To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Για μερικούς από εμάς, οι λειτουργικοί γάμοι είναι κάτι σαν αστικοί μύθοι: μπορεί να υπήρξαν την εποχή των παππούδων μας, αλλά κάποια στιγμή –πιθανόν τη δεκαετία του '60– χάθηκαν στην ομίχλη του χρόνου. Τα διαζύγια χτύπησαν κόκκινο κάπου στη δεκαετία του '80, αλλά την τελευταία δεκαετία φαίνεται να έχουν ελαττωθεί κάπως, όμως το ίδιο συμβαίνει και με τους γάμους. Καθώς λοιπόν οι τωρινές γενιές έχουν συνηθίσει στην ιδέα πως ένας γάμος μπορεί να πέσει στα βράχια, η τάση στις μέρες μας μοιάζει να είναι πως μια οικογένεια πρέπει να αποτύχει προκειμένου να δημιουργηθεί.

Τα εμπόδια, στον δρόμο των millennials, είναι πολλά. Έχουμε πλεόνασμα παιδείας, παλεύουμε με την ανεργία και δυσκολευόμαστε να δεσμευτούμε με οτιδήποτε: θρησκεία, δουλειά και φυσικά ένα ταίρι. Το 2013, μόλις το 26% των νέων του ηλικιακού γκρουπ 18-33 ετών ήταν παντρεμένο και, αν συνεχιστεί αυτή η τάση, τότε το ¼ αυτής της γενιάς μπορεί να μείνει μακριά από τον γάμο μέχρι τα βαθιά του 40, ή και ακόμα παραπέρα. Και ναι, υπάρχουν στοιχεία πως ο θεσμός του γάμου διαβρώνεται: μια μελέτη έδειξε πως το 43% των millennials στηρίζει έναν τύπο γάμου που θα επέτρεπε στα ζευγάρια να διαλύσουν μια πιθανή ένωση ύστερα από μια «δοκιμαστική περίοδο» δύο ετών.

Ρώτα όμως τον στατιστικολόγο της περιοχής σου: έχεις μπει στο Facebook τελευταία; Δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει κάποια εβδομάδα και να μην έχεις κάποιο γάμο ή κάποιον αρραβώνα να παρελαύνει από το newsfeed σου. Έχουμε λοιπόν, απ' ό,τι φαίνεται, μια πολιτισμική σύγκρουση που μορφοποιείται: από τη μια πλευρά είναι τα άτομα εκείνα που προετοιμάζουν τον γάμο τους με θεματική οργάνωση του Pinterest τους και από την άλλη έχεις εκείνα τα άτομα που μισούν τον γάμο με τη θέρμη χιλίων ήλιων.

Θέλοντας να γεφυρώσει αυτό το χάσμα, το VICE έψαξε και βρήκε φρεσκοπαντρεμένα millennial ζευγάρια για να τα ρωτήσει απλά: Γιατί; Τι σκέφτονται; Ταλανίζονται από τις ίδιες αμφιβολίες που ταλαιπωρούν κι εμάς; Πιστεύουν ότι ο γάμος τους έχει ημερομηνία λήξης; Και τι τα κάνει τόσο σίγουρα γι' αυτό που πιστεύουν, που είναι διατεθειμένα να σταθούν όρθια μπροστά σε όσους ξέρουν και να υποσχεθούν αιώνια πίστη ο ένας στον άλλον;

Christopher: Προέρχομαι από μια οικογένεια που η μητέρα μου έχει ξαναπαντρευτεί τέσσερις φορές. Ο πατέρας μου έχει κι αυτός ξαναπαντρευτεί. Ήξερα όμως πως ήθελα να πάρω τον γάμο πολύ σοβαρά. Είναι κάτι που πρέπει να χτίσεις, να δουλέψεις προς αυτόν, αλλά είναι απίστευτο αν καταφέρεις να το κάνεις σωστά και για τους σωστούς λόγους. Ένιωσα πως η Lindy ήταν η ιδανική κοπέλα για μένα και πως θα το κάναμε να λειτουργήσει και για τους σωστούς λόγους. Και ήμασταν χαρούμενοι εκείνη τη στιγμή, οπότε δεν σκέφτηκα καθόλου αν έπαιρνα τη σωστή απόφαση ή όχι. Ήταν μια πιο ρομαντική απόφαση, με την καλή έννοια. Ήταν πανέμορφο.

