IMG_4893
Sport

Het verhaal van de Armeense voetbalmoeder in Heerenveen

Ze vluchtte uit Armenië en werd een tweede moeder voor spelers als Hakim Ziyech en Miralem Sulejmani.
Dave Aalbers
foto's door Dave Aalbers

Een tijdje terug interviewde ik twee oud-spelers van SC Heerenveen: Goran Popov en Danijel Pranjic. Allebei raakten ze niet uitgepraat over de vrouw die hun tijd bij die club zo prettig had gemaakt. Ze gingen dagelijks bij haar eten en werden behandeld alsof ze haar zonen waren. Ze hadden het over Nazan Sahakyan (60), een vrouw die er al bijna zeventien jaar voor zorgt dat spelers van SC Heerenveen zich thuis voelen in Friesland. Na al die verhalen werd ik erg nieuwsgierig naar deze voetbalmoeder van SC Heerenveen. Hakim Ziyech woonde bij haar in huis en zelfs Marco van Basten kwam als trainer bij haar thuis eten.

Advertentie

Tegenwoordig is mevrouw Nazan bijna dagelijks op de club te vinden om ontbijtjes voor de spelers te maken. Daar spreek ik dan ook met haar af, in het spelershome van het Abe Lenstra Stadion. Nazan heeft zwart haar en draagt een jurk in de kleuren van SC Heerenveen.

Nazan

Haar man was een profvoetballer in Armenië en Rusland in de jaren tachtig, maar werd later op brute wijze vermoord. Een van de daders kwam vrij, waardoor ze geen andere optie had dan Armenië te ontvluchten. Met een dertienjarige dochter en een zoontje van tien kwam ze in 2001 in Nederland terecht. Eerst in Zwolle, later in een AZC in Kampen. Haar zoon ging uiteindelijk in IJsselmuiden voetballen en viel daar op bij scouts van PEC Zwolle, PSV en SC Heerenveen. De keuze viel uiteindelijk op Heerenveen, omdat de club het gezin een flatje aanbood.

In die flat woonden ook veel andere spelers van Heerenveen. Nazan sprak nog geen Nederlands, maar ze had wel een paar scherpe ogen. Regelmatig kwamen er spelers laat en vermoeid na de training thuis met honger. “Ik ging de hele dag koken,” vertelt ze. Ze kookte grote pannen soep en bakte pizza’s voor de spelers. Ze zag veel van de spelers in de flat ook regelmatig met natte kleding richting de training gaan, omdat ze te laat waren met wassen. “Ik kon daar als moeder niet tegen,” zegt Nazan. Elke dag verzamelde ze de kleren van de spelers en zorgde ze ervoor dat ze weer schoon en opgevouwen klaar lagen voor de jonge voetballers.

Advertentie

Voor veel jonge spelers werd Nazan een tweede moeder. Sommigen woonden daadwerkelijk bij haar in huis, anderen kwamen na de training bij haar over de vloer vanwege het warme gevoel en het lekkere eten. Spelers als Michael Bradley, Maceo Rigters, Joey van den Berg en Samuel Armenteros waren niet bij haar weg te slaan. Nazan begint te stralen wanneer ze begint over Miralem Sulejmani, die als piepjong talent bij haar in de flat kwam wonen. Ze vertelt dat hij veel last had van heimwee toen hij net over was uit Servië. “Och Mikki, hij is echt mijn kind,” zegt ze.

Nazan en Martin Odegard.

Nazan met Martin Ødegaard.

Vanwege de heimwee klopte Sulejmani regelmatig ‘s nachts bij haar aan. “Hij wilde bij mij liggen, omdat hij zijn moeder zo miste,” vertelt ze. De geur van Nazan deed hem denken aan zijn eigen moeder, en zo waande Sulejmani zich weer even thuis in Servië. Toen Nazan later bij de moeder van Sulejmani informeerde, bleken ze inderdaad dezelfde parfum te dragen.

Na drieënhalf jaar kreeg Nazan een upgrade van Heerenveen en verruilde ze haar flatje voor een huis. Meerdere voetballers en spelersvrouwen hielpen haar met verhuizen. De eerste gastspeler die ze in het nieuwe huis kreeg was Hakim Ziyech. Ze waren aan het barbecuen in de nieuwe tuin op het moment dat hij, zijn broer en moeder kwamen aanlopen. Nazan zal nooit vergeten hoe de kleine Ziyech haar vrolijk begroette en meteen een knuffel gaf. “Daarna ging ik met de moeder van Hakim praten en voor ik het doorhad stond hij alweer buiten te spelen met een bal.”

Advertentie

In die tijd woonde Ziyech met twee andere gastspelers in het nieuwe huis van Nazan. Ze vergeet nooit meer dat ze een dertienjarige Ziyech met de andere spelers hoorde praten in de badkamer: “Jongens, morgen is Nazan jarig, we gaan bloemen halen!” Nazan ving het gesprek op en liep de trap af naar beneden. Daar begon ze ineens te huilen. “Ik vond het zo mooi. Hij was zo jong en denkt aan mij!” Nazan laat zien dat ze nog regelmatig contact hebben. Er worden vooral hartjes over en weer gestuurd.

