Πώς Είναι να Είσαι Μυστικός Πράκτορας του FBI

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Το να δουλεύεις ως μυστικός πράκτορας είναι ίσως ένα από τα πιο τρομακτικά κα επικίνδυνα πράγματα που μπορείς να επιλέξεις να κάνεις στην ζωή σου. Σε πετάνε στα βαθιά και περιμένουν από εσένα να μπεις και να εξερευνήσεις τις πιο βίαιες και παρανοϊκές εγκληματικές οργανώσεις στον κόσμο, καθώς και να αντιμετωπίσεις φοβερές πιέσεις έτσι ώστε να αποκομίσεις στοιχεία και πληροφορίες, χωρίς βέβαια να σε σκοτώσουν στην πορεία.

Ο Bob Hamer πέρασε 26 ολόκληρα χρόνια ως μυστικός πράκτορας του FBI. Σύμφωνα με αυτά που γράφει στο website του έχει «παίξει επιτυχώς έναν έμπορο ναρκωτικών, έναν επαγγελματία δολοφόνο, έναν σεσημασμένο διαρρήκτη, έναν κλεπταποδόχο, έναν παιδεραστή, έναν τελειωμένο τζογαδόρο, έναν έμπορο όπλων και έναν απλό εγκληματία». Στην πορεία έχει εμπλακεί σε επιχειρήσεις που τον έχουν τοποθετήσει από οργανώσεις όπως η Μαφία μέχρι την οργάνωση North American Man/Boy Love Association (NAMBLA) που τάσσεται υπέρ της παιδοφιλίας.

Την πρώτη φορά που μίλησα στον Bob Hamer, ήταν για τις ανάγκες ενός άρθρου σχετικά με τον ρόλο της Βορείου Κορέας στο διεθνές εμπόριο ναρκωτικών. Η τελευταία υπόθεση της καριέρας του ήταν το Operation Smoking Dragon, που είχε ως στόχο μια ομάδα Κινέζων λαθρεμπόρων, οι οποίοι εισήγαγαν παρανόμως όπλα και λαθραία τσιγάρα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε κάποιο σημείο αυτής της επιχείρησης, πρότειναν στον Hamer να βοηθήσει με την χρηματοδότηση ενός τεράστιου εργοστάσιου meth στην Βόρειο Κορέα.

Ο Hamer συνεχίζει να είναι δραστήριος - παρά το γεγονός ότι βγήκε στην σύνταξη - και γράφει βιβλία, ενώ έπαιξε τον ρόλο του ghostwriter για τον Oliver North (της υπόθεσης Iran-Contra, μιας και ο Hamer είναι αρκετά συντηρητικός). Πάντως ως φιγούρα δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από έναν γκριζαρισμένο πρώην μυστικό πράκτορα που έχει μπει μέσα καρτέλ ναρκωτικών, σε κυκλώματα παιδοφιλίας και σε υποθέσεις εμπορίας όπλων. Μιλάει με μια προφορά που σε παραπέμπει περισσότερο στο Fargo και λιγότερο στο Internal Affairs, είναι βαθιά Χριστιανός και σε γενικές γραμμές είναι εντάξει τύπος.

Του τηλεφώνησα για να τα πούμε για το παρελθόν του.

VICE: Πώς ξεκίνησες να δουλεύεις ως μυστικός πράκτορας για το FBI;
Bob Hamer: Έψαχνα για κάτι συναρπαστικό και τον καιρό που εκπαιδευόμουν στην ακαδημία του FBI, δύο από τους εκπαιδευτές είχαν δουλέψει ως μυστικοί πράκτορες και μου φάνηκε ενδιαφέρον και συναρπαστικό. Το έψαξα λοιπόν όταν αποφοίτησα. Μου πήγαινε να δουλεύω μόνος. Μου άρεσε η ιδέα του να δουλεύω μυστικά και να παριστάνω κάποιον άλλον.

Πώς έμπαινες σε μια οργάνωση; Πώς έκανες την πρώτη επαφή;
Εξαρτάται από αποστολή σε αποστολή. Στις περισσότερες περιπτώσεις είχα έναν πληροφοριοδότη που με έβαζε μέσα. Αυτό το έκανε πολύ εύκολο, αλλά υπήρχαν και περιπτώσεις που έπρεπε να μπω σε μια οργάνωση μόνος χωρίς κάποια γνωριμία. Εκεί ήταν πολύ δύσκολα.

