Het spel voor donkere vrouwen die constant bepoteld worden door vreemden

“Ehm, kunt u alstublieft uw handen uit mijn haar halen?” - iedere donkere vrouw in de westerse wereld, minstens één keer in haar leven, maar waarschijnlijk veel vaker. Solange heeft ooit een nummer geschreven over mensen die denken dat het prima is om zomaar aan het haar van donkere mensen te voelen. Solange is niet de enige die met een creatieve reactie op dit probleem op de proppen kwam. Nadat er steeds meer vreemde mensen aan haar haar voelden, ontwikkelde Momo Pixel, een art director uit Portland, het geniale Hair Nah. Hair Nah is een computerspel waarin je vervelende, gretige handen uit je haar moet slaan. Sinds er vorige week een tweet van Momo viral ging, is het halve internet laaiend enthousiast over het spel. Ik sprak Momo over hoe het voelt om het hele internet over te gaan, en over de vooruitgang op het gebied van diversiteit. VICE: Was er een specifiek incident waardoor je op het idee kwam voor Hair Nah ?
Momo Pixel: Er was niet echt een specifiek voorval. Ik was gewoon geïrriteerd dat mensen te pas en te onpas aan mijn haar lopen te voelen. Op een dag probeerde ik aan mijn baas uit te leggen hoe vervelend ik het vond. Hij begreep het alleen niet echt, dus stelde ik voor om een rollenspel te doen. Hij greep richting mijn haar, en het zag er echt belachelijk uit. Toen dacht ik: dit zou een leuk spel kunnen zijn. Stomtoevallig zei hij op dat moment: “Je moet hier een spel van maken.” En omdat ik al vaker over dit onderwerp heb geschreven, had ik al een scenario liggen dat Hair Nah! heette. Hoe komt het denk je dat vreemden denken dat ze zomaar het haar van donkere vrouwen mogen aanraken?
Het meest voor de hand liggende antwoord daarop is: slavernij. Ik weet dat dat heavy klinkt, en het is uiteraard niet vergelijkbaar met hoe het ooit was, maar als wit persoon leef je wel in een bepaalde vrijheid die andere mensen niet hebben. Je mag dingen bezitten, je kunt zijn wie je bent en de verwachting is dat mensen zich daaraan aanpassen. Het is voor blanke vrouwen waarschijnlijk een intuïtieve en automatische reactie om ons haar aan te raken als ze het mooi vinden, gewoon omdat zij het mogen. Ik denk dan: ik ben geen object en niet jouw bezit; jouw privileges stoppen hier. Ik denk echt dat het afstamt van de slavernij, dat het aanraken van een donker iemand als een recht en privilege wordt gezien. Hoelang heb je erover gedaan om het te maken?
Het duurde tien lange maanden. Het was een soort creatieve zwangerschap. Wow.
Het duurde ontzettend lang. Ik bedacht het idee in februari, maar ik heb natuurlijk ook gewoon een baan. Gelukkig kreeg ik op mijn werk veel ondersteuning. Ik mocht er tijdens mijn werk gewoon aan werken, eventueel samen met mijn collega’s. Toch heb ik veel nachten moeten doorhalen; ik had nog nooit eerder een spel ontworpen. Wat vind je ervan dat er dat er weinig donkere vrouwen in de game- en techwereld zijn?
Ik denk dat er wel vooruitgang in zit. Maar ik heb zelf nooit aan deze kant van de gamewereld gestaan. Normaal gesproken ben ik gewoon een klant, en ben ik alleen maar vreselijk blij als ik erachter kom dat een zwarte vrouw een spel heeft gemaakt. Het is de eerste keer dat ikzelf die zwarte vrouw ben. Maar ik maak me niet echt zorgen over diversiteit. Ik denk dat we over vijf jaar zelf een gamebedrijf bezitten. Daarnaast zijn er veel blogs van donkere meiden die gamen, en donkere nerds. Ik volg ze allemaal en zie dat er vooruitgang in zit. In jouw spel zit een grote variëteit aan huidskleuren.
Ik zei tegen mezelf: als ik een spel maak, dan doe ik het goed. In eerste instantie had ik drie huidskleuren, maar toen bedacht ik me dat dat niet realistisch was, dus voegde ik een aantal kleuren toe. Dat is ook de reden waarom ik zoveel verschillende haarstijlen heb, omdat we ons kapsel zo vaak veranderen.

Vind je dat technologiebedrijven inclusiever zouden moeten zijn, of wil je liever gewoon zelf je eigen dingen ontwikkelen?
Beiden. Bedrijven moeten zeker inclusiever zijn. Maar vooral in mijn industrie is dat best moeilijk, die hele diversiteitskwestie. Ik denk dat mensen daardoor soms voor verkeerde redenen worden aangenomen. Ik haat het als mensen ons aannemen, alleen maar omdat het een trend is. ‘Jij bent een donkere meid, dus je komt bij mij werken.’ De persoon zelf lijkt dan minder belangrijk. En het aannemen is één ding, maar daadwerkelijk een prettige werkomgeving creëren om haar te behouden en te ondersteunen, is een tweede. Ik vind dat bedrijven inclusief moeten zijn, maar wel met een doel. Vind je het belangrijk om anderen bewust te maken van problemen in je gemeenschap?
Zeker. Ik zet me in al mijn werk in voor mijn cultuur, mensen met mijn achtergrond. Zelfs als mijn bedrijf voor Nintendo werkt zijn we bezig met diversiteit. Kunst en de creatieve industrie worden grotendeels gedomineerd door witte mensen. Ik vind dat ik mijn steentje moet bijdragen om daar wat aan te veranderen. Ik wil sowieso geen kunst maken die geen betrekking heeft op mezelf. Dat zou raar zijn. Heb je plannen om het spel ook voor de smartphone te ontwikkelen?
Ja! Daar ga ik hopelijk snel mee beginnen. Ik wil er zeker een app van maken. Ik wil ook een versie met allemaal zwarte mannen, want ik weet dat zij hetzelfde ervaren. Daarnaast wil ik meer levels toevoegen en het spel blijven updaten. En ik wil merchandise, want ik ben ook een modeontwerper. Ik denk dat Hair Nah!-kleding geweldig kan worden. Hair Nah! is ontwikkeld door Wieden+Kennedy art director Momo Pixel.