Robotfilm 'Construct' gaat een revolutie in special effects veroorzaken

Als filmmaker

Kevin Margo

niet druk is met zijn baan als

visual effects supervisor

 voor alles van Hollywood films tot videogames, besteedt hij zijn vrije uren met het ontwikkelen van een nieuw technologisch proces dat volgens hem de toekomst van computer graphics in film zal inluiden.

Na het debuut van zijn korte film Grounded, die bejubelend werd ontvangen, is de filmmaker bezig geweest om een nieuwe CGI-standaard te ontwikkelen voor de in zijn ogen enorm inefficiënte manier waarop Hollywood nu te werk gaat.  Kevin is ervan overtuigd dat special effects makkelijker, beter, goedkoper en democratischer kunnen. En hij gaat dat met zijn aankomende robotfilm Construct bewijzen.

Veel van de prachtige digitale werelden die we nu in de bioscoop zien worden gecreëerd via een proces genaamd ‘ray tracing’, een techniek waarin gedetailleerde algoritmes het gedrag van natuurlijk licht simuleren om zo een zo realistisch mogelijke digitale wereld te scheppen. Dat proces is ongelofelijk intensief en tijdrovend, en filmproducenten en gamemakers zijn afhankelijk van 'rasterization' om de beelden van simpele vectors te converteren naar de miljoenen rondvliegende pixels waar we allemaal zo van houden.

Margo’s nieuwe methode brengt die twee processen in real time samen. Door V-Ray tracing software door de motion capture software te voeren, vangt de techniek de ray tracing direct al in al haar schoonheid op, waardoor de regisseur in staat is om terplekke op de set creatieve beslissingen te maken over zaken als camerahoeken, posities van de acteurs en lichtinval. Het is een killer combo, stelt Kevin, die zowel voor grote studio’s als onafhankelijke filmmakers enorme voordelen met zich meebrengt.

We spraken Kevin Margo (K) en Derron Ross (D), de acteur die in de film de robot Bill speelt, en namen een kijkje achter de schermen van de toekomst van special effects.

The Creators Project: Hoe ver ben je met het maken van Construct?
Kevin Margo: We hebben inmiddels de meeste opnames gedaan voor de resterende zes tot zeven minuten van Construct, en we zijn nu bezig de scenes en camera’s te editing en sommige van de omgevingen en karakters te verbeteren.

Op welke manier was het regisseren van Construct anders dan bij een traditionele CGI-film?
K: Wat deze technologie voor mij als regisseur doet is dat het me in stelt staat om het moment in al haar zuiverheid te grijpen. Door op deze manier te filmen worden de opnames veel realistischer en dynamischer - het is veel trouwer aan het uiteindelijke resultaat dan bij andere technieken.

Als je verantwoordelijk bent voor visual effects voor bijvoorbeeld een live actiefilm is er altijd een grote dynamiek tussen alles wat er in het beeld gebeurt. De acteurs reageren op de afstand van de camera, de cameraman reageert weer op de acteurs, en ook op de kleur en de vorm en de lichtinval. Alle elementen in het beeld zijn in beweging en je kunt je framing en compositie direct aanpassen aan het licht in de scene.

Die mogelijkheid om creatief in te spelen op wat er in de scene gebeurt is met traditionele CGI-processen nu niet mogelijk. Ik weet uit ervaring dat er bij zulke films altijd de mogelijkheid bestaat dat er toch nog iets veranderd moet worden, zelfs tot en met de oplevering van de film. Het is extreem duur en langzaam om het zo te doen. Als je als regisseur de mogelijkheid hebt om het uiteindelijke beeld al tijdens de opnames voor je te zien kun je enorm veel tijd en geld besparen. Het proces wordt directer.

Derron, als acteur moet je de gehele setting van de scene op hele abstracte manier voor je zien. Hoe verplaats je je in de psychologische staat van je karakter zonder te kunnen zien wat hij ziet?
Derron Ross: De aanpak van Kevin was om veel meer dingen van tevoren te plannen dan we normaal bij grote bioscoopfilms gewend zijn. Daarbij neem je een scene al op voordat je precies weet in welke omgeving je karakter zich uiteindelijk gaat bevinden. Kevin had die set al volledig uitgewerkt. We wisten letterlijk in welke dimensies we zouden spelen in de wereld van Construct. Dat was fantastisch omdat we nu precies wisten wat de dimensies waren waarin we zouden spelen en op basis daarvan de hele choreografie al plannen. Toen we eenmaal gingen repeteren konden we ook  echt repeteren.

