Sanja Marusic maakt het liefst eenzame zelfportretten in weidse en wilde landschappen

Alle foto's door en van Sanja Marusic. Scroll naar beneden voor meer foto's uit haar laatste serie.

Sanja Marusic (25) groeide op in de Zaanstreek en studeerde in 2013 af aan de KABK in Den Haag. Sindsdien verdient ze haar geld door foto's te maken van muzikanten en theaters, maar in haar vrije werk zijn bijna geen mensen, huizen of andere door mensen gemaakte dingen te vinden in het beeld. Anonieme, weidse, wilde landschappen met daarin één mens, vaak zijzelf, voorzien van een door haar gemaakt kostuum van verf, afvalmateriaal of er later in gephotoshopte abstracte figuren.

Ik belde met Sanja om het te hebben over haar laatste serie, Figures Under The Sun, en over Instagram, zelfportretten en bubbeltjesplastic.

Broadly: Ha Sanja, ik vond je werk via Instagram. Hoe belangrijk zijn sociale media voor jou?
Sanja Marusic: Heel belangrijk. Vanaf het moment dat ik begon met fotograferen speelde internet al een rol – nog voor Instagram en Facebook zette ik veel foto's al op Flickr en op verschillende fora.

Ben je nooit bang dat mensen er vandoor gaan met je werk, als alles online te vinden is?
Ik heb wel een keer gehad dat iemand mij tagde in een foto van een winkel – die hadden mijn werk uitgeprint en opgehangen. Toen heb ik ze gemaild dat ze het of moesten weghalen, of konden kopen. Maar de meeste mensen begrijpen het wel: als je geld met mijn beelden verdient, vind ik het natuurlijk niet goed, maar als mijn werk in een inspiratiemap of op een prikbord terechtkomt, dan is het prima.

In je laatste serie, Figures Under The Sun , zie ik naakte vrouwenlijven in een woestijnachtige omgeving, bedekt met verf, doeken, abstracte figuren, of bijvoorbeeld bubbeltjesplastic. Wat gebeurt hier?
Het zijn allemaal zelfportretten die ik heb gemaakt op een eiland. Ik wilde geen kleding kopen, want daarmee refereer je naar mode of een bepaalde tijd – dit zijn eigen gemaakte kostuums. Het bubbeltjesplastic zat als beschermingsmateriaal bij lijsten die ik een keer had gekocht.

Waarom wilde je deze foto's maken?
Het zijn beelden waarvan je niet echt kan zien waar of wanneer het is, en daardoor worden ze vervreemdend. Ik wilde kijken hoe ik mezelf op verschillende manieren kon neerzetten. Het was een onderzoek naar mezelf.

Ben je ijdel?
Ik denk gemiddeld. Niet extreem, maar ook niet on-ijdel. Ik heb voor ander werk en opdrachten wel met stylisten en modellen gewerkt, maar ik merkte toch dat ik het meest blij was met foto's met mezelf erop, of met mijn vriend. Ik weet zo goed wat ik wil qua beeld en sfeer, dat kan ik zelf het beste uitbeelden als ik zelf zowel voor als achter de camera sta. Als je werkt met een model, is er toch een bepaalde afstand. Dan kijkt er iemand mee.

Je houdt liever alles in eigen hand?
Misschien ben ik te gesloten om met andere mensen te kunnen werken. Ik kan het beste werken als er niemand is.

Wat vind je van de vrouwentepelcensuur op Instagram en andere sociale media?
Onzin natuurlijk, maar het voelt niet als mijn rol om daar als kunstenaar tegenin te gaan. Met het plaatsen van mijn werk wordt al duidelijk genoeg dat ik het er niet mee eens ben.

Je studeerde af aan de KABK – hoe kwam je daar terecht? Ik deed toelating toen ik zeventien was. Op de open dag zeiden ze eerst dat ik te jong was en dat het geen zin had om me aan te melden, maar toen ik mijn portfolio liet zien, draaide dat om. Na een zenuwslopende en zware toelatingsprocedure werd ik toch aangenomen.

Weet je door welke foto's dat kwam?
Nee, niet precies, maar als ik mijn portfolio van toen nu terugkijk, vind ik het best kinderachtig. Het waren wel al veel zelfportretten, net als deze laatste serie. Terwijl ik dat tijdens mijn studie juist niet veel deed – alleen voor mijn eindexamenwerk.

Verdien je nu al je geld met fotografie?
Ja, ik doe niks anders ernaast. Ik had het er gister toevallig over met mijn opa, die vroeg precies hetzelfde. Sinds ik ben afgestudeerd, is het zo gelopen dat ik ervan kan leven. In het begin deed ik nog wel andere soorten fotografie, zoals op evenementen, maar dat paste niet heel goed bij mijn werk. Nu kan ik kiezen wat ik kan doen, daar word ik heel blij van.

Waarom maak je zoveel werk in 'het landschap', zoals jij het anoniem noemt?
Dat is mijn persoonlijke smaak, ik hou van dat soort plekken. Droog, weids en desolaat. Figures Under The Sun schoot ik op een vulkanisch eiland, ik vind de kleuren die daar zijn heel mooi. Die dik ik later nog aan. En ik vind het mooi als een foto iets eenzaams heeft, met overweldigende natuur. Het gevoel van iemand die op reis is of onderweg, of op zoek naar zichzelf.

Laat je je inspireren door andere fotografen?
Niet concreet. De laatste tijd kijk ik veel naar schilderkunst, bijvoorbeeld van Malevich. Maar ik probeer niet te veel naar andere mensen te kijken, dat is afleidend.

Dat lijkt me wel lastig in onze tijd.
Ja, maar het is ook leuk dat ik op Instagram onbewust geïnspireerd raak. Dat ik pagina's like waarop beelden worden gepost die ik mooi vind, en niet per se één persoon volg. Ik hoop dat er daardoor in mijn onderbewustzijn veel meer inspiratie opgeslagen zit dan ik denk.

Waar ben je nu mee bezig?
Met een nieuw yogafotografieboek van Erica Joga. Dat is iets wat ik natuurlijk nooit had verwacht, maar toen de makers me het moodboard lieten zien, paste het heel goed bij wat ik maak en mooi vind.

Ik ben benieuwd. Succes Sanja!

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.