Foto’s van een rottende Jezus in de woestijn

In Yucca Valley in Californië staat een drie meter hoge, cementen standbeeld van Jezus bovenop een heuvel. Zijn handen zijn gevouwen in bidstand en hij kijkt eerbiedig naar de hemel. Zijn koninkrijk van eettentjes, barren, openbare schietbanen en parken vol stacaravans strekt zich uit over het dorre landschap onder hem. Zijn schepper is de mens, niet God. En net als de mens heeft hij niet het eeuwige leven. De tand des tijds heeft zijn neus afgebrokkeld tot een stompje. Witte verf bladert van zijn gegoten manen. Desalniettemin, vergeleken met alle andere standbeelden in Desert Christ Park is hij nog het meest intact.

Alle andere standbeelden in Desert Christ Park zijn iets minder kolossaal en hoefden dus niet, zoals de stoomboot in Fitzcarraldo, door een groep gelovigen een heuvel van bijna dertig meter op getrokken te worden. Ze zijn nog verder afgebrokkeld dan hun grote broer; het cement, geërodeerd door wind en stof, leggen de onderliggende verroeste stalen botten bloot. Standbeelden van kinderen, met afgebrokkelde gezichten, kijken omhoog naar de evenzo verweerde gezichten van stoïcijnse, emotieloze bijbelse figuren. Antone Martin, de ontwerper, hoopte dat ze een atomische aanval – waar men in het midden van de vorige eeuw in Amerika serieus rekening mee hield – zouden doorstaan. Ondanks dat de bom nooit is gevallen, lijkt het haast van wel, afgaande op hoe de standbeelden erbij staan.

Martin had deze angst omdat hij voor zijn werk in het leger bommen moest fabriceren. In 1951 goot hij zijn eerste Christus-beeld uit vijf ton cement; zijn intentie was om ze langs de rand van de Grand Canyon te plaatsen als een 'vredessymbool voor de mensheid'. Na een vriendelijke afwijzing van de Amerikaanse overheid, waarbij ze hem uitlegden dat dit niet strookte met het concept 'scheiding van kerk en staat', noemde hij zijn standbeeld The Unwanted Christ. De Yucca Valley Church had wel interesse en beloofde hem om het beeld op de top van een heuvel te plaatsen, zodat iedereen het kon zien. Martin ging in Yucca Valley wonen en spendeerde de laatste tien jaar van zijn leven (hij overleed in 1961) aan het maken van de andere figuren in het park.

Toen ik het park voor het laatst bezocht, hingen er donkere, dreigende wolken boven, wat een extra sinistere sfeer gaf aan de omgeving vol vervallen beelden. Een auto vol tieners die bier dronken, wiet rookten en naar top 40-radio luisterden, stond in de parkeergarage. Zij waren de enige andere bezoekers in het park. Ooit opgericht om het verhaal van de Bijbel te vertellen, geeft Desert Christ Park tegenwoordig eerder het verval van de mensheid weer.