Hoe een hamburgertent een van de populairste studentenketen van België werd

Deze rubriek, MIDNIGHT MUNCHIES, gaat over de mensen die al jouw benevelde eet- en drankwensen ‘s nachts in vervulling laten gaan.

In de Waalse studentenstad Louvain-la-Neuve is de Goldway een heiligdom. De geur van Amerikaanse hamburgers die uit deze snackbar komt is onweerstaanbaar voor zatte studenten die hun honger willen stillen. Véronique, de uitbater van deze fastfoodtempel, is ondertussen een onbetwistbaar icoon in het lokale studentenleven geworden.

Altijd enthousiast en gekleed in haar onberispelijke witte schort, is ze een discreet maar doordacht nachtlampje. Ik sprak met haar over de veranderingen die de stad, het studentenleven en het nachtleven hier de laatste jaren hebben meegemaakt.

VICE: Hey Véronique, waarom besloot je je snackbar in Louvain-la-Neuve te beginnen?
Véronique: Eind jaren zeventig heb ik hier biologie gestudeerd. Ik dacht dat ik daarna een wetenschappelijke carrière zou hebben. Maar ik werd verliefd. Ik ontmoette de vader van mijn dochter en besloot om met hem Goldway op te starten. Ik kwam hier dus voor mijn studies, en bleef door de liefde.

Dus de Goldway was zijn idee?
Ja, hij heeft wat gereisd in de Verenigde Staten en vond dat zo’n hamburgertentje nog ontbrak in Louvain-la-Neuve. En hij had gelijk. Zestien jaar lang waren wij de enigen die dit soort hamburgertent hadden. Tegenwoordig zijn er meer zaken die à la carte hamburgers aanbieden, maar Goldway doet dat ondertussen wel al bijna 30 jaar.

Hadden jullie al ervaring in de horeca?
Vroeger was hier een disco, de ‘New Orleans” en die was ook van mijn partner. Ik heb daar acht jaar gewerkt. Het waren de jaren tachtig, de tijd van Michael Jackson en Madonna. Muziek om lekker op te dansen: mensen kwamen altijd naar ons om zich helemaal te laten gaan. Het waren mooie jaren, maar niet altijd even makkelijk. Soms waren er vechtpartijen en op een gegeven moment waren we het allemaal een beetje beu. We wouden een andere vestiging openen en wat minder uren kloppen. Dat werd de Goldway, maar al snel beseften we dat we ook in hamburgertent tijdens de nacht zouden moeten blijven werken. We zitten nu eenmaal in een studentenstad.

Werk je vaak tot sluitingstijd?
Minstens 5 dagen per week, ja. En zelfs als ik ’s nachts niet moet werken, ben ik hier elke dag. We moeten er zijn. Je hebt iemand nodig om alles op te volgen.

Sinds haar oprichting in de jaren zeventig is Louvain-la-Neuve blijven groeien als studentenstad. Hoe hebben jullie de stad zien evolueren?
Tot een paar jaar geleden was Louvain-la-Neuve bijna uitsluitend een studentenstad. Nu zijn er meer permanente bewoners. Er woont nu dus een grotere hoop meer mensen hier, en dat verandert ook de sfeer van de stad. Er zijn steeds meer regels die studenten opleggen hoe ze zich moeten gedragen. Vroeger dronken de studentenverenigingen 20, 30, 40 vaten per avond! Nu moeten ze stoppen met feesten om 3 uur ‘s nachts. De doop mag niet meer doorgaan op de Grote Markt of in de winkelstraat. Geen eieren, geen meel en geen ranzigheid meer: dat zou de ‘nette klanten’ wegjagen. De eigenaars van die appartementen van €400.000 willen hun rust niet verstoord zien. En dus moeten de studenten op zoek naar andere, kleinere straatjes om te dopen.

