De familie Saunderson is het leukste gezin binnen Detroit techno

Wanneer ik Kevin Saunderson ontmoet in de backstage van Movement-festival, zit hij aan een grote tafel te eten met zijn hele gezin. Hij begroet me met een warme glimlach en introduceert mij aan zijn vrouw Sharmeela en zijn dochtertje. Verderop zit zijn 25-jarige zoon Dantiez, en later schuift de 27-jarige DaMarii ook aan. Er wordt gelachen om flauwe grapjes terwijl ze genieten van barbecuegerechten van plastic bordjes. Het wordt snel duidelijk dat de familie een hechte crew is.

Dantiez en DaMarii gaan al jaren met hun vader mee naar optredens, maar draaien en produceren ook zelf al een lange tijd. Ze hebben remixes van Green Velvet en Carl Craig op hun naam staan, en brengen ook solomateriaal uit op labels als Defected, Nervous en natuurlijk KMS, het label van hun vader. Naast dat ze geïnspireerd raken door hun pa, worden de twee ook beïnvloed door moderne dance, buiten de grenzen van Detroit techno.

Nadat de familie klaar is met eten, lopen we door de backstage, waar de ouwe Saunderson elke paar seconden opgehouden wordt om mensen de hand te schudden. Zijn diepe stem klettert door de ruimte wanneer hij grapjes maakt en zijn zoons introduceert hij aan iedereen als zijn broers. Nadat hij met vrijwel iedereen in de ruimte een praatje heeft gemaakt, spreek ik de vader en zoons over raven als een familie.

THUMP: Kevin, als tiener sneakte jij samen met je neefjes clubs als The Loft in. Hoe was dat?
Kevin Saunderson: Ik hoefde niet te sneaken. Ik was nog maar zeventien jaar maar ik had een baard, dus ik leek oud genoeg. Ik ging voor het eerst naar de club met mijn oudere neef, hij nam mij mee samen met zijn vrienden. Ik zag ze dansen op disco en dacht: wow, dit is zo cool! Toen we uit de club vertrokken, dacht ik dat het nog nacht zou zijn, maar het was opeens 12 uur 's middags.

Was raven en muziek altijd een onderdeel van jouw familie? Kevin: Een beetje wel. Mijn moeder wou altijd een zangeres worden; ze zong met The Marvelettes voordat die band The Marvelettes werd, ze gingen samen naar de middelbare school. Mijn oudere broer Ron was tourmanager voor de funkgroep Brass Construction, en later werd hij onderdeel van de funkband Sky. Hij hing in die kringen toen oudere technologie als synthesizers en MIDI werd ontwikkeld.

Toen ik interesse in muziek begon te krijgen, vertelde hij mij altijd wat ik moest kopen en hoe die apparaten werkten. Het was heel moeilijk om de handleidingen van Roland te lezen – ze werden in slecht Engels geschreven en waren niet te bevatten. Ik had geen idee wat ik aan het doen was.

Voor jullie moet raven altijd wel een familieding geweest zijn, Dantiez en DaMarii, aangezien jullie vader een bekende dj is.
DaMarii Saunderson: Het is zeker een familieding. Raven is iets dat wij samen doen. Vroeger dacht ik nooit echt beïnvloed te worden door mijn vaders carrière, maar sinds ik met hem uitga en zie hoe hij het dansende publiek in zijn controle heeft, word ik heel erg geïnspireerd.

Dantiez, jij begon ooit met muziek door naar EDM te luisteren, toch? Dantiez Saunderson: Ik begon pas heel laat met clubben. Buiten de paar clubs waar mijn vader mij naartoe nam, ging ik pas uit met mijn vrienden na de middelbare school, toen ik achttien of negentien was. EDM was toen de populairste stroming. Uiteindelijk heb ik mijn weg gevonden naar de underground scene.

Hoe verschillen jullie smaken van elkaar?
DaMarii: We worden beïnvloed door onze vader en dat vind je ook terug in onze sets. Maar we hebben wel allebei een eigen smaak, dingen die onze pa misschien niet eens zou spelen. We hebben allemaal andere oren.
Dantiez: De stijl van DaMarii is wat meer duister, diep en bestaat vooral uit techno. Ik sta meer bekend om mijn funky, soulvolle houseproducties. Maar techno vind ik ook vet.

