Een bezoekje aan de veganistische restaurantketen die gerund wordt door een sekte

In Californië struikel je bijna over de veganistische restaurants. Er zijn er zo veel, dat zelfs non-veganisten (zoals ik) ook af en toe wat te eten halen bij veganistische restaurants, waarna we telkens dezelfde openbaring hebben, in de trant van: o, dit is eigenlijk helemaal niet zo smerig als ik gedacht had! Maar één specifieke, veganistische restaurantketen springt er toch wel uit: Loving Hut, een internationale keten met meer dan 140 restaurants en één hotel, die ook wel de snelst groeiende veganistische franchise ter wereld wordt genoemd. De keten wordt gerund door een groep die door veel mensen als een sekte wordt gezien.

Loving Hut werd opgericht door Supreme Master Ching Hai, een Vietnamese zakenvrouw van 66. Naast haar imperium van restaurants is Ching Hai – die door Time een "kruising tussen Martha Stewart en de Dalai Lama" werd genoemd – ook de oprichtster van een sieradenlijn, een kledinglijn en de bedenker van de Quan Yin Methode, een pseudoreligieuze filosofie met, volgens sommige schattingen, wel 500 duizend aanhangers.

Waarschijnlijk heb je nog nooit van Ching Hai gehoord, want ze houdt het voor een sekteleider allemaal vrij netjes. Er zijn in haar naam geen moordpartijen gepleegd, en ze kleedt haar volgers niet financieel uit, zoals Scientology dat bijvoorbeeld wel doet. In plaats daarvan draait de Quan Yin Methode vooral om het behouden en beschermen van het leven. Andere regels binnen de beweging zijn niet liegen, geen dingen nemen die je niet worden aangeboden, geen alcohol of drugs gebruiken, en het vermijden van "seksueel wangedrag" – wat dat ook mag betekenen.

Iedere sekteleider moet op de één of andere manier zijn of haar boodschap verspreiden, en Ching Hai doet dat door middel van eten. De Loving Hut-keten heeft overal restaurants, van Amsterdam en Portland tot Praag, die niet als een traditionele franchise functioneren; iedere locatie mag zelf bepalen hoe het restaurant wordt gerund, mits het binnen de filosofie van Ching Hai past.

Ik besloot de dichtstbijzijnde Loving Hut te bezoeken, ongeveer een uur van Los Angeles vandaan, in Claremont. Het restaurant zit in een modern winkelcentrum, naast blitse tentjes als Le Pain Quotidien en Yogurtland. De Loving Hut heeft vergeelde foto's van verschillende voorgerechten op de ramen geplakt, en ziet eruit als een buitenbeentje tussen de zorgvuldig aangekleede restaurants die eromheen zitten. Er wordt de laatste tijd nogal makkelijk met het woord "Lynchiaans" gestrooid, maar er was geen andere manier om de entree van het restaurant te beschrijven.

De gordijnen waren dicht om de hitte van het middagzonnetje tegen te houden, dus het enige licht in het restaurant was afkomstig van een paar zonnestralen die door de kiertjes schenen, waardoor het stof dat door de lucht dwarrelde duidelijk te zien was. Een witte gast met dreadlocks in een poloshirt was zijn baby in een buggy eten aan het geven. Aan een ander tafeltje zaten twee vrouwen tegenover elkaar; ze wisselden geen woord met elkaar, en aten ook niet. Speakers die verspreid door het restaurant stonden lieten rustgevende ambientmuziek horen, van dat gepingel dat normaal vooral in massagesalons wordt afgespeeld.

Op een televisie aan de muur werden korrelige landschapsbeelden afgespeeld, met onderin het beeld een tekstbalk. Later kwam ik erachter dat ik naar Supreme Master TV zat te kijken, een kanaal dat eigendom is van Ching Hai en in de meeste restaurants van Loving Hut (en op 71 kabelnetwerken) uitgezonden wordt, aldus de website. Het kanaal, dat 24 uur per dag uitzendt, laat programma's zien met titels als Vegetarianism: The Noble Way of Living, Animal World: Our Co-Inhabitants en Words of Wisdom.

Na een minuutje of twee komt er een medewerker op me af en word ik naar mijn tafel begeleid. Het menu was belachelijk uitgebreid. Elke Loving Hut-locatie stelt zijn eigen menu samen, wat betekent dat er geen consistentie is tussen de verschillende locaties – afgezien van het feit dat ze allemaal veganistische gerechten serveren.

Ik vroeg de serveerster wat zij zou aanraden, en ze stelde de Aziatische gyros voor – een vleesvervanger in een huisgemaakt sjalotbroodje, met sla, tomaat, verse kruiden en een pittige saus. Ik bedacht me dat ik waarschijnlijk niet zo snel weer de kans zou krijgen om een veganistisch Aziatisch-Grieks fusiongerecht te eten, dus besloot ik ervoor te gaan.

Terwijl ik op m'n eten zat te wachten, merkte ik een aantal portretten van beroemdheden op die aan de muur hingen. Het ging om foto's van de "vegetarische en veganistische elite," variërend van mensen die ik niet herkende tot Bill Clinton. Het plakkaat naast de foto's gaf uitleg, met merkwaardig hoofdlettergebruik: "These Smart, Beautiful, Talented People are Vegan and Vegetarian. Why aren't you?" Dat leek me toch best een rare vraag in een restaurant waar mensen specifiek komen om veganistisch voedsel te eten.

De eigenaar van deze Loving Hut, Charles Liang, vertelde me later dat hij al sinds 1996 een aanhanger is van Ching Hai. Toen de eerste Loving Hut in 2008 z'n deuren opende en de keten zich in rap tempo uitbreidde, pakte hij zijn kans om de veganistische boodschap te verspreiden door zijn eigen Loving Hut-locatie te openen.

"Het belangrijkste is het redden van levens. De liefde voor dieren, liefde voor anderen, liefde voor jezelf," vertelde Liang me. "Alles staat met elkaar in verbinding. Alles geeft vibraties af. De natuur is de magie die alles in stand houdt. Dat is waarom mijn restaurant eten serveert dat veganistisch én biologisch is, niet alleen veganistisch."

Liang vertelde dat Supreme Master Ching Hai het leuk vindt om een bezoekje te brengen aan haar restaurants overal ter wereld; ook in Claremont is ze een aantal keer langs geweest. Zelfs godheden moeten natuurlijk eten.

Mijn Aziatische gyros was snel klaar en smaakte heel goed. De imitatiebiefstuk smaakte naar echt rundvlees en het brood van sjalotjes zorgde voor een interessante twist. En in plaats van dat de serveerders me probeerden te bekeren tot het veganistendom, lieten ze me rustig genieten van mijn vleesloze gerecht.

Natuurlijk hoorde ik nog steeds de geluiden van het Supreme Master tv-kanaal op de achtergrond, en werd ik vanaf de muur aangestaard door portretten van intelligente, dappere, beroemde, knappe vegans. Maar als je het je lukt om dat allemaal te negeren terwijl je van een prima bordje nepgyros zit te genieten, krijg je misschien zelfs het gevoel dat jij ook wel een aanhanger van Ching Hai zou kunnen worden.