Kerri Chandler en Voyeur zijn hartsvrienden voor het leven

Achter de naam Voyeur schuilen twee sympathieke 24-jarigen. Ze zijn een beetje skinny en een tikkeltje bleek in het gezicht, zoals dat hoort bij Britse jongens. Benson Herbert en Leo Picking werden in één klap uit de anonimiteit geslingerd toen house-icoon Kerri Chandler besloot hun track Blame It On The Youth uit te brengen én te remixen op zijn MadTech-label. Chandler gaf vanaf begin jaren negentig een belangrijke New Jersey soul-injectie aan de clubmuziek, en groeide uit tot een van de invloedrijkste artiesten binnen de (deep)house. Inmiddels klassieke anthems zoals Atmospheric Beats worden op dansvloeren wereldwijd nog steeds net zo heerlijk gevonden als bij de release in 1993. Ruim twee decennia later is het enthousiasme van de Amerikaan voor het housegenre nog steeds niet afgevlakt. Hij springt juist in de bres voor nieuw opkomend talent als Citizen, Lakosa en No Artificial Colour. Tijdens ADE stond Chandler dan ook te popelen om aan ons in de Sugar Factory uit te leggen waarom de beginnende producers van Voyeur zo bijzonder zijn.

THUMP: Leuk dat we jullie samen kunnen spreken.
Kerri Chandler: Het werd onderhand eens tijd om met z'n drieën samen geïnterviewd te worden, zeg. Deze jongens zijn gewoon mijn kinderen, ook al zijn ze dan blank.

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Kerri: We hebben elkaar voor het eerst ontmoet tijdens de MadTech Records Boiler Room Takeover. Ze draaien voordat ik zelf moest optreden en ik vroeg me echt af hoe ik er in hemelsnaam overheen zou moeten komen. Ze waren geweldig en draaiden allemaal nummers die ik zelf ook wilde hebben. Ik werd helemaal gek. Waar de fuck shoppen die gasten, dacht ik.

Benson Herbert: Twee maanden daarvoor hadden we ingebroken bij Kerri en zijn platentas gestolen. Nee, grapje. Ik herinner me die Boiler Room nog erg goed, het was heel intens. We hadden nog helemaal niet zo vaak opgetreden. Toen Leo aangaf dat ik een plaat moest opleggen, trilden mijn handen helemaal.

Maar al voor die eerste ontmoeting was Voyeur getekend door MadTech.
Ben: Toen we hoorden dat MadTech geïnteresseerd was om Blame It On The Youth uit te brengen, wisten we nog helemaal niet wie we voor ons hadden. Ik had Kerri pas een jaar daarvoor voor het eerst zien draaien in Londen.

Leo Picking: Het feit dat er überhaupt een label geïnteresseerd in ons was, was al overweldigend. Maar dat het dan MadTech was, en dat Kerri zelf een remix wilde doen, dat was wel even een shock. Toen we Kerri een tijdje later in Leeds ontmoetten, heb ik hem wel honderd keer bedankt voor die remix. Ik was helemaal in de war toen hij zei dat hij helemaal niks geremixed had.
Kerri: Ik bedoelde toen dat die track niks meer nodig had. Ik heb een beetje met de snelheid gespeeld, dat was het wel. Het is trouwens de enige remix die ik ooit heb gedaan op MadTech.

Ben: Ik vind jouw remix beter dan het origineel. In onze versie hoor je dat we hard ons best doen om het sexy en 'grindy' te maken, maar jouw versie is dat daadwerkelijk echt.

Leo: Vond je het niet gewoon ontzettend slecht geproduceerd?

Kerri: Mensen sturen me wel ergere dingen op. Ik was onder de indruk van de structuren, van al die brokjes geluid die zijn gebruikt.

Kerri, wat maakt het voor jou interessant om met een nieuwe generatie artiesten te werken?
Kerri: Ik heb het in het begin van mijn carrière zelf niet makkelijk gehad en ik wil ervoor zorgen dat andere mensen niet datzelfde hoeven door te maken. Dus als ik nu als springplank voor anderen kan fungeren, dan doe ik dat graag. Daarin geef ik de jongens veel vrijheid, want ze weten precies waar ze mee bezig zijn. Ze hebben het talent om de grenzen veel verder op te rekken dan ik ze ooit zou kunnen leren.

En nu zijn jullie dus soulmates?
Leo: Als we ergens moeten draaien, dan komt Kerri gerust vier uur eerder om te zorgen dat alles in orde is met de platenspelers. En dan doet hij dingen met de equalizer.

Ben: Waardoor wij vervolgens draaien met de Kerri-EQ's, wat uiteraard te gek klinkt.

Kerri: Het is mijn hobby geworden om naar hun optredens te gaan. Ons contact gaat de muziek echt ver voorbij: ik beschouw deze jongens als familie. We gaan geregeld samen uit eten en zitten de helft van de dag met elkaar te highfiven. Ik ben helemaal opgebloeid, door ze. Volgens mij ben ik mentaal ook gewoon 24.

Volg het MadTech Records via SoundCloud