We vroegen mensen waar ze aan denken tijdens het masturberen

(Bovenste foto: screenshot van Rihanna's clip voor "You Da One" via Youtube / The Island Def Jam Music Group)

Mijn masturbeergedachten hebben de neiging om vrij regelmatig te veranderen, zodra ik ze uitgeput heb. Net zoals de seksuele opwinding van een nieuwe relatie na een tijd wegtrekt, stompen de prikkels die je brein kan bieden af, en moet je iets nieuws vinden om aan de slag te kunnen.

Ook al zijn het de reinste gedachten ooit, als je probeert om ze aan iemand uit te leggen is er een kleine kans dat dat gesprek goed zal gaan. Meestal bevatten die van mij iemand die ik in het echte leven niet leuk vind – sterker nog, het helpt als ik een fysieke, uitgesproken aversie tegen ze heb. Zo denk ik bijvoorbeeld weleens dat ik een figurant ben in een soort mash-up van Spikes nummer in de musical-aflevering van Buffy the Vampire Slayer, waarin hij zijn shirt losscheurt, van doodskisten afspringt en zichzelf de gewillige slaaf van Sarah Michelle Gellar noemt.

Maar wie ben jij om hierover te oordelen? Jij bent dit artikel aan het lezen, dus uiteraard wil je weten wat de vunzige gedachten van anderen zijn.

Op regenachtige dagen, waarop ik het van mijn eigen ervaringen moet hebben, denk ik melancholisch terug aan het grootse moment in 2016 toen hij gulzig op zijn lip beet. Vorig jaar was ik een tijd met een zeer aantrekkelijke man die mij, tot mijn verrassing, ook zeer aantrekkelijk vond. Toen we een keer bijna seks gingen hebben, trok hij mijn ondergoed uit, en ik spreidde mijn benen. Maar in plaats van iets te doen, zat hij daar gewoon knielend en keek naar mijn vagina alsof het de hemelpoort zelve was, of, zeg maar, een heel koud biertje. En hij beet op zijn lippen.

Het zicht van zijn tanden die op zijn onderlip beten was als een soort woordeloze communicatie van oerverlangen. Niets heeft me ooit meer gewild doen voelen. Ik ben ervan overtuigd dat daar en toen, in dat moment, terwijl ik naar hem keek en hij naar mijn vagina, ik het Walhalla ervaarde. Dat, vrienden, is wat ervoor zorgt dat ik kan slapen op eenzame avonden. Bedankt voor het luisteren en DM me alsjeblieft niet op Twitter.

- Lauren O'Neill

Het bespreken van je mentale masturbatiemap is een gevaarlijk spel. Die van mij is een mengelmoes. Soms denk ik terug aan willekeurige meisjes waar ik onenightstands mee heb gehad en waar ik de wildste shit mee deed, voor zover mijn tamme seksuele smaak dat toeliet. Een brutale bil hier, een borst of twee daar, en waarom niet?! Dit zijn mijn eigen sexy hersenspinsels en zoals dat kleine, engelachtige kind zong in Baz Luhrmanns Romeo + Juliet: "Everybody's free, everbody's free, everybody's free, to feel good, to feel good."

Maar soms nemen mijn hersenen me mee terug naar een paar van de zwaarder wegende seksuele ontmoetingen in mijn leven – de exen die geworteld zijn in mijn onderbewuste – en dan tovert mijn geest de seks tevoorschijn die meer als een diepe, liefdevolle, bindende dans was. Dat zijn slechte masturbeersessies. Die masturbatiesessies zijn alsof je gedwongen wordt om de heerlijkste steak die je ooit geproefd hebt te eten, terwijl je midden in een slachthuis zit. De helft van mijn brein zegt "zó lekker", maar de andere helft schreeuwt: "GA WEG, Tom! Letterlijk overal waar je naar kijkt is emotionele dood. Hoe kun je je aftrekken in een situatie als deze?!"

Dus, zoals ik zei, een mengelmoes.

- Tom Usher

Mijn mentale masturbatiemap gaat door fases. Soms heb ik een onderdanige, dienstige periode, waarin al mijn fantasieën bestaan uit verschillende combinaties van mannen die rond een eettafel zitten, en het mijn taak is om ze af te zuigen tussen de gangen. Op andere momenten is er een "deel"-thema, waarbij ik fantaseer over mijn partner, die me trots aanbiedt aan andere mannen die mij vervolgens neuken in het midden van de woonkamer, terwijl de rest toekijkt en kritiek geeft.