Lindy: Δεν θα έλεγα ποτέ σε κόσμο γενικά να παντρευτεί. Δεν θεωρώ ότι είναι για όλους. Πιστεύω πως είναι πολύ δύσκολο και πως θέλει πολλή δουλειά. Πρέπει να ξέρεις πως αν τα πράγματα πάνε σκατά, πρέπει να βρεις τη λύση. Νιώθω όμως πως πολλά άτομα της γενιάς μου, όταν η κατάσταση φτάνει σε αυτό το σημείο, δεν θέλουν να βρουν τη λύση. Εκεί πιστεύω πως εγώ και ο Chris είμαστε διαφορετικοί. Έχουμε συναντήσει εμπόδια, αλλά τα ξεπεράσαμε και θα συνεχίσουμε να τα ξεπερνάμε.

Stacy: Δεν πίστευα ποτέ ότι θα παντρευτώ σε μικρή ηλικία. Το πλάνο μου ήταν να παντρευτώ στα 27 ή 28 μου. Αλλά φαντάζομαι πως όταν γνωρίζεις το άτομο που θες να παντρευτείς, τότε δεν υπάρχει λόγος να περιμένεις. Τα συναισθήματά μου δεν θα αλλάξουν, οπότε γιατί να μην παντρευτώ τώρα; Δεν μεγάλωσα ποτέ με τη σκέψη ότι ήθελα να συζήσω με κάποιον, οπότε το να παντρευτώ μου φάνηκε σωστή απόφαση.

Με τον αρραβώνα μας περίμενα μερικούς μήνες για να το ανεβάσω στο Facebook, ώστε να προλάβουμε να το πούμε πρώτα στους φίλους μας και στις οικογένειές μας. Είναι πολύ εύκολο να απορροφηθείς από το Facebook. Νομίζω ότι προσθέτεις μια επιπλέον πίεση όταν ποστάρεις τέτοια πράγματα, γιατί αν ποστάρεις τα καλά, όπως έναν γάμο, τότε πρέπει να ποστάρεις και τα κακά, όπως τη διάλυσή του. Πρόσφατα έχω σταματήσει να ποστάρω τόσο πολλά όσο στην αρχή της σχέσης μας, μόνο και μόνο επειδή δεν χρειάζεται να ξέρουν οι άλλοι τα πάντα για εμάς.

Justin: Νομίζω πως ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα είναι πως πριν γνωρίσω τη Stacy είχα φύγει μακριά από τον δρόμο του Θεού. Η Stacy είναι αρκετά θρησκευόμενη και με τη βοήθειά της επέστρεψα σε έναν τρόπο ζωής και σε μια αντίληψη σχέσης που είναι πιο κοντά στη βιβλική εκδοχή τους, έγινα πιο βιβλικός σύζυγος. Νομίζω ότι ξαναβρήκα πολλά από τα πιστεύω που ήδη είχα, αλλά τα είχα χάσει στην πορεία.

Το να είσαι βιβλικός σύζυγος συνεπάγεται ισχυρή δέσμευση. Πρέπει να αναλαμβάνεις την ευθύνη της συμπεριφοράς σου και να ανταποκρίνεσαι πλήρως στις απαιτήσεις που υπάρχουν από εσένα σε επίπεδο συζύγου και πατέρα. Υπάρχουν κάποιες συμπεριφορές και κάποιες αξίες που πρέπει να υποστηρίζεις και φυσικά με τον καιρό να τις περνάς στα παιδιά σου, να γίνεσαι πρότυπο γι' αυτά.

