Een wijs man – ik weet niet meer wie – zei ooit: "Slechte omstandigheden zorgen voor de beste muziek." Ooit was dit waar voor punk. De bom, het gordijn, Thatcher, kapitalisme, het koningshuis, de economie en meer van dat soort ellende was aan de hand toen een groep witte westerse tieners ontdekten dat rare kleren dragen en idiote muziek maken een krachtige oplossing bood. Nu het machtigste land van de wereld bestuurd wordt door een psychopaat en hier het populisme ook oprukt, lijkt eenzelfde soort tegengeluid meer op zijn plaats dan ooit. Maar helaas, punk is dood.Tenminste, volgens de meest traditionele definitie van het woord punk. Brave, eigentijdse punkbands hebben de term te grabbel gegooid door alleen met de muziekstijl aan de haal te gaan maar de bijbehorende instelling te laten voor wat het is. Daarmee doen ze punk tekort. Drie akkoorden en een hanenkam waren slechts de eerst incarnatie van het meest krachtige artistieke tegengeluid dat de wereld ooit gekend heeft: ongenuanceerde schijt aan alles. Fuck alles wat saai is, stom is of je niet aanstaat. Een artistieke instelling die we moeten koesteren, zeker in tijden als dit.Lees verder op Noisey.
Advertentie