Πώς έμπαινες στον κάθε ρόλο;
Ως μυστικός πράκτορας, πρέπει να βρίσκεις τις γκρίζες ζώνες, πρέπει δηλαδή να βρίσκεις τα καλά στοιχεία στα άτομα με τα οποία θα συναναστραφείς. Οι εγκληματίες μυρίζουν τον φόβο, μυρίζουν το μίσος σου, ξέρουν αν δεν αποδέχεσαι τον τρόπο ζωής τους. Ως μυστικός πράκτορας, πρέπει να τους καταλάβεις με κάποιον τρόπο, είτε πρόκειται για παιδόφιλους, είτε για εμπόρους ναρκωτικών, είτε για εμπόρους όπλων.

Πώς μπήκες στην NAMBLA;
Το πώς μπήκα ήταν πολύ εύκολο. Έστειλα απλά τα 35 δολάρια που έπρεπε να δώσω για την εγγραφή και μπήκα. Από εκεί και πέρα άρχισα την έρευνα, ψάχνοντας να βρω το πώς είναι να είσαι «boy lover» όπως άλλωστε αποκαλούν τους εαυτούς τους. Πως μιλούν, πως φέρονται, τι ενδιαφέροντα έχουν, όλα αυτά.

Άρχισα να δέχομαι email από αυτούς, στα οποία με ρωτούσαν αν ήθελα να πάρω μέρος στο πρόγραμμα αλληλογραφίας τους, μέσω του οποίου έστελναν γράμματα και κάρτες στα μέλη τους που ήταν στην φυλακή. Συμμετείχα λοιπόν σε αυτό, ενώ άρχισα να γράφω άρθρα και στο περιοδικό τους, το The Bulletin. Άρχισαν να με βλέπουν ως πραγματικό «πιστό».

Πέρασε ενάμισης χρόνος για να με καλέσουν σε μια συνάντηση πρόσωπο-με-πρόσωπο. Ήταν φοβερά καχύποπτοι, με διαφορά το πιο καχύποπτο γκρουπ που έχω ερευνήσει ποτέ. Πήγα στην πρώτη μου συνάντηση και μετά πήγα σε μια δεύτερη έναν χρόνο μετά και από εκεί άρχισαν να λειτουργούν τα πράγματα. Μου πήρε πολύ καιρό ώστε να με αποδεχτούν.

Τι έγινε λοιπόν στην δεύτερη συνάντηση;
«Μπήκαμε» λίγο πιο επιθετικά σε αυτήν. Αλλά μέσα σε μια ώρα αφότου είχα προσγειωθεί στο Miami για την συνάντηση, είχα συναντήσει έναν τύπο που δούλευε part-time ως αεροσυνοδός και άρχισες να μου λέει για τα ταξίδια που έκανε με την American Airlines σε χώρες όπως το Μέξικο και η Ταϋλάνδη, για να κάνει σεξ με μικρά αγόρια. Άρχισε και μου έλεγε ότι «κάποια στιγμή πρέπει να πάμε ένα τέτοιο ταξίδι».

Πώς πήγε αυτή η έρευνα;
Η υπόθεση της NAMBLA οδήγησε σε καταδικαστικές αποφάσεις για οκτώ μέλη του κλειστού κύκλου του γκρουπ. Δύο μάλιστα ήταν και διοικητικά στελέχη της οργάνωσης. Καταδικάσαμε έναν ψυχολόγο με PhD, έναν οδοντογιατρό, έναν ιερέα, τρεις δασκάλους για παιδιά με ειδικές ανάγκες, έναν γυμναστή και έναν ιδιωτικό υπάλληλο.

Πόσο δύσκολο ήταν να ξαναβρείς τα πατήματά σου μετά από μια αποστολή σαν κι αυτή;
Θα έλεγα πως ήταν η πιο δύσκολη υπόθεσή μου, αλλά όχι από άποψη ασφαλείας, γιατί πραγματικά αν μου την είχαν πέσει, άνετα μπορούσα να τα τους κάνω καλά. Νομίζω ότι θα μπορούσα να τα είχα βάλει με δέκα μέλη της NAMBLA και να επιβιώσω.

Αλλά ψυχολογικά και συναισθηματικά ήταν δύσκολο. Μπορεί να ακουστεί αστείο, αλλά επειδή ταυτόχρονα δούλευα και την υπόθεση Operation Smoking Dragon, ήταν καθαρτικό να αντιμετωπίζω εμπόρους όπλων μετά από τον καιρό που πέρασα με αυτούς τους παιδεραστές. Είχα ένα κινητό όλο κι όλο, οπότε όταν χτύπαγε έκανα πλάκα στον εαυτό μου πως δεν ήξερα αν πρέπει να μου αρέσουν τα 8χρονα αγόρια, ή αν έπρεπε να είμαι κάποιος μάτσο έμπορος όπλων.

