Ga je vreemd als je de hele tijd berichtjes stuurt naar 'een goede vriend'?

Geheimzinnigheid impliceert schuld – dat weet iedereen die ooit een gesprek heeft gevoerd met een geliefde over een geheim dat uit is gekomen. "Als je het me gewoon had verteld, had ik er niets achter gezocht!" – dat idee. Vreemdgaan is natuurlijk altijd slecht, of je er nu wel of niet over liegt, maar door de dubbelzinnigheid van ons technologische bestaan is de definitie van ontrouw onduidelijk geworden. Wat nou als je intiem appcontact hebt met iemand die niet je partner is? Bestaat er zoiets als een onschuldige foto van je kont, of een platonisch appje met "ik mis je" om twee uur 's nachts? Kun je iedere dag berichtjes met iemand uitwisselen die een paar maanden geleden zijn liefde aan je verklaard heeft tijdens een feestje, waarna jullie het bij "we zijn gewoon goede vrienden" gelaten hebben?

In deze situaties moeten we het vooral van eerlijkheid en communicatie hebben. Als je dit soort appjes contact voor je partner verbergt – of je weet dat je partner niet heel blij zou zijn als hij een dickpic voorbij ziet komen op je telefoon –, ga je vreemd. (Maar als jij en je partner hebben afgesproken dat het prima is om andere mensen te sexten, om zo je eigen relatie leuk en flirterig te houden – geweldig. Ga ervoor.)

Dus waar ligt de grens? Een vrouw in een monogame relatie vertelde me dat ze het heel kwetsend zou vinden als ze erachter zou komen dat haar partner regelmatig emotionele, intieme berichten zou uitwisselen, zonder dat zij daarvan op de hoogte is. Het feit dat ze er niets vanaf zou weten zou nog het ergst zijn. "Ik weet niet of ik dat per se vreemdgaan zou noemen, maar om eerlijk te zijn vind ik die grens ook vrij willekeurig, op dit punt," mailde ze me. "Als je een relatie aangaat, lijkt het me goed om je partner bij voorbaat al te vertellen dat er andere mensen in je leven zijn die belangrijk voor je zijn, en dat dat iets is waar de ander mee om moeten kunnen gaan. Het idee dat je alleen maar emotioneel intiem kan zijn met één persoon voor de rest van je leven, dat kan ook gewoon helemaal niet." (Ze eindigde haar mail met: "Veel liefde!" Zou dit als vreemdgaan tellen als ik een man was geweest?)

Een andere vrouw met een langdurige relatie zei dat ze "het absoluut als vreemdgaan zou zien" als haar partner online een emotionele relatie onderhield met een andere vrouw, en haar daar niet over zou vertellen. "Als hij met een of ander meisje zou praten op sociale media, met wie hij interesses deelt en non-seksuele gesprekken heeft, en mij daar vervolgens over vertelt – dan zou ik me wel bedreigd voelen ja, want ik kan best een jaloerse en onzekere partner zijn. Maar ik zou het niet als vreemdgaan zien," vertelde ze. "Ik zou hem erop aanspreken en het proberen te begrijpen, en dan verder kijken."

"Relaties gaan voor mij persoonlijk over het vinden van iemand met wie je van alles kunt delen; niet alleen je lichaam, maar ook je emoties, je onzekerheden en je walgelijke gewoontes," vervolgde ze. "Als ik erachter zou komen dat hij dit met iemand anders zou doen en dat voor mij geheim hield, zou ik echt heel verdrietig zijn. Als het niet op een bepaalde manier vreemdgaan zou zijn, zou mijn partner willen dat ik diegene toch ook leerde kennen."

Sameera Sullivan, een datingcoach bij Lasting Connections, is onvergeeflijk als het op emotionele, geheime intimiteit gaat buiten je partner om. "Als je emotioneel betrokken bent met iemand die niet je partner is, dan ga je vreemd," zei ze. "Of het nou sexten, appen of een andere vorm van communiceren is, je schendt het vertrouwen en de loyaliteit die je met je partner hebt. Wederzijds respect en vertrouwen is de allerhoogste prioriteit voor een gezonde relatie. Als dat eenmaal aangetast is, is het heel moeilijk om het weer op te bouwen."

