Waarom trance de beste muziek is om te luisteren als je stoned bent

Dit artikel verscheen eerder op THUMP. Vroeger – toen ik nog een tiener was – begreep ik van trance geen snars. Ik vond het domme muziek vol effectbejag, makkelijke keuzes en bombast. Wat een verschil met hoe ik er nu over denk! Nu vind ik het prachtig. Ik waardeer de messcherpe producties van producers die urenlang zitten te priegelen aan een enkele kickdrum. Opzwepende melodieën die je doen denken aan de ziekste kermisattracties, epische climaxen die nog het meest lijken op een auditieve benadering van gierend hard klaarkomen en natuurlijk mag je het visuele spektakel dat je aantreft in videoclips en op artwork niet vergeten.

Hoe kan het dat mijn smaak in een klein decennium compleet is veranderd? Het antwoord hierop is groen en je kunt het roken. Juist, we hebben het over jonko. Dat zit zo: op een dag was ik in Rotterdam alwaar ik 's middags met een vriend had afgesproken, maar ik was te vroeg en er moest tijd worden gedood. Omdat ik in een fase van mijn leven zat waarin elke seconde draaide om dikke toeters roken, besloot ik een uurtje door te brengen in coffeeshop Sky High aan de Nieuwe Binnenweg. Ik plaatste een bestelling en weldra liep ik naar een vrij tafeltje met in mijn linkerhand een AA'tje en in mijn rechterhand een vijfje wiet.

'Saltwater' van de Britse producer Chicane, met een glansrol voor Moya Brennan van Clannad Aanvankelijk ergerde ik me kapot aan de harde trancemuziek die er gedraaid werd – ik geloof dat A State of Trance, de radioshow van Armin van Buuren, opstond – maar halverwege de joint maakte ik een paradigmaverschuiving mee van heb ik jou daar. Het leek alsof THC de sleutel was die Armins radiogolven kon ontcijferen. De wiet verhoogde mijn hartslag, en door de 140 beats per minuut, de snerpende dikke leadsynths en opwekkende arpeggio's raakte ik, zo leek het wel, elektrisch geladen. Maar zoals het vaak gaat met iets wat je eerst verafschuwde, duurde het nog lang voordat ik zou accepteren dat trance de beste muziek is om te luisteren als je stoned bent.

'Future Fun-Land' van Perpetuous Dreamer (een alias van Armin van Buuren) Het kwartje viel een paar jaar later definitief, toen ik uit nieuwsgierigheid een paar verzamelalbums vol trance binnentrok via Soulseek. In die tijd had ik een gammele laptop, waar ik desondanks – en tot mijn grote vreugde – wel Unreal Tournament op kon spelen. Omdat ik toen in een fase van mijn leven zat waarin ik weinig fucks had om te geven, rookte ik veel wiet terwijl ik op easy mode de ene na de andere m-m-m-m-m-monster kill behaalde – én de meest epische tranceliederen luisterde. Het tempo van de muziek, de snelheid van de game en de hoge hoeveelheid THC zorgden ervoor dat mijn derde oog zich opende. Ik durf te beweren dat ik sindsdien een beter mens ben, met een groter bewustzijn, meer empathie en een beter begrip van wat het betekent om een goed leven te leiden. Dankjewel lieve trance en dankjewel lieve wiet. Jullie zijn mijn grootste vrienden. 420 forever.

Probeer het zelf eens uit, als je ook een beter mens wil worden. Cancel al je afspraken, sla genoeg eten en drinken in (een ijskoude AA of een cola doen het goed), rol de mooiste binnenstebuiten wietjoint die je maar kunt, en luister naar de onderstaande liederen. Speel er desgewenst een potje Unreal Tournament bij.

'Komodo' van de Italiaanse producer Mauro Picotto, dat op een prachtige manier gebruik maakt van het nummer 'Sweet Lullaby' van Deep Forest

De ietwat controversiële clip van 'Gouryella' van Gouryella, een samenwerkingsverband van Tijs Verwest (Tiësto) en Ferry Corsten

Het majestueuze 'Airwave' van Rank 1, een project van Benno de Goeij en Piet Bervoets

'Superstring' van het Duitse tranceproject Cygnus X (Matthias Hoffman en Ralf Hildenbeutel), perfect geremixt door Rank 1

'Carte Blanche' van Veracocha, een project van Vincent de Moor en Ferry Corsten