Οι Μέρες και οι Νύχτες μου Κλεισμένος σε μια Ελληνική Φυλακή

«Το συναίσθημα του να φεύγεις από την τράπεζα, με μια τσάντα γεμάτη χρήματα, δεν είναι κάτι που περιγράφεις εύκολα. Πόσο μάλλον το "ψηλά τα χέρια" που ακούς από τους μπάτσους. Η διαδικασία μετά είναι γνωστή. Σύλληψη, ΓΑΔΑ, ανακριτής, προφυλάκιση. Η πρώτη νύχτα και όλες οι επόμενες πριν την δική, είναι το λιγότερο αβάσταχτες. Όσο και να θέλει ο δικηγόρος σου να σε καθησυχάσει, ξέρεις πολύ καλά, πως εκείνες οι μέρες που ήσουν άρχοντας με ακριβά αυτοκίνητα, ξέφρενη διασκέδαση και πολλά-πολλά λεφτά ανήκουν πια στο μακρινό παρελθόν».

Ο Γιώργος είναι 29 ετών. Το 2010, συνελήφθη με τον συνεργό του από την ομάδα ΔΙ.ΑΣ. Μετά από ένοπλη ληστεία που έκαναν σε τράπεζα, διέφυγαν με μηχανή και στην μέση της διαδρομής άλλαξαν όχημα. Την ώρα που άφηναν την μηχανή για να πάρουν το αμάξι, τους έπιασε η αστυνομία. Δεν έφεραν αντιστάσεις. Ο φίλος του, το ίδιο σκηνικό το είχε ξαναπεράσει και στο παρελθόν. Άλλωστε, ήταν φυγάς. Σε μια άδεια μετά από 12 χρόνια φυλακής, δεν επέστρεψε πίσω. Τον καταζητούσαν 1,5 ολόκληρο χρόνο και τον έπιασαν στο Παλαιό Φάληρο εκείνο το μεσημέρι.

Ο Γιώργος, είναι μόλις 1,5 μήνα έξω και δεν μοιάζει καθόλου με άνθρωπο που έχει κάνει φυλακή. Δεν είναι πως υπάρχει κάποιο «dress code», κάποιο συγκεκριμένο τατουάζ ή έστω μια ουλή που σε παραπέμπει σε φυλακόβιο αλλά ο συγκεκριμένος θυμίζει κάποιον από την παρέα σου. Ναι, θα μπορούσε να είναι ο μοδάτος τύπος της γειτονιάς σου και το στυλ του σε κάνει να πιστεύεις πως είναι ο χαβαλές της παρέας. Αυτό το προφίλ ανθρώπου, με έκανε να νιώσω αμέσως άνετα και να σκεφτώ πως όποια και αν είναι η ιστορία σου τελικά, ενδεχομένως να υπάρχει και κάτι καλό πίσω από αυτήν.

Τον ρώτησα για το πώς ήταν η πρώτη νύχτα μέσα στο κελί. «Τις πρώτες τρεις νύχτες δεν κοιμήθηκα καθόλου. Σκεφτόμουν την οικογένεια μου, τους φίλους μου και την κοπέλα μου. Την διπλή ζωή μου δεν την γνώριζε κανείς. Πώς να την έλεγα άλλωστε; Μάνα κάνω ληστείες; Δεν γινόταν. Μάνα κερδίζω πολλά λεφτά από παράνομα στοιχήματα στο ιντερνέτ. Ήταν αρκετό. Δεν τους έβαζε σε παραπάνω υποψίες. Τώρα όμως τι να τους πω; Δεν είναι αυτό που νομίζεις; Αυτό ακριβώς ήταν».

Από την πρώτη στιγμή κιόλας, οι φίλοι του είχαν μάθει πως είχε συλληφθεί και φρόντισαν να του παρέχουν την βοήθεια τους. «Είχαν ενημερωθεί οι σωστοί άνθρωποι για την άφιξη μου στο κατάστημα κράτησης και πριν ακόμα καλά-καλά φτάσω, είχα ήδη μπει στην "ομάδα προστασίας". Είχα λοιπόν την ασφάλεια οπότε έπρεπε να παλέψω μόνο με τη συνείδηση μου. Για την ελευθερία που έχασα και για την απογοήτευση που προκάλεσα σε όσους με αγαπούσαν. Όταν οι πόρτες κλειδώνουν, σκέφτεσαι και ξανασκέφτεσαι και γυρνάς και στριφογυρνάς στο κρεβάτι σου. Αποφασίζεις να χωρίσεις την κοπέλα σου για να προχωρήσει παρακάτω και εσύ αφού δεν μπορείς να πας πουθενά, έχεις όλο τον χρόνο, να ξαναγίνεις το καλό παιδί που ανέθρεψαν κάποτε οι υπέροχοι γονείς σου».