Colton: Η Andrea ζούσε στο πατρικό της όταν της έκανα την πρόταση και προέρχεται από μια πολύ παραδοσιακή οικογένεια, οπότε δεν υπήρχε η επιλογή να ζήσουμε μαζί ώστε να το δοκιμάσουμε πριν παντρευτούμε. Δεν λέω ότι γι' αυτό την παντρεύτηκα –το ήξερα ότι ήθελα να το κάνω– αλλά ήξερα πως δεν θα ήταν εύκολη μετάβαση. Πλέον, πολύς κόσμος συγκατοικεί και δοκιμάζει αυτήν τη φάση και αν τους ταιριάζει, πάνε στο επόμενο βήμα και αγοράζουν ένα σκύλο, πριν καταλήξουν να παντρευτούν.

Andrea: Ακόμα σοκάρομαι όταν σκέφτομαι ότι είμαστε παντρεμένοι. Καμιά φορά τον κοιτάω και σκέφτομαι «Θεέ μου! Είσαι ο άντρας μου!» Για τις πρώτες δύο εβδομάδες δεν μπορούσα καν να πω τη λέξη σύζυγος. Ήταν περίεργο. Έχω πολύ στενή σχέση με την οικογένειά μου. Δεν έφυγα ποτέ για να σπουδάσω. Δεν είχα ποτέ συγκατοίκους. Δεν έκανα τίποτα από όλα αυτά. Ο Colton είναι το πρώτο άτομο με το οποίο συγκατοικώ, οπότε ήταν πολύ δύσκολο. Με βοήθησε πολύ όμως. Απλώς στην πορεία είχαμε κάτι κλάματα.

Britt: Είμαι ακτιβίστρια για το δικαίωμα των ομόφυλων ατόμων στον γάμο εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά αν και έχω δώσει τις δικές μου μάχες γι' αυτό, δεν είχα καταλάβει ποτέ τους συναισθηματικούς δεσμούς που πάνε πακέτο με τον γάμο όπως τους καταλαβαίνω τώρα.

Οι γονείς μου είναι χωρισμένοι και προέρχομαι από ένα προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον, οπότε μου είναι εύκολο να σκεφτώ το διαζύγιο. Υπάρχει πάντα κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου που σου λέει πως κάτι θα κάνεις σκατά, πως ο άλλος άνθρωπος θα ξυπνήσει δίπλα σου μια μέρα και θα καταλάβει πως δεν είσαι το σωστό άτομο για εκείνον. Για μένα το διαζύγιο είναι μια τρομακτική σκέψη γιατί το έχω βιώσει, άρα η φαταλιστική προσέγγιση θα βρίσκεται πάντα εκεί, αλλά σε ό,τι αφορά το «για πάντα», αν η Isabel ήθελε μια ημέρα να είναι με άλλον άνθρωπο, ή αν ήθελε να φύγει γιατί ήταν δυστυχισμένη, τότε ασφαλώς και θα την άφηνα να φύγει. Άλλωστε, ο απώτερος σκοπός αυτής της διαδικασίας είναι η ευτυχία.

Κάνω ό,τι μπορώ για να την κάνω ευτυχισμένη και αν δεν είναι καλά, δεν θα ήθελα να την κρατήσω κοντά μου μόνο για να είμαι εγώ ευχαριστημένη.

Isabel: Την ημέρα που παντρευτήκαμε, η Britt δούλευε σε μια δικηγορική εταιρεία όπου πάντα είχαν τις ειδήσεις στην τηλεόραση. Ήμουν στο σπίτι και με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει πως πέρασε η απόφαση SCOTUS, πράγμα που σήμαινε πως τα ομοφυλόφιλα άτομα μπορούσαν πλέον να παντρευτούν. Οπότε μου λέει: «Ας το κάνουμε! Ας το κάνουμε τώρα». Πιστέψαμε ότι κάπως θα ανατρεπόταν, αλλά πως τουλάχιστον θα μπορούσαμε να είμαστε παντρεμένες για μερικά λεπτά. Οπότε υποθέτω πως υπό μία έννοια μου έκανε πρόταση. Για μένα, εκείνη η μέρα είχε μια αίσθηση ενοχής, γιατί έβλεπα ζευγάρια μεγαλύτερης ηλικίας, που ήταν πολύ περισσότερο καιρό μαζί σε σχέση, μαζί με εμάς, τα οποία πάλευαν γι' αυτό και ήλπιζαν γι' αυτό όλη τους τη ζωή. Βλέποντάς τα λοιπόν και συγκρίνοντάς τα με εμάς, ένιωθα κάπως ένοχη.

Kaitlyn: Είμαστε λίγο γρήγορο ζευγάρι. Γνωριστήκαμε τον Αύγουστο και συγκατοικήσαμε τον Νοέμβρη. Πήραμε σκύλο. Αρχίσαμε να μιλάμε για τον γάμο τον Γενάρη. Αρραβωνιαστήκαμε τον Μάη. Επειδή τα πράγματα πήγαν τόσο γρήγορα, σε κάποια φάση κάναμε ένα βήμα πίσω και είπαμε: «Θέλουμε να μην παντρευτούμε γιατί μας ενδιαφέρει τι εκτιμούν οι άλλοι ως "νωρίς"; Ή θέλουμε να το κάνουμε επειδή είναι κάτι που μας κάνει να αισθανόμαστε χαρούμενοι;»

Στην αρχή είχα κάποιους δισταγμούς. Δεν είπα καν στα κοντινά μου πρόσωπα, στις φίλες μου από το λύκειο, πως θα συγκατοικούσαμε και πολλές από αυτές εξεπλάγησαν όταν έμαθαν ότι αρραβωνιαστήκαμε. Είχα φιλικά πρόσωπα που ήταν πολύ υποστηρικτικά και καλά με όλο αυτό, αλλά και κάποια που δεν μου έχουν πει τίποτα. Πονάει όμως πολύ λιγότερο από όσο περίμενα. Ό,τι κι αν έχει γίνει, εγώ και ο Sebastian λέμε πως «αυτό είναι κάτι που αισθανόμαστε ως σωστό».

Sebastian: Προέρχομαι από χωρισμένη οικογένεια. Θυμάμαι να βλέπω τη μητέρα μου τη στιγμή που έπιασε τον πατέρα μου να την απατά με μια άλλη. Ήμουν περίπου οκτώ χρονών και θυμάμαι να με σημαδεύει αυτή η στιγμή, να βλέπω τη μητέρα μου να πέφτει κάτω και να κλαίει. Η σχέση τους ήταν κακή, οπότε είχα διαστρεβλωμένη αίσθηση του γάμου λόγω των γονιών μου, αλλά ταυτόχρονα είχα φοβερούς θείους με εκπληκτικές συζύγους και έβλεπα πως οι σχέσεις προέκυπταν από την ομαδική δουλειά. Τίποτα δεν είναι τέλειο, αλλά χτίζεις για να δημιουργήσεις κάτι. Όταν γνώρισα την Kaitlyn, για μένα ο γάμος ήταν ο απόλυτος τρόπος για να δείξουμε ο ένας στον άλλον πως ήμασταν 100% σίγουροι πως το μέλλον μας ήταν κοινό. Είτε αυτό σήμαινε πως θα γυρίζαμε τον κόσμο ως κολλητοί είτε πως θα δημιουργούσαμε μια οικογένεια. Θέλουμε να κάνουμε βέβαια κάποια πράγματα πριν καταλήξουμε εκεί, αλλά ο γάμος μας ήταν ένας τρόπος να τιμήσουμε την αγνότητα της αγάπης μας και τη δέσμευσή μας.

Η Angela Almeida είναι δημοσιογράφος με έδρα το Queens της Νέας Υόρκης. Μπορείτε να διαβάσετε άρθρα της στα The Atlantic, MSNBC.com, και Elle.com, μεταξύ άλλων. Ακολουθήστε την στο Twitter.

Περισσότερα από το VICE Οι πιο Αστείες Ιστορίες Νέων που Πιάστηκαν στα «Πράσα» την Ώρα του Σεξ

Ιστορίες όπου το Rimming Πήγε Ανέλπιστα Στραβά

Μαθήματα Ελληνικής Τηλεόρασης: Όταν όλα τα Υπόλοιπα Αποτύχουν Δείξε Λίγο Κώλο