Alles is dus veel serieuzer geworden?
Steeds minder mensen willen zich laten dopen of zich aansluiten bij een studentenvereniging. Dat wil nog niet zeggen dat ze de hele tijd boven hun cursussen hangen, maar ze gaan op zoek naar andere activiteiten. En daarbij, de rectors hier willen vooral de plek van de universiteit op de internationale ranglijsten verbeteren. Dat is een goed idee, maar het brengt wel strengere regels met zich mee. Ook heb ik het gevoel dat mensen tegenwoordig liever communiceren via het internet dan dat ze met elkaar ergens afspreken.

Voel je dat allemaal ook in jullie restaurant?
Als er minder mensen naar buiten komen, zijn er ook minder mensen hier. We werken echt parallel met het studentenleven. Om 3:10 zijn de feestjes bijvoorbeeld voorbij, en dan willen de studenten nog een Goldway steken voordat ze gaan slapen.

Een overvloed aan dronken studenten die de zaak binnenvallen. Heb je daar niet heel veel geduld voor nodig?
Toen we die discotheek nog hadden, hebben we al veel moeilijke situaties overleefd. We weten dus wel hoe we ermee moeten omgaan. En trouwens, de studenten zijn heel vriendelijk en zacht in vergelijking met wat we vroeger zagen. Soms overdrijven ze wel: dingen laten vallen, beginnen vechten of kotsen in het midden van het restaurant. Dat maakt ons wel boos, ja. De kosten van al de opruim die we hier moeten doen, zit niet meegerekend in de prijs van de hamburgers.

Hoe reageren jullie als zo'n dingen gebeuren?
De eenvoudigste manier is om rustig met ze te praten om hen te doen begrijpen dat mensen hier komen om plezier te hebben en te eten, niet om ruzie te maken. Naarmate we ouder worden, worden we ook meer gerespecteerd. In het begin, toen ik 29 was, vroegen ze mij vaak wat ik studeerde wanneer ik aan het werk was. Als iemand nu de betweter wil uithangen, zeg ik gewoon: denk je echt dat jij mij nog iets kan bijleren, hé?

Welke kwaliteiten heb je nodig om te doen wat jullie doen?
Ik zou zeggen dat je aangenaam en gemakkelijk in de omgang moet zijn. Mensen komen met je praten over allerlei dingen, over hun allerkleinste problemen. Je moet dus kunnen luisteren, en af en toe ook je tanden kunnen laten zien.

Hoe bepalen jullie wie hier kan komen werken?
Wie komt doen alsof hij of zij het beter weet, moet niet proberen. Met zo’n mensen willen we niets te maken hebben. Ze moeten respect tonen, we nemen ten slotte geen directeur aan. We maken gewoon hamburgers en we serveren ze. Dat is alles. En je moet bereid zijn om nachtwerk te doen. Horeca is een taaie job.

Wat heb je na al die jaren over jezelf geleerd?
Ik ben verbaasd over mijn uithoudingsvermogen. Vooral het vermogen om uren aan een stuk te werken zonder slecht gezind te worden. Ik heb geleerd dat ik een goed karakter heb en dat vind ik heel belangrijk.

Wat is de opvallendste anekdote die je me kan vertellen over je werk?
Op een winternacht, lang geleden, stond er eens een groep jongens aan de achterdeur. Ze hebben zich uitgekleed en liepen dan in hun blootje naar de kassa, om vervolgens meteen weer weg te lopen, zich opnieuw aan te kleden, en dan terug naar de kassa te komen om iets te bestellen.

Al die losbandigheid even terzijde, geloof je nog steeds in de jeugd?
Het is niet omdat iemand op een bepaald moment in zijn of haar leven wild is, dat die persoon later niet briljant kan zijn. We studeren maar vijf jaar van ons leven, dus laten we ervoor zorgen dat dat dan goede jaren zijn. Sommige mensen die hier 's nachts kwamen tijdens hun studententijd, zijn later geweldige politici of advocaten geworden.

Wil je meer artikels zoals dit lezen? Mis nooit meer iets van VICE: schrijf je in voor onze newsletter.

Volg VICE België razendsnel op Instagram.