στιγμής;
Πιστεύω ότι ήταν το sold out στο live που είχαμε κάνει για το άλμπουμ Purple and Blue. Είχαμε 1.000 άτομα κοινό. Μακράν η καλύτερη στιγμή στην καριέρα μου. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Top κακή στιγμή;
Πολλές. Από το να περιμένεις να έχεις κόσμο σε live και, τελικά, να μην έχει ή από το να μην έχει γίνει σωστό promo για κάποια συναυλία. Δεν έχω top χειρότερη στιγμή, αλλά αυτές που σου ανέφερα είναι γενικά κακές στιγμές μου.

Ποιο κομμάτι σου θα αφιέρωνες στην Ελλάδα του 2015;
Το «Φυλακή μου», που είναι κοινωνικό.

Το Inka τι σημαίνει;
Είναι τα αρχικά από το «ινδική κάνναβη».

Το κανονικό σου ποιο είναι;
Μαρία.

Aκούστε περισσότερη Inka εδώ.

Mi55t

Με τη Mi55t τα είπαμε στο Superfly, στο Παγκράτι.

VICE: Πώς ξεκίνησες να rap-άρεις;
Mi55t: Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα έγραφα. Είχα ένα θέμα με τον γραπτό λόγο, πάντα είχα τετράδια γεμάτα με λέξεις. Ώσπου, κάποια στιγμή, όταν άκουγα μουσική και παράλληλα έγραφα, ο λόγος μου, αυτόνομα, γινόταν έμμετρος και είχε ομοιοκαταληξίες. Εκεί κατάλαβα ότι αυτός ήταν ο δικός μου ιδιαίτερος τρόπος έκφρασης. Πρέπει να ήμουν 14-15 όταν ηχογράφησα το πρώτο μου κομμάτι σε ένα δημοσιογραφικό μαγνητοφωνάκι.

Ποιος έμαθε πρώτος ότι rap-άρεις;
Ένας θείος μου. Ήταν ένα καλοκαίρι του λυκείου και είχε προκύψει ένα οικογενειακό γεγονός που μου είχε δημιουργήσει μεγάλη ένταση. Έβγαλα τα νεύρα μου σε ένα κουπλέ, το διάβασα σε έναν θείο μου και έμεινε έκπληκτος. Έλεγε πως πάντα ήμουν το ετοιμόλογο ανηψάκι, που ήξερε τι να πει και πώς να το πει.

Γιατί δεν rap-άρουν πολλές γυναίκες, όπως οι άνδρες;
Ο χώρος του hip-hop είναι κατά βάση ανδροκρατούμενος, με ελάχιστες γυναικείες παρουσίες. Δεν είναι θέμα ποσότητας ή αναλογίας. Υπάρχουν πολλές γυναίκες εκεί έξω που θα μπορούσαν να το κάνουν. Είναι θέμα στερεοτύπων. Έχει περάσει σαν δεδομένο, σε κοινό και καλλιτέχνες, πως το rap δεν είναι γυναικεία υπόθεση, ειδικά στην Ελλάδα. Δυστυχώς, μία μουσική που από τις ρίζες της είναι αντιδραστική και αντιρατσιστική, εμπεριέχει φαλλοκρατικές και σεξιστικές απόψεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Για να μπει μια γυναίκα στον χώρο πρέπει να είναι δυναμική και αποφασιστική και να μπορεί να υποστηρίξει όσα πρεσβεύει ώστε να γίνει αποδεκτή.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Για μένα πάντως, το τσαγανό που θέλει το rap το δείχνεις μέσα απ' τις ρίμες σου, είτε είσαι άνδρας είτε γυναίκα. Όπως και να 'χει, εμείς οι λίγες, να είστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουμε να το κάνουμε και να «τιμάμε τα παντελόνια μας».

Γιατί το rap δεν είναι γυναικεία υπόθεση «ειδικά στην Ελλάδα»;
Στο εξωτερικό υπάρχει μουσική παιδεία, περισσότερη απ' όση στη χώρα μας. Οπότε και το αυτί του μέσου ακροατή είναι καλύτερα εκπαιδευμένο και δεκτικό στο γυναικείο rap.

Ρατσιστικά σχόλια, τύπου «αγοροκόριτσο», έχεις ακούσει;
Δεν μου έχει τύχει κάτι προσωπικά, αλλά τέτοιου τύπου σχόλια τα θεωρώ άτοπα και ανούσια. Αν μου συμβεί, στην καλύτερη θα αδιαφορίσω και στη χειρότερη, μάλλον, θα γελάσω. Haters gonna hate. Αν θέλεις να κρίνεις κάποιον κάν' το για τις πράξεις του, τους τρόπους του ή τη δουλειά του.