Maar op deze logica valt natuurlijk het nodige aan te merken. Moet je, iedere keer dat je een betekenisvol gesprek met iemand voert, je partner daarvan op de hoogte stellen? Is het onredelijk om naar vriendschappen te verlangen – die soms best ambigu kunnen zijn – die verder helemaal losstaan van je langdurige, monogame relatie?

Uiteindelijk ziet een eerlijke relatie er voor iedereen anders uit. "Alle stellen zouden voor zichzelf de grenzen van monogamie vast moeten stellen," zei een vriend tegen me, en ik ben het daarmee eens. "Want als iemand er verder niet mee zit, dan is het geen vreemdgaan. Als diegene er door gekwetst wordt, en je partner doet er geheimzinnig over, dan is het wel vreemdgaan." Een vriend met een open relatie was het hier mee eens. "Ik heb dickpics voorbij zien komen op de telefoon van mijn vriend en dat maakte me helemaal niet uit, omdat hij er totaal niet stiekem over deed," vertelt hij. "We delen best vaak nudes die anderen ons gestuurd hebben. Maar ik zou me er misschien anders over voelen als ze weggestopt zaten in een supergeheim mapje. Als hij maar eerlijk is, voelt dat niet aan als vreemdgaan. Het verbergen zou voor mij wel echt een dealbreaker zijn."

Als iemand die momenteel absoluut geen liefdevolle of toegewijde, romantische relatie heeft, is vreemdgaan niet iets waar ik veel mee bezig ben. Toch ontvang ik vrij vaak enigszins intieme en flirterige privéberichten van willekeurige mannen op het internet, die overduidelijk een partner hebben – en soms zelf verloofd of getrouwd zijn. Ik zou ervan staan te kijken als hun partners er oké mee waren wanneer zij mij berichten sturen als, "Laat me weten wanneer je een keertje in de buurt bent. ;)."

Nooit zal ik de berichtenuitwisseling met een comedyschrijver van Tinder van drie jaar geleden vergeten. We stonden op het punt met elkaar af te gaan spreken, toen hij me vertelde dat hij een vriendin had die nogal ver weg woonde, maar dat ze een open relatie hadden. Toen ik door begon te vragen, vertelde hij uiteindelijk dat zijn vriendin helemaal niet wist dat hij op Tinder zat – of dat ze überhaupt een open relatie hadden. (Ik heb een talent ontwikkeld voor bekentenissen uit mannen trekken.)

Hij verwijderde zijn Tinder en ik stond onder de douche te schreeuwen. Ging hij vreemd? Ik denk van wel. Niet alleen was het duidelijk wat zijn bedoelingen waren – hij had me maar al te graag gepenetreerd –, maar hij hield het geheim voor zijn vriendin, omdat hij wist dat het niet oké was. Hij probeerde de waarheid voor zowel zijn vriendin als voor mij weg te moffelen, en dat impliceert schuld. Ik zeg het nog maar een keer: het is niet altijd slecht om via apps te flirten als je een partner hebt. Simone de Beauvoir, die aan haar 51-jarige, open relatie met Jean-Paul Sartre refereerde als "het enige, absolute succes in mijn leven," kan ons helpen te begrijpen dat gedrag dat op vreemdgaan lijkt alleen écht vreemdgaan is, als er afgesproken grenzen worden verbroken. Sartre en de Beauvoir zetten samen grenzen op, waardoor ze seks mochten hebben en flirten met andere mensen. Maar als je daar in je relatie niets over afgesproken hebt, en je gaat in het geheim op zoek naar romantische of seksuele stimulatie, misschien moet dan nog eens een goede blik op je relatie werpen. Blijkbaar heb je in dat geval oneerlijkheid nodig om je partner te beschermen. In The Prime of Life heeft de Beauvoir het over de bevrijdende werking van eerlijkheid:

Een van de vrouwen die ik sprak, die overigens op het punt staat te gaan trouwen, vertelde: "Een goede vuistregel is: wat zou mijn partner ervan zeggen als hij dit te zien zou krijgen? En als je je met die gedachte niet comfortabel voelt, is dat een slecht teken." De algemeen geldende regel is hier, denk ik, om geen achterbaks stuk stront te zijn. Maar deze regel is natuurlijk niet op alles van toepassing. Als jij het bijvoorbeeld fijn vindt iedere keer te masturberen bij het zien van Emily Ratajkowski's instagramaccount, kun je dat lekker voor jezelf houden. Sommige dingen zijn echt alleen voor jou bestemd.