Ik ga het proberen kort te houden, want ik wil dat jullie de hele video kijken en ondertussen dromen over de mogelijkheden van AR. Het Vondelpark, maar nee: je loopt door Hobbitstee. De zwerver die zijn reet veegt in de struiken heeft weer privacy, want hij zit verborgen achter Samwise Gamgee.Dit is waar ik over droomde toen ik elf was en in Redwood Forest in de VS was met mijn pa. Ik was eigenlijk al te oud om met stokken te doen alsof ik Bilbo was (de films waren nog niet uitgekomen, en in mijn hoofd was Bilbo best stoer), maar ik deed het toch. Terugkijkend was dat het laatste moment dat ik ongebreideld kind was. Een klein maandje later was ik aan de verliezende hand in een symbolisch gevecht dat de middelbare school heet. Volwassenheid werd me opgedrongen als een bak met boerenkool zonder jus.
Advertentie
Maar nu kan het weer. Ontwikkelaar Abhishek Singh heeft Mario voor de Hololens van Microsoft gemaakt. In de video hierboven is te zien hoe goed het er al uitziet.Er zijn nog wel wat typische AR-kinderziektes – je kunt niet echt ergens op springen bijvoorbeeld. Logisch want Singh "zou alle obstakels in de echte wereld na moeten bouwen". Maar ik heb goede hoop dat hier nog oplossingen voor te bedenken zijn.Want om de een of andere manier spreekt AR veel meer tot de verbeelding. 'Gewone' games, of VR, verwijderen mij zo ver van de echte wereld dat ik die na een half uur alweer begin te missen. Hoe mooi game-werelden ook zijn, je staat er toch alleen voor. Dat is anders in AR. In de video zie je overal mensen met honden langslopen. De wereld is er gewoon, en je mist niks. Dit is waar ik persoonlijk wil dat gamen naartoe gaat.Als dit zo doorgaat zit ik als ik oud en grijs ben in een vliegend rolstoeltje. En in plaats van dat ik weggestopt zit in een donkere VR-zaal, rij ik door het park met mijn lieftallige vrouw en met een setje AR-lenzen in door Helmsdeep. De zon schijnt op mijn waffeltje. Mijn AR-adblockertje staat aan.Uitstekend.