We proefden allerlei smerige eetbare wiet-meuk zodat jij het niet hoeft te doen

De souvenirwinkels van Amsterdam liggen er vol mee: snoepjes, koekjes en andere lang houdbare producten die volgens de verpakking iets met wiet te maken hebben. Waarom je deze snacks met ingrediëntenlijsten vol dubieuze schimmigheid zou kopen is een groot raadsel. Voor de smaak hoef je het waarschijnlijk niet te doen, en écht psychoactief eten haal je legaal bij smart- en coffeeshops. Maar dat laatste gaat voor toeristen veranderen, als het aan burgemeester Femke Halsema ligt. Er is namelijk een plan om de cannabisverkoop aan buitenlanders te verbieden. Jezelf misselijk eten aan wietchocolaatjes zal voor hen dan de enige manier om een legale high na te streven. 

We besloten de souvenirwinkelmeuk aan een serieuze smaaktest te onderwerpen, uit solidariteit met onze toeristenvrienden en om erachter te komen of je er misschien toch stiekem een beetje stoned van kan worden. We kochten voor 75 euro aan wietproducten in een souvenirwinkel en probeerden ze uit. Dit is onze ranking.

Deze brownie ziet er aantrekkelijk uit, met grove stukken hazelnoot die met het beslag zijn meegebakken. Maar het valt tegen. De smaak is ontzettend droog en muf, alsof je per ongeluk je tanden hebt gezet in zo’n gebakje dat al de hele dag in de zon is tentoongesteld in de etalage van een Nutella-winkel, tussen de stofnesten en de ingedroogde muizenkeutels. Een van de testers spuugt het meteen uit. “Ik ga hiervan kokhalzen,” stelt hij vast. “Waarom is alles zo nasty?!” roept een ander. 

Worden we er stoned van? Nee.

Deze lolly is zeer grondig in plastic folie gerold: totaal ongeschikt om te eten als je al een stukje op weg bent richting de stonedheid. Het minutenlange gefrutsel met de verpakking loont bovendien niet echt de moeite. “Dit smaakt alsof je aan een straat likt,” zegt de eerste proever verontwaardigd. Een ander omschrijft de lolly als “Tsjernobyl op een stokje”, maar wil er verder niet veel over kwijt. De blik in z’n ogen is leeg. 

Worden we er stoned van? Nee.

Deze koekjes zijn volgens de verpakking very effective, wat natuurlijk een prachtige belofte is zolang nergens wordt aangegeven wat dat effect dan precies is. Een hap nemen voelt alsof het weer 2013 is en je meedoet aan een of andere droge cracker-challenge voor het YouTubekanaal van een vriend van je broertje: het is zo droog en broos dat al het speeksel uit je mond verdwijnt en je alleen nog met jammerlijke keelgeluidjes om een slokje water kunt smeken. De kunstmatige wietsmaak is intens. “Heel erg vies.” 

Worden we er stoned van? Nee.

Het matzwarte blikje en vooral ook de merknaam SoStoned zijn veelbelovend. De drank heeft een kleur die één tester omschrijft als “goud” en een ander als “pis”. De smaak is eigenlijk heel normaal, “als Red Bull met een zuurtje”. Er blijft een restje achter in een glas en daar komen opvallend veel vliegen op af. 

Worden we er stoned van? Nee.

Er gebeurt heel veel op deze verpakking: we zien gemalen hazelnoten en wietbladeren tegen een vagelijk tropische achtergrond, het wapen van Nederland en het gezicht van Bob Marley, die bij dit alles goedkeurend lijkt te lachen. “Het smaakt naar salmonella”, zegt iemand, een actuele referentie aan het Kinderchocolade-debacle. Er zitten kleine hennepzaadjes in deze chocoladereep, wat wel een interessant mondgevoel oplevert, maar de smaak van vochtig karton niet helemaal kan verbloemen. 

Worden we er stoned van? Nee. Het enige dat high is, is de prijs, namelijk 5 euro voor een reep extreem goedkoop geproduceerde suikermeuk. 

Op de verpakking van deze pastelkleurige snoepjes staat het silhouet van een man met een volle baard en bril, dat je vooral tegenkomt als logo van scheerschuim en ‘ambachtelijke’ barbierszaken. Wat er niet op de verpakking staat: de ingrediënten. Wat er precies inzit weten we dus niet, maar het smaakt alsof iemand alle gestolde restjes van de vloer in een snoepfabriek heeft geschraapt en tot dit product heeft gesmolten. In het midden van elk snoepje zit een klein wietplantje, dat is wel nice. 

Worden we er stoned van? Nee.

Het is een onooglijk stukje cake, maar deze brownie met ‘White Widow’ smaakt best oké. Het doet denken aan de brownies die je vroeger zelf bakte op kinderfeestjes, die je dan zelf mocht versieren met slagroom, smarties en vruchtenhagel en waar je dan heel erg misselijk van werd. Van alle producten die we deze middag hebben geproefd is dit opvallend genoeg de enige zonder wietsmaak.

Worden we er stoned van? Waarschijnlijk niet. 

De verpakking schreeuwt medicijnkastje, en de ingrediëntenlijst ziet er ook buitengewoon heilzaam uit: kamille, citroenbalsem, citroengras, duindoorn, oranjeolie-aroma (?) en tien procent hennepzaad. Dit alles smaakt gewoon naar kamillethee. 

Worden we er stoned van? Nee. 

Deze kauwgom is taai en valt in je mond meteen in stukjes uit elkaar, maar de smaak is op zich niet verkeerd. Iemand omschrijft het als “sauna-achtig”. Net als de thee smaakt het heilzaam, bijna verkwikkend. Als hier daadwerkelijk werkzame bestanddelen in zouden zitten, zou het een prettige manier zijn om jezelf stoned te kauwen. 

Worden we er stoned van? Bijna.