Identiteit

Mijn dochter pleegde zelfmoord nadat ze was mishandeld door haar vriendje

Emily had haar docenten verteld dat ze last had van extreme stress, en daarom veel lessen miste. Maar niemand zocht er wat achter.
Sirin Kale
zoals verteld aan Sirin Kale
Een foto van Emily Drouet
Emily Drouet. Foto is eigendom van Fiona Drouet

Ieder jaar worden er vrouwen vermoord door stalkers en daders van huiselijk geweld, zelfs als deze vrouwen eerder al naar de politie zijn gestapt om aangifte te doen. Met de campagne Unfollow Mewillen onze Britse collega’s van Broadly stalking – een vorm van misbruik die vaak onderbelicht blijft – onder de aandacht brengen.

Emily was mijn eerste kind. Ze was altijd blij en liefdevol, en vormde het middelpunt van elke familiebijeenkomst. Van jongs af aan wist ze al dat ze naar de universiteit wilde gaan, om rechten te studeren.

Advertentie

Ik weet nog dat we haar af hadden gezet bij de Universiteit van Aberdeen. Ze omarmde haar nieuwe plek vanaf het begin. We hielpen haar om haar kamer gezellig in te richten, en hingen een familiefoto op met lichtjes eromheen. Ze wende al snel en maakte veel nieuwe vrienden.

De eerste keer dat ik over Angus Milligan hoorde, was in december 2015. Emily belde me op terwijl ze in de trein zat. Ze had met een vriendin afgesproken om kerstinkopen te doen in Edinburgh, maar die had op het laatste moment afgezegd omdat ze ziek was. “Mam, ik zit al in de trein, wat moet ik doen?” vroeg ze. Kort daarna stuurde ze een berichtje waarin stond dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, omdat een vriend had voorgesteld om naar Edinburgh te komen. Hij heette Angus. Ik vroeg haar om hem namens mij te bedanken, want ik was opgelucht dat ze niet alleen was.

Ik ontmoette Angus een paar weken later, en had vanaf het begin gemengde gevoelens over hem. Iedereen zei dat hij een echte charmeur was, maar die kant zag ik niet. Hij kwam erg arrogant op me over, sprak amper en had een koele, ongemakkelijke blik. Ik dacht er verder niet te veel over na, omdat Emily zei dat ze alleen vrienden waren.

Toen ze een relatie kregen, vertelde Emily dat ze niet exclusief waren, omdat het nou eenmaal zo ging op de universiteit. Ik zei dat ze voorzichtig moest zijn, want als een van de twee er toch meer van zou verwachten, zou het voor diegene kunnen eindigen in een gebroken hart. Een paar maanden later tweette Emily iets opmerkelijks: “Waarom hebben moeders altijd gelijk als het op jongens aankomt?” Toen ik haar vroeg wat ze ermee bedoelde, zei ze dat er niks aan de hand was.

Advertentie

17 maart 2016 leek een normale dag te worden. Emily en ik stuurden wat berichtjes naar elkaar, en ik bracht haar in contact met een makelaar om een nieuw appartement te bekijken. Die avond zou ze met vrienden St. Patrick’s Day vieren, en daar had ze erg veel zin in. Het laatste bericht wat ze me stuurde was om kwart over negen ‘s avonds – ze was zich aan het klaarmaken om uit te gaan.

Om half twee ‘s nachts ging onze deurbel. De politie stond op de stoep en ik wist meteen dat er iets mis was, al dacht ik niet dat het om Emily ging. Ik dacht dat er misschien iets was gebeurd met mijn broer of mijn vader.

De agenten pakten mijn hand, en vroegen: “Studeert uw dochter Emily aan de Universiteit van Aberdeen?” Ze zeiden dat ze zichzelf om het leven had gebracht. Mijn wereld werd één grote duisternis.

Langzamerhand kwamen we erachter wat zich nog meer had afgespeeld in Emily’s leven. Een van haar vrienden zei dat Angus haar “heel slecht had behandeld”, en ik kreeg screenshots te zien van berichten waarin hij agressief richting haar was.

Op haar begrafenis kwamen Emily’s vrienden naar me toe, en zeiden: “Weet je dat hij haar bijna heeft vermoord op 10 maart?” Hij wurgde haar en ze verloor bijna haar bewustzijn. Ze dacht even dat ze doodging.” Alles begon ineens duidelijk te worden.

Dankzij dit soort informatie van Emily’s vrienden – en een lijkschouwing die aantoonde dat Emily onder de blauwe plekken zat – werd er een politieonderzoek gestart. We kwamen erachter dat Angus Emily minstens twee keer had aangevallen, en haar had bezocht op de avond van haar dood.

Advertentie

Op 10 maart had hij haar gewurgd, en haar hoofd tegen haar bureau geslagen. Emily had een foto van haar verwondingen gemaakt en naar een vriendin opgestuurd, waarop te zien is dat de linkerkant van haar hoofd blauw en opgezwollen was. Haar vriendin had aangedrongen om aangifte te doen, maar Emily was zo uitgeput van het fysieke en psychische geweld van Angus, dat ze geloofde dat het haar eigen schuld was en ze het verdiende.