Υπάρχει περίπτωση να σε δούμε, όπως έχουμε δει διάφορους Έλληνες ράπερ, στην πιο mainstream μουσική σκηνή της Ελλάδας;
Εκφράζομαι μέσα απ' αυτό που κάνω και το mainstream είναι πολύ έξω από αυτά που ζω, οπότε μάλλον όχι. Οι συνεργασίες που επιλέγω να κάνω είναι με άτομα τα οποία γνωρίζω, σέβομαι και εκτιμώ τη δουλειά τους. Μέχρι αυτό να γίνει mainstream θα μείνω στο υπόγειο.

Κόντρες μεταξύ σας, οι γυναίκες του χώρου, έχετε; Κάνετε diss η μία στην άλλη;
Σεβασμός και αγάπη σε όλες εκεί έξω που «σκοτώνουν» τα μικρόφωνα.

Επαγγελματικά σε τι φάση σε πετυχαίνω;
Μόλις πριν λίγους μήνες κυκλοφόρισα το EP «Ήρεμη Δύναμη», με 11 κομμάτια από Yonassis, DJ Madnesskey και X.Ρ.Σ., εκ των οποίων το ένα (Βλέπω τη Λάμψη) έχει γίνει και videoclip. Έχουμε ξεκινήσει μια νέα δουλειά με τους Kid Murdok και Ghetto Rock που θα «σκάσει» σύντομα. Ενώ, μέσα στον χειμώνα θα ξεκινήσω τις ηχογραφήσεις για το επόμενο προσωπικό μου LP.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Συναυλιακά, το επόμενο gig είναι στο Gagarin205, στις 27 Οκτωβρίου, όπου μαζί με τον DJ Mighty Mos και θα ανοίξω τo live των Corto Maltez/Reverie/Jam Baxter και Dirty Dike.

Αν σου ζητούσα να αφιέρωνες δύο κομμάτια, ένα δικό σου και ένα άλλου, για την Ελλάδα του 2015 ποια θα ήταν αυτά;
Από δικά μου, το «Μάτι του Κυκλώνα» και από άλλου το «Φυλακή» του Ευθύμη.

Το «εγκόσμιο» όνομά σου ποιο είναι;
Θεώνη.

Πώς προέκυψε το Mi55t;
Έχω αρκετούς φίλους απ' τα «ξένα» και το Theoni ήταν γλωσσοδέτης για εκείνους. Οπότε, τους έλεγα «just call me "T"». Από εκεί, το πήγα στο miss-T και τα 5άρια αντικατέστησαν τα S για πιο εύκολη Διαδικτυακή αναζήτηση.

Ακούστε περισσότερη Mi55t εδώ.

Αd-libia

Με την Ad-libia τα είπαμε στη Φάμπρικα, στο Γκάζι.

VICE: Πότε μπήκες στον χώρο του hip hop;
Ad-libia: Ήμουνα γύρω στα 14 και μόλις είχαν πέσει στα χέρια μου, μεταξύ άλλων, το «Η πόλις εάλω» των TXC και το «Oι Μύθοι του Βάλτου» των Active Μember. Ένας φίλος μου, μου είπε ότι έφτιαξε ένα συγκρότημα και μου ζήτησε να ηχογραφήσουμε κάτι που είχε γράψει. Περίπου 1,5 χρόνο αργότερα, το 2000, ηχογραφούσαμε ως Stedorian, στο studio Horizon, το κομμάτι «Δεν Ξεχνώ», για τo Project Plethora της Freestyle productions.

Οι δικοί σου -οικογένεια- πώς αντέδρασαν;
Το πήραν πολύ ομαλά. Η μάνα μου, έτσι κι αλλιώς, γούσταρε σε εκνευριστικό βαθμό μουσικές τύπου Βαβυλώνα.

