Beeld: Getty Images
Aan al het moois komt een einde. De ringen van Saturnus zijn aan het verdwijnen. Dat is wat astronomen van NASA beweren. Over 300 miljoen jaar zijn ze weg. Misschien zelfs over 100 miljoen jaar al!Het is altijd fijn als een waarschuwing op tijd komt.De ringen bestaan voor meer dan 90 procent uit ijs. De zwaartekracht trekt ijsdeeltjes uit ringen de atmosfeer in en tegelijkertijd draaien de ringen zo snel rond dat een deel de ruimte in verdwijnt.Deze ‘ringenregen’ is nog niet lang bekend en wordt pas sinds 2013 onderzocht. “We schatten dat er nu elke dag ongeveer een olympisch zwembad aan water uit de ringen wordt getrokken,” zeggen de onderzoekers.Dat is ongeveer 2000 liter water per seconde. Op dit tempo zou het nog maximaal 292 miljoen jaar duren voordat de ringen helemaal verdwenen zijn.“De ringen zijn er niet altijd geweest,” zei James O’Donoghue, een postdoc verbonden aan het Goddard Space Flight Center van NASA, maandag tegen The New York Times. “En op een dag zullen ze ook weer verdwijnen.”
Vorig jaar vloog de Cassini-sonde langs de ringen van Saturnus om data te verzamelen. De ijsdeeltjes zijn niet heel groot, en verschillen in grootte van speldenknopjes tot flinke stenen. Waarschijnlijk zijn ze afkomstig van een botsing met een ander hemellichaam.O’Donoghue en zijn team publiceerden deze bevindingen maandag in het tijdschrift Icarus. Het onderzoek onderschrijft ook de theorie dat de ringen ‘slechts’ 100 miljoen jaar oud zijn, en niet miljarden jaren oud zoals de meeste andere hemellichamen.Dinosaurussen komen en gaan, beschavingen zijn er maar een microseconde vergeleken met het ritme van de kosmos, maar ook op een galactische schaak is niets eeuwig.De schattingen die nu gemaakt zijn gaan ervan uit dat de ringenregen min of meer constant is, maar het is ook mogelijk dat dit soms sneller of langzamer gaat door externe invloeden die nu nog niet zijn ingecalculeerd. Daarom is de schatting zo breed genomen. Kosmisch gezien hebben we ongelooflijk veel geluk dat we die iconische ringen nu kunnen zien. “Ze lijken nu precies in het midden van hun levensduur te zitten,” zegt O’Donoghue in een persbericht. “Het zou kunnen dat we de ringen van Jupiter, Uranus en Neptunus al gemist hebben, want die hebben op dit moment maar hele kleine ringen.”Volg Motherboard op Facebook, Twitter en Flipboard.
Advertentie
Vorig jaar vloog de Cassini-sonde langs de ringen van Saturnus om data te verzamelen. De ijsdeeltjes zijn niet heel groot, en verschillen in grootte van speldenknopjes tot flinke stenen. Waarschijnlijk zijn ze afkomstig van een botsing met een ander hemellichaam.O’Donoghue en zijn team publiceerden deze bevindingen maandag in het tijdschrift Icarus. Het onderzoek onderschrijft ook de theorie dat de ringen ‘slechts’ 100 miljoen jaar oud zijn, en niet miljarden jaren oud zoals de meeste andere hemellichamen.Dinosaurussen komen en gaan, beschavingen zijn er maar een microseconde vergeleken met het ritme van de kosmos, maar ook op een galactische schaak is niets eeuwig.De schattingen die nu gemaakt zijn gaan ervan uit dat de ringenregen min of meer constant is, maar het is ook mogelijk dat dit soms sneller of langzamer gaat door externe invloeden die nu nog niet zijn ingecalculeerd. Daarom is de schatting zo breed genomen. Kosmisch gezien hebben we ongelooflijk veel geluk dat we die iconische ringen nu kunnen zien. “Ze lijken nu precies in het midden van hun levensduur te zitten,” zegt O’Donoghue in een persbericht. “Het zou kunnen dat we de ringen van Jupiter, Uranus en Neptunus al gemist hebben, want die hebben op dit moment maar hele kleine ringen.”Volg Motherboard op Facebook, Twitter en Flipboard.