Hoe denk je dat de dj-wereld is veranderd voor jouw kinderen, Kevin? Tegen wat voor dingen lopen zij aan als je het met je eigen carrière vergelijkt?
Kevin: Ik denk dat er vooral heel veel diversiteit is gekomen in muziekstijlen. Je moet tegenwoordig je niche kiezen: er zijn niet veel house-dj's die trap spelen en andersom ook niet. Je moet een keuze maken en dat is heel lastig. Toen ik begon was het minder ingewikkeld. Muziek maakte toen veel meer impact, omdat er simpelweg minder van was. Als je een plaat maakte die hard was, speelde elke dj jouw muziek. Tegenwoordig is het veel makkelijker om nieuwe muziek te ontdekken.

Maken jullie weleens samen muziek? Kevin: Dantiez heeft zich net aangesloten bij Inner City. Onze track Good Luck is net uit en we werken samen aan meer nummers.

Dantiez: Soms kunnen we niet bij elkaar in de studio zitten, dus dan sturen we elkaar losse projecten op. Andere keren zitten we wel samen en viben we, dan speelt iemand op een drumcomputer, terwijl iemand anders met synthesizers bezig is.

Kevin, als jij samenwerkt met je kinderen, neem je dan de rol aan van coach?
Kevin: Muziek maken is anders wanneer je kinderen hebt. Vroeger deed ik alles alleen en deed ik wat ik moest doen om een track af te krijgen. Als Dantiez en DaMarii nu aan hun muziek werken, geef ik best vaak een tip, maar ik laat ze meestal wel alles zelf doen.

Vinden jullie het dan nooit moeilijk om uit de schaduw van je vader te stappen?
Dantiez: Je moet geduldig zijn en je best doen om een eigen geluid te vinden. Ik heb een hiphopachtergrond, dus in mijn muziek hoor je langzaam meer hiphop- en 2step-invloeden bijvoorbeeld.

Denken jullie dat er een grote generatiekloof bestaat tussen de oude en nieuwe stroming dj's uit Detroit? Helpen de twee generaties elkaar? Kevin: Om eerlijk te zijn weet ik niet of hedendaagse dj's veel met elkaar praten. Toen ik opgroeide, was elke dj op elk feestje. Iedereen inspireerde elkaar.

Ik zal je een voorbeeld geven: toen ik dj wilde worden, introduceerde Derrick May mij aan een paar gasten, Art Payne en Keith Martin. Zij hadden een paar Technics 1200-draaitafels en die moest je hebben als dj. Omdat Derrick mij had voorgesteld aan die guys, mocht ik hun apparatuur gebruiken. Ik luisterde naar de muziek die ze hadden liggen, maakte tapes en hing rond in hun appartement. Ik was niet de enige: er waren altijd nog twintig andere mensen aanwezig. Het was het begin van een beweging. Ik weet niet of dat nog steeds zo gaat. Het lijkt alsof iedereen meer in z'n eigen wereld zit.
DaMarii: Ik ben het er wel mee eens eigenlijk. Iedereen doet z'n eigen ding.
Dantiez: De scene is een beetje verzadigd – dj zijn is een trend geworden. Ik werk samen met veel mensen, maar iedereen zit wel in zijn eigen bubbel. Er zijn verschillende communities, in plaats van één sterke. Dat komt natuurlijk omdat er veel meer is dan slechts house en techno, je hebt nu ook trap en EDM bijvoorbeeld.

Maar er is natuurlijk ook nog het internet, waar communities gevormd worden op SoundCloud en Facebook. Hierdoor zijn mensen niet meer beperkt tot de stad waarin ze wonen.
Kevin: Dat is wel een ding, ja. Je kunt nu veel makkelijker met iemand samenwerken. Vroeger moest je naar iemands huis of studio reizen, dat gedoe heb je nu niet meer. Ik werk momenteel samen met KiNK, en we sturen elkaar eigenlijk alleen maar bestanden op. Dat werkt hartstikke goed.

Je bent dan ook altijd een futurist geweest, Kevin. Je zei een keer in een interview dat Detroit de meest futuristische stad is omdat het als eerste een technologische revolutie meemaakte. Voel je dat nog steeds voor de toekomst van je stad?
Kevin: We willen allemaal dat er nog een morgen is, maar technologie kan ook alles eindigen. Toch moeten we meegaan met de toekomst. We moeten als mensen evolueren, want anders blijven we vastzitten.