FYI.

This story is over 5 years old.

Kunst

Sculpturen met een dikke laag milieuvervuiling

Willy Verginer dompelt zijn beelden in lagen verf om je eens goed wakker te schudden.
sculptuur met milieuvervuiling
Ombre nell'acqua, 2016. Al het beeld door Willy Verginer.

Dat het niet zo goed gaat met het milieu komt niet bepaald uit de lucht vallen. Maar Willy Verginer wijst je er toch graag op met zijn half geverfde sculpturen. De Italiaanse kunstenaar maakt houten kunstwerken en schildert die voor een deel, om zo onze tekortkomingen en de manier waarop we de natuur kapot maken te benadrukken.

De strategische geplaatste verf doet sterk denken aan milieuvervuilende stoffen en producten. Zo refereert het zwart naar olie waar onschuldige dieren — en in dit geval een hert — mee in aanraking komen. De verf is zo verdeeld dat het de tweestrijd tussen mens en natuur laat zien. Zo staat het meisje met haar voeten in de zwarte ellende van vervuiling, maar is haar groene hoofd een vertegenwoordiging van een onschuldige geest.

Advertentie

Tra idillico e realt†, 2015.

Verginer groeide op middenin de wilde natuur van de Dolomieten. "De natuur is heel sterk," vertelt de kunstenaar. "Dat heeft veel invloed op me en ik ben er van overtuigd dat milieuvervuiling een zeer belangrijk probleem is voor onze generatie en alle toekomstige generaties hierna." Hij kiest daarom herkenbare figuren, zoals dieren, om onherkenbare situaties te creëren — een bos op de rug van een hert.

Een handelskenmerk van de kunstenaar is het zuinige gebruik van kleur. Hij gebruikt alleen primaire kleuren om een punt te maken. Kleur is voor hem dus een katalyserende factor en zorgt voor conflict in zijn werk.

Dat zie je goed bij de sculptuur waarbij een hert uit een olievat drinkt. De zwarte kleur op de olievaten waar het beest met gebogen kop naar reikt, is voor de kijker een brandpunt. Je beseft je dat de menselijke productie hiervan gevolgen heeft voor het welzijn van de natuur. In andere werken laat de kunstenaar jonge kinderen in contact komen met het milieu, door boomtakken uit hun lichamen te laten groeien of te laten huilen van ellende bovenop een paard. In alle gevallen overschaduwt een donkere kap van onwetendheid over hun gezichten. Verginer wil graag de aandacht van de kijker vestigen op hun natuurlijke omgeving door hen te wijzen op onze invloed op de natuur, en hoe we die langzaam verkloten met zijn allen.

Bekijk enkele sculpturen hieronder:

Where has the Stockbroker gone, 2015.

The dark side of the bull, 2013.

Komm lieber Mai und mache …., 2015.

Adesso ä piu normale, adesso ä meglio, adesso ä giusto, 2013.

Adesso ä piu normale, adesso ä meglio, adesso ä giusto, 2013.

Ombre nell'acqua, 2016.

Check voor meer informatie deze website.