Hoe vertel je je ouders dat je een pornoster bent?

Op de omslag van de nog te verschijnen bloemlezing Coming Out Like a Porn Star, komt Jiz Lee tevoorschijn uit een roze vulva, terwijl ze een omhoog kruipend T-shirt draagt, haar broek op de enkels. Het lijkt een metafoor: de "genderqueer pornoster" (die het liefst met "zij" aangesproken wil worden) komt tevoorschijn uit de schaduw, zowel op pornogebied als in het echte leven.

Lee heeft in meer dan tweehonderd pornofilms gespeeld, waardoor ze een gerespecteerde queer pornolegende is geworden. "De porno in gaan is een van de beste keuzes die ik ooit heb gemaakt, maar door de vele stigma's weet ik niet hoe ik het mijn familie moet vertellen," vertelt Lee per email. "Daarom ben ik anderen gaan vragen naar hun verhaal."

Coming Out Like a Porn Star , dat uitgegeven gaat worden op 20 oktober, bevat vijftig verhalen van enkele grote namen in de pornoscene – Joanna Angel, Stoya, Annie Sprinkle, Nina Hartley, Conner Habib, en nog veel meer. Allemaal vertellen ze het verhaal over hun coming-out als pornoster bij hun familie, vrienden en dierbaren. "Er zijn een hoop artikelen verschenen van pornosterren die hun ouders vertellen over hun beroep, maar de mainstream media maken de verhalen altijd veel sensationeler dan ze zijn, waardoor het stigma alleen maar groter wordt," zegt Lee.

Dit boek zoekt naar een eerlijk beeld van porno. Sommigen vertellen over de bevrijdende werking van porno, anderen gaan in op de morele aspecten. Zoals Lee schrijft in het boek: "Als we over alle culturele blokkades en taboes heen durven te stappen en rechten krijgen voor de sekswerkers, kunnen we eindelijk een dialoog beginnen over het feit dat mensen in de porno ook gewoon normale mensen zijn."

Ik sprak enkele mensen uit het boek die in de porno werken over hun coming-out, de veranderende seksuele cultuur, en wat zij hopen dat het boek kan bereiken.

VICE: Wanneer werd je carrière zo serieus dat je besloot om uit de kast te komen als pornoster?
Milcah Halili: Toen mensen mijn interview lazen (op The Rumpus), besloot ik om uit de kast te komen. Mijn vrienden wisten er wel van, dus een echte coming-out kan je het niet noemen, maar uiteindelijk zou mijn familie toch wel vragen gaan stellen over mijn werk, dus besloot ik het ze te vertellen. Mijn vader reageerde een beetje patriarchaal, maar mijn moeder bekeek het vooral vanuit een kapitalistisch oogpunt; ze zei: "Ach ja, je verdient er vast een hoop geld mee." Ik had mijn vriendin gevraagd of ik ervoor uit moest komen. Ze zei: "Je moet het wel zeker weten, want het is voor altijd hè?" Ik zei: "Ja, dat weet ik." Mijn vrienden vonden het trouwens te gek dat ik dit deed, die zagen me meteen als een soort superster.

Aan wie vond je het het moeilijkst om te vertellen?
Mijn moeder. Ze reageerde aanvankelijk redelijk kalm, maar toen we het er laatst nog eens over hadden merkte ik dat ze er toch wel erg van onder de indruk was. Ze begon me echt een beetje uit te horen, zo van: "Waarom moet je getest worden? Wat doe je dan precies allemaal?" Op een gegeven moment zei ze: "Ik ben een Filipijnse moeder, ik wil dit soort dingen niet horen." Dat was best wel moeilijk voor me. Ik zat met tranen in mijn ogen. We kwamen op een punt dat mijn moeder zei: "Waarom zoek je geen ander werk?" Ik zei: "Deze baan zorgt ervoor dat ik ernaast kan schrijven, dus daarom wil ik ermee doorgaan."

Voor deze ruzie met mijn moeder, zag ik mijn werk in de porno als een normale baan. Maar na dit gesprek, waarbij ik merkte dat ik emotioneel diep geraakt werd, besefte ik me dat dit een deel van mijn identiteit is. Toen ik na mijn moeders opmerking begon na te denken over wat ik voor ander werk zou kunnen doen, realiseerde ik me pas dat er niks is dat zo goed bij me zou passen als wat ik nu doe.

Waarom wilde je het verhaal over je coming-out graag delen?
Het voelde als een deel van mijn persoonlijkheid. Van nature ben ik een erg open persoon. Ik hou ervan om mensen uit hun comfortzone te krijgen. Daarnaast schaam ik me er niet echt voor; ik vind niet dat het iets is dat ik zou moeten verbergen.

