De dingen waar je tegenaan loopt als je vissen tatoeëert

De wondere wereld van de dierentattoos is een projectje rijker. Na de Belgische Wim Delvoye, die jaren geleden levende varkens tatoeëerde, hebben we nu onze eigen Nederlandse variant, Arjanne Bode. Zij liet kleine dode vissen tatoeëren in het kader van haar afstudeerproject voor de Hogeschool voor de Kunsten in Tilburg. Twee van haar kennissen binnen de tattoowereld maakten de tekeningen. Makkelijk was het zeker niet, want de huid van vissen is in geen geval te vergelijken met die van de mens. “Neem nu de tong, die heeft een heel dunne huid en zodra je daarin prikt, vloeit de inkt onderhuids en dan wordt het vlekkerig. Bij de schol is het dan weer wat anders, daar is de huid veel dikker en moet je er vier of vijf keer overheen voor je een lijntje hebt,” vertelt Arjanne. En waar staan de tekeningen voor? “Het zijn namen van Nederlandse vissersboten, bijvoorbeeld IJM 8, staat voor IJmuiden 8, dat is een boot uit IJmuiden en dan heb je bijvoorbeeld ook TX-1, een boot uit Texel.”

Maar waarom tatoeëert iemand nu in godsnaam vissen? “Vanwege een nieuwe en nogal bedenkelijke regelgeving binnen de visserij,” vertelt Arjanne. “Sinds 2015 is er de aanlandplicht, deze wet verplicht vissersboten alle vis die ze vangen aan land te brengen. Ze mogen niets meer teruggooien, ook de kleine en bedreigde(re) soorten dus,” vertelt Arjanne. Het doel van de wet is duidelijk: er moet efficiënter gevist worden en daarom moeten vissers zorgen dat ze minder bijvangst hebben. Aan de andere kant moeten vissers nu wel vaker terugkeren naar de haven, omdat het ruim vol zit. Dat kost tijd en geld. Daarnaast hebben de vissen zelf maar weinig aan de nieuwe regel. Als ze teruggegooid worden, hebben ze nog een kans om te overleven, aan land niet.

“Ik wilde deze moeilijke situatie in de kijker zetten,” verduidelijkt Arjanne. Door de tattoos op de kleine vissen te zetten, verenigt ze twee dingen: de nutteloze dood van deze kleine diertjes en de cultuur van de vissers. "Ik zie dit werk als een requiem voor zowel de vissen als de oude manier van visvangst." Of die visvangst nu echt aan het veranderen is, dat is nog maar de vraag. Wegens een laag animo bij de vissers en minimale controles, wordt de bijvangst nog steeds lekker teruggegooid.

Ga voor meer werk van Arjanne Bode naar haar website.