Μου τονίζει πως το πιο σημαντικό αν εσύ είσαι μέσα είναι να μπορείς να μιλάς με τους έξω. «Μου βρήκαν κινητό και κρυφά μιλούσα με τους δικούς μου. Ήταν η μόνη επικοινωνία που είχα μαζί τους, χωρίς να παραμονεύει ο δεσμοφύλακας πάνω από το κεφάλι μου. Για τους πρώτους 6 μήνες αυτό. Μετά το βρήκαν, μου το πήραν και εγώ έφυγα από τον Κορυδαλλό και πήγα στις φυλακές Λάρισας με πειθαρχική μεταγωγή».

Και στις φυλακές Λάρισας έμεινε για τα επόμενα 4,5 χρόνια. «Ήταν αλλιώς εκεί. Δεν μέναμε σε κελί, αλλά σε θάλαμο, με πέντε κουκέτες, όπου ζούσαμε δέκα άτομα το πολύ. Ληστείες οι περισσότεροι εκτός από δύο που ήταν μέσα για ναρκωτικά και ένας για φόνο».

Ήθελα να μάθω πως είναι μια συνηθισμένη μέρα ενός φυλακισμένου και μου εξήγησε πως διαφέρει από κρατούμενο σε κρατούμενο. « Το δικό μου πρόγραμμα ήταν διαφορετικό από των άλλων. Ξυπνούσα αρκετά πρωί. Πήγαινα στο σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας. Μετά επέστρεφα για το μεσημεριανό φαγητό και ύπνο. Από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 3 μας είχαν κλειστά. Όταν μας άνοιγαν βγαίναμε στο προαύλιο για μπαλίτσα ή μπάσκετ. Μπορούσες να πας να αράξεις στην καντίνα αν ήθελες να πιεις τον καφέ σου και να χαζέψεις τηλεόραση. Βραδινό φαγητό και ύπνο - στις 8 κλείδωναν οι πόρτες». Όσο για τους δικούς του «Τετάρτη και Παρασκευή ήταν ημέρες επισκεπτηρίου. Μια φορά το μήνα έχει ελεύθερο, δηλαδή μπορείς να είσαι στον ίδιο χώρο με τους δικούς σου. Να τους αγκαλιάσεις, να τους φιλήσεις. Τις άλλες φορές από το τζαμάκι και το τηλέφωνο. Το ελεύθερο διαρκούσε μια ώρα ενώ το κλειστό δύο. Αν είχε πολύ κόσμο, καθόσουν λιγότερο για να μπορέσουν και οι άλλοι να δουν τους δικούς τους».

Κάνει μια παύση, στο πάρκο που είχαμε καθίσει, ακούσαμε ένα μπαμ και νομίζαμε πως ήταν τρακάρισμα. Αφού βεβαιώθηκε πως ήταν θόρυβος, από κάτι που έσπασε στο διαμέρισμα της πολυκατοικίας πίσω μας, συνέχισε λέγοντας μου για την βία που υπάρχει μέσα. «Στη φυλακή υπάρχουν "κλίκες". Οι Ρώσοι, οι Αλβανοί, οι Κούρδοι, οι Έλληνες. Με βάση την καταγωγή σου θα πας και στην εκάστοτε ομάδα. Αν δεν έχεις γνωστούς μέσα κακοπερνάς. Σε βαράνε και σου παίρνουν τα λεφτά. Όσο εγώ ήμουν μέσα και από όσα ξέρω και μου είχαν πει, δεν άκουσα για περιστατικά βιασμού. Υπάρχει ομοφυλοφιλία αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα. Κρυφά βέβαια γιατί αν μαθευτεί τιμωρούνται. Ο άγραφος νόμος της φυλακής δεν δέχεται να κοιμάσαι στον ίδιο χώρο με gay».

Μου τονίζει πως «οι Αλβανοί κάνουν κουμάντο στην φυλακή. Έχουν τα ναρκωτικά και κάνουν ότι θέλουν. Την ανθρώπινη ζωή την έχουν σαν να σκοτώνουν μυρμήγκι. Ένας πάνω - ένας κάτω δεν τους λέει κάτι, ισοβίτες είναι. Ένας Πολωνός που ήταν μέσα στο θάλαμο μου, δολοφονήθηκε με 32 μαχαιριές από Αλβανούς. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών που είχαν πριν χρόνια εκτός φυλακής. Του είχαν δώσει ηρωίνη, δεν την πλήρωσε και τον βρήκαν εκεί μέσα τυχαία 7 χρονιά μετά, και τον έφαγαν».