Uit de kast komen kan soms een beangstigende en vervreemdende ervaring zijn. Ik wil dat mensen weten dat het oké is om zulke heftige ervaringen te hebben en zich realiseren dat ze niet alleen zijn. Jiz nam contact met me op – zij zat in de eerste pornofilms die ik ooit zag. Daarom wilde ik gelijk meedoen. Ik hoop dat mensen door het lezen van het boek pornoacteurs op een menselijkere manier gaan zien. Ik denk dat dit boek heel belangrijk is, omdat we in een pornografische cultuur leven. Iedereen kijkt ernaar, maar tegelijkertijd berust er een enorm taboe op. Ik denk dat dat zou moeten veranderen.

VICE: Wanneer werd je carrière zo serieus dat je het gevoel had dat je uit de kast moest komen als pornoster?
Dale Cooper: Er is een periode in mijn leven geweest dat ik alleen geld verdiende met het werken in de seksbranche. Als mensen me vroegen wat ik deed was ik daar altijd eerlijk in. Ik vind niet dat het iets is om je voor te schamen, dus ik probeerde op een bepaalde manier een goede ambassadeur te zijn; ik stak mijn hoofd boven het maaiveld uit. Ik denk dat ik er in die periode dus ook het meest open over was.

En ik mag niet klagen over hoe er op gereageerd werd. Al mijn vrienden staan achter me, veel mensen zijn zelfs trots op wat ik doe Onlangs deed ik mee aan een serie evenementen waar mensen die niet in de business zitten op afkwamen, speciaal voor mij. Dat is wel echt vet. Daarnaast is het tof om mensen als Jiz en andere auteurs van Coming Out Like a Porn Star te kennen. Er moet nog veel gebeuren om de stigma's kwijt te raken. Daarom is het te gek om te zien dat er zoveel slimme, bekwame mensen zich daarvoor inzetten.

Hoe goed moet je mensen kennen voordat je ze vertelt dat je in de porno-industrie werkt?
Ik ga niet veel berekender om wat betreft werk of relaties dan dat andere mensen doen. Er gaan wel altijd vragen door je hoofd wanneer je mensen ontmoet, zoals: Zou deze persoon me herkennen? Hoeveel weet hij van mij? Maar ja, ik denk dat wel meer mensen dat wel hebben. Ook als je niet in de porno zit. Iedereen zet z'n kop op Facebook en Instagram.

Aan wie vond je het het lastigst om te vertellen dat je in de porno zit?
Waarschijnlijk aan potentiële partners. Het vertellen vond ik niet eens zo moeilijk, maar ik was bang dat ze me niet zouden accepteren. Ik bedoel, iedereen die ik date zou mij moeten steunen in mijn werk, omdat ik me er zelf erg goed over voel. Ik mag mezelf gelukkig prijzen met de mensen met wie ik gedatet heb. Het waren toffe personen, die open stonden voor mijn werk. Gelukkig.

En je familie?
Mijn familie weet er niks van, en ik heb liever ook niet dat ze het weten. Vandaar mijn artiestennaam. Ik schaam me niet voor het werk, maar ik denk niet dat we in de maatschappij op zo'n punt zijn dat iedere ouder zou zeggen: "Goed bezig zoon! Je spreidt je benen voor de camera." Ik weet dat ik dat wel tegen mijn kind zou zeggen.

Waarom denk je dat er nog niet eerder een boek met coming-outverhalen zoals dit is uitgekomen?
Wat Coming Out Like a Porn Star zo speciaal maakt is dat we aan de vooravond staan dat Amnesty International's Board of Trustees de rechten van de sekswerker goedkeurt, zodat die rechten onder de paraplu van de mensenrechten gaan vallen. Dat zou een grote ontwikkeling zijn. Het is tegenwoordig belangrijker dan ooit dat de stemmen van sekswerkers gehoord en gewaardeerd worden en dat zij de mogelijkheid krijgen om hun geweldige ervaringen en talenten te uiten.

VICE: Wanneer had je het gevoel dat je 'uit de kast' moest komen als pornoster?
Gala Vanting: Mijn leven veranderde behoorlijk toen ik in de porno-industrie ging werken. Ik verhuisde bijvoorbeeld naar een ander continent. Ik had dus niet echt de optie om niet naar buiten te treden als pornoster. Ik kon natuurlijk wel gewoon liegen over wat ik deed, en dat deed ik ook tegen sommige mensen, maar sekswerk is altijd wel iets geweest dat ik deel uit wilde laten maken van mijn identiteit. Voor buitenstaanders leek het misschien alsof mijn keuze om porno te gaan maken een overhaaste beslissing was, maar het was iets waar ik al lang mee bezig was.

Wat waren de reacties van je vrienden en familie?
Over het algemeen steunden mijn vrienden en familie me, zelfs de mensen die het niet helemaal begrepen of bepaalde vooroordelen hadden. Ik had het gevoel dat er een algemeen vertrouwen was in mijn vermogen om mijn eigen keuzes te kunnen maken. Tegenwoordig is het wel zo dat als mensen mijn werk niet accepteren of er enthousiast van worden, ik ze niet toelaat tot mijn vriendengroep. Daardoor heerst in mijn sociale kring een sekspositieve sfeer, en hoef ik niet vaak te dealen met negatieve reacties.