Momenteel gaat mijn primaire fantasie over mannen die zich heel intensief en creatief aftrekken. Ik kijk tv, bespioneer een gast die precies de juiste combinatie bezit van externe verlegenheid, met een hintje van de smerige geheimen die eronder borrelen, en ik beeld me in dat hij alleen aan een bureau zit, gretig gebogen over zijn telefoon of tablet, agressief rukkend. Vertrokken gezicht, broek rond zijn knieën, grommend en zwetend. Heerlijk.

De schoonheid van deze fantasie is dat het realistisch gezien toegepast kan worden op iedereen – mannen die ik ken, beroemde mensen, semi-beroemde mensen of zelfs gewoon willekeurige gasten waarvan ik in de kroeg een glimp opving. Als ze een strak T-shirt dragen of lachen op die scheef-sarcastische manier die zegt: "Ik heb vrijwel zeker een buttplug in mijn bezit en gebruik deze eens per week bij een toegewijde, noeste über-rukbeurt", dan is het nog beter. Het is ook heerlijk recursief. Er zullen gasten zijn die dit lezen en zichzelf aftrekken, terwijl ze denken aan vrouwen die masturberen, die op hun beurt denken aan deze mannen… snap je wat ik bedoel? Het is soort perpetuum mobile, maar dan met masturberen.

- Girl On the Net

Verlangen is altijd iets buiten mezelf geweest, waarmee ik heb moeten breken. Toen ik opgroeide waren er geen echt geseksualiseerde mannen die eenvoudig te bekijken waren. Boybands waren piepend aseksueel, zelfs hun blote borsten waren zo glad en niet-verontrustend als die van een pop. Hoewel ik grotendeels hetero ben, heb ik altijd alleen vrouwen geseksualiseerd. Ik romantiseerde slechts de mannen. Als je porno kijkt, vooral als je jong bent en je niet echt een idee hebt waar je eigenlijk naar op zoek bent, kijk je door de ogen van een man.

Wat me opwond was het idee van wat ze met mij wilden doen – niet wat ik misschien met mezelf wilde doen. Voor mij was de gemakkelijkste manier om klaar te komen altijd om me de beperking van mijn beweging in te beelden – vastgebonden, een hand rondom mijn keel, of mijn haren strak gewikkeld in iemands vuist. In principe dus niet in staat om volledig wederzijds deel te nemen.

Nu ik volwassen ben, is mijn innerlijke seksuele leven een gevecht om dit te herstellen. Ik moet nauwgezet proberen te stoppen met het bekijken van porno zoals porno mij bekijkt, zoals mannen me bekijken. Als ik fantaseer moet ik mezelf er niet meer in betrekken; moet ik proberen buiten mezelf te kijken en moet ik mijn eigen verlangens bepalen; ik moet erachter komen wat ik wil doen, in plaats van wat ik wil dat mij wordt aangedaan. De camera in mijn hoofd wil naar mijn gezicht kijken met de ogen naar boven gedraaid en een pik in mijn mond. Ik was heel lang blij om het zo te laten, maar nu ik probeer ik zulke gedachtes buiten te sluiten.

- Megan Nolan

Toen ik in het tweede jaar van de universiteit zat, struikelde ik over een nieuwsbericht over een van mijn oude leraren uit mijn geboorteplek. Korte versie: deze docent moest een tijd vrij nemen van werk vanwege een seks- en pornoverslaving. Het verhaal was interessant, omdat bleek dat deze persoon "meer dan tienduizend pornografische beelden" in de masturbatiemap van zijn computer had. Ik was geïntrigeerd door het feit dat tienduizend afbeeldingen dus betekent dat je een pornografieverslaving hebt, en daarom checkte ik mijn eigen masturbatiemap.

Ik klikte op "eigenschappen" op een map die 'Matrix Revolutions' heet (omdat geen enkele zichzelf respecterende nerd op die map zou willen klikken om de teleurstellende derde Matrixfilm opnieuw te bekijken) en mijn computer zocht en zocht en zocht vijf minuten lang, terwijl ik besefte dat ik naar een jongensschool was gegaan waar ik nooit seksuele voorlichting had gekregen, en dat ik daardoor gevaarlijk verwrongen was geraakt.