Φταίνε οι άνδρες ή οι γυναίκες που δεν ξέρουμε πολλές Ελληνίδες rapers;
Δεν έχω βιώσει ότι οι άνδρες «κρατούν» τον χώρο μην τυχόν και τον πιάσουν οι γυναίκες. Ούτε θεωρώ ότι η τόλμη, που χρειάζεται για να εκτεθείς και να αρθρώσεις δημόσιο λόγο, είναι αποκλειστικά αρσενικό χαρακτηριστικό. Αυτός που ενδιαφέρεται για κάτι, που το γουστάρει και το αγαπά, θα ασχοληθεί - αυτό πιστεύω ότι έχει συμβεί. Όσες το ήθελαν ασχολούνται. Τώρα, το γιατί δεν έλκονται τόσες γυναίκες είναι μια μεγάλη κουβέντα, που πιστεύω ότι έχει να κάνει και με το καταγγελτικό, το επιθετικό αλλά και το ανταγωνιστικό στοιχείο στο rap, που αποτρέπει τις γυναίκες από το να το επιλέξουν ως τρόπο έκφρασης. Ακόμα και αυτό όμως, έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Οι γυναίκες έχουν αυξηθεί, τόσο στο κοινό όσο και πάνω στη σκηνή.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Σε έχουν αποπάρει ποτέ, με κάποιον τρόπο, οι άνδρες του χώρου;
Δεν έχω αντιμετωπίσει κάτι έντονα ρατσιστικό σε προσωπικό επίπεδο. Αντιλαμβάνομαι όμως ως ρατσισμό/σεξισμό το σχόλιο «για γυναίκα καλή είσαι» ή «από τις γυναίκες σε προτιμώ». Είναι σαν να υπάρχει ένα άλλο είδος, το «γυναικείο rap», που σε όσο υψηλό επίπεδο και αν φθάσεις θα παίζεις πάντα Β΄ Εθνική. Πάντως, όταν ένιωσα ότι δεν είναι αυτονόητο πως οι γυναίκες μπορούν να κάνουν rap εξίσου καλά με το άλλο φύλο, έγραψα το «Σκάσε κι άκου».

Ποιους άνδρες rapers γουστάρεις;
Θεωρώ ότι το επίπεδο είναι πολύ υψηλό πια στην Ελλάδα. Γι' αυτό, πέρα από όσους το ξεκίνησαν (ΤΧC, Active Member, Razastarr, FFC), θεωρώ τον Μc Yinka και τον Ταυτισμένο Λάθος ολοκληρωμένους σε όλα τα επίπεδα. Μου αρέσει η αισθητική του Εlephant Phinix και του Johnni Spetts (από Wrongface), οι στίχοι του Sadoma που σε χτυπούν κατευθείαν στο συναίσθημα και η αυθεντικότητα του Εισβολέα.

Θα έκανες ντουέτο με κάποιον λαϊκό ή pop καλλιτέχνη/καλλιτέχνιδα;
Όχι.

Κάνεις diss σε «ανταγωνίστριές» σου;
Κοίτα, ο ανταγωνισμός είναι δημιουργικό να υπάρχει. Κόντρα προσωπική δεν έχω αντιληφθεί. Έτσι κι αλλιώς, το να σπαταλάς ένα ολόκληρο κομμάτι επί προσωπικού, ενώ υπάρχουν τόσα ουσιαστικότερα να πεις, δεν μου ταιριάζει. Αλλά άνθρωποι είμαστε κι εμείς, ποτέ δεν ξέρεις.

Σε επίπεδο καριέρας τι κάνεις τώρα;
Έχουν ήδη κυκλοφορήσει τα 2 μέρη της τριλογίας ΣΥ=ΠΑΝ που δουλέψαμε με τον YoXoy (beatmaker) ως Jumping Judas. Από συναυλίες, αυτήν την περίοδο έχω κάνει μια παύση. Θέλω πια όταν παρουσιάσω κάτι να έχω τον χρόνο -μιας και δεν ζω από τη μουσική- να είναι κάτι παραπάνω από το να λέω απλά τα κομμάτια μου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ποια στιγμή έχεις ξεχωρίσει ως τώρα στην καριέρα σου;
Όταν ανοίξαμε με τους Fulleffekteam, το live του B real και των Psychorealm το 2009 - δεν χρειάζονται νομίζω εξηγήσεις.

Αν σου ζητούσα να έβγαζες τώρα μία ρίμα για την Ελλάδα του 2015 ποια θα ήταν αυτή;
Αφιερώνω ένα απόσπασμα από το κομμάτι Οκτάνα: «Μόνο κενό κοιτώ. Ακόμα ρωτώ αν έχει νόημα χωρίς την Ιθάκη, να ζήσω αλλουνού ταξιδάκι, μα η γη της Επαγγελίας η Παλιά Πληγή δεν θα ξαναρθεί, όμως ονειρέψου, αλλιώς θα διακοπεί η παραγωγή».