Μια μεγάλη μερίδα φυλακισμένων είναι οι ναρκομανείς μου εξηγεί. «Στις φυλακές οι χρήστες γίνονται πολύ χειρότεροι. Αν το 1 γραμμάριο ηρωίνης έξω έχει 30 ευρώ μέσα έχει 20. Όταν στα πουλάνε πιο φθηνά πως είναι δυνατόν να ξεμπλέξεις; Δεν ξεμπλέκεις και ούτε σωφρονίζεσαι. Βγαίνεις και μετά από μερικούς μήνες είσαι πάλι μέσα για τους ίδιους λόγους».

Άλλωστε, όπως λέει ο Γιώργος οι φυλακές έχουν τα πάντα. Αν χωρούσε τανκς θα το είχαν βάλει. Τον ρωτάω τι εννοεί. «Ποτά, τηλέφωνα, ναρκωτικά, laptop. Πρώτα μπαίνουν στην φυλακή και μετά βγαίνουν στην αγορά». Χαμογελάει και συμπληρώνει: «Έχει τόσο τζόγο που αν ήταν δυνατόν να πουλήσουν και εμάς, θα το έκαναν σίγουρα και σε τιμή γνωριμίας μάλιστα».

Ωστόσο δεν είναι όλα μαύρα μέσα στη φυλακή σύμφωνα με τον Γιώργο. «Η περίοδος κράτησης σου μπορεί να είναι και ήρεμη αν κοιτάς μόνο πως θα περάσει ο καιρός. Αν ασχολείσαι με τον εαυτό σου και δεν ανακατεύεσαι με τους άλλους. Αν για παράδειγμα ήσουν υδραυλικός πριν μπεις φυλακή, μπορείς να κάνεις "μεροκάματα" πάνω στο επάγγελμα σου και μέσα. Τα μεροκάματα είναι η εργασία που προσφέρεις για να λειτουργεί σωστά η φυλακή, σου παρέχει διαμονή σε άλλη πτέρυγα και εξαργυρώνεται με μείωση της ποινής σου».

«Άλλοι, περιμένουν από τους συγγενείς τους, την ημέρα που θα βάλουν χρήματα στην καρτέλα τους για να μπορούν να αγοράσουν πράγματα που χρειάζονται. Κρέας ή λαχανικά ας πούμε. Στους θαλάμους έχει ψυγείο και κουζίνα και μερικοί από τους κρατούμενους έχουν κάνει την μαγειρική χόμπι» μου λέει.

Κάπως έτσι περνούσε ο καιρός και για τον Γιώργο. Την πρώτη του άδεια την πήρε μετά από 3μιση χρόνια. «Την δικαιούμουν νωρίτερα αλλά τις πρώτες τις κόβουν για να μειώσουν την πιθανότητα να το σκάσεις. Όταν έχεις λίγο ακόμα για να αποφυλακιστείς δεν ρισκάρεις να είσαι μια ζωή φυγάς. Στην καλύτερη που δεν σε πιάσουν βέβαια. Εγώ που έμενα στην Αθήνα είχα 8 μέρες με τα οδοιπορικά. Άλλοι που έμεναν πιο κοντά είχα έξι μέρες». Μερικές άδειες αργότερα πήρε και την μόνιμη, εκείνη που είναι χωρίς επιστροφή.

Φτάνοντας στο τέλος της κουβέντας μας, μου δίνει να καταλάβω πως μετά από όσα πέρασε πιστεύει πως σωφρονίστηκε. Όχι μόνο επειδή τιμωρήθηκε και μετάνιωσε αλλά κυρίως γιατί στερήθηκε όσα πραγματικά του άνηκαν. Είχε περισσότερο χρόνο από όσο χρειάστηκε για να τα επεξεργαστεί και να τα αναλύσει. Τα λεφτά είναι το μέσο που θα σε κάνει να απολαύσεις την καλύτερη εκδοχή της ζωής. Όλα αυτά όμως είναι εφικτά μόνο εάν έχεις την ελευθερία σου.

* Για προφανείς λόγους ο συνεντευξιαζόμενος ζήτησε να μην αποκαλύψουμε τα πραγματικά του στοιχεία.

Περισσότερα από το VICE

Ο Χρήστος Ρούσσος Σκότωσε τον Σύντροφό του και Έζησε 15 Χρόνια στη Φυλακή με Κινηματογραφικούς Έρωτες

Ένα Ζευγάρι Χωρίς Ταμπού Εξηγεί πώς Κόλλησε ο Ένας τον Άλλον ΣΜΝ (για να Μην Κολλήσεις κι Εσύ)

Η Μάχη της Τζώρτζια με τη Νόσο του Lyme