Hakim Ziyech met Nazan

Nazan met een jonge Hakim Ziyech.

Er kwamen regelmatig allerlei spelers bij haar over de vloer om een potje te gamen, wat te eten of te slapen. In de tijd dat Marco van Basten trainer was in Friesland hoorde hij veel goede verhalen over de sfeer bij Nazan thuis. Ze weet nog goed dat ze boodschappen aan het doen was op het moment dat een jonge Bilal Başaçıkoğlu haar ineens belde: “De trainer komt ook eten vanavond.” Nazan had Van Basten al weleens in het stadion gesproken, maar toch was het wel spannend dat een van de grootste Nederlandse voetballers een hapje kwam eten.

Başaçıkoğlu en keeper Kristoffer Nordfeldt hielpen haar met het schillen van de aardappels. Nazan maakte kip, aardappel, rijst en lahmacun. Op het moment dat Van Basten binnenkwam, lagen Nordfeldt en Alfred Finnbogason uitgestrekt op de bank. Luciano Slagveer en Başaçıkoğlu zaten op het tapijt. Net alsof ze in hun eigen woonkamer lagen. Terwijl de spelers de tafel dekten, stond Van Basten om zich heen te kijken. “Wat bijzonder hier,” zei hij. Nazan zal die dag nooit vergeten. “Het was uiteindelijk heel gezellig en hij vond de lahmacun gelukkig heel lekker.”

Advertentie

Nazan zorgde continu voor jonge spelers en haar huis werd ook de plek waar spelers hun hart konden luchten. Ze had alles op de rit, tot ze in 2015 zelf ineens in de moeilijkheden terecht kwam. Ze kreeg te horen dat haar verblijfsvergunning zou verlopen en ze met haar kinderen weer terug moest naar Armenië. “Zonder Heerenveen waren we niet meer in Nederland geweest,” vertelt Nazan. Ze was in die tijd te gast bij Pauw, waar ze steun kreeg van Ron Jans en spelers als Marten de Roon en Nordfeldt.

Alle liefde die Nazan door de jaren heen in de spelers had gestoken, kwam nu van alle kanten terug. 91 spelers, waaronder Ziyech, Pranjic, Popov en Lasse Schöne schreven brieven. Tijdens een wedstrijd tegen Feyenoord droegen de mascotte en alle spelers een shirt met de tekst: ‘Nazan moet blijven!’ Ze zat zelf in het stadion en in de veertiende minuut stond iedereen in het stadion op en begon te klappen. “En het mooiste dat ze zongen was: Nazan is een super Fries!”.

Nazan

Alle acties van de spelers en de club hadden uiteindelijk effect, want minister Klaas Dijkhoff besloot uiteindelijk dat de familie in Nederland mocht blijven. “Altijd als ik hem op tv zie, denk ik: dat is onze lieve man.” Het moment dat ze het nieuws hoorde van haar advocaat, moest ze huilen van blijdschap. Iedereen was opgelucht. “Caner Cavlan kwam meteen naar ons toe en moest huilen voor onze voordeur,” vertelt ze.

Verschillende mensen van Heerenveen kwamen met bloemen en haar telefoon stond roodgloeiend met spelers als Pranjic, Sulejmani, Popov en Viktor Elm. “De hele wereld belde,” lacht Nazan. Het hele huis liep vol en het werd een latertje voor Nazan. Toen ze eenmaal in bed lag, hoorde ze midden in de nacht ineens iemand roepen: “Mama, wakker worden!” Het bleek oud-Heerenveen-speler Samir Fazli te zijn. Hij had bij het horen van het nieuws direct een vliegtuig gepakt vanuit Zwitserland, waar hij op dat moment speelde.

Advertentie

Niet zo lang geleden ging Nazan nog naar Macedonië om twee van haar voetbalzoons, Fazli en Popov, te bezoeken. Andersom kan het ook weleens voorkomen dat ze staat te koken en er ineens een speler als Lasse Nilsson met zijn vrouw en kinderen achterom komt lopen. “Dat is zo leuk,” vertelt Nazan. “Ook Elm komt nog weleens zonder aankondiging met zijn vrouw en kinderen vanuit Zweden. Die willen dan niet in een hotel slapen, maar komen dan een week bij ons in huis logeren.”

Inmiddels heeft Nazan ook een vast contract gekregen van Heerenveen. Ze hoopt tot haar 66ste haar brood te verdienen in het Abe Lenstra Stadion en daarna wil ze als vrijwilliger nog langer door bij Heerenveen. Ze is de club voor eeuwig dankbaar. “Heerenveen is alles voor mij. Het is mijn thuis.”

-

Dit is een verhaal uit de serie VICE Sports Clubmeubilair, over mensen die achter de schermen al jarenlang betrokken zijn bij hun voetbalclub. Zie hier alle verhalen uit deze serie. Naast onze geschreven verhalen en video's hebben we nu ook een podcast: De Wereld van VICE Sports. De afleveringen zijn hier te luisteren bij Apple of hier op Spotify: