FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Laten we het even over de NOS Zomercolumn hebben

Het NOS-journaal wordt in de zomer elke ochtend afgesloten met een column waar je tenen van in de kramp schieten.

Moderne Nederlandse zomers zijn grillig en onvoorspelbaar: hittegolven worden afgelost door zomerstormen, een hoosbui in de ochtend loopt over in een verzengende middag. Daarom is het mooi dat je tijdens Nederlandse zomers van één ding op aan kan, namelijk dat elke werkdag het ochtendjournaal van de publieke omroep op zeer onwennige wijze wordt afgesloten – met de NOS zomercolumn. De NOS Zomercolumn loopt van juni tot en met augustus, en daarin doen NOS-correspondenten van over de hele wereld luchtig verslag van iets dat typisch is voor het land waarin ze gestationeerd zijn. Dat levert een uniek soort ongemak op.

Advertentie

Correspondenten kunnen namelijk allemaal heel goed stilstaan voor een camera, mensen interviewen en verslag doen van een gewichtige situatie. Ze hebben het gezicht, de intonatie en de gravitas om een neutrale boodschap te verkondigen en daarbij de kijker zo min mogelijk van die boodschap af te leiden. Als een correspondent moet vertellen over dat Rutte tijdens een Eurotop heeft gezegd dat er "belangrijke stappen gezet zijn" en dat Rutte "voorzichtig positief is", dan is het juist van groot belang dat die correspondent het charisma heeft van een bedorven garnaal, zodat hij niet meer aandacht opeist dan strikt noodzakelijk. De correspondent staat in dienst van zijn verhaal, en het is heel moeilijk om als persoon niet interessanter te wezen dan die diarree die Rutte dan uitkraamt. Correspondenten kunnen dat.

Dat is knap, maar dat levert ook een heerlijk bloedbad op als de correspondent dus in de zomer zo'n personalitystukje als een NOS Zomercolumn moet maken. Dan valt het ineens op dat zo'n correspondent geen televisiepersoonlijkheid is, maar een journalist die toevallig voor de camera staat, en dat de correspondent net zo goed een leraar had kunnen zijn die aan een eindmusical van groep 8 meedoet. In een tijd waarin elke willekeurige man van de straat in Nederland een heel gelikte performance geeft als hij op televisie is, om bijvoorbeeld naakt te daten op een onbewoond eiland of te raden in welk BN'erhuis hij is, is het heel verfrissend om een professional zo te zien klungelen.

Advertentie

De NOS Zomercolumn werkt zo goed omdat een aantal onderdelen kenmerkend zijn:

De correspondent deelt irrelevante persoonlijke informatie met de kijker

Een veelvoorkomend onderdeel, want de correspondent grijpt in de Zomercolumn de kans om de kijker een stukje van zijn persoonlijkheid mee te geven. Zie hier bijvoorbeeld Michel Maas vanuit Indonesië, die uitlegt dat men daar niet zomaar een bloemetje geeft, maar een hele muur van een ruiker. Waarom we daarvoor in het eerste shot moeten zien dat hij om 6:00 opstaat ontgaat me volledig, maar ik heb wel er wel veel respect voor. In deze column zien we op 0.16 een ander kenmerkend onderdeel van de NOS Zomercolumn, namelijk:

De correspondent komt op een speelse manier het beeld in

Michel Maas duikt vanuit rechtsboven het beeld in met de woorden "Even een bloemetje kopen". Harmen Boerboom pakt het spectaculairder aan, in zijn verslag van wat er gebeurt met verwaarloosde percelen net buiten Paramaribo. Op 0.37 fietst Harmen Boerboom hem erin, remt, zegt "De natuur doet zijn werk, vaak tot ergernis van de buren," en fietst hem er weer uit. Speels, zomers en volledig in lijn met de rest van zijn column en waarschijnlijk zijn hele zijn:

De correspondent maakt een gebbetje met de cameraman

De correspondent is het hele jaar door de ster van zijn verslagen, maar in de NOS Zomercolumn krijgt de cameraman eindelijk ook de kans om te schitteren. Zoals bijvoorbeeld aan het einde dit verslag van Jessica van Sprengen, die wat Spaanse bejaarden vraagt naar hun middagdutjes. Haar cameraman is er spontaan van in slaap gekukeld.

