Hosties zijn de ideale bodem voor jouw paasbrunch

Als kind werd ik nog wel eens verplicht naar de kerk te gaan. Het grote lichtpunt aan twee uur lang vastgekluisterd zitten aan de houten kerkbank, was het eten van de heilige hostie. Het ophalen van dat schijfje oud brood, dat altijd net iets te lang aan je gehemelte bleef plakken, had een mystieke lading: "Dit is het lichaam van Christus," verzekerde de priester mij keer op keer. Op weg terug naar de kerkbank voelde ik me vromer dan de paus.

Als volwassene bestaan mijn feestdagen vooral uit goddeloze hoeveelheden drank en eten. Dat is misschien niet echt christelijk van me. Daarom is het tijd om mijn leven te beteren, en het heilige vuur weer aan te wakkeren. Ik ga koken met hosties, in een wanhopige poging om pasen weer een goddelijk tintje te geven. Als ik genoeg van dat heilig brood naar binnen werk, zie ik hopelijk vanzelf wel weer het licht.

Nadat ik wat culinaire inspiratie heb opgedaan in de uithoeken van het internet weet ik dat ik niet de eerste ben met dit zalige idee. In Brazilië heeft een fabrikant kaas-ui-hosties en hamhosties op de markt gebracht en in Chicago kan je terecht voor een hostieburger. Zouden zij zich ook de hemel in hebben gegeten?

Ik besluit mijn hosties te combineren met een heilige Drievuldigheid van dingen die ik zelf het lekkerst vind: BBQ-chips, pizza en chocola. Om christelijke critici alvast voor te zijn, check ik voor de zekerheid of mijn kookkunsten niet godslasterend zijn. De hostie wordt pas tijdens de kerkdienst, bij de eucharistieviering, ingewijd als het heilige lichaam van Christus. Daarvoor heet een ongewijde hostie officieel een ouwel, en mag je ermee doen wat je wil. Prettig om te weten.

Lees verder op Munchies.