Αυτός Είναι ο Μοναδικός Δρόμος-Φάντασμα της Θεσσαλονίκης

FYI.

This story is over 5 years old.

Photo

Αυτός Είναι ο Μοναδικός Δρόμος-Φάντασμα της Θεσσαλονίκης

Οι άνθρωποι και η παράδοξη ιστορία της οδού Ερνέστου Εμπράρ, που δεν υπάρχει σε κανένα πολεοδομικό σχέδιο.

Κείμενο: Κώστας Κουκουμάκας

Ένας παιχνιδιάρης σκύλος μάς προϋπαντεί πίσω από τη μεταλλική πόρτα στο τέλος του διαδρόμου. Η βιοτεχνία παπουτσιών του Δημήτρη Χαντζίδη, ο οποίος έχει ζωγραφισμένο στο πρόσωπο ένα πλατύ χαμόγελο, είναι η μοναδική ανθρώπινη επαγγελματική δραστηριότητα στους πέντε ορόφους αυτού του παράδοξου και αχανούς κτιρίου της οδού Ερνέστου Εμπράρ, που καλύπτει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο στα Άνω Λαδάδικα. Από τα παράθυρα της βιοτεχνίας του, που ιδρύθηκε το 1963, παρατηρούμε ότι το κτίριο στην απέναντι πλευρά του δρόμου είναι «δίδυμο» με αυτό στο οποίο βρισκόμαστε: έχει την ίδια ακριβώς κατασκευαστική δομή, ανοίγματα στα παράθυρα και τελειώματα στις γωνίες, σαν να βρισκόμαστε μπροστά στον καθρέφτη.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Ο δρόμος είχε σχεδιαστεί ως εμπορική στοά, όμως τα κτίρια πάνω από αυτήν δεν ενώθηκαν ποτέ κι έτσι παρέμεινε ένας ιδιωτικός δρομάκος στη βάση δύο δίδυμων κτιρίων εκατέρωθεν», μας εξηγεί ο Χαντζίδης. Ο ίδιος μεγάλωσε μέσα στη βιοτεχνία από πέντε χρονών, θυμάται τα χρόνια που οι όροφοι ήταν γεμάτοι από επιχειρήσεις και ο δρόμος κάτω έσφυζε από εμπορική δραστηριότητα, μια ανάσα πάνω από τη σικάτη Τσιμισκή. «Ως το 2006 είχα δέκα υπαλλήλους ενώ σήμερα είμαι μόνος. Παλιότερα προσπάθησα να μεταφέρω τη βιοτεχνία στη Σίνδο, αλλά δεν έγινε. Κι έμεινα σήμερα μόνος μου, σαν φάντασμα και φύλακας της οικοδομής», σημειώνει.

Στους ορόφους των οικοδομών λειτουργούσαν παλιότερες δεκάδες βιοτεχνίες παπουτσιών. Σήμερα έχει απομείνει μόνο αυτή του Δημήτρη Χαντζίδη

Περπατάμε στους έρημους ορόφους. Πέφτουμε πάνω σε γκράφιτι, σλόγκαν και σπασμένα παράθυρα. Περιστασιακά, μόνο μπάντες πιτσιρικάδων νοικιάζουν χώρους στους υπόλοιπους ορόφους κι η μουσική τους ακούγεται μέχρι κάτω στον δρόμο. Ακόμη και οι Τρύπες είχαν στούντιο στο διπλανό στενό τη δεκαετία του '80.

Στο ισόγειο των κτιρίων της οδού Εμπράρ, σε μήκος περίπου 150 μέτρων, μετρώ 14 καταστήματα σε κάθε πλευρά του δρόμου: δώδεκα ανοιχτά και 16 κλειστά. Μπαχαρικά, ξηροί καρποί, ένα κηροποιείο, ένα τυπογραφείο, συνεργείο μοτοσικλετών, ένα τυπογραφείο, τα περισσότερα επιχειρήσεις τουλάχιστον 30-40 ετών. Κι επίσης, ένα καινούργιο μπαράκι κι ένα μικρό εστιατόριο.