To nickname σου, το Ad-libia, πώς βγήκε;
Ad-lib σημαίνει αυτοσχεδιάζω. Έχει να κάνει με τις σπουδές μου στο θέατρο και την αγαπημένη μου μέθοδο, αυτήν του αυτοσχεδιασμού όπου καλείσαι να δημιουργήσεις κάτι από το μηδέν, με υλικά μόνο τη φαντασία και τον εαυτό σου. Αντίστοιχα αντιλαμβάνομαι τη λειτουργία μου όταν, γράφοντας ένα κομμάτι, φτιάχνω κάτι από το τίποτα. Ειδικά στο rap, το μόνο που χρειάζεσαι για να δημιουργήσεις είναι ένα beat, όχι όμως απαραίτητα.

Το real life όνομά σου;
Φωτεινή.

Aκούστε περισσότερη Ad-libia εδώ.

Ροή

Με τη Ροή τα είπαμε κάπου στον Πειραιά.

VICE: Πώς μπήκε το rap στη ζωή σου;
Ροή: Γενικά, έγραφα ποίηση και άκουγα πάρα πολλές ώρες μουσική. Το Πάσχα του ΄15, όταν έβγαινα από μια επώδυνη κατάσταση με τον εαυτό μου, έγραψα ένα κομμάτι για πλάκα, για να ξεφρικάρω. Έστειλα την ηχογράφηση στον κολλητό μου -που κάνει rap- για να γελάσουμε και μου είπε να ετοιμαστώ για στούντιο.

Το γαλλικό rap όμως πώς προέκυψε;
Δυστυχώς, δεν ακούω σχεδόν καθόλου rap με ελληνικό στίχο. Για μένα είναι δυσκολότερο να βγάλω flow στα ελληνικά, δεν το έχω συνηθίσει. Η γαλλική γλώσσα, στο αυτί μου, έχει περισσότερη μουσικότητα. Συν τοις άλλοις, μάθαινα γαλλικά από το νήπιο. Γνωρίζω πως είναι περιοριστικό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια - μου βγαίνει καλύτερα στα γαλλικά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ποιες οι βασικές δυσκολίες να rap-άρεις σε μια άλλη γλώσσα;
Να καταφέρνεις να διατηρείς προφορά, σωστή χροιά, ωραίο flow και καθαρή άρθρωση ταυτόχρονα. Δεν είναι εύκολο το rap για όσους το πιστεύουν.

Θεωρείς το rap ανδροκρατούμενο;
Όχι με την έννοια ότι οι άνδρες «φταίνε» για την απουσία πολλών femcees (γυναίκες rapers: από το female και το MCs). To γυναικείο rap βγάζει κάτι διαφορετικό, δεν πρέπει να το φοβόμαστε.

Από τους Έλληνες άνδρες του χώρου, σε ποιους δίνεις το respect;
Δύσκολη ερώτηση. Είναι σαν να μου ζητάς να απαριθμήσω βιβλία σε βιβλιοθήκη. Ας πούμε FFC για τον στίχο τους, Romson Παραβάτη για το flow και JK1 για την αυθεντικότητά του.

Από ξένους τι ακούς;
Έχω πάντα μες στην καρδιά μου: Bahamadia, NWA ,Bone Thugs-N-Harmony, Buckshot Lefonque, M.A.P.( Ministère Des Affaires Populaires), Oxmo Puccino και Αtmosphere.

Κόντρες μεταξύ σας, οι γυναίκες του χώρου, έχετε; Κάνετε diss η μία στην άλλη;
Θέλω πολύ να στηρίξω τις γυναίκες ΜCs. Οι κόντρες είναι για το δημοτικό. Μέχρι στιγμής, love 'n peace.

Επαγγελματικά σε τι φάση βρίσκεσαι;
Η αλήθεια είναι ότι με πετυχαίνεις σε φάση τρεξίματος. Τελειώνω τώρα το άλμπουμ μου, το Kundalini, που θα βγει το Νοέμβρη, το οποίο είναι και η πρώτη επίσημη δουλειά μου με ελληνογαλλικό στίχο. Ετοιμάζονται και δύο κλιπάκια με κομμάτια από το άλμπουμ.

Ποιο κομμάτι σου ταιριάζει στην Ελλάδα της κρίσης;
Το Les Flowz.

Το καλλιτεχνικό σου όνομα (Ροή) τι σημαίνει;
Είναι αναγραμματισμός του ονόματός μου (Ηρώ). Προέκυψε από έναν φίλο στον Βόλο που με φώναζε έτσι.

Ακούστε περισσότερη Ροή εδώ.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.