Advertentie

Merk op dat Jessica van Sprengen op 1.17 een double whammy pullt: ze duikt op speelse wijze het beeld in

De correspondent spreekt in correspondentenintonatie

De correspondent mag dan wat luchtigs te melden hebben, dat weerhoudt hem of haar er niet van om op zo'n typische correspondentenmanier te praten: een halve zin hoog eindigen – een korte pauze laten vallen – en de zin dan lager afmaken. Ik weet niet of dit zo goed overkomt, maar luister naar hoe Martijn Bink (de harde bink die begin dit jaaroog in oog stond met de NOS-gijzelaar) over binnen kamperen praat:

"…en is wildkamperen in de vrije natuur? Het mooiste wat er is."

"…dat is kamperen? Onder een dak."

"…zo krijg je geen natte tenen als je 's ochtends? Naar de wc moet."

"…en ook in de winter zit je er hier? Warmpjes bij."

"…want het blijft natuurlijk wel? Kamperen."

Dat was dus nog een reden waarom ik zo kan genieten van? De NOS Zomercolumn.

De correspondent laat zijn column wat te lang doorlopen

Italië-correspondent Rop Zoutberg heeft een item gemaakt over de geheime tunnel tussen het Vaticaan en Castel Sant'Angelo in Rome. Dat is die tunnel waar Professor Robert Langdon in Het Bernini Mysterie van Dan Brown al doorheen holde op zoek naar een nieuwe anagram om op te lossen. Bijna niemand krijgt toegang tot de tunnel, behalve de paus, professor Robert Langdon, en deze zomer dus ook Rop Zoutberg. In een column van 1 minuut en 12 seconden heeft Zoutberg de 5 volle, lange, laatste seconden ingeruimd voor een shot van zijn hand, die rust op een deurklink. Ik vind dat fors.

Advertentie

Ook fraai: Rop Zoutberg claimt dat bijna niemand ooit in de tunnel geweest is, en kleedt dat aan met een voxpop van één verbaasd meisje dat twee keer "wow" zegt

De correspondent laat zijn column wat te kort doorlopen

En dan is er nog de NOS Zomercolumn waar werkelijk alles aan klopt. Zo neemt Hendrik-Willem Hofs na acht jaar afscheid van zijn post als regiocorrespondent Rotterdam. In zijn column werkt hij zijn bucketlist af – de laatste dingen die hij nog in Rotterdam wil doen voordat hij sterft. Of weggaat uit Rotterdam. Die dingen zijn:

A. naast een metromachinist een metro besturen en per ongeluk op de toeter zitten

B. door de spelerstunnel een lege Kuip binnenlopen en daar met een sjaaltje zwaaien

C. helemaal naar boven in de Erasmusbrug (SPOILER ALERT: waar zijn cameraman een gebbetje met hem uithaalt)

Deze column had van mij het hele journaal – nee, de hele zomer mogen duren. Wat hadden we allemaal in Rotterdam kunnen meebeleven met Hendrik-Willem Hofs? Lekker door over Maas tuffen in zo'n gele amfibiebus? Brunchen met Jules Deelder? In een bananenpak van de Euromast abseilen? De pasgeboren Bengaalse uilskuikens in Blijdorp knuffelen? Zoveel mogelijkheden, zo weinig dagen in een leven.

En zo weinig NOS Zomercolumns nog maar, want het is al half augustus.

Lees ook:

Leoni haalde de krant door met 7 jongens te zoenen
Ik sprak het brein achter de spellen van Expeditie Robinson
Waarom zijn reclames met wielrenners erin altijd zo turboknullig?

Attentie: we zijn verhuisd naar een andere facebookpagina! Like als de wiedeweerga VICE Nederland om niks te missen van alles wat we maken: