Ζωγραφίζοντας Ένα Δωμάτιο με Ποίηση σε Γκράφιτι

Το VICE κάθε εβδομάδα θα παρουσιάζει τις εργασίες των φοιτητών που εκπονήθηκαν στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Δημοσιογραφίας - "Η δημοσιογραφία και η δημοσιογραφική αφήγηση στην Τηλεόραση" του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου με θέμα Graffiti- Τέχνη ή Βανδαλισμός; Δείτε ολοκληρωμένη την εργασία, εδώ.

Δείτε εδώ τι λένε η καθηγήτρια-υπεύθυνη του εργαστηρίου τηλεόρασης Ιωάννα Βώβου και ο δημοσιογράφος Χρίστος Καλουντζόγλου.

Η ποίηση, το πινέλο και η μπογιά συνδέονται με ένα μαγικό τρόπο για να «περιγράψουν το κενό». Έναν άδειο, λευκό τοίχο που βάφτηκε, σαν το πυκνό χιόνι, από τα χρώματα της φαντασίας και τη ψυχή ενός ανθρώπου που ζητά την ελευθερία. Μια ελευθερία που πηγάζει από την τέχνη του γκράφιτι.

Το γκράφιτι και η ποίηση γίνονται συνένοχοι στο πιο όμορφο «έγκλημα». Στην διακόσμηση ενός τοίχου σε ένα δωμάτιο, που επιτακτικά τώρα πια σε καλεί να μάθεις την ιστορία του. Την ανάγκη εκείνη που τον μετέτρεψε σε καμβά ενός καλλιτέχνη γκράφιτι. Δύο μορφές τέχνης αρκετά διαφορετικές κι όμως τόσο ίδιες, επιτρέπουν στον καλλιτέχνη να ενώσει άψυχες γραμμές που παίρνουν ζωή με την τελευταία πινελιά ρομαντισμού που τους αποδίδεται διαμέσου της ποίησης.

Μην αναζητήσεις το τοίχο σε κάποιο στενό της πόλης, δεν θα τον βρεις εκεί. Βρίσκεται σε ένα σπίτι, στο δωμάτιο ενός ανθρώπου που αποφάσισε πως η λαϊκή τέχνη του γκράφιτι ταιριάζει απόλυτα με την μακρινή και αποστασιοποιημένη μαγεία της ποίησης. Το κενό του τοίχου καλύφθηκε για πάντα από την ποίηση του Ντίλαν Τόμας, του Ουαλού ποιητή και αυτουργού, ίσως, του «εγκλήματος» που μας συμβουλεύει να μην είμαστε αγαθοί απέναντι στην καλή νύχτα. «Do not go gentle into that good night». Και ο τοίχος δεν θα είναι ποτέ πια λευκός και αγαθός γιατί θα διακοσμείται από τις αιώνιες τέχνες του γκράφιτι και της ποίησης.

Και εν αρχή τα πάντα ήταν κενά
Απάνω στο λευκό χαρτί
Απ' το σκοτάδι γεννήθηκε το φως

Και μέσα από αυτό η ελπίδα
Η ελπίδα γέννησε τη ψυχή
Και μέσα από αυτή γεννήθηκε ο άνθρωπος

Πυκνό χιόνι σκεπάζει τώρα τη ψυχή
Και ο ήλιος δε τη βλέπει
Μαύρα πέπλα βαραίνουν τη πόλη

Μα μονάχα ένα πινέλο
Βουτηγμένο στα χρώματα της φαντασίας
Μια μπογιά ποτισμένη

Απ' την ανάσα της ψυχής
και ένα δάχτυλο
σκισμένο από αγανάκτηση
φτάνουν

Για να βάψουν τα μαύρα πέπλα,
Για να λιώσουν το πυκνό χιόνι
Και να ζωντανέψουν
Το κενό

Απάνω στο λευκό χαρτί
Του κόσμου. ..

(Tο ποίημα είναι του Δημήτρη Αποστολόπουλου)

Για το συγκεκριμένο ρεπορτάζ εργάστηκαν οι Αποστολοπούλου Βικτωρία, Λάλη Εύα-Άννα, Λέντα Φωτεινή, Μάκαρη Κατερίνα, Παναγιωτοπούλου Ιωάννα κι όπως λένε: «Στόχος μας ήταν να κατορθώσουμε μέσα σε μια μέρα να ζωγραφίσουμε έναν τοίχο και παράλληλα να δημιουργήσουμε το θέμα μας. Οι δυσκολίες ήταν αρκετές με κυριότερη το χρονοβόρο της διαδικασίας και φυσικά την κούραση του γυρίσματος χρησιμοποιώντας ως βασικό εργαλείο τις κάμερες μόνο των κινητών τηλεφώνων μας. Ωστόσο, όσο ακατόρθωτο κι αν φαινόταν στην αρχή αποδείχτηκε μέσα από το αποτέλεσμα ότι άξιζε και μας αντάμειψε συνολικά».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.