Grote katten roei je uit met grote honden

Foto door Jake Weigl 

In het Noordelijk Territorium van Australië vind je dieren die groter en gekker zijn dan waar ook ter wereld. Het verbaasde dan ook niemand dat er in juni opeens verhalen de ronde deden over twintig kilo wegende wilde katten, die kleinere en zwakkere beestjes zonder pardon aan stukken zouden scheuren. Inmiddels is het bizarre nieuwtje uitgegroeid tot een probleem. De monsterkatten worden steeds groter en hun vraatzucht en moordlust is zo groot, dat de biodiversiteit en het lokale ecosysteem gevaar lopen.

Greame Gillespie is verantwoordelijk voor de terrestrische biodiversiteit in het Noordelijk Territorium, maar toen ik hem onlangs aan de telefoon had, leek hij zich weinig zorgen over de katten te maken. Volgens Greame zijn de zogenaamde monsters niet veel groter dan een uit de kluiten gewassen huiskat, al gaf hij wel toe dat ze voor problemen zorgen. “Zelfs een kleine kat eet op een dag meerdere vogels, reptielen of kleine zoogdieren,” zei hij. “Dus als je dat bij elkaar optelt, kan een kat tot wel 2000 dieren per jaar oppeuzelen.”

Georgia Vallance, een onderzoekster die de magen van de wilde katten opensneed om te zien wat er allemaal in zit, is het met hem eens. “Het aantal dieren in de magen van deze katten is schokkend,” vertelde ze. “Een van de katten had resten van twee suikereekhoorns, een buidelrat, een vogel en een paar insecten in z'n buik. En dat is nog maar één kat en wat hij op een dag eet.”

Ondanks hun enorme omvang is het volgen en bestuderen van de katten een stuk moeilijker dan gedacht. “Ze zijn erg geheimzinnig en mysterieus. Het zijn geen groepsdieren en ze leven vooral 's nachts,” legde Graeme uit. “Het is erg moeilijk om ze te vangen. Als je al een keer een wilde kat te pakken hebt gekregen, onthoudt het dier dat en leert hij om vallen in de toekomst te vermijden.”

Dus hebben de wetenschappers logica toegepast die rechtstreeks uit een tekenfilm van Warner Brothers lijkt te komen: ze bestrijden de katten met honden. Dean Yirbarbuk, voorzitter van de boswachtervereniging in Warddeken, vertelde aan een lokale nieuwswebsite dat de honden “gespecialiseerd zijn in katten”. “Ze jagen op de katten en drijven ze hoog in een boom zodat wij ze kunnen verdoven, of grijpen ze op zo'n manier dat wij een zendertje om hun nek kunnen hangen en ze zo kunnen volgen.”

Graeme benadrukte dat alleen de beste kattenvangende honden goed genoeg zijn. “Niet iedere hond is er geschikt voor. Bepaalde rassen zijn er goed in, en dan ook nog eens alleen bepaalde honden binnen die rassen. Als je drie of vier honden traint, zou het best kunnen dat er maar eentje echt geschikt is. Het luistert dus behoorlijk nauw.”

Ik vroeg hem of er geen efficiëntere manieren bestaan om de katten op de speuren – met drones, bijvoorbeeld?– maar hij legde uit dat honden al duizenden jaren gefokt worden om op deze manier te jagen. “Hun reuk en smaak zijn duizend maal sterker dan de onze, waardoor ze enorm goed zijn in het volgen van sporen.”

Het project is overal met enthousiast gejuich ontvangen. Niet alleen als een slimme oplossing voor een natuurprobleem, maar ook als een spannende wedstrijd tussen twee historische aartsvijanden uit het dierenrijk.