Door de krappe woningmarkt wordt het badhuis weer populair in Tokio

Zoals zoveel mensen houdt de 27-jarige Arata Noguchi uit Tokio ervan om lekker te badderen. Na een lange dag werk is het een goeie manier om even te ontstressen. Maar in tegenstelling tot de meeste mensen in de welvarende metropool moet Noguchi ervoor de deur uit – hij heeft namelijk geen douche of bad in z’n eigen huis. 

Dit soort woningen worden ‘furonashi bukken’ genoemd, wat je letterlijk kan vertellen als ‘geen bad’. De traditionele huizen zoals het appartement van Noguchi, dat nog geen 15m2 is, zijn sinds kort in opspraak nadat een tv-item liet zien dat jonge Japanners steeds vaker in dit soort huizen terecht komen. 

Er was veel kritiek op het zeven minuten lange item, uitgezonden door TV Asahi; volgens tegenstanders was het item veel te romantiserend over armoede onder jonge mensen, iets wat allemaal maar verergerd is sinds de pandemie en haar nasleep van inflatie.

“Als jonge mensen een huis met een badkamer zouden kunnen betalen, zouden ze dat denk ik gewoon doen,” aldus Mariko Kobayashi, een moeder van twee tieners, ook woonachtig in Tokio. “Het klinkt gewoon alsof jonge mensen tegenwoordig geen andere keus hebben dan in dit soort appartementen wonen, omdat dit het enige is dat ze kunnen betalen.” Op de Japanse Twitter is te lezen hoe jonge mensen in het land geen andere keuze hebben; tweets die dit probleem aansnijden worden massaal geretweet. Andere media kwamen na het tv-item met meerdere artikelen over het romantiseren van badkamerloze huizen. 

In de vorige week uitgezonden aflevering suggereerde de Japanse omroep dat meer jongeren doucheloze woningen huren, niet omdat ze goedkoper zijn, maar omdat ze graag naar openbare baden gaan, genaamd sentō. In het programma werd niet gesproken over mensen die door armoede gedwongen worden in een furonashi bukken te wonen.

Seijurou Tsukano, een 42-jarige deeltijdwerker in Tokio, woonde bijna tien jaar in een oud huis zonder douche vanwege financiële beperkingen. Hij wilde zijn aanzienlijke schuld terugbetalen die hij had opgelopen bij het wedden op paardenraces en leningen die hij had afgesloten om zijn auto te repareren na een verkeersongeval.

In die tijd, begin jaren 2000, kostte zijn appartement in Tokio slechts 10.000 yen (ongeveer 77 euro) per maand. Hij kon baden in een openbaar bad of een sportschool, maar hij zei dat de levensstijl moeilijk vol te houden was. "Uiteindelijk kocht ik een plastic kinderbadje en gebruikte dat als bad," vertelt Tsukano aan VICE World News. Nu hij in een appartement met een douche woont, herinnert Tsukano zich – met weinig plezier –  de tijd dat hij met een emmer naar de gemeenschappelijke gootsteen van zijn gebouw moest om water voor zijn kinderbadje te halen. 

Furonashi bukken waren decennia geleden veel gebruikelijker, toen gasverwarming nog niet vanzelfsprekend was in veel woningen. Maar er waren ook veel meer openbare baden. Op het hoogtepunt van de sentō hype, in 1968, waren er 18.000 openbare badhuizen in het hele land terwijl Japan er nu nog ongeveer 1800 heeft.

Een dreigende recessie zou goedkope appartementen zonder douche aantrekkelijker kunnen maken voor huurders, maar op een grote comeback hoeven we niet te rekenen in de op twee na grootste economie ter wereld.

Natsuko Kashima, een makelaar die mensen aan badkamerloze woningen in Tokio helpt, zegt dat ze ongeveer twee keer per week vragen krijgt over deze appartementen, maar een stijging ziet ze niet persé. Ze kosten ongeveer 20.000 yen (141 euro) tot 40.000 yen (282 euro) per maand en vormen ongeveer 4 procent van alle beschikbare woningen in Tokio, aldus Natsuko.

Volgens de makelaar zijn de huurders meestal alleenstaand en in de 20 of 30, met uiteenlopende redenen. Sommige huurders waren bijvoorbeeld minimalisten en wilden met minder spullen in hun huis leven. Anderen werkten weer in de zeevaart en hadden geen eigen bad nodig.

Kashima snapt het wel. Het huis van haar oma had ook geen bad en als ze haar als kind tijdens lange vakanties bezocht, gingen ze met het hele gezin naar het badhuis.

"Ik herinner me dat mijn nichtjes en ik gewoon lachten en speelden bij de sentō - het was zo leuk," zei ze.

Voor Noguchi, de ontwerper, is leven zonder douche een kwestie van levensstijl.

"Ik werk tot vrij laat, dus ik ga gewoon naar het openbare bad voordat ik thuiskom. Ik merk nauwelijks verschil in de reistijd," zegt hij.

En het is ook praktisch.

"Het is mentaal belastend als je in een vuil huis woont, maar door geen douche te hebben en elke avond naar de sentō te gaan, bespaar ik tijd in het huishouden - en het bad is tenminste altijd schoon," zei hij.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE World News.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.