Wat betreft het karakter van Bill was ik vooral bezig met “Wat denkt hij?” en “Hoe gedraagt hij zich?” Ik had het idee dat het tof zou zijn als Bill een militaire achtergrond zou hebben, zodat hij op een hele tactische manier zijn tegenstanders zou uitschakelen. Kevin stemde met dat idee in.

Dat gaf me veel speelruimte om na te denken over wat er door zijn hoofd zou spelen terwijl de scene zich afspeelt. Kevin wilde dat ik Bill op een hele menselijke manier zou neerzetten. Hij heeft een vrouw. Hij heeft een zoon. Hij wil nu gewoon een normaal persoon zijn met een normale baan en normaal leven. Hij wil geen soldaat meer zijn, hij wil niet meer vechten. Maar dan komt hij erachter dat zijn collega’s zich met behoorlijk duistere dingen bezighouden, en is hij gedwongen weer op zijn oude skills en mindset te vertrouwen.

Hoe lukte het om die menselijkheid in Bill naar boven te brengen?
D: Toen Kevin en ik bezig waren met Bill’s karakter bleef ik maar vragen: “Wil je dat bepaalde dingen stijf laat lijken of op een robot-manier doe?” Maar hij antwoordde, “Nee, ik wil dat je het zo menselijk mogelijk doet. Ben gewoon jezelf. Het hoeft niet robotachtig aan te doen, het mag normaal zijn. We willen juist dat ze er menselijk uitzien.” Dat maakte alles een stuk gemakkelijker. Ik hoefde me niet druk te maken om compleet in een ander lichaam te moeten kruipen.

Toch heb ik wel bepaalde bewegingen tot een minimum beperkt, niet teveel swag in mijn loopje, niet teveel losse armbewegingen, etc. Mensen lopen nou eenmaal anders omdat dat voor ons natuurlijk is, maar voor een robot zou het compleet vreemd zijn om zo te bewegen. Met die kleine dingen heb ik op een subtieler niveau wel rekening gehouden.

Het fantastische aan dit project, en werken met deze nieuwe technologie, was dat je meteen na een opname je avatar in actie terug kunt zien, je ziet hoe zijn houding is en hoe het er in de decor uitziet, en je kunt dat vervolgens meteen weer meenemen in de volgende scene. Het zorgt ervoor dat je een beetje kunt cheaten.

K: Normaliter plan je bij een live-scene alles helemaal van tevoren uit, je weet welke camerahoeken je gaat gebruiken, waar de acteurs zullen zijn, hoe ze zich door het decor zullen bewegen, etc. Met deze technologie wordt het mogelijk om dat nu dus ook in CGI-films te doen.

Waarom was Construct het beste verhaal om met deze technologie te vertellen?
Ik ben erg geïnteresseerd in het technologische proces van creativiteit, de lijn tussen technologische vooruitgang en kunst. Door mijn werk als visual effects supervisor ben ik me erg bewust van het proces van het maken van een film en hoe ik de efficiëntie van wat ik doe kan vergroten. Met dat in mijn achterhoofd, en het feit dat ik gewoon heel erg hou van CGI, ben ik altijd heel geïnteresseerd geweest in de laatste ontwikkelingen. Ik weet dat we deze path tracing techniek binnenkort interactief en in real-time zouden kunnen gaan gebruiken in producties. Het leek me geweldig om me daar nu al bezig te houden, om performers in staat te stellen om terplekke ermee te werken, met fantastisch realistische lichtinvallen en schaduwen. Ik wist dat het mogelijk was en ik wilde dat het lukte.