Op 17 maart kwam Angus haar kamer in. Vier minuten later ging hij weg, waarna Emily een andere kamer in rende. “Hij greep me weer bij mijn keel, ik kan zo niet doorgaan,” schreeuwde ze. Ze ging terug naar haar kamer en stuurde een vriendin een berichtje, waarin ze schreef dat ze niet mee uit kon gaan omdat Angus net langs was geweest. Haar vriendin stuurde terug dat ze naar haar toe zou komen, en er over tien minuten zou zijn. Toen ze aankwam deed Emily niet open. De vriendin kwam later op de avond terug met een beveiliger, die de deur voor haar opendeed. Emily was overleden.

Tijdens de rechtszaak zag ik geen enkel teken van spijt of emotie bij Angus. Hij staarde me constant aan. Angus werd schuldig bevonden aan mishandeling en bedreigend of grof gedrag, evenals het versturen van aanstootgevende of dreigende berichten, en werd in juli 2017 veroordeeld tot een taakstraf. Ik was teleurgesteld door de uitspraak, maar niet verrast, aangezien hij nog nooit eerder voor iets was veroordeeld.

Advertentie

Na Emily’s dood kwam ik erachter dat ze haar universiteit had ingelicht over Angus’ mishandelingen. Maar omdat ze erop terugkwam, omdat ze niet wilde dat hij in de problemen zou komen, werd haar melding afgetekend met een briefje waarop stond dat er geen nader onderzoek vereist was. De docenten wisten dat ze veel lessen miste, maar vroegen nooit hoe het met haar ging. Ze kregen een e-mail van Emily waarin ze vertelde dat ze last had van extreme stress, maar niemand zocht er wat achter.

Nadat Angus was weggestuurd van de Universiteit van Aberdeen, werd hij toegelaten op de Oxford Brookes University. Ze waren op de hoogte van zijn veroordeling, maar vertelden me genoeg risicobeoordelingen te hebben uitgevoerd. Ik vind het erg verontrustend dat hij daar zo makkelijk mee wegkwam.

Naar aanleiding van Emily’s verhaal heb ik The Emilytest opgericht, een kleine liefdadigheidsinstelling. Daarmee lobbyen we bij de overheid en universiteiten om duidelijke ondersteuningstrajecten, personeelstraining en gegevensverzameling op campussen in te voeren. De overheid reageert er goed op en er zijn dingen aan het veranderen, maar het beleid en de werkwijzen blijven een zooitje. We zijn bezig met het ontwikkelen van The Emilytest Charter, wat een manier is om het niveau van ondersteuning, beleid, personeelstrainingen en rapportagesystemen van universiteiten onafhankelijk te beoordelen. Daarmee hopen we de ondersteuning voor studenten op een zo hoog mogelijk niveau te brengen. Het is cruciaal dat studenten en ouders de veiligheid laten meewegen bij het kiezen van hun universiteit of hogeschool.

Advertentie
Emily Drouet

Alles wat ik nu doe, doe ik voor Emily. Ik help Emily door andere vrouwen te helpen, want ik weet dat ze dat zou hebben gewild. Ik deel haar verhaal om scholen en campussen veiliger te maken voor jonge mensen die willen leven en studeren.

Ik zal altijd Emily’s moeder blijven, en ik voel me gezegend om dat te mogen zeggen. Ze zal ook altijd mijn mooie, geliefde dochter zijn. Ondanks dat ik haar nu niet meer kan zien, zal ik mijn best doen om ervoor te zorgen dat ze niet voor niks haar leven heeft verloren. Niemand anders zou zo moeten lijden als Emily.

Noot van de redactie: Broadly vroeg de Oxford Brookes University en de Universiteit van Aberdeen om een reactie, en hun woordvoerders lieten het volgende weten:

Oxford Brookes University: “De universiteit blijft zich inzetten voor haar plicht om voor studenten en personeel te zorgen, en houdt zich aan het UCAS-beleid, dat door instellingen voor hoger onderwijs wordt gevolgd. Daarbij worden risicobeoordelingen uitgevoerd en werkt de universiteit nauw samen met de politie en reclasseringsdiensten, wanneer dat nodig is.”

Universiteit van Aberdeen: “Emily was een slimme en bekwame student, en haar dood was een tragedie die iedereen op de universiteit heeft geraakt. De universiteit zet zich in voor het ondersteunen van studenten die moeilijkheden ondervinden tijdens hun studie. We moeten een evenwicht vinden tussen het respecteren van de rechten van onze studenten als onafhankelijke volwassenen en onze eigen verantwoordelijkheden om ondersteuning te bieden.

Na het beoordelen van de omstandigheden rondom Emily’s overlijden, zijn we tevreden met het niveau van ondersteuning dat de universiteit haar heeft gegeven, gebaseerd op onze kennis over de omstandigheden op dat moment en de plicht om haar wensen te respecteren. Desalniettemin hebben we onze procedures voor ondersteuning van studenten geëvalueerd, en waar mogelijk het niveau van ondersteuning versterkt, waaronder de lancering van een ondersteunende dienst om gendergerelateerd geweld aan te pakken. Deze dienst maakt deel uit van de campagne Equally Safe in Higher Education (ESHE) waar Emily’s moeder een leidende rol in heeft gespeeld.”

Als je wordt gestalkt in het Nederland, kun je terecht bij Slachtofferhulp Nederland voor emotionele en praktische ondersteuning. Je kunt bellen naar 0900-0101. Heb je een relatie (gehad) met je stalker? Dan kun je ook (anoniem) terecht bij Veilig Thuis : 0800-2000.

Denk jij aan zelfdoding? Of ken jij iemand die aan zelfdoding denkt? Neem contact op met 113 Online of bel 0900-0113.