In onze nieuwe serie Blackout doen we verslag van de onderdrukking in Eritrea

In Blackout, de nieuwe serie van Vice News, doen wij verslag van de strijd tegen censuur en onderdrukking. In deze afleveren volgen wij activisten uit Eritrea. Het is een van de strengste regimes ter wereld. Nieuws over het land bereikt zelden het grote publiek.

Er bestaat geen persvrijheid in het land, en er is één televisiezender, en één krant. Bijna iedereen heeft levenslange dienstplicht die te vergelijken valt met slavernij. De paar opgeleiden mensen die er zijn kunnen nauwelijks iets met hun kennis. Vluchtelingen noemen hun vaderland 'het land zonder vooruitzicht.'

Eritrea werd 25 jaar geleden onafhankelijk, maar er volgde niets dan onderdrukking, maar daar is vanwege de censuur nauwelijks verslag van gedaan, in het buitenland. Het enige nieuws dat buiten de grenzen komt is het nieuws die vluchtelingen meenemen.

Ik hoorde voor over de situatie in Eritrea in Tel Aviv. Toen ik daar woonde gaf ik Engelslessen, en één van mijn studenten was een jongen uit Eritrea. Zijn naam was Tekle. Hij vertelde mij over de misdaden, de onderdrukking, en hoe hij gevlucht was.

Van de 5000 vluchtelingen die jaarlijks hun land ontvluchten halen de meesten hun bestemming niet. De greep van de overheid rijkt ver. Intimidaties van het Eritrese regime is ook hier in Nederland een groot probleem.

De mensen die wel aan de greep van de overheid weten te ontsnappen proberen de thuisblijvers in te lichten over de wereld buiten de grenzen van hun thuisland. Ze delen met hen berichten over vrijheid van meningsuiting en het recht om in vrijheid te leven. Maar communicatie is bijna onmogelijk.

Maar 1 procent van de bevolking heeft toegang tot het internet, en 6 procent een mobiele telefoon. De enige manier waarop ondergrondse activisten met elkaar kunnen communiceren is via kleine berichtjes op briefgeld, sattellietradio, Facebook of posters die in de nacht worden opgehangen.

Carl Jung zei dat: "Het enige doel van de mens is om een lichtje aan te steken in het duister," Het werkelijk wonderbaarlijke is hoe we kunnen blijven leven in de moeilijkste omstandigheden, en altijd opnieuw hoop weten te putten uit iets kleins, een briefje, een klein bericht, een bezoek van buitenaf. Dat is misschien de Eritrese vluchteling Fessehaye over sprak toen hij zei dat: "zonder vrije communicatie, kan een land niet groeien."