La Vida Lockdown: Blu Samu is het wel gewend om te strugglen

Volg alle nieuwe episodes van 'La Vida Lockdown' op IG Live via onze Instagram.

Toen ik Blu Samu vorige week probeerde interviewen via Instagram Live, leek het eerst alsof alles dat kon misgaan, ook effectief misging. Na flink wat struggles met de verbinding en (lichtjes) afgaan voor iedereen die meekeek, besloten we dan maar allebei van gsm te wisselen.

En zo kreeg ik Blu Samu dan toch in onze livefeed, waar ze onder andere vertelde hoe ze haar haar besloot af te scheren, kort voordat dat door de coronacrisis een vreemde soort hype werd: “Ik vind het niet eerlijk dat mensen het idee hebben dat enkel jongens een broske mogen hebben. Ik wilde dit al heel lang doen, dus ik ben blij dat ik het eindelijk heb gedaan.” Verder vertelde ze over paprika's planten, de betekenis achter haar naam op Instagram ('5amuraij') en hoe één van haar liedjes plots verdween.

VICE: Hey Blu Samu, bedankt voor je geduld. Waar zit jij nu juist?
Blu Samu: Ik ben nu bij mijn broers van Le 77 in Ukkel. Naast de living is er hier een terrasachtige veranda, en daar zit ik nu.

*We worden gestoord door de ringtone van één van haar isolatiegenoten.*

Blu: HEE MORGAN! Wacht hoor, we hebben toch tijd hé, VICE?

VICE: Wij gaan nergens heen.

VICE: Heb je vandaag al veel gedaan?
Blu: Ik ben pas heel laat wakker geworden, rond 13 uur. Ik was gisteren nog keilang aan het gamen. Vandaag heb ik de boys wel al geholpen met in de tuin werken, want die zijn nu keihard met permacultuur bezig. Dus heb ik voor de eerste keer wortels en paprika's geplant. Ik had eens goesting om iets anders te doen, want ik ben al sinds het begin van de lockdown gewoon aan het gamen en muziek aan het maken.

Ben je dan meer aan het gamen of meer muziek aan het maken?
Ik heb 3 of 4 nieuwe tracks gemaakt tijdens deze isolatie. Maar I'm not gonna lie: I've been geeking. Ik voel me echt weer een kind. Er zijn geen verantwoordelijkheden, er is geen druk om iets te doen, dus ben ik helemaal in geek mode. Ik denk dat het van mijn zestiende geleden was dat ik nog zo hard had gegamed. En ik kijk ook constant naar anime’s.

Het is dus geen toeval dat de videoclip van je nummer ‘Goose’ zo'n anime-achtige vibe heeft.
Ja ik ben heel blij met die clip! De animaties daarvan werden gemaakt door een meisje dat ik kende via games en Skype toen ik zestien was. Zij maakte vroeger muziekvideo's met animefilmpjes. Nadat ik begonnen was met muziek maken, heeft ze me terug gecontacteerd, want ze was net een productieteam in elkaar aan het steken. Die videoclip was de eerste keer dat we in het echt met elkaar afspraken. Zij is toen naar mij gekomen en voila: 'Goose' was born.

Wat ik me al heel lang afvraag: waarom is je naam op Instagram eigenlijk 5amuraij?
Zoals ik al zei was en ben ik dus een gigantische anime geek. Dus ofwel was ik anime video's aan het kijken ofwel was ik aan het gamen tot een gat in de nacht. En vroeger ging ik bijna nooit slapen voor 5 uur 's ochtends: 5 AM. En dus kwam ik dus bij 5am-urai. Ik ben eigenlijk de samurai van 5 uur 's ochtends.

Lefto zei onlangs in een interview met Bruzz: “Als je een kunstenaar bent, kan dit een heel vruchtbare periode zijn.” Ben je het met hem eens?
Ik weet niet of dat even makkelijk is voor elke artiest. Als je op een heel klein appartementje zit, of het niet gewend bent om van thuis uit te werken, kan dat het al moeilijker maken. Ik heb altijd al thuis gewerkt of samen met Le 77, vandaar dat ik hier nu ook in isolatie zit. Ik had geen zin om de hele tijd alleen in mijn appartement te zitten. Kijk, ik kan wel genieten van alleen zijn, maar niet drie weken aan een stuk.

