De skyline van Japan heeft opeens een eigen wil gekregen

De Japanse kunstenaar en filmmaker Aujik droomt graag over levende steden. In zijn eerdere video Polygon Graffiti voorzag hij de steden en landschappen in zijn thuisland al eens van een vleugje surrealisme. Nu gaat zijn volgende filmproject nog een grote stap verder, door de metropool als geheel als levend organisme voor te stellen.

In de nieuwe korte video Spatial Bodies zien we hoe de skylines van Japan opeens een geheel eigen wil hebben gekregen, met vloeibare wolkenkrabbers en gebouwen die als slangen door de lucht kronkelen. Het is een video waar je niet twee maar minstens tien keer met je ogen voor moet knipperen voordat je echt begrijpt waar je precies naar zit te kijken.

Aujik liet zich inspireren door de videogame Katamari Damacy, het Italiaanse futurisme, en de Taiwanese architect Lee Guō en zijn ideeën over meervoudige, architectonische clusters. Het resultaat is een video waarin Japanse steden een speeltuin worden voor de gebouwen zelf. De meesten staan stil – wat ze niet minder onmogelijk maakt om in te vertoeven – en sommigen kronkelen nog een beetje.

“Spatial Bodies is een verbeelding van het stedelijke landschap, maar dan met autonome gebouwen die zichzelf kunnen repliceren,” vertelt Aujik aan The Creators Project. “Ze leiden een eigen leven en planten zichzelf voort. Het is een soort vegetatie van beton – ordelijk en chaotisch tegelijk.”

Aujik is al jaren bezig met dit project. Hij kreeg het idee toen hij over de Yamanote-spoorlijn reed, een ringlijn in Tokio. “Het stedelijke landschap en de diverse architectuur deden me denken aan het chaotische van een woud,” zegt hij. “Ik wilde eerst in Tokio filmen, maar daar zijn drones helaas verboden. Daarom heb ik het geschoten in Osaka, waar ook de Abeno Harukas staat, de hoogste wolkenkrabber van Japan.”

Om de opnames te verwerken ging Aujik vier maanden aan de slag met het programma 3D Studio Max, en in die tijd greep hij vaak terug naar Google Maps om de precieze texturen, proporties en details van de gebouwen vast te stellen. In totaal creëerde hij zo vijftig nieuwe bouwwerken.

“Alle gebouwen heb ik zelf opnieuw ontworpen. De bouwwerken op de achtergrond zijn wat simpeler gebleven, maar die op de voorgrond zijn heel gedetailleerd. Van sommigen kun je de ramen, deuren, trappen en balkonnetjes vrij goed zien.”

“In de toekomst zullen er vast perfecte tools voor motion tracking en motion capture bestaan die dit soort taken in real time kunnen uitvoeren met gps en 3D-scans, zodat we een hele stad op de centimeter kunnen vastleggen,” gaat Aujik verder. “Met wat computeranimatie kun je dan een hele omgeving construeren, deze opslaan als bestand en delen met anderen.”

Los van dit alles hoopt Aujik dat Spatial Bodies kan dienen als voorbeeld voor toekomstige toepassingen van augmented reality. Bekijk de volledige video hieronder.

Meer werk van Aujik vind je hier.