Als escort word je soms ook ingehuurd om een gearrangeerd huwelijk uit te stellen

Onze beste verhalen van 2018 vind je hier op één handzame hoop. Olga is 25 jaar, studeert, en is escort. Niet alleen kan ze hiermee een beetje bijverdienen, er komen ook een hoop bijzondere verhalen opdoemen die ze voor ons opschrijft. Lees hier Olga's andere VICE-columns.

Een paar dagen voor Kerstmis stuurt Urjit me een e-mail, waarin hij zich voorstelt en me vertelt dat hij een bizar verzoek heeft. Hij sluit af met een paar smiley’s.

Ik ben nu een paar maanden actief op de escortwebsite, en heb al veel eigenaardige verzoeken gehad. Er zijn inmiddels weinig vragen waarvan ik steil achterover val. Ik antwoord Urjit dat het geen probleem is, en hij vrijuit kan praten. Hij vertelt me dat hij net actief is geworden op de website en op zoek is naar een ‘girlfriend’, niet een echte, maar een meisje dat hij kan voorstellen aan zijn ouders. Hij heeft mij gemaild omdat ik de enige ben op de website die niet met een halfnaakt lichaam pronkt.

Ik lach om die opmerking. Op mijn profielfoto sta ik gewoon breed te lachen op een terrasje in de zomer, in een zomerjurk. Ik heb geen toegang tot de andere kant van de website. Ik kan niet kijken hoe de andere vrouwen zich laten zien. Het verrast me dat ik een van de weinigen ben met kleding aan.

Urjit is 29 en woont al een paar jaar in Nederland. Hij is na zijn studie in Mumbai hierheen gekomen om voor een bank te werken. Elk jaar rond Kerstmis heeft hij vakantie en komen zijn ouders hem bezoeken. Dat is de enige keer dat ze elkaar zien, en elke keer wordt hem dezelfde vraag gesteld: “Heb je al een vriendinnetje gevonden?”

Hij legt me uit dat het in de Indiase gemeenschap ‘not done’ is om als dertiger niet getrouwd te zijn, of je nou in het buitenland woont of niet. Zijn ouders beginnen dwingend te worden. Hij had bedacht om een vriendin uit te nodigen om zijn ouders te ontmoeten, maar zoveel lokale meisjes kent hij helaas niet. En de vriendinnen die hij wel heeft, wilde hij er niet mee tot last zijn. Zijn laatste optie was om online op zoek te gaan. Hij schrijft dat ik ‘a serious girl’ lijk, en hij vindt het leuk dat ik een heel Europese naam heb.

Ik kan me wel iets bij de situatie voorstellen. Ik moet denken aan een verhaal van een vriend van me, die er nog niet klaar voor was om te vertellen aan zijn ouders dat-ie niet op vrouwen valt. Zijn ouders begonnen steeds meer aan te dringen dat het nu echt wel tijd was. Om de normatieve verwachtingen van zijn ouders de kop in te drukken nam hij een vriendin van ‘m mee op een verjaardagsetentje, en stelde haar voor als zijn nieuwe liefde.

Urjit wil graag dineren met mij en zijn ouders op tweede kerstdag. Hij denkt dat het een ontspannen etentje wordt, maar stelt wel voor om van tevoren af te spreken om elkaar een beetje te leren kennen. Dat lijkt me goed, want ik vertrouw zijn verzoek tóch niet helemaal. Zijn vraag is zo simpel, en hij maakt zich ook geen zorgen over de vragen die zijn ouders kunnen gaan stellen.

Op tweede kerstdag spreken we om half 5 af, omdat ik later in de avond zelf familie ga bezoeken. Niet ver van het Indiase restaurant waar we gaan eten zit een bruin café waar we wat gaan drinken. Het café is vrijwel leeg als ik aankom. Urjit zit achterin aan een wankel tafeltje op me te wachten. Hij lijkt erg zenuwachtig te zijn en dat vind ik moeilijk. Het zijn namelijk zijn ouders, en als hij al zenuwachtig is, hoe moet ik me dan gedragen?

Urjit geeft toe dat hij het ingewikkeld vindt om zijn ouders voor te liegen, maar ziet het ook als noodzaak. Het is in zijn gemeenschap namelijk heel belangrijk om een partner te vinden, zegt hij. Zeker wanneer je bijna dertig bent. Hij vertelt dat er een soort datingbureau’s zijn, en dat ze een match baseren op uit welke familie je komt, hoeveel geld je hebt en uit welke culturele gemeenschap je komt. Urjit wil niets liever dan op een spontanere manier een partner vinden, maar heeft er ook vrede mee dat hij wellicht via zo’n Indiaas datingbureau een echtgenote moet gaan vinden.

We spreken af dat we gaan vertellen dat we elkaar op een cursus fotografie hebben ontmoet, die Urjit ook echt volgt. Verder mag ik zeggen wat ik wil, omdat zijn moeder het gesprek hoogstwaarschijnlijk toch gaat domineren met verhalen over thuis en familie. Urjit zegt lachend dat ik altijd mag beginnen over hoe lekker de gerechten zijn als ik niet meer weet waar ik over moet praten. Ik vraag hem of hij het nodig vindt dat ik hem af en toe aanraak, om te laten zien dat we een relatie hebben. Dat moet ik niet doen, want in zijn cultuur is het niet gebruikelijk om ‘public displays of affection’ te tonen.

De tijd dringt en ik stel voor om nog een laatste glas rum achterover te slaan, zodat we ons allebei een beetje meer ontspannen.

Als we het restaurant binnenlopen word ik hartelijk ontvangen en druk ik beide ouders langdurig de hand. Zijn vader is zakelijk maar zijn moeder omarmt me na een paar aarzelende bewegingen. Ik merk dat zowel zijn ouders als ik het moeilijk vinden om ons te bewegen rondom alle culturele voorschriften en onzekerheden. Maar er wordt flink gegeten en gedronken, en zoals Urjit voorspelde ben ik nauwelijks aan het woord. Zijn moeder is inderdaad de hele avond aan het woord en vertelt over het nieuws uit het thuisfront. Ik vind het prima, ik probeer me gewoon van mijn meest charmante kant te laten zien. Ik knik veel, en glimlach. Ik stel oppervlakkige vragen als ik het verhaal niet helemaal kan volgen.

Na drie uur moet ik mezelf excuseren, want ik moet nog naar mijn eigen familie toe. Daar hebben de ouders van Urjit begrip voor. Ik wens ze een fijn verblijf en een veilige reis terug. Ik geef Urjit een lange zoen op zijn wang en fiets naar mijn familie. Urjit stuurt me later een berichtje met “THANK YOU!” en een paar smiley’s. Er zit geen gevolg aan ons arrangement, dus ik vraag niet wat zijn ouders van me vonden. Ik sms hem dat ik blij ben dat het ons is gelukt.

Lees hier Olga's andere VICE-columns.