Waarom wilde je jouw verhaal delen?
De beste manier om met de stigma's rond sekswerk om te gaan is volgens mij om media te creëren die door sekswerkers zelf gemaakt wordt. Ik denk dat het belangrijk is om de verhalen van sekswerkers door sekswerkers zelf op te laten schrijven, in plaats van dat de mainstream media dat voor ons doet. Er is op dit moment een culturele fascinatie voor sekswerk, porno en de keuze om daar deel van uit te maken. Deze verhalen worden meestal geschreven door mensen van buiten de pornowereld die het zelf niet meegemaakt hebben. Voor mij is het belangrijk om een bijdrage te leveren aan de acceptatie van sekswerk, en dat is ook een van de redenen geweest dat ik zelf porno ben gaan maken.

Ik denk ook dat het boek een mooie manier is om te laten zien dat mensen in de pornowereld iets te melden hebben. Iets wat verder gaat dan onze optredens, de publiciteit of het geld dat we verdienen. Dit geeft verdieping aan het culturele begrip van hoe het is om te leven als een sekswerker of pornoacteur.

foto door Julian Cash

VICE: Wanneer werd je carrière zo serieus dat je de behoefte voelde om naar buiten te treden als pornoster?
Annie Sprinkle: In de jaren zeventig was er nog geen internet, waardoor mensen die in de porno zaten een dubbelleven konden leiden. Voor mij was dit geen optie omdat ik heel slecht kon liegen. Veel mensen die vroeger een dubbelleven leidden moeten nu, door de komst van internet en de daarbij horende terugkeer van oudere pornofilms, opeens uit de kast komen als pornoster.

Denk je dat het nu anders is voor pornosterren om uit te komen voor hun beroep dan het in de jaren zeventig was?
Ja, en dat komt vooral door het internet. Alles verspreidt zich nu razendsnel, waardoor het veel moeilijker is om je pornocarrière geheim te houden. Daarnaast werd je in de jaren zeventig en tachtig opgepakt als je porno maakte. We waren buitenbeentjes. Als je een introductiescène op straat opnam kon je niet zeggen: "O, we maken een seksfilm!" We zeiden altijd maar dat een studentenproject was. Als mensen erachter kwamen dat we een pornofilm maakten, konden we gearresteerd worden. Meestal lieten ze de aanklacht uiteindelijk wel vallen, maar dan was je wel al een berg geld kwijt aan advocatenkosten en boetes.

Hoe eerlijk kon je zijn over wat je deed gezien de wetgeving in die tijd?
Het was een beetje als het roken van wiet. Wiet was ook illegaal. Als je gepakt werd met een joint werd je in de gevangenis gegooid, maar mensen accepteerden het op een bepaalde manier wel dat er anderen waren die een joint hadden. Je veroordeelde niemand die een joint rookte, maar je wist wel dat ze een groot risico namen. Het maken van porno wordt nu gezien als een creatieve uiting. Toentertijd protesteerden we tegen Ms. Magazine omdat ze een discussiepanel hadden georganiseerd over pornografie, maar niemand uit de pornowereld hadden uitgenodigd. Ms. Magazine was erg anti-porno. Het idee van feministen die positief over seks dachten bestond nog niet eens in de jaren zeventig. Het was een taboe, en werd gezien als schaamtevol.

Hoe reageerde je familie toen je vertelde dat je in pornofilms speelt?
Ik denk dat iedereen behoorlijk verrast was omdat ik eigenlijk erg verlegen ben, maar het waren relatief intelligente en openminded mensen. Er waren veel artiesten binnen onze familie die de creatieve drang om iets te maken wel begrepen. Ik denk dat mijn familieleden wel bang waren dat ik aan de drugs of drank zou raken. Maar dat gebeurde natuurlijk niet. Ik deed het om films te kunnen maken, omdat ik iets creatiefs wilde doen en op zoek was naar seksueel avonturen.

Hoe hoop je dat het boek ontvangen wordt, en welk effect hoop je dat het heeft op de seksindustrie?
Er werken tegenwoordig enorm veel mensen in de seksindustrie, en ik denk dat het goed is als zij daar eerlijk over kunnen zijn tegen de buitenwereld. Ook hoop ik dat het mensen die in de pornowereld werken dichter bij elkaar zal brengen. De seksindustrie kan erg competitief zijn; er zijn veel kliekjes en er wordt soms erg kritisch gedaan over leeftijd. Daarom is het mooi dat het boek is geworden dan over meerdere generaties van pornosterren gaat.

Sekswerkers handelen in fantasieën, maar dit boek gaat veel meer over de realiteit. Het is altijd leuk om een kijkje achter de schermen te krijgen en te zien hoe het leven van pornosterren eruitziet wanneer ze niet voor de camera staan. om in de kast te kijken. Daarom ben ik ook zo blij met de omslagfoto van het boek, waarop Jiz uit een vulva komt. Het is alsof je diep in de vulva probeert te kijken, achter de coulissen van de vagina.