Het uiteindelijke cijfer? Meer dan dertigduizend screenshots van de Britse soapopera Hollyoaks, gescande pornobladen, pornografische cosplay-fotoshoots en andere zaken zaten verstopt in die map. Ik had een periode van diepe depressie in de zesde klas, waarin pornobloopers het enige waren wat ik grappig vond, dus er waren veel scènes waarin mensen op een tafel aan het neuken waren en de tafel ineens brak. Ik had drie keer zoveel porno als iemand die vrij van werk moest nemen, omdat porno het enige was waar hij aan dacht. Kort daarna werd ik lid van de "No Fap"-gemeenschap op Reddit, terwijl ik een van mijn goede vrienden gedetailleerde instructies gaf over hoe mijn computer vernietigd moest worden in het geval dat ik plotseling zou sterven.

- Carl Anka

Ik heb veel gefilosofeerd over waarom ik me vaak inbeeld dat ik word gepenetreerd door aliens terwijl ik mezelf laat komen. De inspiratie komt vrij duidelijk van Japanse hentai en manga – iets waar ik altijd door geïntrigeerd ben geweest en dat ik altijd mooi heb gevonden. Er is een sterk element van onderdanigheid: het idee dat ik me moet overgeven aan de magische manipulaties van een verzonnen monster maakt me opgewonden als zo'n antieke klok in het huis van je oma. Maar ik denk dat de grootste aantrekkingskracht voor mij escapistisch is: wanneer ik fantaseer over iets zo surreëel, zo sterk gescheiden van het alledaagse leven, gelden de normale regels van relaties en seks niet. Ik hoef er niet over na te denken of deze bizarre wezens echt van me houden of me gewon als een stuk vlees zien. Ik voel geen behoefte om me af te vragen of ze stiekem mijn cellulitis afkeuren. In het universum van mythische marsmannetjes, centauren en afwijkende diepzeedemonen kan ik écht geloven dat ik als godin wordt beschouwd.

Dat klinkt nogal triest, ik weet het. Ik heb geen totaal gebrek aan zelfvertrouwen. Ik merkte dat mijn mentale masturbatiemap zich meer richting ruimterariteiten heeft ontwikkeld sinds ik slecht werd behandeld in mijn laatste relatie. De armen en zuignappen van een stotende, kloppende intergalactische kolos zijn een veilige plek om me terug te trekken terwijl ik mijn ego heropbouw. Ik heb geprobeerd te fantaseren over beroemde mensen, maar de realiteit doet af aan mijn genot; voordat ik een orgasme kan krijgen van het idee dat Jason Momoa me neukt, moet ik een achtergrondverhaal verzinnen waarom hij niet meer met Lisa Bonet is en mezelf geruststellen dat ze gelukkig is. Ik moet zelfs tijdens mijn masturbeersessies ervoor zorgen dat ik de vrouwencode niet verbreek.

Ik masturbeer vaak staand en ik hou ervan me een geliefde voor te stellen – menselijk of ET-achtig – die me van achteren benadert. Gisteren dacht ik aan een gast die ik ken die héél langzaam de rits van mijn jurk opendeed en ik focuste me op hoe zijn vingers langs mijn rug naar beneden zouden glijden, terwijl hij vieze dingen in mijn oor fluisterde. Het was intens, duizelingwekkend sensueel en het liet me smelten als een gremlin in een magnetron. Ik hunker naar wat van dit in mijn echte wereld.

– Alix Fox

Kijk, ik weet niet wat er in mijn leven gebeurd is waardoor mijn brein zo fucked is als het is, maar het enige dat me iets van plezier brengt (seksueel of anderszins) zijn heel kleine mannen. Als resultaat daarvan is mijn mentale masturbatiemap niet gevuld met conventioneel aantrekkelijke gasten of prachtige, levendige herinneringen aan seks in vervlogen tijden, maar met mannen van onder de 1,75 m die letterlijk een laag vuil op zich hebben. Ik ben walgelijk, zij zijn walgelijk en het spijt me.

Hier is slechts een van de vele potentiële voorbeelden: iemand die een prominente plaats heeft in mijn eeuwige mentale masturbatiemap is Charlie uit It's Always Sunny in Philadelphia. Niet de acteur, Charlie Day, voor de duidelijkheid; hij is schoon en redelijk aantrekkelijk en lijkt behoorlijk volwassen. Hij heeft een vrouw en kinderen en een leven, en dat is extreem onaantrekkelijk voor mij. Nee. Wie het voor me doet is Charlie Kelly, het analfabete, onfrisse, kattenvoer-etende, letterlijke stinkende personage. Hij is een ongeveer 1,65 meter lange goblin in ranzig thermo-ondergoed met gaten erin en om de een of andere reden is dat het enige ding dat het voor me doet.

– Marianne Eloise