Maar ik realiseerde me tegelijkertijd ook dat als we dit zouden proberen er bepaalde technische beperkingen zouden zijn die de content van de film zouden bepalen. Door dat besef kwam ik al snel bij robots uit, omdat het veel makkelijker is om robots vanuit een 3D-perspectief te managen. Een robot is iets onmenselijks, en veel menselijke trekjes vervagen in een robot. Bovendien accepteren mensen robots veel sneller voor wat ze zijn, ook qua emoties, terwijl ze bij een menselijk karakter veel kritischer zouden zijn. Ik liep daarom al een tijdje met het idee voor Construct rond, en dit was de mogelijkheid het eindelijk te ontwikkelen.

Ik zou me niet met ze willen vergelijken, maar ik denk dat grote filmmakers altijd proberen te spelen met de beperkingen van de technologie die voor handen is. Ze omarmen die beperkingen en doen er iets mee. Denk bijvoorbeeld aan wat James Cameron deed tussen The Abyss en Terminator 2. In Abyss lukte het ze om een soort vloeibaar gezicht te maken. Daarna begon Cameron met het schrijven van Terminator 2 en moet hij zoiets gedacht hebben van “Wacht, zou het niet cool zijn als we die technologie gebruiken en er een liquid metal bad guy van maken?” Hij begreep wat de technologie van dat moment kon en gebruikte dat om het een stapje verder te nemen.

De teaser van Construct laat maar heel even een mens zien. Kun je me iets vertellen over de wereld die je hebt gecreëerd? Hoe gaan mensen en robots met elkaar om?
De mensen in de wereld van Construct zijn een uitstervende soort. Naarmate robotica en kunstmatige intelligentie geavanceerder werden, stegen met die toename van robots ook de sociale en politieke spanningen in de wereld. Het is op die manier een metafoor voor andere historische immigraties of culturele confrontaties. Hun aanwezigheid in de film is bedoeld om de kijker een inkijkje te geven in de ziel en de geest van de robot. Zo'n mens vs. robot-conflict lijkt nu misschien ver weg gezien de kille en rationele manier waarop we nu naar machines kijken, maar wat ik in de teaser al probeer te laten zien is dat deze robots in de toekomst niet één eenduidige simpele geest hebben: ze hebben allemaal hun eigen gedachtes, perspectieven en emoties die hun gedrag beïnvloeden.

Welke filmmaker hebben het meeste invloed gehad op je visie voor Construct?
Stanley Kubrick, zeker. Ik vind wat Alfonso Cuaron met Gravity deed ook geweldig, en eigenlijk al zijn films wel – die enorm lange shots en de diepgang die hij daarmee bereikt. David Lynch vind ik geweldig om zijn psychologische perspectief. En ik hou van wat Neil Blomkamp visueel doet, zijn esthetiek. De beste scifi films spelen altijd af tegen de achtergrond van iets groters, ik hou ervan om sociale elementen die nu relevant zijn in onze moderne samenleving te gebruiken in een scifi-genre.

Deze nieuwe technologie is een fusie tussen de visuele vrijheid die CGI biedt en de levendigheid en efficiëntie van een live-action set. Denk je dat de technologie die je nu ontwikkelt de traditionele productie van films bedreigt?
Ik denk dat het de potentie heeft om de manier waarop we veel soorten films maken te veranderen. In de eerste plaats is het enorm voordelig voor de grote blockbusters - films waarbij alle visual effects verweven zijn met live-action elementen. Het gaat mij erom dat de visual effects community meer creatieve invloed en controle krijgt in het grotere proces van het maken van een film. Die mensen weten toch het beste hoe ze de beschikbare tools kunnen gebruiken, zij hebben de kennis, zij hebben de skills.

Daarnaast ben ik ook wel een beetje een revolutionair. Ik haat mensen die op controle en macht zitten, ik wil die macht juist aan zoveel mogelijk mensen geven. Ik wil dat iedereen kan maken wat hij wil maken. Als de drive er is en de ideeën zijn daar, dan zie ik geen reden waarom ze hun visie niet in realiteit zouden moeten kunnen veranderen. Ik hoop dat dit één van de technieken zal zijn die hen daarin gaat helpen.

Voor meer over Construct zie Construct on Behance en check ConstructFilm.com voor updates. 

Gerelateerd: 

SXSW Installation Uses Kinect To Beam Users Into CGI Worlds

[Video] Visualizing The Hidden Cosmos | The Making Of "Dark Universe"

Hollywood Blockbusters Minus The VFX