Τα κτίρια της οδού Εμπράρ μοιάζουν πλέον με έργα τέχνης

Ο χρόνος φαίνεται να σταμάτησε στην οδό Ερνέστου Εμπράρ. Είναι το μοναδικό σημείο της ευρύτερης περιοχής του λεγόμενου Φραγκομαχαλά και της Πλατείας Χρηματιστηρίου που δεν αναπλάστηκε κατά το τελευταίο βιοκλιματικό λίφτινγκ από τον δήμο. «Ο δρόμος είναι ιδιωτικός, ανήκει στους ιδιοκτήτες και τους κληρονόμους των καταστημάτων και των χώρων στους ορόφους, δηλαδή γύρω στα 50 άτομα σήμερα. Όταν ξεκίνησε η ανάπλαση της περιοχής, τα συνεργεία ξεκίνησαν να σκάβουν χωρίς να ρωτήσουν τις ανάγκες μας, δηλαδή θέσεις πάρκινγκ και άλλες τεχνικές λεπτομέρειες. Διαμαρτυρηθήκαμε και αντί να μας ακούσουν, απέκλεισαν μόνο τον συγκεκριμένο δρόμο από το σχέδιο ανάπλασης», μας κατατοπίζει ο Γιάννης Δόξας, ιδιοκτήτης καταστήματος μπαχαρικών στην κάτω πλευρά της Εμπράρ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ο ενιαίος κτιριακός όγκος αποτυπώνεται στο σχέδιο πόλης του 1928. Τα επόμενα χρόνια το κτίριο φέρεται να καταστράφηκε από πυρκαγιά και γύρω στο '50 ξεκίνησε η ανέγερση ενός νέου, στην καρδιά του οποίου επρόκειτο να δημιουργηθεί μια μεγάλη εμπορική στοά. Έως σήμερα στις δυο πλευρές του δρόμου αχνοφαίνεται σε μαρμάρινη επιγραφή: «Στοά Εφαρμοστίδου». Ωστόσο ο ακάλυπτος δεν χτίστηκε ποτέ, χρησιμοποιήθηκε ως δρόμος, και αργότερα, το 1977, μετονομάστηκε σε Ερνέστου Εμπράρ.


Οι «Γρήγοροι» της Θεσσαλονίκης Είναι «Άρρωστοι» με τα Αυτοκίνητα

------

Δείτε ακόμα: Οι Rotting Christ Αποκλειστικά στο VICE Για Πρώτη Φορά στην Ιστορία τους


Αν σηκώσεις το βλέμμα ψηλά, υπάρχει μόνο μια μακρόστενη λωρίδα ουρανού ανάμεσα στα κτίρια. Αισθάνεσαι ότι τα ντουβάρια σε σκεπάζουν. Μόλις τελευταία ο δήμος τοποθέτησε φανοστάτες στο στενό, για να ημερεύει κάπως το βράδυ. Και μετά τη «διαμάχη» μεταξύ δήμου και καταστηματαρχών, οι τελευταίοι έκλεισαν πρόσφατα με μεταλλικές μπάρες τις δύο εισόδους της οδού Εμπράρ. Τα παλιά καταστήματα στο ισόγειο έχουν σταθερούς πελάτες, καλοφαγάδες ως και σεφ που αναζητούν πιο ιδιαίτερες γεύσεις. Καινούργιοι επιχειρηματίες και νέοι άνθρωποι ίσως έρθουν στην περιοχή μετά την ανάπλαση της Πλατείας Χρηματιστηρίου και τη διαμόρφωση χαρακτήρα στη συγκεκριμένη πολεοδομική ζώνη. Μια τέτοια πραγματικά σπουδαία περίπτωση είναι το studio design και αρχιτεκτονικής 157+173 designers.

Οι δημιουργοί του studio design και αρχιτεκτονικής "157+173 designers" , Μπάμπης Παπανικολάου και Χριστίνα Τσιραγγέλου

Το πιο γλυκόπικρο σε όλη την ιστορία, ωστόσο, είναι ότι το όνομα του Γάλλου αρχιτέκτονα και πολεοδόμου ο οποίος σχεδίασε τη Θεσσαλονίκη μετά τη φωτιά του 1917 κι έδωσε στην πόλη τα όποια δείγματα ευρωπαϊκού αστικού σχεδιασμού, δόθηκε σε άσημο στενό, με παλιοκαιρισμένα στόρια, κλεισμένο με μπάρες, το οποίο δεν υπάρχει σε κανένα πολεοδομικό σχέδιο ούτε χαράχτηκε ποτέ από καμία κρατική υπηρεσία. Η Ερνέστου Εμπράρ είναι στα χαρτιά ένας δρόμος-φάντασμα. Get a life!

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η οδός Ερνέστου Εμπράρ είναι ο μοναδικός δρόμος – «φάντασμα» στη Θεσσαλονίκη, καθώς δεν υπάρχει σε κανένα πολεοδομικό σχέδιο.

Τα κτίρια στις δύο πλευρές του δρόμου είναι δίδυμα, αν κοιτάξεις από το παράθυρο είναι σαν να στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη.

Τα εμπορικά καταστήματα ξηρών καρπών, μπαχαρικών, το κηροποιείο, το συνεργείο μοτοσικλετών, έχουν σταθερούς πελάτες εδώ και χρόνια.

Γκράφιτι, συνθήματα και φαντασία στο εσωτερικών των κτιρίων της οδού Εμπράρ, προσδίδουν χιπ χαρακτήρα αλλά και μαρτυρούν εγκατάλειψη.

Αν σηκώσεις ψηλά το κεφάλι, θα αντικρίσεις μια λωρίδα ουρανό ανάμεσα στα δίδυμα κτίρια του δρόμου που είχε σχεδιαστεί να γίνει εμπορική στοά.