FYI.

This story is over 5 years old.

Tech

Deze video is een perfecte metafoor voor wetenschappelijk onderzoek

Saai, saai, saai, HOLY SHIT.

National Geographic/YouTube

Mechanisch ingenieur Alan Turchick kreeg vroeger grote kans, net als iedereen te horen dat hij niet mocht vloeken van zijn moeder. In een afgelopen woensdag gepubliceerde video van National Geographic zie je hoe hij daar voor even compleet lak aan heeft. Turchick was de bestuurder van een dropcam die het onderwater landschap van een Russische archipel in de Arctische oceaan moest bestuderen. Uit het niets komt een erg zeldzame Groenland haai langs gezwommen.

De camera werd naar een diepte van 210 meter gestuurd, waar het ruim drie uur aan videomateriaal van grotendeels zand schoot. Het leek een teleurstellende dag te worden. "Er was letterlijk totaal geen leven," zei Turchick in de video. "Ik dacht echt dat we niets meer zouden zien. Op mijn dooie gemak keek ik de video, tot de camera opeens schudde…"

Een moment later komt een Groenland haai in beeld gedobberd. Daarmee is het de eerste van zijn soort die zo ver noordoostelijk is gespot. Turchicks enthousiaste reactie komen veel mensen wel bekend voor. Vooral bij de mensen betrokken met wetenschappelijk onderzoek zal het de mondhoeken omhoog duwen. Er is niets, maar dan ook niets spannender dan de vondst van een veels lang gezochte wetenschappelijk stukje bewijs of iets dergelijks. Maar wat vaak vergeten wordt zijn de jaren – soms decennia – van saai onderzoek die leiden tot de doorbraak. De twee minuten durende video van National Geographic vat het onderzoek goed samen. Of wetenschappers nou licht afkomstig van verre sterrenstelsels onderzoeken, of bizarre eigenschappen van kwantumwerelden onderzoeken, er lijkt een gemeenschappelijk patroon te zijn. Het gaat vaak "saai, saai, saai, HOLY SHIT." Turchicks reactie in de video behoorde overduidelijk tot de HOLY SHIT-fase. De video biedt ons een mooie gelegenheid om de Groenland haai in het spreekwoordelijk zonnetje te zetten. De dieren behoren, met hun gemiddelde snelheid van 0.5 km p/u tot de langzaamste zwemmers van de haaienfamilie. De haaien, die tot wel bijna acht meter kunnen groeien, zijn zó sloom dat wetenschappers lang hebben afgevraagd hoe ze jagen op de snellere beesten. Hoewel wetenschappers het er niet over eens zijn, is onze huidige theorie dat de haai zijn prooien besluipt terwijl ze slapen. Over de Groenland haai is bar weinig bekend. We weten niet hoe ze bevallen, of hoe lang ze leven, en ook hun gedrag als jager is onbekend. Eén ding is zeker: des te meer biologen te weten komen over de dieren, des te meer ze het eens zijn dat het bizarre wezens zijn. Sta mij toe uit te leggen waarom deze haaien zo bizar zijn als ik net beweerde. Om mee te beginnen heeft ruim 90% van de soort een bacterie in hun ogen die hun oogbal wegvreet, en ze daarmee blind achterlaat. Daarnaast is hun vlees erg giftig. Toen een groep sleehonden in 1968 wat vlees van de haai werd gevoerd, kregen ze stuk voor stuk stuiptrekkingen, explosieve diarree, en in sommige gevallen eindigde het zelfs met de dood. Hoewel we weinig weten van hun jaagpatroon, weten we wel dat ze niet kieskeurig zijn. Ze draaien hun hand niet om voor een stukje ijsbeer, paard, eland, en zelfs complete rendieren verorbert hij zonder problemen. Om het nog eens af te maken denken sommige wetenschappers dat de langzame groei de dieren bijna 200 jaar oud laat worden. De video bood ons een kijkje in de vreemde wereld van de Groenland haai. Maar door Turchick ook een onderwerp in het filmpje te maken, liet het ons proeven van de conjunctuurgolf in wetenschappelijk onderzoek.