Welke impact heeft de lockdown op jou op professioneel vlak?
Die impact is héél groot, en ik denk dat ik dan voor alle artiesten spreek. Want niemand van ons heeft nog inkomsten. Vooral als je, net als ik, niet getekend hebt bij een label en zelf je al je projecten en promo financiert.

Ik ging eigenlijk ergens rond deze tijd een nieuw project uitbrengen, maar dat zal dus verplaatst worden, omdat ik nu gewoon niet genoeg inkomsten zou hebben. Je kan momenteel ook geen videoclips gaan shooten… Dus ik moet even creatief zijn en bedenken hoe we nog dingen kunnen maken en verspreiden via allerlei kanalen. Maar ik denk dat artiesten die geen label hebben het wel gewend zijn om te strugglen, en weten dat je creatief uit de hoek moet komen. Ook al zitten we nu in deze shit, ik weet dat alles uiteindelijk wel goed komt. Zelfs al duurt deze hele situatie nog 6 of 7 maanden, ik ben niet bang.

Als je één iemand zou moeten aanwijzen die jou naar de next level heeft gebracht, of op een belangrijke geholpen heeft: wie zou dat dan zijn?
Ik denk dat ik altijd met mensen gewerkt heb die in mij geloofden en die me naar de top wilden helpen. Maar als ik toch één specifiek iemand moet uitlichten: Laura Van Haecke, die de video voor ‘I Run’ voor mij heeft gemaakt. Zij zag me gewoon eens live optreden, en daarna kwam ze naar mij en zei: ‘ik moet echt een videoclip maken voor jou.’ Dat werd dus ‘I Run’, en die video heeft de bal voor mij echt aan het rollen gebracht. Na ‘I Run’ mocht ik als voorprogramma van IAMDDB optreden, daarna kwam Dour, en zo was ik vertrokken. Ik had toen trouwens ook totaal geen budget om een video op te nemen, maar Laura zei gewoon: ‘fuck it, we maken een clip, ik geloof in jou.’

Hoe ben jij eigenlijk begonnen met muziek maken?
Ik heb altijd al heel graag geschreven. Vroeger schreef ik vaak verhaaltjes, en zong ik ook heel graag. Toen ik 18 was, ben ik door m’n eerste lief heel hard into hiphop geraakt. Ik had gewoon een uitlaatklep nodig, dus begon ik met mijn eerste pogingen om muziek te maken. Dat begon met een paar akkoorden op een gitaar te spelen en wat te zingen, maar er miste altijd iets. Tot ik mijn eerste raptekst schreef: ‘Trapped’. Dat was als een klik in mijn hoofd: alles viel plotseling op z’n plaats.

Welke nummers of artiesten waren in die tijd een inspiratie voor jou om daar zelf ook mee te beginnen?
Ik werd toen heel hard geraakt door 'The Book of Soul' van Ab-Soul. Dat was heel kwetsbaar, heel eerlijk en ik vond het prachtig. Zo kan rap dus ook zijn. Artiesten als hij hebben mij gemotiveerd om zelf ook meer te schrijven. Nog een inspiratie is Tyler The Creator. Hij toonde mij dan weer dat je ook gek kan doen terwijl je praat over dark shit die in je hoofd zit; dingen waar mensen normaal niet over praten.

Vind je dat er op je laatste album, ctrl-alt-del, meer plaats is voor die ‘dark shit in je hoofd’?
Ja, absoluut. Met de muziek die ik maakte voor dit album bleef ik grotendeels in mijn comfort zone. Toen was ik de Blu die je op straat tegenkomt: de positieve en zachtaardige Blu. Maar nu kan ik ook tonen dat ik kwaad wordt van sommige dingen, dat ik soms ook gewoon wil roepen of gek doen. Dus dat heb ik in mijn laatste album kunnen steken.

Al vind ik niet dat ik mijn 'softness' daarmee aan de kant gezet heb. 'Water' bijvoorbeeld is wel een turn-up track, maar tegelijk ook heel zachtaardig. Dat is ook zo voor ‘Butter’: daar heb je de hele overgang van die stoere 'Knives in my back bitches' naar dat emotionele 'I'm too sensitive'.

Je nummer 'Grippa' gaat over een vriend die je uit het oog was verloren. Toen ik dat wou herbeluisteren voor dit interview, bleek het liedje zelf vreemd genoeg verdwenen. Hoe komt dat?
Wel het ding is: ik heb Grippa ondertussen gevonden. Zoals ik in die track uitleg, heeft Grippa nogal een ‘speciale’ job. Ik heb het nummer dus weggehaald omdat Grippa al die aandacht niet nodig heeft. De enige reden dat ik die track heb gemaakt, was om hem te vinden, dus eigenlijk heeft het liedje gewoon gedaan wat het moest doen.

Zoals je al zei, is dit een moeilijke tijd voor mensen die muziek maken. Welke opkomende Belgische artiesten verdienen volgens jou meer aandacht?
Shaka Shams staat zeker op die lijst. Ik begrijp dat niet: hij is al jaren bezig, heeft keiveel teksten. Het is allemaal conscious rap, geen enkele track is gewoon 'bitch, bitch, bitch'. Verder ben ik ook fan van AMAZUMI. Zij had een tijdje een pauze genomen van de muziekwereld omdat ze was verhuisd naar Engeland, maar nu is ze terug, dus volg haar zeker.

En daarnaast zijn mijn favoriete Belgische rappers sowieso Le 77 en Zwangere Guy. Ik weet dat dat 'mijn crew' is, maar het zijn ook gewoon de mensen die ik op muzikaal vlak het meeste apprecieer.

Wat is eigenlijk de irritantste vraag die je zoal in interviews krijgt?
'Hoe is het om een vrouw te zijn in de hiphopwereld?' Ik denk dat 80% van de interviewers mij die vraag stellen. Vroeger probeerde ik dan vriendelijk te antwoorden dat ik daar geen problemen mee gehad heb. Maar nu antwoord ik gewoon: goed, maar het zorgt er vooral voor dat ik vaak gevraagd wordt hoe het is om een vrouw te zijn in de hiphopwereld.

Je zei in een eerder interview dat je in Antwerpen, voordat je naar Brussel verhuisde, hebt geleerd om hard te zijn, en dat dat wel van pas komt in de muziekindustrie. Waarom?
Omdat wat ik doe een hele achtbaan is. Het is geen 9-to-5 job, waarbij je weet dat als je heel hard je best doet, je na een half jaar wel een promotie krijgt. In de muziekwereld weet je nooit zeker of iets zal aanslaan. Je kunt heel hard je best gedaan hebben, maar je weet nooit of je daar ook iets mee gaat bereiken.

Er zijn geen regels en dat maakt het leuk, maar ook moeilijker. Je moet vaak samenwerken met mensen en soms klikt dat, maar soms ook niet en dan loopt het verkeerd af, en moet je opnieuw beginnen.

Als mensen aan het leven van een muzikant denken, is dat al snel: ‘yeah, rock ‘n’ roll, zij staat op het podium, dus zij heeft het gemaakt in het leven.’ Maar ondertussen moet ik ook gewoon huur betalen, en er ook voor zorgen dat heel mijn team z’n geld krijgt. Niets is zeker als je zo leeft, je hebt geen stabiliteit. En ja, er zijn ook momenten dat ik niet genoeg geld heb voor eten en echt broke ben. En dan zijn er weer momenten waar het beter gaat. Als muzikant kan je geen pussy zijn: je moet klaar zijn om heel wat tegenslagen te verduren.

Krijg elke week onze 10 beste verhalen gemaild: schrijf je nu in voor de gratis VICE-newsletter.

Volg VICE België op Facebook, Twitter en Instagram voor meer originele verhalen over alles wat ertoe doet in de wereld.