Ποια ήταν η πιο επικίνδυνη αποστολή στην οποία σε έστειλε το FBI;
Δεν θέλω να ακουστώ βαρετός αλλά όλες οι έρευνες έχουν κινδύνους, ακόμα και οι αυτές που αφορούν πιο «κανονικούς» ανθρώπους, μιας και εκείνοι φοβούνται ακόμα περισσότερο την φυλακή. Αλλά εντάξει, δούλευα με συμμορίες για πέντε χρόνια στο Νοτιοδυτικό Λος Άντζελες ολομόναχος, αγοράζοντας κοκαΐνη μέσα στα άγρια μεσάνυχτα από μέλη συμμοριών, προφανώς και κάτι τέτοιο είναι επικίνδυνο.

Έχεις φτάσει ποτέ κοντά στο να προδοθείς από μια κατάσταση;
Μια φορά μπήκαν κάτι φίλοι μου στο λόμπι ενός ξενοδοχείου, την ώρα που περίμενα να κλείσω μια συμφωνία ηρωίνης μισού εκατομμυρίου δολαρίων. Ο στόχος της έρευνάς μας μου είχε πει μόλις μισό λεπτό νωρίτερα πως «αν πάει κάτι στραβά, θα είσαι ο πρώτος που θα σκοτώσουμε». Δευτερόλεπτα αργότερα, ένα ζευγάρι που ήξερα από τα φοιτητικά μου χρόνια στο Σινσινάτι μπήκε στο ξενοδοχείο. Ανάθεμα και αν ξέρω πως βρέθηκαν εκεί, ήμασταν χιλιάδες μίλια μακριά από εκεί που έμεναν.

Με το που με είδε η γυναίκα της έκανα ένα νόημα ότι δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για χαιρετούρες και εκείνη κατάλαβε αμέσως από το ύφος μου τι έτρεχε. Ήξερε ότι ήμουν πράκτορας του FBI.

Τι γνώμη έχεις για το πώς αποτυπώνονται οι μυστικοί πράκτορες στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο;
Το The Departed ήταν υπερβολικό, αλλά θεωρώ πως ο Leonardo Di Caprio, τα πήγε περίφημα στην απεικόνιση της πνευματικής και συναισθηματικής κατάστασης ενός μυστικού πράκτορα σε αποστολή.

Το μεγαλύτερο παράπονό μου με το Χόλυγουντ, είναι πως απεικονίζουν όλους τους πράκτορες ως γυναικάδες και αλκοολικούς, οι οποίοι πάντα το παρακάνουν και συμμετέχουν σε εγκλήματα. Από την εμπειρία μου, οι πιο επιτυχημένοι πράκτορες, είναι εκείνοι που έχουν γερές βάσεις: στα θρησκευτικά τους πιστεύω, στα ηθικά τους πιστεύω ή στην οικογένειά τους. Αν προσπαθείς να κρύψεις τον αλκοολισμό σου από τον προϊστάμενό σου, αν προσπαθείς να κρυφτείς από την γυναίκα σου, τότε θα έχεις πρόβλημα με τον ρόλο που πρέπει να παίξεις.

Πώς είναι το να προσπαθείς να συνηθίσεις την ζωή ενός πολίτη;
Βαριέμαι φρικτά. Έχω γράψει πέντε βιβλία, αλλά μου λείπει η αδρεναλίνη. Μου λείπει να κάθομαι απέναντι από ένα κακό τύπο και να τον πείθω ότι είμαι τόσο κακός όσο και εκείνος, ή να τον κάνω να παραδεχτεί το τι θέλει να συμβεί και να τον βάζω να μιλήσει για τις εγκληματικές του προθέσεις. Αυτό μου λείπει και αυτό είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεράσω, ότι πλέον δεν μπορώ να το κάνω.

Περισσότερα από το VICE

Σπάνιες Εικόνες από το «Σκοτεινό» Νησί της Λίμνης των Ιωαννίνων

Η Γιαγιά μου η Ιερόδουλη

Συγκλονιστικές Φωτογραφίες με Πρωταγωνιστές τους Περιθωριοποιημένους Πότες του Ανατολικού Λονδίνου